Opracowanie Przemka H - Wrzuta.pl

tego środka zapobiegawczego. Niestawiennictwo obrońcy lub prokuratora należycie zawiadomionych o
terminie nie tamuje rozpoznania sprawy.
78. Przesłanki pozytywne i negatywne tymczasowego aresztowania.
Pozytywne przesłanki:
Tymczasowe aresztowanie może nastąpić:
1. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy
nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu. Jest to tzw. Obawa
ucieczki.
2. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań
lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne, jest to tzw. „ obawa
matactwa”
3. Wyjątkowo także wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony któremu zarzucano
popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub
bezpieczeństwu powszechnemu, a zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.
4. W postępowaniu przyśpieszonym w sprawie o występek o charakterze chuligańskim tymczasowe
aresztowanie jest obligatoryjne, przy czym chuligański charakter czynu stanowi samoistną podstawę
jego zastosowania. Jeżeli jednak zachodzi choć jedna z okoliczności wyłączających tymczasowe
aresztowanie, to trzeba zrezygnować z postępowania przygotowawczego i prowadzić postepowanie
dalej w trybie uproszczonym.
Negatywne przesłanki:
1. Pierwszy zakaz względny przewiduje art. 259 § 1, stwierdzając, że jeżeli szczególne względy nie
stoją temu na przeszkodzie , należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy
pozbawienie oskarżonego wolności:
a)Powodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo
b)Pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej rodziny
2. Drugi zakaz względny przewiduje art. 259 § 2, w myśl którego tymczasowego aresztowania nie
stosuje się , gdy na podstawie okoliczności sprawy można przewidywać, że sąd orzeknie w stosunku do
oskarżonego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonywania lub karę
łagodniejszą, albo że okres tymczasowego aresztowania przekroczy przewidywalny wymiar kary
pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia.
3. Trzeci zakaz względny ustanowił art. 259 § 3, tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli
przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą roku, chyba że sprawca został
ujęty na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem. Zgodnie z regułą a maiori ad minus niedopuszczalne
jest tymczasowe aresztowanie w sprawie o przestępstwo niezagrożone karą pozbawienia wolności.
Względność zakazów drugiego i trzeciego wynika nadto z art. 259 § 4, który przewiduje, że oba te zakazy
nie mają zastosowania, gdy oskarżony ukrywa się, uporczywie nie stawia się na wezwania lub w inny
bezprawny sposób utrudnia postępowanie albo nie można ustalić jego tożsamości. Idea pełnej zaliczalności
tymczasowego aresztowania musi w tych wypadkach ustąpić pierwszeństwa pragmatyzmowi procedury.
60