recenzje - Portret

kierunek lotu, żeby uprzedzić
krewniaczkę, przechwycić wirującą
skórkę, zanim wpadnie do cudzego
dzioba. Był pełen podziwu dla
refleksu ptaków i nieraz zastanawiało
go, dlaczego mewy nie interesują
się chlebem, który upadł? Tylko
powietrzna żonglerka stanowiła
wyzwanie, a leżące kawałki
pozostawiały gołębiom i wróblom.
Nie zniżały się do miejsc koczowania
ptasiego motłochu.
Gdzie były teraz mewy, gdy
patrzył na drzwi lekarskiego
gabinetu? Dlaczego ten młody
doktor nie chciał rozmawiać z
bratem i tak szybko go wyprosił?
Brat przecież nie miał złych intencji!
Przyzwyczaił się, że w PRL-u trzeba
było dać lekarzowi coś na początek,
profilaktycznie, żeby zwrócił uwagę
na pacjenta. Przecież to był zwykły
Napoleon, nic poważnego, a gdy
brat wspomniał tę rozmowę, łzy
natychmiast napływały mu do oczu.
Może trzeba było podstawić cygara
za siedemset złotych?
Ryszarda przejął lęk, że może nie
wrócić do swoich ptaków za oknem,
że nie zobaczy ścieżek wokół bloku,
po których dostojnie oprowadzał go
Kruczek, sznaucer znaleziony przed
dwoma laty przy drodze w lesie. A
jeśli nie wróci do domu, do Kruczka?
Złośliwość losu objawi się również w
życiu psa, który nie miał szczęścia do
ludzi. Czyżby miał stracić jedynego
przyjaciela? Ryszard, pierwszy raz
tego dnia, wymacał wypukłość w
pachwinie. Była miękka i wydawało
się, że w każdej chwili można ją
schować, wrócić do domu, do gazety
pozostawionej na blacie w kuchni,
obok wystygłych resztek kawy.
Nie pamiętał dobrze, kiedy
wyczuł to pierwszy raz. Pół roku
temu? Może trzy miesiące? Oglądał
komedię, tak, to była komedia,
zanosił się od śmiechu i wtedy
zakłuło go w boku. Pozostało
przez jakiś czas to kłucie, ilekroć
przewracał się na bok w czasie snu.
Aż pewnego dnia, podczas kąpieli,
zobaczył wypukłość na skórze.
Masował ją długo, w końcu zniknęła.
Za jakiś czas pojawiła się znowu,
podczas przeziębienia. Męczył
go suchy kaszel i guz się pokazał.
Później lekarz rodzinny oznajmił, że
28
czas żartów się skończył i bez operacji nie można tego leczyć.
Teraz był pacjentem Śmiesznej Góry, okropnie to brzmiało,
ale drzwi otworzyły się i w progu stanął młody jeszcze,
uśmiechnięty okularnik, brunet ostrzyżony na jeża, z wesołymi
oczkami.
- Proszę, panie Zdanecki, porozmawiamy.
Wszedł do środka i zobaczył leżankę za parawanem, jakieś
dwa metry obok biurko i krzesło, a na blacie całkiem płaski
monitor komputera. Lekarz siadał z niegasnącym uśmiechem i
wskazywał fotelik naprzeciwko. Ryszard przysiadł niepewnie i
na wszelki wypadek nie spuszczał wzroku z medyka.
- To się panu przytrafiło, panie Zdanecki, dotąd prawie pan
nie chorował, co?
- Szczęśliwie jakoś nie za często, panie doktorze. Jestem w
szpitalu drugi raz w życiu, miałem szczęście, można powiedzieć.
- I pomyśleć, że tym razem to jeszcze mniej groźne niż
poprzedni zabieg. Chciałoby się rzec: oby tylko takie problemy
były.
- Nie bardzo się na tym znam, nie mnie oceniać, czy to
groźne, czy nie. Mam nadzieję, że pan doktor trochę objaśni, o
co tu chodzi. Bo niby mówi pan nic groźnego, a zaraz potem, że
operacja konieczna. W co tu się gra?
- E tam, jaka operacja? Powtarzam: to prosty zabieg, jakich
przeprowadzamy sporo w każdym kwartale.
- To się tak najczęściej ciemniakom mówi, prawda? Żeby
nie straszyć?
- Już panu wyjaśniam. Sprawa jest banalna. To przepuklina,
panie Ryszardzie. Przepuklina brzuszna, czyli nieprawidłowe
uwypuklenie błony otrzewnej poza anatomiczne granice. Cała
zawartość jamy brzusznej utrzymywana jest powłokami, na
które składają się też mięśnie brzucha, więzadła itd. W jamie
brzusznej panuje stale dodatnie ciśnienie, które wzrasta podczas
kaszlu, śmiechu, przy parciu na stolec, przy oddawaniu moczu.
Rozumie pan? To są sytuacje, podczas których pracują mięśnie
brzucha i tak się zdarza. Doprowadza się do wzrostu ciśnienia
wewnątrzbrzusznego, a pod jego wpływem, w miejscach
osłabienia ścian brzucha, dochodzi do przerwania powłok i
mamy przepuklinę. Ot i cała filozofia.
- To po co zaraz operacja?
- Operacja, skoro pan już tak chce, polega na oddzieleniu
tego worka przepuklinowego od otaczających tkanek i
podwiązaniu go. W tym celu wszywa się siateczkę z tworzywa
sztucznego. Chory po zabiegu może wstać z łóżka już
następnego dnia. Za dwa tygodnie zapomni pan o wszystkim.
- Ale czy to konieczne? To znaczy, ta operacja, czy nie
można jakoś inaczej? Może jakieś środki, jakieś masaże, bo ja
wiem?
- Nie należy czekać, panie Zdanecki. W tym wypadku czas
może zadziałać na pańską niekorzyść. Jeśli nie przeprowadzimy
tego zabiegu, ryzykujemy wystąpienie groźnych powikłań.
Niebezpieczny stan, który nazywamy uwięźnięciem przepukliny,
czyli zaciśnięcie worka przepuklinowego z zawartością,
najczęściej jelitami, może spowodować przerwanie pasażu
jelitowego. Potem wzdęcia i bóle brzucha. Następnie dochodzi
do zaburzenia ukrwienia jelit, a później ich martwicy i będą
gorsze operacje z większym ryzykiem.
- Czyli nie mam wyjścia, muszę tu zostać, muszę dać się
pociąć?
- Dla własnego dobra, póki niczym pan nie ryzykuje, drogi