Opracowanie Przemka H - Wrzuta.pl

Opracowanie Przemka H - Wrzuta.pl Opracowanie Przemka H - Wrzuta.pl

26.07.2014 Views

1.oznaczenie źródła dowodu, a więc imię, nazwisko świadka i jego adres; można czasem podać w przybliżeniu określenie dowodu. Jeżeli strona nie posiada wszystkich danych pozwalających na pełną indywidualizację źródła dowodu, powinna ona uprawdopodobnić realność takiego źródła. 2. tezę dowodową, czyli wskazanie, jakie okoliczności mają być udowodnione np. na okoliczność obecności oskarżonego w dniu przestępstwa w miejscowości X oddalonej od miejsca jego popełnienia o 300 km. Od wniosku dowodowego należy odróżnić zwrócenie przez stronę uwagi organu procesowego na możliwość istnienia określonego dowodu. Strona tylko przypomina, sugeruję taką możliwość, ale nie składa formalnego wniosku. Wniosek dowodowy może zmierzać do wykrycia lub oceny właściwego dowodu. Nazwa „dowód” została użyta tu wieloznacznie: w znaczeniu źródła dowodu i środka dowodowego. 71. Przesłanki oddalenia wniosku dowodowego. Zgodnie z art. 170 §1 wniosek dowodowy oddala się, jeżeli: 1. przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne (np. został złożony wniosek o odczytanie zeznań świadka , który skorzystał z przysługującemu mu prawa odmowy zeznań); 2. okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo już jest udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy. Uzupełnieniem tego przepisu jest art. 170 § 2, który stanowi, że nie można oddalić wniosku dowodowego na tej podstawie, że dotychczasowe dowody wykazały przeciwieństwo tego, co wnioskodawca zamierza udowodnić. Niedopuszczalne jest przesądzenie sprawy przed jej zakończeniem ( pogląd SN). 3. dowód jest nieprzydatny dla stwierdzenia danej okoliczności; 4. dowodu nie da się przeprowadzić np. złożono wniosek o ponowne oględziny rozbitego samochodu, który tymczasem został skasowany. 5. wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania, np. strona składa wniosek o zarządzenie przesadnie długiej przerwy w rozprawie, gdyż musi mieć czas na zapoznanie się z treścią ekspertyzy. Oddalenie wniosku dowodowego następuje zawsze w formie postanowienia, bez względu na stadium, w jakim wniosek zgłoszono i bez względu na jego formę. Postanowienie takie musi mieć uzasadnienie. Mimo oddalenia wniosku organ procesowy może później dowód dopuścić, chociażby nie ujawniły się nowe okoliczności. Na przykład sąd sam uznał, że dowód taki może mieć jednak znaczenie dla sprawy. 72. Eliminowanie z procesu karnego informacji uzyskanych w sposób sprzeczny z ustawą. ????? nie mogę tego nigdzie znaleźć :/ tylko to znalazłam na ten temat http://lex.pl/czasopisma/gs/proc_dyskw.html 73. Pojęcie, cele, funkcje i rodzaje środków przymusu procesowego. Środki przymusu to czynności organów procesowych zmierzających do wymuszenia spełnienia obowiązków procesowych lub zapewnienia prawidłowego toku procesu. Jest to bardzo szeroka i dość niejednolita grupa czynności. Jej wspólną cechą jest posługiwanie się przez organ elementem przymusu (często fizycznego) lub co najmniej jego zagrożeniem. Stosuje się je na podstawie przepisów prawa procesowego, a nie prawa materialnego, mimo że są one zawsze następstwem swoistej winy osób nimi dotkniętych. Wśród środków przymusu można rozróżnić pięć kategorii (podział doktrynalny): 1. Zatrzymanie 2. Środki zapobiegawcze 3. Środki wymuszające spełnienie obowiązków procesowych ( kary porządkowe, przymusowe doprowadzenie do organu procesowego, przymus wobec osoby poddanej badaniom, pobieraniu płynów i innym czynnościom), 4. Środki wymuszające zachowanie porządku w czasie rozprawy- tzw. Policja sesyjna (polegające na upomnieniu, wydaleniu z Sali rozpraw itp.), 56

5. Zabezpieczenie majątkowe ( zabezpieczenie kar majątkowych lub roszczeń o naprawienie szkody). Podział kodeksowy: 1. Zatrzymanie 2. Środki zapobiegawcze 3. Poszukiwanie oskarżonego i list gończy 4. List żelazny 5. Kary porządkowe 6. Zabezpieczenie majątkowe Środki przymusu zbliżają się swym charakterem do kar orzekanych przez sądy. Zawsze są w większym lub mniejszym stopniu dolegliwe, zawsze oznaczają ograniczenie praw obywatelskich. Posługiwanie się nimi dozwolone jest więc tylko pod następującymi warunkami: 1. Tylko w sytuacjach i w formach przewidzianych ściśle przez przepisy prawa, w związku z czym niedopuszczalne jest stosowanie ich na zasadzie analogii 2. Tylko gdy zachodzi niezbędna potrzeba 3. Należy je stosować tak, aby minimalnie były uboczne skutki dla zdrowia, majątku sytuacji życiowej oskarżonego i jego bliskich. 74. Zatrzymanie osoby. Zatrzymanie to krótkotrwałe pozbawienie wolności celem zastosowania środka zapobiegawczego sensu stricto lub przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej albo oskarżonego do organu procesowego. Definicja ta wyjaśnia istotę zatrzymania procesowego. Odróżnić natomiast należy od niego: Zatrzymanie porządkowe (prewencyjne) osób stwarzających w sposób oczywisty zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia. Funkcję środka pomocniczego spełnia natomiast zatrzymanie penitencjarne. Policja ma prawo zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia opuściły areszt śledczy lub zakład karny i w wyznaczonym terminie nie wróciły do niego. Zatrzymanie administracyjne („do wytrzeźwienia”) stosowane jest przez policję na okres do 24 godzin wobec osób, które swym zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu innych osób. W razie braku izby wytrzeźwień osoby takie mogą być doprowadzone do aresztu policyjnego. Prawo ujęcia przysługuje każdemu, bez względu na obywatelstwo, funkcję, stosunek do sprawcy. Każdy ma prawo ująć osobę: 1. Na gorącym uczynku przestępstwa lub 2. W pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, pod warunkiem że zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości. Osobę ujętą należy niezwłocznie oddać w ręce policji. Bezpośrednie zatrzymanie przysługuje policji (ma ona tez prawo zatrzymać osobę podejrzaną). Zatrzymać wolno osobę , gdy istnieje uzasadnione podejrzenie , że popełniła ona przestępstwo. Zatrzymany powinien być w ciągu 48h od chwili zatrzymania przekazany do sądu. Zatrzymanego należy zwolnić, jeżeli w ciągu 24h od przekazania do dyspozycji sądu nie zostanie mu doręczenie sądu o tymczasowym aresztowaniu wraz z przedstawionymi zarzutami. Gwarancje praw zatrzymanego: 1. Zatrzymanego należy natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach, w tym do skorzystania z pomocy adwokata, oraz wysłuchać go. Pouczyć go należy obowiązkowo o prawie: 57

5. Zabezpieczenie majątkowe ( zabezpieczenie kar<br />

majątkowych lub roszczeń o naprawienie szkody).<br />

Podział kodeksowy:<br />

1. Zatrzymanie<br />

2. Środki zapobiegawcze<br />

3. Poszukiwanie oskarżonego i list gończy<br />

4. List żelazny<br />

5. Kary porządkowe<br />

6. Zabezpieczenie majątkowe<br />

Środki przymusu zbliżają się swym charakterem do kar orzekanych przez sądy. Zawsze są w większym<br />

lub mniejszym stopniu dolegliwe, zawsze oznaczają ograniczenie praw obywatelskich. Posługiwanie się<br />

nimi dozwolone jest więc tylko pod następującymi warunkami:<br />

1. Tylko w sytuacjach i w formach przewidzianych ściśle<br />

przez przepisy prawa, w związku z czym niedopuszczalne jest stosowanie ich na zasadzie analogii<br />

2. Tylko gdy zachodzi niezbędna potrzeba<br />

3. Należy je stosować tak, aby minimalnie były uboczne<br />

skutki dla zdrowia, majątku sytuacji życiowej oskarżonego i jego bliskich.<br />

74. Zatrzymanie osoby.<br />

Zatrzymanie to krótkotrwałe pozbawienie wolności celem zastosowania środka zapobiegawczego sensu<br />

stricto lub przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej albo oskarżonego do organu procesowego.<br />

Definicja ta wyjaśnia istotę zatrzymania procesowego. Odróżnić natomiast należy od niego:<br />

Zatrzymanie porządkowe (prewencyjne) osób stwarzających w sposób oczywisty zagrożenie dla życia lub<br />

zdrowia ludzkiego, a także dla mienia.<br />

Funkcję środka pomocniczego spełnia natomiast zatrzymanie penitencjarne. Policja ma prawo<br />

zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia opuściły areszt śledczy lub<br />

zakład karny i w wyznaczonym terminie nie wróciły do niego.<br />

Zatrzymanie administracyjne („do wytrzeźwienia”) stosowane jest przez policję na okres do 24 godzin<br />

wobec osób, które swym zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie<br />

pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu<br />

innych osób. W razie braku izby wytrzeźwień osoby takie mogą być doprowadzone do aresztu policyjnego.<br />

Prawo ujęcia przysługuje każdemu, bez względu na obywatelstwo, funkcję, stosunek do sprawcy. Każdy ma<br />

prawo ująć osobę:<br />

1. Na gorącym uczynku przestępstwa lub<br />

2. W pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu<br />

przestępstwa, pod warunkiem że zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej<br />

tożsamości.<br />

Osobę ujętą należy niezwłocznie oddać w ręce policji.<br />

Bezpośrednie zatrzymanie przysługuje policji (ma ona tez prawo zatrzymać osobę podejrzaną).<br />

Zatrzymać wolno osobę , gdy istnieje uzasadnione podejrzenie , że popełniła ona przestępstwo.<br />

Zatrzymany powinien być w ciągu 48h od chwili zatrzymania przekazany do sądu. Zatrzymanego należy<br />

zwolnić, jeżeli w ciągu 24h od przekazania do dyspozycji sądu nie zostanie mu doręczenie sądu o<br />

tymczasowym aresztowaniu wraz z przedstawionymi zarzutami.<br />

Gwarancje praw zatrzymanego:<br />

1. Zatrzymanego należy<br />

natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach, w tym do<br />

skorzystania z pomocy adwokata, oraz wysłuchać go. Pouczyć go należy obowiązkowo o prawie:<br />

57

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!