Strategia Rozwoju Gminy Starachowice na lata 2011-2020 Projekt v ...

Starachowic. Przemawia za tym nie tylko kwestia przenoszenia produkcji do Azji, ale także sama lokalizacja
miasta na uboczu głównych szlaków komunikacyjnych, co ma kolosalne znaczenie zważywszy na kwestie
logistyki – królowej współczesnej produkcji, czy możliwości konsumowania wytworów produkcji w
najbliższym otoczeniu miasta. Należy zatem poszukiwać innych, ale zgodnych ze współczesnymi trendami
sił napędowych Starachowic bliższych gospodarce postindustrialnej. Założenie, że to byłby właściwy
kierunek rozwoju, pozwala odważnie spojrzeć na koncepcję Starachowic jako miasta uczącego się i tym
samym rozwijającego swój kapitał ludzki i społeczny. Celem byłoby zwiększenie szans rozwojowych miasta
w nowej gospodarce opartej na wiedzy i usługach, przez co uniezależnionej od zasobów naturalnych oraz
położenia geograficznego. Czynnikiem, który wówczas zadecyduje o sukcesie są sami starachowiczanie.
W tym miejscu należy zdefiniować dwa kluczowe dla naszych rozważań pojęcia:
Kapitał ludzki – wiedza, umiejętności, kompetencje i cechy ludzi, które przyczyniają się do osobistego,
społecznego i gospodarczego dobrobytu. 2
Kapitał społeczny – sieci i powiązania społeczne ze wspólnie uznawanymi normami, wartościami i
zrozumieniem, które ułatwiają współpracę w grupach i między grupami. 3 Decyduje on o budowaniu relacji
międzyludzkich, zaufania i, co najważniejsze, zaangażowania społecznego.
Jednym ze wskaźników pomiaru jakości kapitału ludzkiego jest poziom wykształcenia społeczeństwa.
Wykształcenie i kwalifikacje formalne z czasem ulegają dezaktualizacji (współcześnie bardzo szybko) i
przestają odpowiadać wymogom rynku pracy. Kluczowe staje się więc pojęcie kompetencji. Te zaś
zdobywa się poprzez doświadczenie, kształcenie nieformalne i przynależność do grupy. Oznacza to, że
każdy z nas stoi dzisiaj przed koniecznością i nieuchronnością uczenia się nowych rzeczy, oduczania
starych rzeczy, przez całe życie,
Oparcie strategii rozwoju Starachowic na idei miasta uczącego się byłoby prawdziwym skokiem
jakościowym w przyszłość. W ciągu najbliższych 7-10 lat w istotny sposób wzrosłaby konkurencyjność
miasta i prawdopodobnie zminimalizowany byłby trend starzenia się miasta. Ale paradoksalnie, gdyby
zrealizował się jeden ze scenariuszy Narodowej Rady Wywiadu USA „Świat w 2025 roku” o nazwie „BRIC:
kłótnia w rodzinie”, zakładający konflikt na tle zasobów między Indiami i Chinami, konsekwencją byłby
powrót produkcji przemysłowej do Europy. W lokalizacji nowych fabryk uprzywilejowane byłyby regiony o
największym kapitale społecznym i potencjale zasobów przestrzennych. Taka niespodzianka dawałaby
znowu szanse Starachowicom w budowaniu nowego potencjału industrialnego.
Warunki istotne dla rozwinięcia regionu uczącego się:
- obecność infrastruktury, w szczególności infrastruktury wiedzy oraz infrastruktury instytucjonalnej, i
technicznej zapewniającej dostęp do wiedzy formalnej oraz umożliwiającej kreowanie wiedzy
niekodyfikowanej (milczącej). Szczególnie ten drugi typ wiedzy, reprezentowany przez różne formy
zbiorowego uczenia się (uczenie się przez interakcje, uczenie się przez działanie itp.), potrafi zapewnić
2
Brian Keely, Human Capital, How what you know shapes your life, OECD, Paris 2007
3
Jw.
49