peÅna wersja do pobrania - Protetyka Stomatologiczna

More documents

Recommendations

Info

P. Kurpiel i inni Ryc. 8. Zestawienie wskaźników dopasowania sfery Monsona o wartości średniej 0,38 ± 0,08 przy aproksymacji 20 punktów zwarciowych oraz 0,26 ± 0,01 przy aproksymacji 14 punktów preferowanych. Ryc. 7. Zestawienie promieni krzywej zwarcia Spee o średniej długości 10,1 ± 1,5 [cm] dla strony lewej i 10,6 ± 1,4 [cm] dla strony prawej. o wskaźniku δ oraz długością promienia sfery optymalnej przy aproksymacji 20 równoważnych lub 14 preferowanych punktów zwarciowych. Wartości średnie liczono z oszacowaniem całkowitej niepewności standardowej uzyskanych wyników przy współczynniku rozszerzenia k = 2 odczytanego z tabeli dla pomiarów wykonywanych w naukach przyrodniczych (13, 14). Oznaczało to, że prawdopodobieństwo wyniku obliczeń z dowolnego pomiaru mieściło się w przedziale wartości ± 2S x = 0,954 co odpowiadało poziomowi ufności α = 0,95. Na podstawie porównania średnich wartości długości promienia linii Spee po stronie lewej i prawej oceniono naturalną symetrię regularności jej krzywizny występującą w badanych łukach zębowych (ryc. 7). Wskazywał na to zdecydowanie lepszy stopień dopasowania stałego promienia sfery Monsona do 14 punktów zwarciowych bocznych w porównaniu do pozostałych 6 punktów rozmieszczonych w strefie siekaczy (ryc. 8). Również średnia wartość długości promienia zmiennego dla sfery optymalnej przy aproksymacji 14 preferowanych punktów zwarciowych względem równoważności wszystkich 20 punktów referencyjnych, wskazywała na dominację 4-calowego wzorca sfery zgodnie z hipotezą Monsona jako modelowego kształtu powierzchni zwarcia naturalnego (ryc. 9). Natomiast współzależność strzałkowej regularności linii Spee o czynnościowo ukształtowanej symetrii po obu stronach łuku porównano ze stopniem dopasowania powierzchni sferycznej na wykresie zbiorczym (ryc. 10). Zestawiono w nim wskaźni- Ryc. 9. Zestawienie długości promieni sfery optymalnej o wartości średniej 104,9 ± 5,5 [mm] przy równoważności 20 punktów referencyjnych i 101,0 ± 0,1 [mm] przy 14 punktach preferowanych. Ryc. 10. Zestawienie symetrii promieni krzywej zwarcia Spee przy dopasowaniu 4-calowej sfery Monsona z liniową tendencją wzrostu lub spadku porównywanych wartości. 336 PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2007, LVII, 5
Powierzchnia zwarcia ki dopasowania 4-calowego wzorca do 14 punktów zwarciowych bocznych (kolor czerwony) oraz wszystkich 20 punktów referencyjnych (kolor niebieski) przy obustronnej regularności krzywej Spee (kolor zielony). Odpowiednimi kolorami wyznaczono linie trendu określające wzrost lub spadek wartości porównywanych parametrów przy aproksymacji wyników wielomianem pierwszego rzędu bliskim jedności. Dyskusja Pionowe odchylenie linii zgryzu od poziomej płaszczyzny zwarcia jest potocznie znane jako krzywa zwarcia Spee. Obustronnie ilustruje ją obwód walca o powierzchni stycznej do brzegów siecznych zębów przednich i guzków zwarciowych zębów bocznych oraz przedniej granicy kłykci stawowych żuchwy. Spee wyznaczał oś tego walca centrowaną prostopadle do płaszczyzny środkowo- -strzałkowej wzdłuż linii przecięcia z płaszczyzną podoczodołową w odległości ok. 6,5-7 cm. Natomiast Monson zaproponował przestrzenne odniesienie tej samej krzywej zwarcia do sfery o środku lokalizowanym w miejscu anatomicznej gładzizny oddalonym o przeciętną wartość czterech cali od powierzchni okluzyjnych wszystkich zębów w łuku i wyrostków kłykciowych żuchwy. Oznaczało to, że zakrzywienie linii zwarcia można odwzorować strzałkowo w przybliżeniu do regularnej powierzchni walca i jednocześnie do powierzchni sferycznej w układzie przestrzennym. Z tego względu w prowadzonych badaniach wielu autorów opisuje kształt linii Spee w postaci matematycznego modelu obliczeniowego bazującego na morfometrycznych pomiarach modeli diagnostycznych łuków zębowych żuchwy (15, 16, 17, 18, 19, 20, 21). W postępowaniu klinicznym dotyczy to głębokości krzywej Spee mierzonej względem płaszczyzny zwarcia wzdłuż jej promienia w odniesieniu do długości obwodu łuku zębowego (16). W regulacji warunków zgryzowych wymagających spłycenia linii zwarcia stosuję się zasadę zweryfikowaną na podstawie pomiarów i obliczeń przez Baldridge’a (17) a następnie przez Garcia’ę (18), że do obustronnego wyrównania każdego milimetra krzywej Spee potrzeba dodatkowo ok. 1 mm obwodu po lewej i prawej stronie łuku. Można to uzasadnić czynnościową współzależnością występującą w geometrii zwarcia naturalnego opisaną na wykresie liniami trendu wyznaczonych parametrów. Każde spłycenie krzywej zwarcia po obu stronach łuku związane z wydłużeniem jej promienia w projekcji strzałkowej, prowadzi do przemieszczenia linii Spee przy możliwie optymalnym dopasowaniu do powierzchni sferycznej o stałym promieniu dla danego przypadku, czego konsekwencją jest odpowiednie zwiększenie obwodu łuku zębowego. Opracowane metody wyznaczania parametrów geometrii powierzchni zwarcia można odnieść w sposób uproszczony do założeń modeli matematycznych dwóch kształtów linii Spee: w formie zwisającego łańcucha i łuku Bonwilla-Hawleya (19). Krzywa łańcuchowa jest gładką krzywą ciągłą zbliżoną do przestrzennego odwzorowania układu 20 punktów zwarciowych w trzech sekwencjach aproksymowanych wygenerowaną sferą w oprogramowaniu MonsOpt 1.0. Natomiast kształt łuku Bonwilla-Hawleya podzielono w obliczeniach na trzy odcinki. Opisują go dwa prostoliniowe odcinki boczne między drugim zębem trzonowym a kłem oraz zakrzywiony odcinek przedni w obrębie siekaczy. Odpowiadają one założeniom aksonometrycznego rozmieszczenia 7 punktów zwarciowych w projekcji strzałkowej prawej i lewej uzupełnionych o 6 punktową sekwencję w strefie siekaczy odwzorowaną w projekcji horyzontalnej programu SpeeCur 2.0. Należy zaznaczyć, że parametry kształtu powierzchni zwarcia wyznaczone metodą fotogrametrii bliskozakresowej w dwóch projekcjach nawiązują do postępowania pomiarowo-obliczeniowego zastosowanego przez Hitchcocka (15) oraz Ferrario i wsp. (20) w matematycznym zdefiniowaniu krzywej Spee. Natomiast procedura przestrzennego odwzorowania rzeczywistego układu punktów zwarciowych w Systemie Digitalizacji 3D MicroScribe TM G2X względem powierzchni sferycznej, odpowiada współrzędnościowej metodzie zastosowanej przez Brauna i wsp. (16) oraz Ito i wsp. {21) w określeniu związku kształtu krzywej Spee i krzywej transwersalnej z zaburzeniami czynnościowymi narządu żucia. Reasumując można stwierdzić, że wykorzysta- PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2007, LVII, 5 337
Page 1 and 2: PROTET. STOMATOL., 2007, LVII, 5, 3
Page 3 and 4: Powierzchnia zwarcia Cel pracy Cele
Page 5: Powierzchnia zwarcia Wyznaczenie ś

peÅna wersja do pobrania - Protetyka Stomatologiczna

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?

peÅna wersja do pobrania - Protetyka Stomatologiczna