peÅna wersja do pobrania - Protetyka Stomatologiczna
peÅna wersja do pobrania - Protetyka Stomatologiczna peÅna wersja do pobrania - Protetyka Stomatologiczna
P. Kurpiel i inni przedtrzonowych i kłów. Natomiast obliczenia stopnia dopasowania sfery Monsona i sfery optymalnej przy aproksymacji tych samych 14 punktów zwarciowych bocznych i 6 punktów w strefie siekaczy wykonywano przy przypisaniu współczynnika wagi =1 lub 1 i 0. Wyniki. Wartości średnie liczono z oszacowaniem całkowitej niepewności standardowej dla współczynnika rozszerzenia k = 2 co odpowiadało poziomowi ufności α = 0,95. Średnia długość promienia krzywej Spee dla strony lewej wynosiła 10,1 ± 1,5 [cm], a dla strony prawej 10,6 ± 1,4 [cm]. Średni wskaźnik dopasowania sfery Monsona do 20 równoważnych punktów referencyjnych wynosił 0,38 ± 0,08, a do 14 preferowanych punktów zwarciowych bocznych 0,26 ± 0,01. Średni promień sfery optymalnej o możliwie najlepszym stopniu dopasowania do wszystkich 20 punktów zwarciowych wynosił 104,9 ± 5,5 [mm], a do 14 punktów bocznych 101,0 ± 1,5 [mm]. Wnioski. Stwierdzono regularność strzałkowej linii Spee przy naturalnej symetrii jej krzywizny. Wskazywał na nią istotnie wyższy stopień dopasowania 4-calowego wzorca Monsona oraz porównywalne wartości promieni sfery optymalnej przy aproksymacji 14 punktów zwarciowych bocznych względem równoważności 6 punktów rozmieszczonych w strefie siekaczy. and canines. The calculations of how Monson’s sphere fits the optimum sphere with the approximation of the same 14 lateral occlusion points and 6 points in the incisors zone were made with the use of weight factor = 1 or 1 and 0. Results. The average values were calculated with the estimation of total standard uncertainty for the factor k = 2 what corresponds to the trust level α = 0,95. The average length of the Spee curve radius for the left side was 10,1 ± 1,5 [cm] and for the right side 10,6 ± 1,4 [cm]. The average factor of how Monson’s sphere fits 20 equivalent referential points was 0,38 ± 0,08 and where it fits 14 preferred lateral occlusion points 0,26 ± 0,01. The average radius of the optimum sphere of the best possible degree of fitting to all 20 occlusion points was 104,9 ± 5,5 [mm] and to 14 lateral points 101,0 ± 1,5 [mm]. Conclusions. The regularity of the sagittal Spee line in natural symmetry of its curve was found. It was indicated by the really higher degree of fitting of 4-inch Monson’s model and comparable values of optimum sphere radius with the approximation of 14 lateral occlusion points in respect of the equivalency of 6 points situated in the incisors zone. Zdefiniowana przez Ferdynanda von Spee (1) w 1889 strzałkowa regularność linii zgryzu identyfikowana jest z rozmieszczeniem guzków policzkowych w żuchwie (czynnościowo aktywnych) lub podniebiennych w szczęce (pasywnych) obejmujących kły, zęby przedtrzonowe i trzonowe oraz kłykcie stawowe. Z kolei w 1919 roku Monson (2) uwzględniając obustronny determinant krzywej Spee oraz położenie brzegów siecznych siekaczy przyśrodkowych względem osi zawiasowej żuchwy opisanych trójkątem Bonwilla (3), sformułował teorię sferycznej rotacji zębów dolnych podczas artykulacji zwarciowej. Na podstawie prowadzonych badań morfometrycznych stwierdził, że system motoryczny ruchów zgryzowych żuchwy przy przeciętnym 30º kącie prowadzenia stawowego wpływa na ukształtowanie powierzchni zwarcia całych łuków zębowych jako sfery o przeciętnej średnicy ośmiu cali (4) (ryc. 1). Ryc. 1. Schemat wyznaczenia środka sferycznej powierzchni zwarcia wg teorii Monsona w układzie współrzędnych X-Y-Z względem płaszczyzny zwarcia. 332 PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2007, LVII, 5
Powierzchnia zwarcia Cel pracy Celem pracy było zbadanie czy obustronna regularność przebiegu linii Spee ma wpływ na 4-calowy promień hipotetycznej powierzchni sferycznej w zwarciu naturalnym. Materiał i metoda Badaniu poddano geometrię zwarcia łuków zębowych u 52 studentów stomatologii w wieku 20- -22 lat bez wypełnień ubytków próchnicowych oraz uszkodzeń mechanicznych twardych tkanek w obrębie guzków zwarciowych i brzegów siecznych szczególnie w uzębieniu żuchwy. Podstawą przeprowadzonej selekcji z grupy ok. 180 osób (kobiet i mężczyzn) było czynnościowe ukształtowanie zwarcia optymalnego pełnych łuków z nieregulowanymi ortodontycznie warunkami zgryzowymi (5). Modele diagnostyczne przygotowano z gipsu twardego na podstawie wycisków pobieranych masą alginatową. Pomiary i obliczenia dotyczyły morfologicznego rozmieszczenia 7-punktowej sekwencji punktów zwarciowych w obrębie szczytów guzków policzkowych drugich i pierwszych zębów trzonowych, przedtrzonowych oraz kłów (definiujących obustronny przebieg linii Spee), a także 4 punktów w strefie brzegów siecznych siekaczy bocznych i 2 punktów siekaczy przyśrodkowych. Położenie 20 punktów zwarciowo-aktywnych w żuchwie wg schematu morfologii okluzji Slavicka (6) odwzorowano względem płaszczyzny zwarcia w układzie osi X-Y jako wspólnej płaszczyzny odniesienia. W projekcji strzałkowej (Y-Z) dotyczyło to prostoliniowych odcinków jej krawędzi między skrajnymi punktami zwarciowymi tzn. szczytami guzków dystalno-policzkowych drugich zębów trzonowych a szczytami brzegów siecznych kłów (7) (ryc. 2). Pomiary aksonometryczne metodą fotogrametrii bliskozakresowej realizowano na zdjęciach wykonanych aparatem cyfrowym Nikon Digital D70S z obiektywem Nikon DX 18-70 mm 1:3 5-4,5G ED (8, 9). Obustronne wyznaczenie promienia krzywej Spee aproksymującej układ 7 punktów zwarciowych bocznych o wartościach współrzędnych Y-Z realizowano w oprogramowaniu SpeeCur 2.0 (1) dla oceny geometrii powierzchni zwarcia w dwóch projekcjach (10). Rzeczywistą długość promienia strzałkowej krzywej zwarcia obliczano na podstawie bezwymiarowej wartości indeksu I Spee określającego proporcję między wyznaczonym promieniem krzywej kołowej R a odległością skrajnych punktów zwarciowych Lp na fotogramie w odniesieniu do pomia- Ryc. 2. Wyznaczenie krzywej Spee w układzie współrzędnych Y-Z i obliczenia jej parametrów w tym indeksu I Spee w oprogramowaniu SpeeCur 2.0. 1 Fotogrametryczną procedurę pomiarowo-obliczeniową krzywej zwarcia w projekcji strzałkowej i horyzontalnej w oprogramowaniu SpeeCur 2.0 opracowano w ramach realizacji tematu pracy własnej 011S16 / W1. PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2007, LVII, 5 333
- Page 1: PROTET. STOMATOL., 2007, LVII, 5, 3
- Page 5 and 6: Powierzchnia zwarcia Wyznaczenie ś
- Page 7 and 8: Powierzchnia zwarcia ki dopasowania
Powierzchnia zwarcia<br />
Cel pracy<br />
Celem pracy było zbadanie czy obustronna regularność<br />
przebiegu linii Spee ma wpływ na 4-calowy<br />
promień hipotetycznej powierzchni sferycznej<br />
w zwarciu naturalnym.<br />
Materiał i metoda<br />
Badaniu poddano geometrię zwarcia łuków zębowych<br />
u 52 studentów stomatologii w wieku 20-<br />
-22 lat bez wypełnień ubytków próchnicowych oraz<br />
uszkodzeń mechanicznych twardych tkanek w obrębie<br />
guzków zwarciowych i brzegów siecznych<br />
szczególnie w uzębieniu żuchwy. Podstawą przeprowadzonej<br />
selekcji z grupy ok. 180 osób (kobiet<br />
i mężczyzn) było czynnościowe ukształtowanie<br />
zwarcia optymalnego pełnych łuków z nieregulowanymi<br />
orto<strong>do</strong>ntycznie warunkami zgryzowymi<br />
(5). Modele diagnostyczne przygotowano z gipsu<br />
twardego na podstawie wycisków pobieranych masą<br />
alginatową.<br />
Pomiary i obliczenia <strong>do</strong>tyczyły morfologicznego<br />
rozmieszczenia 7-punktowej sekwencji punktów<br />
zwarciowych w obrębie szczytów guzków policzkowych<br />
drugich i pierwszych zębów trzonowych,<br />
przedtrzonowych oraz kłów (definiujących obustronny<br />
przebieg linii Spee), a także 4 punktów w<br />
strefie brzegów siecznych siekaczy bocznych i 2<br />
punktów siekaczy przyśrodkowych.<br />
Położenie 20 punktów zwarciowo-aktywnych w<br />
żuchwie wg schematu morfologii okluzji Slavicka<br />
(6) odwzorowano względem płaszczyzny zwarcia<br />
w układzie osi X-Y jako wspólnej płaszczyzny odniesienia.<br />
W projekcji strzałkowej (Y-Z) <strong>do</strong>tyczyło<br />
to prostoliniowych odcinków jej krawędzi między<br />
skrajnymi punktami zwarciowymi tzn. szczytami<br />
guzków dystalno-policzkowych drugich zębów<br />
trzonowych a szczytami brzegów siecznych kłów<br />
(7) (ryc. 2).<br />
Pomiary aksonometryczne metodą fotogrametrii<br />
bliskozakresowej realizowano na zdjęciach wykonanych<br />
aparatem cyfrowym Nikon Digital D70S z<br />
obiektywem Nikon DX 18-70 mm 1:3 5-4,5G ED<br />
(8, 9). Obustronne wyznaczenie promienia krzywej<br />
Spee aproksymującej układ 7 punktów zwarciowych<br />
bocznych o wartościach współrzędnych<br />
Y-Z realizowano w oprogramowaniu SpeeCur 2.0 (1)<br />
dla oceny geometrii powierzchni zwarcia w dwóch<br />
projekcjach (10).<br />
Rzeczywistą długość promienia strzałkowej<br />
krzywej zwarcia obliczano na podstawie bezwymiarowej<br />
wartości indeksu I Spee określającego proporcję<br />
między wyznaczonym promieniem krzywej<br />
kołowej R a odległością skrajnych punktów zwarciowych<br />
Lp na fotogramie w odniesieniu <strong>do</strong> pomia-<br />
Ryc. 2. Wyznaczenie krzywej Spee w układzie współrzędnych Y-Z i obliczenia jej parametrów w tym indeksu I Spee<br />
w oprogramowaniu SpeeCur 2.0.<br />
1<br />
Fotogrametryczną procedurę pomiarowo-obliczeniową krzywej zwarcia w projekcji strzałkowej i horyzontalnej w oprogramowaniu<br />
SpeeCur 2.0 opracowano w ramach realizacji tematu pracy własnej 011S16 / W1.<br />
PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2007, LVII, 5 333
Change language