recenzje - Portret

- Byle co.
- Na kiedy?
- Na jutro.
- Za ile?
- Za 200.
- OK.
Ufo przyleciało o zmierzchu. Następnie zawisło nad miastem... Zawisło? Nie, lepiej będzie o zmroku.
Ufo na gwiaździstym niebie! Oczywiście pomarańczowe światło. Posterunkowy złożył raport, który
został następnie podstępnie zniszczony. Przełożony posterunkowego kontaktował się w tej sprawie z
ministerstwem. Świadkowie domagają się szybkich wyjaśnień... Ponieważ nie było to pierwsze lądowanie
w ich okolicy. A mamy tutaj, jak wiadomo, żłobek i inne młodzieżowe instytucje. Należałoby więc w
końcu powiedzieć ludziom prawdę. Nawet, jeśli byłaby to prawda ponura i okrutna. Chodzi na pewno
o doświadczenia z nową bronią albo o podróże w czasie. Podróże w czasie są przecież możliwe. Każdy
imbecyl o tym wie! Dlaczego nie ogłoszono dotąd oficjalnego komunikatu? Ufo odleciało w kierunku
oceanu. Na ziemi pozostał jednak ślad. W miejscu lądowania znaleziono kilkanaście zdechłych mrówek.
Opinia publiczna domaga się... Trzeba natychmiast zwolnić z pracy posterunkowego. Wylać sukinsyna na
zbity pysk. Także list protestacyjny do ministerstwa.
Chyba już wszystko? Amen. 200. Kolejne 200, które dojdzie dopiero za tydzień. 200, a kot znowu się
kręci. Buzz patrzy na kota. Nawet go lubi. Nic z tego nie wynika. Koty są obojętne... Papieros. Kot ma
ochotę na tuńczyka albo na dupę Buzza. Z kotami nigdy nic nie wiadomo. W końcu są spokrewnione z
tygrysem...
Telefon.
- Idioto, dlaczego ją tak chujowo potraktowałeś? Płakała nam potem do słuchawki!
- Widziałeś jej fioletowy nos?
- W takim razie szlaban.
- Nie wygłupiaj się, mam lekki dołek.
- Zastanowię się.
- Mogę zejść w dół...
- 250?
- 280.
- 260.
- OK.
- Polubisz papugę i przeprosisz starą...
- 260 i nie dzwoń tu bez powodu.
Mail: Nie wspomniałeś o straży pożarnej. Niepotrzebne też z posterunkowym. Będą się czepiać...
Przesadziłeś. Musieliśmy robić korektę. W tym układzie tylko 150. Re: Fuck Off! Re:Re: OK. 100 i
kwarantanna.
- Kochany, wstrętny kocie. 100 i nic ponadto. Dieta!
Buzz opróżnił sikacza. Wsadził głowę do pustej lodówki. Potem przeczytał w gazecie o nadciągającym
sztormie.
- Czy wiesz, że mamy ekonomiczne problemy? – zapytał kota.
Kot nie odpowiedział. Był głodny. Sztorm. Trzęsienia ziemi. Powódź w krainie Brrrrrrr. Przejebane.
Samoistne obrazy siatkówkowe…
2. DECYZJA: Buzz nie miał więc wyboru. Katastrofa! Rak krtani? Łóżko w agrestach? Tak myślał
oczywiście Buzz. Wersja jego krewnych, z którymi nie utrzymywał żadnych kontaktów, byłaby z pewnością
jeszcze bardziej dramatyczna. Choroba układu nerwowego. Nienawiść do owadów. Samotność. No i ruina.
Czy należałoby zacząć od ruiny? Od nudów... Dekadencja bierze się z nudów. Jak głoszą podręczniki. I co
wmawiają szaleni psychoanalitycy.
- Nudzisz się, Buzz.
- Wszędzie jest tak samo, pamiętaj.
- Nie odbierajcie mi przynamniej nadziei!
- Urodziłeś się nudziarzem.
- Wiadomo, co czeka cię za minutę.
- Nudziarze nigdy się nie wyrabiają. Zawsze pozostaną uczuciowymi impotentami.
- Nie potrafisz się śmiać, inna sprawa twoje parszywe zęby.
20