Vita Academica 4(64) - Uniwersytet Papieski Jana PawÅa II

More documents

Recommendations

Info

VitaAcademica nr 4(64)/2011 studenci być przydatny, gdy planujemy wycieczkę do Rosji bądź na Białoruś. Legalizacja krótkiego pobytu nie jest wymagana. Fronto Dvaras – jedna z najlepszych (a do tego niedrogich) restauracji w Wilnie, mieszcząca się przy ul. Pilies, gdzie w weekendy ustawiają się kolejki w poszukiwaniu wolnych stolików. Można tutaj skosztować tradycyjnych potraw kuchni litewskiej. Góra Trzykrzyska (Trzech Krzyży) i Wzgórze Giedymina – oba obiekty znajdują się w centrum. Rozpościera się z nich piękny widok na Wilno, które nierzadko jest nazywane „północnym Rzymem”. To miejsca, które z pewnością trzeba odwiedzić podczas pobytu w tym mieście. Haus of Beer, po litewsku Alus Namai – miejsce nad samą Wilią nieopodal białej kładki (Baltasis tiltas), gdzie można skosztować prawdziwego litewskiego piwa ważonego tradycyjnymi sposobami. W nocy pub zamienia się w parkiet dla miłośników mocnych rockowych brzmień. Iki – obok Maximy i Rimi to najbardziej popularna sieć mniejszych i większych supermarketów. Sklepy sieciowe są otwarte we wszystkie dni tygodnia. Ceny produktów podobne, ale niestety trochę wyższe niż w Polsce, szczególnie jeśli chodzi o mięso i środki czystości. Kościół św. Ducha przy ul. Dominikańskiej 8 to jedyny kościół w mieście, w którym wszystkie Msze św. odprawiane są w języku polskim. Poza tym w większości kościołów celebrowana jest przynajmniej jedna Msza św. dziennie w naszym ojczystym języku. Laba diena, ačiū, atsiprašau − dzień dobry, dziękuję i przepraszam, czyli trzy podstawowe wyrazy po litewsku, które trzeba znać. Oprócz litewskiego często używanymi językami wśród osób starszych są rosyjski i polski. Młodsze pokolenie posługuje się także językiem angielskim. Mentor – litewski opiekun stypendysty Erasmusa. Każdy zagraniczny student powinien mieć przydzielonego mentora, który odbierze go z dworca, pomoże zaaklimatyzować się w nowym miejscu, wskaże drogę do akademika. Tylko trzeba mieć szczęście. Ja go nie miałam. Olandu 51, Sauletekio 39 i Sauletekio 4 – trzy akademiki przeznaczone dla stypendystów Erasmusa. Najbliżej centrum znajduje się pierwszy z wymienionych. Cena w dwuosobowym pokoju to wydatek z rzędu 170 lt, w trzypokojowym 150 lt. Akademik w bardzo dobrym stanie, po remoncie. Ceny na Sauletekio – w dwójce 200 lt, w trójce 300 lt. Minusem jest tutaj niezbyt sprawnie działający Internet − w obecnych czasach niezbędny. Pilies gatve – jedna z najbardziej malowniczych uliczek w Starym Mieście. To tutaj rozciągają się stragany z pamiątkami, wyrobami z lnu czy wełny. Oprócz nich znajduje się tutaj mnóstwo lokali, kawiarni i restauracji. I „Soprano” – koniecznie wybierz się tam na puchar lodowy. Rossa – zabytkowa nekropolia, na której spoczywa serce marszałka Józefa Piłsudskiego. Pochowane są tu także wybitne osobistości m.in. Euzebiusz Słowacki (ojciec wieszcza), Joachim Lelewel czy Władysław Syrokomla. Salento DiscoPub – najpopularniejszy klub studencki. Dwóch włoskich menagerów pilnie czuwa, aby każdego dnia była dobra zabawa. Do tego świetna lokalizacja − naprzeciwko ratusza, u zbiegu ulic Didžioji, Vokeciu (Niemieckiej) i Ostrombramskiej. Trolejbus – w Wilnie oprócz autobusów kursują także trolejbusy. Niektóre są bardzo stare, ale mimo tego jeżdżą nawet przy temperaturze -25 stopni. Kursują one bardzo często, nie ma więc żadnych problemów komunikacyjnych. Užupis (Zarzecze) – dzielnica, którą artyści nazwali „Republiką”, obchodząca swój dzień niepodległości w każdy prima aprilis. Co więcej, ma własną konstytucję wypisaną w ośmiu językach. Zarzecze jest nieoficjalnie wzorowane na paryskim Montmartre. Vilniaus Universitetas, czyli Uniwersytet Wileński – został założony przez króla Stefana Batorego w 1579 r. i był pierwszym uniwersytetem we wschodniej Europie. Na dwunastu wydziałach uczy się przeszło 20 tys. studentów. Studiowali na nim m.in. Juliusz Słowacki czy Czesław Miłosz. Waluta – na Litwie jest nią lit, który jest nieco mocniejszy od złotego. 1 lt = 1,23 zł. 10 złotych to około 8,8 lt. Bardzo dobry kurs jest przy granicy, jednak regularne linie autobusowe tam się nie zatrzymują. Najlepiej przed wyjazdem założyć sobie konto walutowe. Zmiana czasu – na Litwie obowiązuje UTC +2.00, co oznacza, że jeżeli w Polsce jest 18.00, to na Litwie jest 19.00. Latem dzień jest o wiele dłuższy. 21
nie tylko nauka VitaAcademica nr 4(64)/2011 Pocztówka z Erasmusa tekst i zdjęcia: Estera Matuszewska Siena pozostaje średniowieczna, jak gdyby zatrzymała się w czasie. […] Dzisiejsze życie, pełne zapamiętałych pasji, kipi tu niemal jak szalone, nigdy ani przez chwilę nie ogarnia nas wrażenie, że się żyje w anachronizmie. Bywają tu cudowne momenty, kiedy dobywa się na powierzchnię najdalsza przeszłość mieszając się z teraźniejszością. […] Tajemniczość miasta bierze się z jego ulic, wąskich, krętych, które wiją się jedna nad drugą w kształcie spirali lub ślimaka czy też, używając starszego porównania, w kształcie płatków róży nakładających się na siebie. Guido Piovene, Podróż po Włoszech, Warszawa 1977. Pierwszy weekend majowy 2011 r. w Polsce był chłodny i deszczowy. Mijał jednak pod znakiem beatyfikacji Papieża Polaka. Naturalne zatem, że ciągnęło do Włoch, w stronę słońca. Dla czterech lektorek z MSJO taki wyjazd okazał się możliwy. Kierunek: Siena, Toskania, konferencja naukowa EALTA, pt. Ethics in Language Testing and Assessment, termin: 5–8 maja. Przesiadka w Rzymie, więc radosny bonus: wizyta w Watykanie, u bł. Jana Pawła II! A wszystko dzięki programowi Erasmus dla pracowników uczelni, finansującemu m.in. wyjazdy szkoleniowe kadry. Toskania przywitała nas wiosną w pełni: kwitnące drzewa, zieleń cyprysów, winorośle na łagodnych pagórkach tonących w słońcu. Piazza del Campo, gdzie rozgrywa się słynny wyścig koni palio i wąskie uliczki starego miasta przygotowały nam niespodziankę: parady delegacji 17 contrad, dzielnic Sieny, w wielobarwnych strojach, przy wtórze werbli, głośnych okrzyków i tradycyjnych zaśpiewów. Konferencja miała jednak miejsce na obrzeżach miasteczka, w nowoczesnych strukturach Uniwersytetu dla Obcokrajowców (Università per Stranieri). Organizowana była przez EAL- TA (European Association for Language Testing and Assessment) po raz ósmy. W tym roku przyświecał jej temat Ethics in Language Testing and Assessment (Etyka testowania i oceny w testach językowych). W tegorocznej trzydniowej konferencji blisko 200 uczestników wysłuchało około 30 referatów o niezwykle rozległym zakresie tematycznym. Poczynając od oczywistych w tym kontekście prezentacji o wpływie tematu lub partnera na wynik egzaminów ustnych, kryteriach oceny prac pisemnych, na sposobach zapobiegania nieuczciwości studentów kończąc. Mogliśmy też zapoznać się z pracami nad ustaleniem jednolitych kryteriów w teście języka angielskiego dla personelu medycznego, ubiegającego się o pracę w Australii, czy też problemami z wyszkoleniem i wdrożeniem do pracy odpowiednio wykształconej grupy egzaminatorów przy państwowych egzaminach w Austrii. Odpowiedź na pytanie, czym jest etyka i na czym polega etyczne zachowanie pozostawiam naszym profesorom, specjalistom od aksjologii, a na użytek kontekstu pedagogicznego posłużę się definicją, zaproponowaną przez jedną z prelegentek, panią Elanę Shohamy: „jakiekolwiek zachowanie czy też czynność, która rani, wyrządza komuś szkodę, czy też sprawia, że czuje się on niekomfortowo, jest nieetyczne”. Zważywszy, że każdy test czy egzamin jest pewnego rodzaju grą, w której ten wiedzący staje naprzeciw niewiedzącego, próba sprostania standardom etycznym staje się zadaniem niezwykle trudnym do zrealizowania. W czasie konferencji przedstawiono nowe teorie i wyniki różnorodnych badań. Niejednokrotnie uczestnicy nie zgadzali się z przedmówcami, bądź byli zaskoczeni ich odkryciami. W swoim odczycie na zakończenie konferencji wspomniana już wyżej Elana Shohamy z Izraela wywołała żywą dyskusję na temat nieetycznego wykorzystywania egzaminów językowych w celach ideologicznych, podając przykład testów na obywatelstwo. W testach tego rodzaju zdający musi wykazać się znakomitą wiedzą języka kraju, w którym mieszka, w przeciwnym razie obywatelstwo nie zostaje mu przyznane, co często wiąże się z nielegalnym pobytem lub przymusowym wyjazdem. Nasze zainteresowanie wzbudziła również prezentacja Glyna Jonesa, nie tylko ze względu na jej przydatność w codziennym życiu lektora języka obcego, ale również dlatego, że podstawą badań byli polscy studenci. Tematem odczytu były badania nad testami ustnymi przeprowadzanymi w parach. Spostrzeżenia pana Jonesa były dla uczestników zaskakujące, ponieważ stwierdził on, że jakość wypowiedzi jednego interlokutora wpływa na drugą i odwrotnie. W związku z tym studenci, którym dany jest wybór, w większości przypadków optują za wypowiedzią indywidualną. Oprócz ciekawych odczytów, gospodarze zatroszczyli się także o niezapomniane „wrażenia dla ciała”, oferując uczestnikom konferencji dużą różnorodność lokalnych specjałów podawanych w czasie przerw na kawę (prawdziwą, włoską caffè!), a także na powitalnej i pożegnalnej kolacji. Serwowano pyszne sery i wędliny oraz typowe ciasteczka: panforte, ricciarelli, amaretti, a przede wszystkim cantucci, obowiązkowo maczane w słodkim Vin Santo. Nie mogło zabraknąć degustacji toskańskich win w stylowych piwnicach miejscowej enoteki. Konferencję uznałyśmy za niezwykle owocną i pomocną w przyszłej pracy dydaktycznej, z tego względu chciałyśmy zachęcić innych pracowników UPJPII do korzystania z możliwości, jakie daje program Erasmus. Na zdjęciach: 1. Widok Piazza del Campo z wieży Katedry Sieneńskiej; 2. Lektorki MSJO – Barbara Giec-Piekarska, Kalina Kreczko, Monika Małecka, Estera Matuszewska – przed Università per Stranieri 22
Page 1 and 2: nr 4 (64) / 2011 wrzesień-paździe
Page 3 and 4: z życia Uczelni VitaAcademica nr 4
Page 5 and 6: konferencje VitaAcademica nr 4(64)/
Page 11 and 12: nie tylko nauka VitaAcademica nr 4(
Page 17 and 18: studenci VitaAcademica nr 4(64)/201
Page 19: studenci VitaAcademica nr 4(64)/201

Vita Academica 4(64) - Uniwersytet Papieski Jana PawÅa II

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?

Vita Academica 4(64) - Uniwersytet Papieski Jana PawÅa II