Portret online - numer 30-31 Lipiec/sierpień 2007 (pdf - 777 kb)

prawie Magellana, ale też zanotował jej przebieg, zostawiając tym samym swoistą schedę
potomnym. Potomnym, którzy później, po części dzięki Pigafetcie, wyruszyli, by zdobyć
opisany przez Włocha Nowy Ląd.
Narratorka i Pigaffeta to nie jedyni bohaterowie najnowszej ksiązki Hoppe. Głównej
bohaterce towarzyszą w podróży nieco zwariowane postaci: bogate małżeństwo Happolait,
wiecznie niezadowolony hodowca brzoskwiń z Georgii, geograf - miłośnik Churchila,
mechanik pokładowy Nobel i młody kapitan. W rozmowie z Nataszą Goerke F.Hoppe
powiedziała, ze wszyscy opisani przez nią bohaterowie istnieją naprawdę. I rzeczywiście
wyczuwa się tę namacalność ludzkich charakterów. Nie są to papierowe kukły ugładzone
ponad granice przyzwoitości, lecz żywi, niepozbawieni wad ludzie. W sposobie konstruowania
postaci przez Hoppe niezwykle ważne jest też to, że kompletując bohaterów
swojej ksiązki, pisarka postąpiła zgodnie z rzeczywistymi prawidłami. Zupełnie tak jak
w życiu nie wybrała współpodróżnych, lecz opisała na karkach „Pigafetty” tych, których
sama obserwowała. Odnajdujemy więc u niemieckiej pisarski zarówno postaci pozytywne
jak i negatywne. Jak mówi sam Hoppe nieraz straszne, nieraz śmieszne, ale w sumie
wzruszające.
Choć opisane przez laureatkę nagrody im. Ernsta Willnera postaci są naprawdę barwne
i ekscytujące, nie zmienia to jednak faktu, że samą książkę czyta się opornie. Dziennik
pokładowy autorstwa Hoppe nie wnosi do literatury drogi nic nowego. Mimo że ksiązka
jest napisana ładnym, wypieszczonym językiem, a kolorytu dodają jej wspomnienia kronikarza
Magellana, to jednak z trudnością wciąga ona czytelnika w swój świat. Odbiorca
bowiem nie bardzo odróżnia to, co spotkało samą bohaterkę od tego, co się jej wydaje bądź
co chciałaby ona, by się wydarzyło. W jednym z wywiadów niemiecka pisarka zauważyła:
„...nie chciałam napisać ksiązki przygodowej, dla chłopaków. Chciałam pobawić się
mitem morskiej podróży, ważyć się na to zużyte, stereotypowe terytorium morza i miłości,
fal, burz, piratów, opasek na oczy, drewnianych protez zamiast nóg”. Okazało się jednak,
że współczesny czytelnik w opisie morskiej podróży, nawet najzgrabniej na świecie
napisanym, nie może nic znaleźć dla siebie. O ile współcześnie piraci i opaski na oczach
fascynują jeszcze co niektórych, o tyle podróże dookoła świata podniesione do rangi wielkiej
wyprawy życia już nie. Za czasów Pigafetta taka wyprawa budziła niemałe zaintereso-