Informacje o przedmiotach obowiÄzkowych - Uniwersytet Papieski ...

STUDIUM PEDAGOGICZNE 

INFORMACJE O PRZEDMIOTACH OBOWIĄZKOWYCH 

(w porządku alfabetycznym) 

WZÓR 

hspnr. Nazwa przedmiotu (Nazwa przedmiotu w j. angielskim) 

– hspnr (h – Wydział Historii i Dziedzictwa Kulturowego, sp – studium pedagogiczne, 

nr – numer przedmiotu) 

ewentualnie kierunek/specjalność, dla której przeznaczony jest dany przedmiot 

Semestr (zimowy lub letni lub zimowy–letni) 

Wymiar godzin ogółem (wymiar godzin z podziałem na semestry) 

ECTS – ilość punktów ECTS 

Prowadzący zajęcia 

Forma zaliczenia poszczególnych semestrów zajęć: z – zaliczenie, zo – zaliczenie 

z oceną, e – egzamin 

hsp01. Dydaktyka ogólna (General didactics) 

Semestr zimowy–letni 

Wymiar: 30 h (30/–) wykładu + 30 h (–/30) ćwiczeń 

ECTS: 3+2 pkt. 

Prowadzący: dr Łukasz Ryszka (wykład), ks. mgr lic. Dariusz Talik (ćwiczenia) 

Forma zaliczenia: e (wykład) + zo (ćwiczenia) 

Treści merytoryczne i cele przedmiotu: 

Aksjologiczny i teleologiczny wymiar dialogu edukacyjnego. Teorie 

doboru treści nauczania. Taksonomia celów dydaktycznych. Operacjonalizacja 

celów nauczania. Proces kształcenia wielostronnego a dydaktyka 

dialogu. Toki nauczania i metody nauczania. Zasady nauczania w strukturze 

dialogu. Szkoły alternatywne. Środki dydaktyczne. Kontrola i ocena. 

Dialog w rodzinie i szkole. Nauczanie wychowujące. 

Wymagania wstępne: 

Rozumienie istoty nauczania wychowującego. Znajomość podstawowych 

terminów z zakresu procesu nauczania – uczenia się. Umiejętność stosowania 

prawidłowości dydaktycznych w praktyce katechetycznej. 

Spis zalecanych lektur: 

Kupisiewicz Cz., Dydaktyka ogólna, Warszawa 2000. 

Okoń W., Wprowadzenie do dydaktyki ogólnej, Warszawa 1994. 

Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie 

Studium Pedagogiczne przy Wydziale Historii i Dziedzictwa Kulturowego – 2010/2011 

Informacje o przedmiotach obowiązkowych 

1

Półturzycki J., Dydaktyka dla nauczycieli, Toruń 1996. 

Śnieżyński M., Dialog edukacyjny, Kraków 2001. 

hsp02. Dydaktyka szczegółowa historii (Subject didactics – history 

teaching) 

dla kierunku Historia specjalności: Archiwistyka, Europa Wschodnia, Historia 

Kościoła 

Semestr letni 

Wymiar: 30 h wykładu 

ECTS: 1 pkt. 

Prowadzący: s. dr Elżbieta Elena Wróbel CSFN 

Forma zaliczenia: zo 


Wykład ma na celu zaznajomić studentów z najważniejszymi zasadami 

edukacji historycznej w szkole. Dotyczy to szczególnie zagadnień: 

1) podstawowa terminologia dydaktyczno-historyczna, 2) cele nauczania 

– uczenia się historii, 3) treści historyczne w porządku dydaktycznym, 

4) metody nauczania historii, 5) środki dydaktyczne w strukturze lekcji 

historii, 6) wielostronność w przekazywaniu i utrwalaniu treści historycznych, 

7) zasady oceniania uczniów na lekcjach historii, 8) cechy nowoczesnego 

nauczyciela historii i jego rola w procesie nauczania – uczenia 

się. 


Bieniek M., Dydaktyka historii. wybrane zagadnienia, Olsztyn 2007. 

Cele i treści kształcenia historycznego, red. J. Maternicki, A. Zielecki, 

Rzeszów 1996. 

Chorąży E., Konieczka-Śliwińska D., Roszak S., Edukacja historyczna 

w szkole. Teoria i praktyka, Warszawa 2008. 

Konopka H., Liedke M., Ocytko M., Pasko A., Jak uczyć historii w zreformowanej 

szkole? Praktyczny przewodnik dla przyszłych nauczycieli, 

Białystok 2003. 

Majorek Cz., Nowarski Cz., Ruchała J., Unowocześnienie dydaktyki historii. 

Studia teoretyczne i badania empiryczne, Kraków 1990. 

Maternicki J., Majorek Cz., Suchański A., Dydaktyka historii, Warszawa 

1993. 

Nauczyciel historii, red. M. Kujawska, Poznań 1989. 

Schaefer K., Nauczyciel w szkole. Jak przeżyć szkołę, Gdańsk 2008. 

Tazbirowa J., Źródła historyczne w nauczaniu historii, Warszawa 1971. 




2

Zielecki A., Środki dydaktyczne w nauczaniu i uczeniu się historii, Rzeszów 

1978. 

hsp03. Dydaktyka szczegółowa historii – ćwiczenia w szkole 

podstawowej i gimnazjum (praktyka śródroczna) (Didactics of 

history – classes in primary and lower secondary school (midterm 

teaching practice)) 


Kościoła 

Semestr letni 

Wymiar: 15 h ćwiczeń 

ECTS: 1 pkt. 

Opiekun: s. dr Elżbieta Elena Wróbel CSFN 



Studenci przez hospitację i omówienia lekcji historii w szkole ćwiczeń 

(Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Świętej Rodziny w Krakowie) 

zapoznają się zagadnieniami omawianymi na wykładzie z metodyki 

szczegółowej historii. 


Kufit G., Kształcenie wyobraźni i pojęć historycznych uczniów klas początkowych, 

Warszawa 1980. 

Maternicki J., Historia i wychowanie, Warszawa 1990. 

Maternicki J., Szkolne kółka historyczne, Warszawa 1966. 

Warsztat pracy nauczyciela historii, red. A. Zielecki, Rzeszów 1988. 

hsp04. Dydaktyka szczegółowa historii – ćwiczenia w szkole 

średniej (praktyka śródroczna) (Didactics of history – classes in 

upper secondary school (mid-term teaching practice)) 


Kościoła 

Semestr letni 


ECTS: 1 pkt. 






3


Studenci przez hospitację i omówienia lekcji historii w szkole ćwiczeń 

(Zespół Szkół Ogólnokształcących im. Świętej Rodziny w Krakowie) 

zapoznają się zagadnieniami omawianymi na wykładzie z metodyki 

szczegółowej historii. 


Aktywizacja uczniów w nauczaniu historii, red. A. Zieleniecki, Rzeszów 

1989. 

Dąbrowa M., Szkolne wycieczki historyczne, Warszawa 1975. 

Zielecki A., Mapa w nauczaniu historii, Warszawa 1984. 

hsp05. Dydaktyka szczegółowa historii sztuki (Didactics of art 

history) 

dla kierunku Historia sztuki, dla kierunku Ochrona dóbr kultury 

Semestr letni 

Wymiar: 30 h konwersatorium 

ECTS: 1 pkt. 

Prowadzący: dr Józef Wroński 



Na zajęciach studenci zaznajamiają się z: 1) podstawową terminologią 

z dydaktyki nauczania historii sztuki; 2) celami nauczania – uczenia się 

historii sztuki; 3) metodami nauczania historii sztuki; 4) środkami dydaktycznymi 

w strukturze lekcji historii sztuki; 5) zasadami oceniania 

uczniów. 

hsp06. Dydaktyka szczegółowa historii sztuki – ćwiczenia 

w szkole podstawowej (praktyka śródroczna) (Didactics of art 

history – classes in primary school (mid-term teaching practice)) 


Semestr letni 


ECTS: 1 pkt. 






4

hsp07. Dydaktyka szczegółowa historii sztuki – ćwiczenia 

w gimnazjum (praktyka śródroczna) (Didactics of art history – 

classes in lower secondary school (mid-term teaching practice)) 


Semestr letni 


ECTS: 1 pkt. 



hsp08. Dydaktyka szczegółowa wychowania muzycznego (Didactics 

of music education) 

dla kierunku Historia specjalność Muzyka, dla kierunku Muzyka kościelna 

Semestr letni 


ECTS: 1 pkt. 

Prowadzący: ks. dr hab. Robert Tyrała 




z dydaktyki nauczania wychowania muzycznego, 2) celami nauczania – 

wychowania muzycznego, 3) metodami nauczania wychowania muzycznego, 

4) środkami dydaktycznymi w strukturze lekcji muzyki, 5) zasadami 

oceniania uczniów. 

hsp09. Dydaktyka szczegółowa wychowania muzycznego – 

ćwiczenia w szkole podstawowej (praktyka śródroczna) (Didactics 

of music education – classes in primary school (mid-term 



Semestr letni 


ECTS: 1 pkt. 






5

hsp10. Dydaktyka szczegółowa wychowania muzycznego – 

ćwiczenia w gimnazjum (praktyka śródroczna) (Didactics of 

music education – classes in lower secondary school (mid-term 



Semestr letni 


ECTS: 1 pkt. 



hsp11. Dydaktyka szczegółowa wychowania plastycznego (Didactics 

of art teaching) 

dla kierunku Historia specjalność Sztuka 

Semestr letni 


ECTS: 1 pkt. 

Prowadzący: dr Natasza Styrna 




z dydaktyki nauczania wychowania plastycznego; 2) celami nauczania 

– wychowania plastycznego; 3) metodami nauczania wychowania plastycznego; 

4) środkami dydaktycznymi w strukturze lekcji plastyki; 

5) zasadami oceniania uczniów. 

hsp12. Dydaktyka szczegółowa wychowania plastycznego – 

ćwiczenia w szkole podstawowej (praktyka śródroczna) (Didactics 

of art teaching – classes in primary school (mid-term teaching 

practice)) 


Semestr letni 


ECTS: 1 pkt. 






6

hsp13. Dydaktyka szczegółowa wychowania plastycznego – 

ćwiczenia w gimnazjum (praktyka śródroczna) (Didactics of art 

teaching – classes in lower secondary school (mid-term teaching 

practice)) 


Semestr letni 


ECTS: 1 pkt. 



hsp14. Emisja głosu (Voice emission) 

Semestr zimowy 


ECTS: 2 pkt. 

Prowadzący: mgr Marcin Wasilewski-Kruk 



Zajęcia z emisji głosu mają na celu możliwie najlepsze przygotowanie 

studentów studium pedagogicznego do zawodowego posługiwania się głosem 

w toku pracy pedagogicznej. Wykłady obejmują zagadnienia teoretyczne 

związane z budową i higieną aparatu głosowego, zjawiska impostacji 

głosu oraz szereg zagadnień i ćwiczeń dotyczących praktycznej metody 

pracy nad głosem. 

Metody oceny: 

Zakres wymaganego materiału teoretycznego oraz wykaz ćwiczeń emisyjnych 

i tekstowych, jak również pomocne podręczniki podane zostaną 

na pierwszych zajęciach. Zaliczenie przedmiotu studenci realizują przed 

rozpoczęciem sesji egzaminacyjnej. 


Tarasiewicz B., Mówię i śpiewam świadomie, Kraków 2003. 

Toczyska B., Elementarne ćwiczenia dykcji, Gdańsk 1998. 

Strzałkowska M., Gimnastyka dla języka, Poznań 2004. 

hsp15. Historia wychowania (History of education) 


Wymiar: 30 h (–/30) wykładu + 30 h (30/–) ćwiczeń 




7


Prowadzący: o. dr Maciej Sadowski CSsR 

Forma zaliczenia: e (przedmiot) + z (wykład) + zo (ćwiczenia) 


Ćwiczenia, prowadzone w oparciu o analizę tekstów źródłowych, 

obejmują następujące zagadnienia: koncepcje wychowania w kulturze 

starożytnej Grecji (Ateny, Sparta, metoda sokratejska, działalność sofistów); 

edukacja Rzymian w epoce Cycerona i Kwintyliana (trzystopniowy 

system nauczania, instytucje literatów i pedagogów); Wychowanie 

i edukacja w tradycji judaistycznej (jesziwa, cheder, mnemotechnika); 

Stosunek chrześcijan pierwszych wieków do kultury i edukacji antycznej 

(szkoła aleksandryjska, szkoły katechetyczne, Tertulian i św. Augustyn 

wobec edukacji); Średniowieczny model edukacji (kompendia wiedzy, 

szkoły, państwo a szkoła, ideały społeczeństwa średniowiecznego a edukacja); 

Św. Tomasz z Akwinu i scholastyka; Idea i rozwój życia uniwersyteckiego 

w średniowiecznej Europie; Specyfika, ustrój i organizacja 

Akademii Krakowskiej – Uniwersytetu Jagiellońskiego; Edukacja dziewcząt 

i kobiet w średniowieczu. 

Wykłady z historii wychowania obejmują problematykę związaną 

z nauczaniem i wychowaniem w okresie od renesansu do współczesności. 

Wśród podejmowanych tematów znajdują się m.in. zagadnienia: wychowanie 

humanistyczne w okresie odrodzenia; Reformacja i jej znaczenie 

w dziejach oświaty; Szkoły protestantów różnych denominacji na ziemiach 

Pierwszej Rzeczypospolitej; Szkolnictwo jezuickie; System pedagogiczny 

J. A. Komeńskiego; Poglądy francuskich i angielskich myślicieli 

doby oświecenia na temat szkolnictwa i wychowania (J. Locke, J. J. 

Rousseau); Blaski i cienie Komisji Edukacji Narodowej; Poglądy pedagogiczne 

J. H. Pestalozziego i J. F. Herbarta; Walka z germanizacją i rusyfikacją 

polskiej szkoły w okresie niewoli narodowej; Koncepcje wychowania 

i edukacji w systemach totalitarnych XX w. (komunizm, nazizm). 


Bartnicka K., Szybik I., Zarys historii wychowania, Warszawa 2001. 

Draus J., Terlecki R., Historia wychowania, t. 2, Kraków 2005. 

Kot S., Historia wychowania, t. 1–2, Warszawa 1996. 

Krasuski J., Tajne szkolnictwo polskie w okresie okupacji hitlerowskiej 

1939–1945, Warszawa 1977. 

Litak S., Historia wychowania do Wielkiej Rewolucji Francuskiej, Kraków 

2004. 




8

Markowski M., Dzieje Wydziału teologicznego Uniwersytetu Krakowskiego 

w latach 1397–1525, Kraków 1996. 

Marrou H. I., Historia wychowania w starożytności, Warszawa 1969. 

Możdżeń S. I., Historia wychowania 1795–1918, Kielce 2000. 

Riché P., Edukacja i kultura w Europie Zachodniej (VI–VIII w.), Warszawa 

1995. 

Teksty źródłowe do historii wychowania, wybór i oprac. J. Szczepaniak, 

z. 1–2, Kraków 1998. 

Wołoszyn S., Korczak, Warszawa 1978. 

Żołądź D., Ideały edukacyjne doby staropolskiej, Warszawa 1990. 

hsp16. Pedagogika specjalna (Special pedagogy) 


Wymiar: 60 h (30/30) wykładu 


Prowadzący: dr Barbara Oszustowicz 

Forma zaliczenia: zo/e 

hsp17. Pomoce dydaktyczne w procesie nauczaniu (Teaching 

aids in learning process) 

Semestr letni 


ECTS: 1 pkt. 

Prowadzący: ks. mgr lic. Czesław Chrząszcz 



Białek H., Chomicki G., Możliwości wykorzystania komputerów w nauczaniu 

i uczeniu się historii, „Wiadomości Historyczne” 1993 nr 5, 

s. 294–300. 

Suchoński A., Komputer a nauczanie i uczenie się historii, „Wiadomości 

Historyczne” 1989 nr 5, s. 408–412. 

Tazbirowa J., Źródła historyczne w nauczania szkolnym, Warszawa 1971. 

Zielecki A., Mapa w nauczaniu historii, Warszawa 1984. 




9

hsp18. Praktyka ciągła w szkole podstawowej i gimnazjum 

(Continuous teaching practice in primary and lower secondary 

schools) 

Semestr letni – wrzesień 

Wymiar: 75 h praktyk 

ECTS: 4 pkt 



hsp19. Praktyka ciągła w szkole średniej (Continuous teaching 

practice in upper secondary schools) 

Semestr letni – wrzesień 

Wymiar: 75 h praktyk 

ECTS: 4 pkt 



hsp20. Psychologia ogólna (General psychology) 



ECTS: 3 pkt. 

Prowadzący: ks. dr hab. Jan Dziedzic 

Forma zaliczenia: e 


Wykład z psychologii ogólnej koncentruje się wokół następującej 

problematyki: 1) Zagadnienia wstępne: definicja, przedmiot i cel, działy, 

metody psychologii; 2) Kierunki psychologii: a) behawioryzm (Watson, 

Tolman, Skinner), b) psychoanaliza (klasyczna: Freud; głębi: Jung; indywidualna 

Adler; kulturowa: Horney; neopsychoanaliza E. Fromma; 

analiza transakcyjna E. Berne), b) psychologia humanistyczna (A. H. 

Maslow, C. R. Rogers, G. W. Allport), c) analiza egzystencjalna V. E. 

Frankla, d) psychologia poznawcza G. Kelly; regulacyjna teoria osobowości 

J. Reykowskiego; transgresyjna koncepcja człowieka Kozieleckiego); 

3) Biologiczne podstawy zachowania: układ nerwowy, układ wydzielania 

wewnętrznego; 4) Emocje: interpretacja i określanie emocji, 

emocje podstawowe, funkcje emocji, komunikowanie emocji, kształtowanie 

uczuć; 5) Procesy poznawcze: wrażenia, spostrzeżenia, wyobraże- 




10

nia, uwaga, pamięć, myślenie; 6) Działanie ludzkie: podmiotowe uwarunkowania, 

motywacja, proces działania; 7) Kształtowanie dojrzałej 

osobowości. 

Każdy ze studentów jest zobowiązany przeczytać przynajmniej jedną 

pozycję najważniejszych przedstawicieli poszczególnych kierunków psychologicznych, 

w oparciu o którą przygotowuje pracę pisemną. Do takich 

lektur zaliczają się m.in.: E. L. Thorndike, Uczenie się ludzi, Warszawa 

1990; Z. Freud, Wstęp do psychoanalizy, Warszawa 1982; C. G. Jung, 

Typy psychologiczne, Warszawa 1999; K. Horney, Autoanaliza, Poznań 

2000; E. Fromm, Mieć czy być, Poznań 1999; E. Berne, Dzień dobry... 

i co dalej, Poznań 1999; C. R. Rogers, Sposób bycia, Poznań 2002; A. H. 

Maslow, Motywacja i osobowość, Warszawa 1990; G. W. Allport, Osobowość 

i religia; V. E. Frankl, Homo patiens, Warszawa 1998; J. Kozielecki, 

Psychotransgresjonizm. Nowy kierunek psychologii, Warszawa 

2001. 

Wykład rozpoczyna się od przedstawienia działów i metod psychologii. 

Następnie omawia się jej podstawowe kierunki i wreszcie charakteryzuje 

się procesy psychiczne człowieka: działanie, procesy poznawcze, 

emocjonalne, motywacyjne i osobowość. 

Po ukończeniu kursu student potrafi: 

– scharakteryzować poszczególne kierunki współczesnej psychologii, 

– lepiej zrozumieć i analizować swoje własne postawy, 

– wejść na drogę kształtowania dojrzałej osobowości. 

Metody oceny: 

Student przygotowuje prace pisemną w oparciu o wybranego klasyka 

psychologii. Ponadto pisze kolokwium nt. Biologicznych podstaw zachowania. 


Anastasi A., Urbina S., Testy psychologiczne, Warszawa 1999. 

Hall C. S., Lindzey G., Teorie osobowości, Warszawa 1994. 

Kozielecki J., Koncepcje psychologiczne człowieka, Warszawa 1997. 

Mietzel G., Wprowadzenie do psychologii, Gdańsk 1998. 

Płużek Z., Psychologia pastoralna, Kraków 1991. 

Psychologia dla teologów, red. J. Makselon, Kraków 1995. 

Psychologia. Podręcznik akademicki. Psychologia ogólna, red. J. Strelau, 

t. II, Gdańsk 2000. 

Szewczyk W., Rozumieć siebie i innych. Zarys psychologii, Tarnów 

1998. 

Tomaszewski T., Główne idee współczesnej psychologii, Warszawa 

1998. 

Zimbardo Ph., Psychologia i życie, Warszawa 1999. 




11

hsp21. Psychologia rozwojowa (Developmental psychology) 



ECTS: 2 pkt. 

Prowadzący: ks. dr Marcin Cholewa 

Forma zaliczenia: e (ustny) 


Wykład obejmuje następujące zagadnienia: metodologia i metody 

psychologii rozwojowej; czynniki, mechanizmy i prawidłowości rozwoju 

psychicznego; okresy rozwojowe z ich zadaniami (prenatalny, neonatalny, 

niemowlęctwo, dzieciństwo, dorastanie, dorosłość, konfrontacja 

z umieraniem i śmiercią); stadialne modele wybranych aspektów rozwoju 

(J. Piaget, L. Kohlberg, E. Erickson, J. Loevinger, F. Oser, J. Fowler) 

oraz zaburzenia rozwoju. 

Ujęcie problematyki wykładu cechuje integralne rozumienie rozwoju 

uwzględniające etyczne i chrześcijańskie konteksty życia człowieka oraz 

odniesienia do sytuacji pastoralnych. 

Po ukończeniu student winien opanować pojęcia z zakresu propedeutyki 

psychologii rozwojowej (przedmiot, metody, strategie badawcze), 

zagadnień ogólnych związanych z rozwojem (czynniki, mechanizmy, 

prawidłowości), ze stadialnym ujęciem rozwoju od okresu prenatalnego 

do śmierci, oraz modele opisujące rozwój wybranych płaszczyzn życia 

psychicznego. Być w stanie ukazać powiązanie między problematyką 

wykładu i praktyką wychowawczą i pastoralną. 


Buehler Ch., Bieg życia ludzkiego, Warszawa 1999. 

Dembo M. H., Stosowana psychologia wychowawcza, Warszawa 1997. 

Duchowy rozwój człowieka. Stadialne koncepcje rozwoju w ciągu życia, 

red. P. Socha, Kraków 2000. 

Gruen A., W połowie drogi. Półmetek życia jako duchowe zadanie, Kraków 

1993. 

Hurlock E., Rozwój dziecka, Warszawa 1985, t. 1 i 2. 

Kohnstamm R., Praktyczna psychologia dziecka, Warszawa 1989. 

Obuchowska I., Drogi dorastania. Psychologia rozwojowa okresu dorastania 

dla rodziców i wychowawców, Warszawa 1996. 

Psychologia rozwoju człowieka, red. B. Harwas-Napierała, J. Trempała, 

t. 2, Warszawa 2000; t. 3, Warszawa 2002. 

Psychologia rozwoju człowieka. Zagadnienia ogólne, red. M. Przetacznik-Gierowska, 

M. Tyszkowa, t. 1, Warszawa 1996. 




12

Turner J. S., Helms D. B., Rozwój do starości, Warszawa 1998. 

Vasta R., Haith M. M., Miller S. A., Psychologia dziecka, Warszawa 1996. 

hsp22. Teoria wychowania (Theory of educating) 

Semestr letni 


ECTS: 2 pkt. 

Prowadzący: dr Łukasz Ryszka 

Forma zaliczenia: e 


Teoria wychowania jako subdyscyplina pedagogiki: istota teorii wychowania 

jako nauki, metodologia badań. Podstawy psychologiczne wychowania: 

wychowanie w ujęciu psychologicznym, psychologia rozwojowa 

a wychowanie. Chrześcijański system wychowania: wychowanie 

w świetle dokumentów Kościoła, istota wychowania, wychowanie personalistyczne 

u Jana Pawła II. Teleologia wychowawcza: fenomen wychowania, 

cele wychowawcze, cele wychowania religijnego. Zarys metodologii 

wychowawczej: metody wychowawcze, techniki wychowawcze, 

style wychowawcze. Środowiska wychowawcze: rodzina jako środowisko 

wychowawcze, szkoła jako środowisko wychowawcze, środowisko 

rówieśnicze. Metodyka wychowania seksualnego: podstawy pedagogiczne 

wychowania seksualnego, wskazania metodyczne. Metodyka wychowania 

religijnego: podstawy psychologiczno pedagogiczne wychowania 

religijnego, wskazania metodyczne. Trudności wychowawcze: istota problemu, 

praktyka wychowawcza. 

Wymagania wstępne: 

Umiejętność operowania podstawowymi pojęciami z zakresu teorii wychowania. 

Znajomość podstawowych kierunków w pedagogice. Umiejętność 

stosowania chrześcijańskich metod wychowania. 


Kunowski S., Podstawy współczesnej pedagogiki, Warszawa 1993. 

Mastalski J., Zarys teorii wychowania, Kraków 2002. 

Pius XI, encyklika Divini Illius Magistri, Watykan 1929. 

Śliwerski B., Współczesne teorie i nurty wychowania, Kraków 2001. 




13

hsp23. Wybrane elementy psychopatologii wieku rozwojowego 

(Psychopathology of the formative years – selected issues) 

Semestr letni 


ECTS: 1 pkt 

Prowadzący: mgr Agata Krasucka 



Konwersatorium ma na celu zapoznanie z problemami psychologicznymi 

wieku rozwojowego. Objęłoby wprowadzenie do zagadnień psychopatologii: 

(a) pojęcie normalności w dziedzinie zdrowia psychicznego; 

(b) zagadnienia z psychopatologii ogólnej, takich jak: objawy zaburzeń 

psychicznych, zespoły zaburzeń psychicznych z omówieniem zaburzeń 

osobowości. Główny trzon konwersatorium zostanie poświęcony 

prezentacji wybranych zaburzeń okresu wczesnodziecięcego oraz zaburzeń 

wieku dojrzewania. 


Aleksandrowicz J., Psychopatologia zaburzeń nerwicowych osobowości, 

Kraków 2002. 

Garson R., Butcher J., Mineka S., Psychologia zaburzeń, Gdańsk 2003. 

Klimasiński K., Elementy psychopatologii i psychologii klinicznej, Kraków 

2000. 

Pecyna B., Psychologia kliniczna w praktyce pedagogicznej, Warszawa 

1999. 

Radochoński M., Podstawy psychopatologii dla pedagogów, Rzeszów 2001. 




14

Informacje o przedmiotach obowiÄ zkowych - Uniwersytet Papieski ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

Informacje o przedmiotach obowiÄzkowych - Uniwersytet Papieski ...