pełna wersja do pobrania - Protetyka Stomatologiczna

P. Kurpiel i inni
przedtrzonowych i kłów. Natomiast obliczenia stopnia
dopasowania sfery Monsona i sfery optymalnej przy
aproksymacji tych samych 14 punktów zwarciowych
bocznych i 6 punktów w strefie siekaczy wykonywano
przy przypisaniu współczynnika wagi =1 lub 1 i 0.
Wyniki. Wartości średnie liczono z oszacowaniem
całkowitej niepewności standardowej dla współczynnika
rozszerzenia k = 2 co odpowiadało poziomowi
ufności α = 0,95. Średnia długość promienia krzywej
Spee dla strony lewej wynosiła 10,1 ± 1,5 [cm], a dla
strony prawej 10,6 ± 1,4 [cm]. Średni wskaźnik dopasowania
sfery Monsona do 20 równoważnych punktów
referencyjnych wynosił 0,38 ± 0,08, a do 14 preferowanych
punktów zwarciowych bocznych 0,26 ± 0,01.
Średni promień sfery optymalnej o możliwie najlepszym
stopniu dopasowania do wszystkich 20 punktów zwarciowych
wynosił 104,9 ± 5,5 [mm], a do 14 punktów
bocznych 101,0 ± 1,5 [mm].
Wnioski. Stwierdzono regularność strzałkowej linii
Spee przy naturalnej symetrii jej krzywizny. Wskazywał
na nią istotnie wyższy stopień dopasowania 4-calowego
wzorca Monsona oraz porównywalne wartości promieni
sfery optymalnej przy aproksymacji 14 punktów
zwarciowych bocznych względem równoważności 6
punktów rozmieszczonych w strefie siekaczy.
and canines. The calculations of how Monson’s sphere
fits the optimum sphere with the approximation of the
same 14 lateral occlusion points and 6 points in the
incisors zone were made with the use of weight factor
= 1 or 1 and 0.
Results. The average values were calculated with the
estimation of total standard uncertainty for the factor k
= 2 what corresponds to the trust level α = 0,95. The
average length of the Spee curve radius for the left side
was 10,1 ± 1,5 [cm] and for the right side 10,6 ± 1,4
[cm]. The average factor of how Monson’s sphere fits
20 equivalent referential points was 0,38 ± 0,08 and
where it fits 14 preferred lateral occlusion points 0,26 ±
0,01. The average radius of the optimum sphere of the
best possible degree of fitting to all 20 occlusion points
was 104,9 ± 5,5 [mm] and to 14 lateral points 101,0 ±
1,5 [mm].
Conclusions. The regularity of the sagittal Spee line
in natural symmetry of its curve was found. It was indicated
by the really higher degree of fitting of 4-inch
Monson’s model and comparable values of optimum
sphere radius with the approximation of 14 lateral occlusion
points in respect of the equivalency of 6 points
situated in the incisors zone.
Zdefiniowana przez Ferdynanda von Spee (1) w
1889 strzałkowa regularność linii zgryzu identyfikowana
jest z rozmieszczeniem guzków policzkowych
w żuchwie (czynnościowo aktywnych) lub
podniebiennych w szczęce (pasywnych) obejmujących
kły, zęby przedtrzonowe i trzonowe oraz
kłykcie stawowe. Z kolei w 1919 roku Monson
(2) uwzględniając obustronny determinant krzywej
Spee oraz położenie brzegów siecznych siekaczy
przyśrodkowych względem osi zawiasowej
żuchwy opisanych trójkątem Bonwilla (3), sformułował
teorię sferycznej rotacji zębów dolnych podczas
artykulacji zwarciowej. Na podstawie prowadzonych
badań morfometrycznych stwierdził, że
system motoryczny ruchów zgryzowych żuchwy
przy przeciętnym 30º kącie prowadzenia stawowego
wpływa na ukształtowanie powierzchni zwarcia
całych łuków zębowych jako sfery o przeciętnej
średnicy ośmiu cali (4) (ryc. 1).
Ryc. 1. Schemat wyznaczenia środka sferycznej powierzchni
zwarcia wg teorii Monsona w układzie współrzędnych
X-Y-Z względem płaszczyzny zwarcia.
332 PROTETYKA STOMATOLOGICZNA, 2007, LVII, 5