Opracowanie Przemka H - Wrzuta.pl
Opracowanie Przemka H - Wrzuta.pl
Opracowanie Przemka H - Wrzuta.pl
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
<strong>Opracowanie</strong> <strong>Przemka</strong> H<br />
1. Cele procesu karnego<br />
Art. 2 KPK<br />
Celem procesu karnego jest realizacja prawa karnego zgodna z dyrektywami zawartymi w art. 2 kpk.<br />
Zasadniczym celem jest osiągnięcie sprawiedliwości prawnomaterialnej – czyli zastosowanie<br />
abstrakcyjnej normy prawa karnego w celu jej skonkretyzowania w odniesieniu do konkretnego czynu<br />
ludzkiego i wyciągnięcie z tego faktu następstw przewidzianych w prawie karnym materialnym.<br />
Postępowanie karne powinno przy tym odpowiednio oddziaływad w sferze zapobiegania<br />
przestępstwom, umacniania poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego.<br />
Drugim podstawowym celem procesu karnego jest sprawiedliwośd proceduralna – czyli osiągniecie<br />
stanu w którym strona postępowania ma przekonanie, że organy procesowe zrobiły wszystko, aby<br />
prawu stała się zadośd.<br />
2. Pojęcie i warunki rzetelnego procesu karnego<br />
Źrodło tej zasady znajdziemy w art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.<br />
Zasada ta mówi, iż każdy ma prawo do sprawiedliwego i publicznego rozpatrzenia jego sprawy w<br />
rozsądnym terminie przez niezawisły, bezstronny sąd ustanowiony ustawą, przy rozstrzyganiu o jego<br />
prawach i obowiązkach o charakterze cywilnym albo o zasadności każdego oskarżenia w wytoczonej<br />
przeciwko niemu sprawie.<br />
Zasada ta dotyczy zarówno spraw cywilnych jak i karnych. Zasada rzetelności procesu w przebiegu<br />
procesu karnego oznacza:<br />
- zachowanie zasady kontradyktoryjności<br />
- zapewnienia oskarżonemu prawa do obrony, posiadania tłumacza<br />
- zachowania lojalności organów procesowych wobec uczestnika postępowania karnego, w tym także<br />
oskarżonego (zakaz wprowadzania w błąd w jakikolwiek sposób uczestnika procesu, nakaz udzielania<br />
mu informacji w sytuacjach gdy sąd jest do tego zobowiązany przepisami (np. 100 kpk, 300 kpk) ale<br />
także gdy ma to dla uczestnika procesu znaczenie procesowe<br />
- rozstrzygnięcia sprawy w rozsądnym terminie<br />
3. Rodzaje procesu w zależności od rodzaju odpowiedzialności karnej<br />
W zależności od rodzaju odpowiedzialności prawnej będącej przedmiotem procesu wyróżnia się:<br />
- proces zasadniczy – gdzie rozpatruje się główną kwestię odpowiedzialności czyli odpowiedzialnośd<br />
karną<br />
-akcję cywilną w procesie karnym (art. 415 kpk) – czyli postępowanie rozstrzygające o<br />
odpowiedzialności cywilnej oskarżonego, rozstrzygnięcie roszczeo cywilnych wynikających z<br />
popełnionego przestępstwa lub nakładanie roszczeo z powodu popełnionego przestępstwa *więcej<br />
zagadnienie nr 6]<br />
4. Tryby postępowania<br />
Ze względu na tryb ścigania:<br />
- z oskarżenia publicznego (z urzędu)<br />
<br />
<br />
Tryb bezwarunkowy (większośd spraw)<br />
Tryb warunkowy, gdy uzależniony jest od wniosku pokrzywdzonego; z chwilą złożenia wniosku<br />
postępowanie toczy się z urzędu (art. 12 § 1 kpk) lub uzależniony od zezwolenia właściwego<br />
organu jak np. zgoda na uchylenie immunitetu poselskiego przez sejm<br />
-z oskarżenia prywatnego – postępowanie wszczyna się na podstawie aktu oskarżenia wniesionego do<br />
sądu przez pokrzywdzonego; pokrzywdzony od tej chwili staje się oskarżycielem prywatnym<br />
1
Ze względu na przebieg procesu:<br />
- postępowanie zwyczajne – przebieg procesu, który zmierza do rozstrzygnięcia kwestii<br />
odpowiedzialności karnej uznany za typowy;<br />
- postępowanie szczególne – przebieg procesu zmierza do rozstrzygnięcia odpowiedzialności karnej<br />
oskarżonego, ale w sposób odbiegający istotnie od postępowania zwyczajnego w sposób z góry<br />
przewidziany przez ustawodawcę, jest odstępstwem lub modyfikacją formalizmu postępowania<br />
zwyczajnego;<br />
Podział trybów szczególnych ze względu na stosunek do formalizmu procesu zwyczajnego:<br />
- postępowanie ekwiwalentne – generalnie sformalizowane tak samo, jedynie zmiana<br />
niektórych form na inne, lub modyfikowanie danych form np.: postępowanie karne skarbowe<br />
zwyczajne lub postępowanie poprawcze w sprawach nieletnich<br />
- postępowanie wzbogacone – formalizm zostaje zwiększony; w Polsce nie występuje; kiedyś<br />
było to postępowanie prowadzone przed sądem przysięgłym za największe zbrodnie (zwiększony<br />
formalizm w wyniku powoływania ławy przysięgłych)<br />
- postępowania zredukowane – formalizm zostaje zmniejszony; na ogół dotyczy redukcji<br />
uprawnieo przysługujących stronom np., wydanie wyroku zaocznego, rezygnacja z udziału<br />
oskarżonego w procesie; redukcje ograniczane przez Konstytucję, MPPOiP, EKPCz; do postępowao<br />
zredukowanych należą:<br />
postępowanie uproszczone – ściśle oznaczone modyfikacje<br />
postępowanie z oskarżenia prywatnego<br />
postępowanie przyspieszone<br />
postępowanie nakazowe – eliminacja rozprawy głównej<br />
postępowanie doraźne (przyspieszenie kosztem praw oskarżonego, pozbawienie stron<br />
możliwości zaskarżenia wyroku)<br />
5. Postępowania zasadnicze i dodatkowe<br />
Podział postępowania ze względu na stosunek do głównego nurtu procesu:<br />
- Postępowanie zasadnicze – rozstrzyga podstawową kwestię odpowiedzialności prawnej oskarżonego;<br />
na proces zasadniczy wchodzą trzy kolejne stadia: 1) stadium przygotowawcze – służy zebraniu<br />
materiału dowodowego 2) stadium jurysdykcyjne – następuje po skierowaniu przez oskarżyciela skargi<br />
do sądu i toczy się przed sądem pierwszej instancji; jego celem jest rozpoznanie sprawy i wydanie<br />
wyroku 3) stadium wykonawcze – wszczyna się jeżeli wydany został wyrok skazujący, wyrok<br />
warunkowo umarzający albo umarzający i orzekający stosowanie środków zabezpieczających; celem<br />
tego stadium jest wykonanie prawomocnie orzeczonych kar, środków karnych, środków<br />
zabezpieczających oraz kontrola przebiegu okresu próby warunkowego umorzenia postępowania<br />
- Postępowania dodatkowe – postępowanie to nigdy nie rozstrzyga co do samej zasady<br />
odpowiedzialności; dzieli się na następujące kategorie<br />
a) Incydentalne – postępowania, w toku których załatwia się kwestie dodatkowe powstające podczas<br />
toczącego się procesu zasadniczego np. kary porządkowe, tymczasowe aresztowanie<br />
b) Pomocnicze – podczas których usuwa się szczególne trudności, wyróżnia się:<br />
• Postępowanie transgraniczne, czyli zagraniczna pomoc prawna, ekstradycyjne, wydania lub<br />
wykonania europejskiego nakazu aresztowania i inne<br />
• Pomoc prawna krajowa<br />
• Postępowanie o odtworzenie akt (renowacyjne)<br />
c) Następcze – postępowania prowadzone w celu rozstrzygnięcia kwestii, które pojawiły się po<br />
uprawomocnieniu się wyroku, czyli:<br />
• W sprawie o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, aresztowanie lub zatrzymanie<br />
• Postępowanie ułaskawieniowe<br />
2
• Postępowanie w sprawie wyroku łącznego<br />
Dopuszczalne tylko pod warunkiem przyzwolenia w ustawie<br />
d) Uzupełniające (art. 420 kpk) – dotyczą sytuacji gdy wyrok nie rozstrzyga kwestii przepadku,<br />
zaliczenia tymczasowego aresztu, zatrzymania lub środków zapobiegawczych w postaci zawieszenia<br />
oskarżonego w czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu albo nakazu<br />
powstrzymywania się od określonej działalności lub od prowadzenia pojazdów albo co do dowodów<br />
rzeczowych, wtedy sąd orzeka o tym postanowieniem na posiedzeniu<br />
6. „Akcja cywilna” w procesie karnym<br />
Akcja cywilna w procesie karnym art.415 KPK<br />
załatwienie kwestii odpowiedzialności cywilnej oskarżonego<br />
rozstrzyganie w toku procesu karnego roszczeo cywilnych wynikających bezpośrednio z<br />
przestępstwa lub nakładanie roszczeo z powodu popełnienia przestępstwa<br />
różne postępowania połączone celem – nałożenie na oskarżonego powinności prawnej<br />
świadczenia na rzecz ofiary przestępstwa lub ewentualnie os. trzeciej<br />
zmniejszenie kosztów procesu, ilości sądów rozpatrujących daną sprawę, szybsze<br />
rozpatrzenie wszystkich kwestii w jednym procesie niż w dwóch odrębnych<br />
postępowaniach<br />
minusy: przedłużenie procesu<br />
podrzędnośd akcji cywilnej wobec procesu zasadniczego<br />
Formy akcji cywilnej:<br />
a) postępowanie adhezyjne (przydatkowe)<br />
w procesie karnym, na podstawie powództwa cywilnego wniesionego<br />
przez pokrzywdzonego lub inną uprawnioną osobę;<br />
tylko do roszczeo majątkowych wynikających bezpośrednio z popełnienia<br />
przestępstwa;<br />
odszkodowanie za stratę rzeczywistą (damnum emergens), a także<br />
utracone korzyści (lucrum cessans);<br />
pozwanym tylko oskarżony<br />
postępowanie „przy okazji” postępowania karnego<br />
powód ma prawo do wnoszenia apelacji<br />
ograniczenia postępowania adhezyjnego:<br />
i. niedopuszczalne, gdy przepis szczególny tak stanowi (sprawy<br />
nieletnich, sprawy o wykroczenia, w post. doraźnym, przed<br />
Trybunałem Stanu)<br />
ii. dopuszczalnośd dowodzenia przez powoda cywilnego tylko<br />
tych okoliczności, na których opiera swoje roszczenia<br />
iii. możliwośd pozostawienia bez rozpoznania, jeżeli materiał<br />
dowodowy nie wystarcza do rozstrzygnięcia powództwa<br />
cywilnego, a udowodnienie powodowałoby przewlekłośd<br />
postępowania<br />
b) orzeczenie obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody – obejmuje przede<br />
wszystkim szkodę rzeczywistą, może objąd utracony zysk; jest to jeden ze<br />
środków karnych przewidzianych w KK; rodzaje orzeczeo:<br />
3
i. bezwzględnie obligatoryjne (art. 67 § 3 kk) - przy umorzeniu<br />
postępowania karnego; w całości lub w części; możliwe orzeczenie<br />
innych obowiązków<br />
ii. względnie obligatoryjne (art. 46 § 1 kk) – w przypadku skazania za<br />
najcięższe przestępstwa (spowodowanie śmierci, ciężkiego uszczerbku<br />
na zdrowiu, przeciw bezpieczeostwu w komunikacji) na wniosek<br />
pokrzywdzonego, prokuratora; w całości lub w części – wniosek<br />
powoduje koniecznośd wydania takiego orzeczenia chyba, że szkoda<br />
została już naprawiona (chyba, że niemożnośd ustalenia rozmiarów<br />
szkody-wtedy możliwe wymierzenie nawiązki)<br />
iii. fakultatywne (art. 72 § 2 kk) – przy zawieszeniu wykonania kary; sąd<br />
może zobowiązad do naprawienia w całości lub w części; może zostad<br />
nadana klauzula wykonalności (wykonanie na podstawie przepisów<br />
KPC<br />
c) orzeczenie odszkodowania z urzędu – kiedyś dotyczyło tylko mienia<br />
społecznego (wtedy obligatoryjnie), teraz dotyczy każdego rodzaju<br />
(fakultatywnośd); sąd może zasądzid w razie skazania; możliwe orzeczenie z<br />
urzędu; rola akcesoryjna w stosunku do postępowania adhezyjnego;<br />
niedopuszczalne, gdy:<br />
i. nie ma bezpośredniego związku z zarzutem oskarżenia lub jest<br />
przedmiotem innego postępowania; gdy o roszczeniu prawomocnie<br />
orzeczono<br />
ii. w postępowaniu poprawczym w sprawach nieletnich<br />
iii. w postępowaniu doraźnym<br />
d) orzeczenie nawiązki (do 100tyś zł)<br />
i. zamiast obowiązku naprawienia szkody jako zadośduczynienie za<br />
ciężki uszczerbek na zdrowiu, naruszenie czynności narządu ciała,<br />
rozstrój zdrowia itp.; charakter tylko akcesoryjny – tylko w przypadku,<br />
gdy niemożliwe określenie wielkości szkody<br />
ii. możliwośd orzeczenia kumulatywnie z nawiązką, o której mowa<br />
powyżej w przypadku przestępstw umyślnych przeciwko życiu lub<br />
zdrowiu, których efektem jest śmierd, ciężki uszczerbek na zdrowiu,<br />
rozstrój itp. na rzecz instytucji, fundacji, stowarzyszenia itp.<br />
zajmującego się bezpośrednio ochroną zdrowia, z przeznaczeniem na<br />
ten cel (wykaz MS)<br />
iii. za przestępstwo przeciw środowisku na rzecz instytucji,<br />
stowarzyszenia (wykaz MS)<br />
iv. katastrofy w komunikacji, jeżeli sprawca nietrzeźwy, po środkach<br />
odurzających lub zbiegł z miejsca zdarzenia<br />
v. pomówienie lub zniewaga (w masowym przekazie)<br />
- nawiązka orzekana na rzecz pokrzywdzonego, Polskiego<br />
Czerwonego Krzyża lub dowolny cel społeczny wskazany przez<br />
pokrzywdzonego<br />
vi. wyrąb drzewa, kradzież drzewa wyrąbanego lub powalonego –<br />
obligatoryjnie<br />
4
e) orzeczenie świadczenia pieniężnego – zastępuje sankcję karną, gdy sąd<br />
odstępuje od wymierzenia kary lub, gdy warunkowo umarza postępowanie,<br />
przy nadzwyczajnym złagodzeniu; możliwe orzeczenie tego świadczenia na<br />
rzecz instytucji, stowarzyszenia lub organizacji społecznej, której działalnośd<br />
związana jest ochroną dobra naruszonego lub zagrożonego przestępstwem,<br />
za które skazano sprawcę; max 20000zł; wykaz organizacji - MS<br />
f) orzeczenie zwrotu korzyści majątkowej – nie należy do środków karnych;<br />
postępowanie odszkodowawcze z urzędu, toczone na wniosek prokuratora;<br />
zobowiązanie do zwrotu korzyści na rzecze SP, nie dotyczy korzyści<br />
podlegających zwrotowi innemu podmiotowi; nie przeciw oskarżonemu, lecz<br />
osobie trzeciej (quai-pozwanemu)<br />
7. Postępowania następcze<br />
W sprawie o odszkodowanie za niesłuszne skazanie, aresztowanie lub zatrzymanie *zagadnie 130+<br />
Postępowanie ułaskawieniowe *też zagadnienie 129+<br />
Postępowanie ułaskawieniowe związane jest ściśle z prawem łaski wskazanym w artykule 139<br />
Konstytucji i przysługującym Prezydentowi RP. Konstytucja nie stanowi nic o procedurze<br />
ułaskawieniowej. Z praktyki konstytucyjnej można wysnud następujące wnioski odnoszące się do<br />
ułaskawienia:<br />
- Ma na celu postprocesową korektę prawomocnego wyroku w części dotyczącej kary<br />
-Ułaskawienie może polegad na częściowym lub całkowitym darowaniu lub złagodzeniu kary lub<br />
karnoprawnych skutków skazania<br />
-Może wyrażad się nie tylko w redukcji matematycznej ale i łagodzeniu rygorów kary<br />
-Prezydent może skorzystad z prawa łaski w każdej sprawie o przestępstwo i wykroczenie, również<br />
przed prawomocnym skazaniem<br />
-Prawo łaski nie rozciąga się na cywilnoprawne skutki skazania, np. na kwestię odszkodowania<br />
Rodzaje postępowania ułaskawieniowego:<br />
1. Postępowanie na podstawie prośby o ułaskawienie. Prośbę składa sam skazany, osoba uprawniona<br />
do składania na jego korzyśd środków odwoławczych (obrooca lub prokurator), krewny w linii prostej,<br />
przysposabiający, przysposobiony, rodzeostwo, małżonek oraz osoba pozostająca w wspólnym pożyciu.<br />
Prośbę można cofnąd. Prośbę przesyła się do sądu, który wydał wyrok w I instancji. Sąd powinien<br />
rozpoznad prośbę w ciągu 2 miesięcy od daty jej otrzymania. Sąd rozpoznaje sprawę w takim samym<br />
składzie w jakim orzekał. Podejmuje następujące decyzje:<br />
a) Pozostawia prośbę bez rozpoznania gdy wniosła ją osoba nieuprawniona lub jest niedopuszczalna z<br />
mocy ustawy (np. wyrok wydał TS)<br />
b) Pozostawia prośbę bez dalszego biegu w razie braku podstaw do wydania pozytywnej opinii<br />
c) Może pozostawid prośbę bez rozpoznania jeżeli kolejna prośba została wniesiona przed upływem<br />
roku od negatywnego załatwienia poprzedniej prośby<br />
d) Wydaje opinię pozytywną i przesyła akta sprawy do Prokuratora Generalnego<br />
Jeżeli w sprawie orzekał także sąd II instancji, sąd I instancji przesyła mu akta sprawy wraz ze swoją<br />
opinią. Sąd odwoławczy pozostawia prośbę bez dalszego biegu gdy wydaje opinię negatywną, a opinię<br />
taką wydał już sąd I instancji. W innych przypadkach sąd przesyła akta sprawy Prokuratorowi<br />
Generalnemu, a ten przedstawia prośbę o ułaskawienie Prezydentowi RP.<br />
2. Postępowanie z urzędu. Prowadzone z inicjatywy Prezydenta lub Prokuratora Generalnego.<br />
5
Prezydent może ułaskawid skazanego z urzędu, bez zwracania się do sądów o opinię, jedynie<br />
zobowiązany jest zwrócid się do Prokuratora Generalnego o akta sprawy.<br />
Prokurator może sam zwrócid się z wnioskiem o ułaskawienie do Prezydenta bez zwracania się o opinię<br />
sądu.<br />
Postępowanie w sprawie wyroku łącznego<br />
Wyrok łączny to wyrok orzekający karę łączną w stosunku do osoby prawomocnie skazanej już<br />
wyrokami różnych sądów.<br />
Reguły postępowania w sprawie wyroku łącznego:<br />
- właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w I instancji<br />
- jeżeli w I instancji orzekały sądy różnego rzędu (rejonowy i okręgowy) to wyrok łączny wydaje sąd<br />
wyższego rzędu<br />
- jeżeli orzekały sądy: powszechny i szczególny, o karze łącznej orzeka ten, który wymierzył karę<br />
surowszą podlegającą łączeniu<br />
Przebieg postępowania.<br />
Postępowanie toczy się przed sądem I instancji. Rozpoczyna się (art. 570 kpk):<br />
a) Z inicjatywy sądu (z urzędu)<br />
b) Na wniosek skazanego<br />
c) Na wniosek prokuratora<br />
Postępowanie toczy się w trybie zwyczajnym, ale chodzi w nim o właściwe ustalenie wymiaru kary, a<br />
nie udowodnienie winy. Konieczne jest przeprowadzenie rozprawy, na której stawiennictwo skazanego<br />
nie jest obowiązkowe chyba, że sąd postanowi inaczej. Obowiązkowa jest natomiast obecnośd<br />
prokuratora. Na rozprawie nie odczytuje się aktu oskarżenia, a wniosek o wydanie wyroku łącznego lub<br />
postanowienia sądu o wszczęcie takiego postępowania w takiej sprawie z urzędu. Jeśli brak warunków<br />
do wydania wyroku łącznego, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.<br />
W wyroku łącznym należy oznaczyd datę, od której będzie obliczany początek odbywania kary<br />
orzeczonej wyrokiem łącznym, oraz wymienid okresy zaliczone na poczet kary łącznej.<br />
8. Pojęcie i klasyfikacja naczelnych zasad procesowych<br />
Naczelne zasady procesu – to społecznie ważne ogólne dyrektywy uregulowania najbardziej istotnych<br />
kwestii z zakresu procesu. O zakwalifikowaniu zasady jako naczelnej decydują następujące kryteria:<br />
-zasada musi posiadad znaczenie węzłowe w procesie, tzn. że jej brak utrudniałby określenie modelu<br />
procesu<br />
-zasada zawierad powinna określoną treśd ideologiczną i społeczną<br />
-musi dotyczyd bezpośrednio procesu<br />
-powinna mied charakter dyrektywy<br />
Powszechnie rozróżnia się zasady abstrakcyjne i konkretne.<br />
Zasady abstrakcyjne procesu to ogólna idea rozstrzygnięcia węzłowej kwestii prawnej w procesie,<br />
niezwiązana z konkretnym ustawodawstwem.<br />
Zasady konkretne to zasady abstrakcyjne, wtłoczone w ramy obowiązującego ustawodawstwa. Od<br />
takiej zasady przewidziane są zazwyczaj wyjątki, podczas gdy zasada abstrakcyjna będąca ideą nie<br />
dopuszcza żadnych wyjatków.<br />
Zasady konkretne można podzielid na dwie subkategorie:<br />
-zasady-dyrektywy; mają charakter optymalizacyjny, to dyrektywy które obowiązują w danym porządku<br />
prawnym, ale nie w zakresie absolutnym, dopuszczają wyjątki podyktowane różnymi wyjątkami;<br />
postąpid należy „tak a tak, ale czasem można inaczej”<br />
-zasady-reguły; realizacja tych zasad musi byd pełna, bez żadnych wyjątków, np. zasada domniemania<br />
niewinności, czyo „tak a tak i nigdy inaczej”<br />
6
Zasady konkretne można ponadto dzielid na zasady prawnie zdefiniowane i niezdefiniowane (których<br />
obowiązywanie wynika z kilku lub więcej przepisów) oraz na zasady konstytucyjne i pozakonstytucyjne<br />
Systematyka zasad procesowych ze względu na idee zawarte w treści zasady:<br />
a) Zasady dotyczące wszczęcia procesu: legalizmu, skargowości i działania z urzędu<br />
b) Zasady dotyczące praw oskarżonego: domniemania niewinności, in dubio pro reo, prawa do obrony<br />
c) Zasady gwarancyjne: obiektywizmu, prawa do informacji, kontroli, zakazu reformationis in pius, Ne<br />
bis in idem<br />
d) Zasady poznania dowodowego: prawdy materialnej, swobodnej oceny dowodów, bezpośredniości<br />
e) Zasady dotyczące przebiegu procesu: samodzielności jurysdykcyjnej sądu, ciężaru dowodowego,<br />
kontradyktoryjności, równości stron, jawności, szybkości i ekonomii procesowej, koncentracji<br />
(ciągłości) toku procesu, ustności i pisemności<br />
9. Zasada prawdy materialnej<br />
Zasada prawdy materialnej (art. 2 § 2 kpk) jest jedną z nadrzędnych zasad procesowych. Istotą tej<br />
zasady jest dążenie do ustalenia rzeczywistego przebiegu zdarzenia będącego przedmiotem procesu.<br />
Podstawę wszelkich rozstrzygnięd powinny stanowid prawdziwe ustalenia faktyczne co wywodzi się z<br />
przekonania, że prawda w procesie jest poznawalna. Poznanie prawdy jest z konieczności procesem<br />
pośrednim. W ustalaniu faktów biorą udział osobowe źródła dowodowe tj. oskarżeni i świadkowie,<br />
którzy z natury rzeczy są niedoskonałym pośrednikami między zdarzeniami jakie miały miejsce w<br />
rzeczywistości, a koniecznością ustalenia prawdy przez organ procesowy.<br />
Gwarancjami realizacji zasady prawdy materialnej są m.in.: obowiązek działania sądu z urzędu w<br />
zakresie inicjatywy dowodowej, kontradyktoryjnośd procesu oraz system środków kontroli<br />
rozstrzygnięd nieprawomocnych i prawomocnych.<br />
10. Ograniczenia w dokonywaniu prawdziwych ustaleo faktycznych<br />
Zgodnie z zasadą prawdy materialnej, organy procesowe dążą do ustalenia rzeczywistego przebiegu<br />
zdarzenia będącego przedmiotem procesu. W poznaniu prawdy przeszkody mogą stanowid pewne<br />
ograniczenia do których zaliczamy m.in.: zakazy dowodowe (np. tajemnica spowiedzi), immunitet ety<br />
procesowe (art. 17 § 1 ust. 10 kpk), zakaz ne bis in idem (art. 17 § 1 pkt 7 kpk) czyli niedopuszczalnośd<br />
ponownego rozpoznania sprawy zakooczonej prwamocnym orzeczeniem przy tożsamości czynu i<br />
osoby.<br />
11. Zasada obiektywizmu<br />
Zasada obiektywizmu (bezstronności)- art. 4 kpk – zaliczana do zasad gwarancyjnych procesu - odnosi<br />
się do organów prowadzących postępowanie karne i stanowi obowiązek badania i uwzględniania<br />
okoliczności przemawiających zarówno na korzyśd jak i niekorzyśd oskarżonego. Prowadzący<br />
postępowanie muszą bezstronnie wysłuchad obie strony w celu wyjaśnienia okoliczności sprawy.<br />
Zasada ta łączy się z zasadą rzetelnego procesu.<br />
12. Zasada domniemania niewinności oraz in dubio pro Reo<br />
Zasada domniemania niewinności wskazuje, że oskarżonego uważa sięga niewinnego dopóki jego wina<br />
nie zostanie udowodniona i stwierdzona prawomocnym wyrokiem. Winę oskarżonego stwierdza wyrok<br />
skazujący i wyrok warunkowo umarzający postępowanie. W postępowaniu toczącym się po podjęciu<br />
postępowania warunkowo umorzonego na nowo obowiązuje zasada domniemania niewinności,<br />
podobnie w przypadku ponownego rozpoznania sprawy w razie uchylenia prawomocnego wyroku w<br />
trybie nadzwyczajnych środków zaskarżenia czyli kasacji lub wznowienia postępowania.<br />
Zasada ta przyznaje oskarżonemu w toku postępowania gwarancję procesowe, które przez organy<br />
procesowe muszą byd przestrzegane, aż do czasu prawomocnego wyroku. Zasada ta ma również aspekt<br />
7
pozaprocesowy, skierowany do środków masowego przekazu, aby nie ferowały zbyt wcześnie<br />
wyroków.<br />
Żródłem dla tej zasady są m.in. przepisy prawa międzynarodowego, Konstytucja RP (art. 42 ust.3) czy<br />
KPK art. 5 § 1.<br />
Zasada in dubio in reo (art. 5 § 2 kpk) oznacza, że niedające się usunąd wąt<strong>pl</strong>iwości rozstrzyga się na<br />
korzyśd oskarżonego. Ma zastosowane wtedy gdy wyczerpano już wszystkie dostępne środki<br />
dowodowe.<br />
13. Ciężar dowodu i ciężar dowodzenia<br />
Ciężar dowodu w procesie (onus probandi) spoczywa na oskarżycielu. W związku z zasadą<br />
domniemania niewinności zasada ta stanowi, że kto twierdzi, że oskarżony popełnił przestępstwo<br />
ponosi ciężar udowodnienia oskarżenia.<br />
Ciężar dowodu spoczywa przede wszystkim na oskarżycielu publicznym, a także na oskarżycielu<br />
prywatnym, posiłkowym, powodzie cywilnym, którzy występują w procesie we własnym imieniu.<br />
Ogólna reguła stanowi, że każdy kto powołuje się na jakieś fakty powinien je udowodnid – affirmanti<br />
incubit probatio. Oskarżony, gdy wykonując prawo do obrony podnosi fakty sprzeczne z tezą oskarżenia<br />
powinien je udowodnid, a jeżeli wykazuje np. swoje alibi to udowodnienie jego fałszywości należy do<br />
oskarżyciela.<br />
8
<strong>Opracowanie</strong> Pawła G.<br />
Zagadnienia opracowałem na podstawie:<br />
Podręczników: Świda Zofia *red.+, Postępowanie karne. Częśd ogólna, Wolter Kluwer Polska, Warszawa 2008 r.;<br />
Waltoś Stanisław, Proces karny. Zarys systemu, LexisNexis, Warszawa 2009 r.<br />
Komentarza: Grajewski J., Paprzycki L., Komentarz do ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego<br />
(Dz. U z 1997 r., Nr 89, poz. 555), *w:+ J. Grajewski, L.K. Paprzycki, M. Płachta, Kodeks postępowania karnego.<br />
Komentarz, Tom I i II, Zakamycze, 2003.<br />
Artykułu: Skorupka Jerzy, Zatrzymanie procesowe osoby podejrzanej, opublikowane na łamach www.pk.gov.<strong>pl</strong><br />
Mam nadzieję, że opracowanie pytao przyda się – dołożyłem wszelkich starao, aby było rzetelne i zawierało po kilka ciekawostek<br />
w każdym pytaniu. Miłej nauki <br />
14. Zasada swobodnej oceny dowodów<br />
Art. 7. Organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich<br />
przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego<br />
rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.<br />
Zasada swobodnej oceny dowodów wyrażona w art. 7 KPK jest przeciwstawna do zasady legalnej (ustawowej) oceny dowodów<br />
wiążącej organy dokonujące tej oceny określonymi w ustawie regułami. Opisywana ocena dowodów nie ma na celu ustalenia<br />
mocy czy ważności poszczególnych dowodów, a oceny ich wiarygodności pod kątem budowania ustaleo faktycznych w procesie.<br />
Zasada swobodnej oceny dowodów oznacza wolnośd wewnętrznego przekonania organu procesowego w kwestii oceny<br />
dowodów i wyciągania z nich racjonalnych wniosków, a tym samym wolnośd od schematycznych skrępowao w tym zakresie 1 .<br />
Opisywana swoboda jest jednak ustawowo ograniczona przez obowiązek uwzględniania wszystkich przeprowadzonych<br />
dowodów, a jednocześnie możliwością dokonania ustaleo faktycznych jedynie w oparciu o przeprowadzone dowody;<br />
obowiązkiem stosowania zasad prawidłowego rozumowania oraz uwzględniania różnorodnych wskazao wiedzy, poprzez m.in.<br />
zasięganie opinii biegłych posiadających niezbędne dla sprawy wiadomości specjalne, a także uwzględnieniem w ocenie<br />
dowodów zasad doświadczenia życiowego.<br />
Po przeprowadzeniu dowodu ocenia się ich wiarygodnośd (każdego z dowodów), a także po ocenia się całokształt materiału<br />
dowodowego, będącego podstawą ustaleo faktycznych. W pełni przydatny również dla postępowania karnego jest pogląd Sądu<br />
Najwyższego wypowiedziany na tle wykładni art. 233 § 1 k.p.c., że opinia biegłego podlega ocenie na podstawie właściwych dla<br />
jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych<br />
opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków (SN I CKN 1170/98, Rzeczpospolita<br />
z 5-6 maja 2001 r.).<br />
Ocena dowodów, a właściwie jej swoboda związana jest z możliwością oddalenia wniosku dowodowego. Dokonywana<br />
jest po apriorycznej ocenie możliwości przeprowadzenia dowodu. Organ nie przeprowadza dowodu, gdy dowód jest<br />
niedopuszczalny czy dowód został przedstawiony pomimo zakazu dowodowego. Ponadto organ prowadzący postępowanie<br />
ocenia przydatnośd dowodu do ustalenia stanu faktycznego i możliwości jego przeprowadzenia. Wniosek dowodowy można<br />
oddalid, zgodnie z dyspozycją art. 170 § 1 pkt 2-5 k.p.k.<br />
Swoboda oceny dowodów nie oznacza dowolności w ich ocenie, ponieważ podlega ona kontroli wyższej instancji<br />
podczas rozpatrywanie środka odwoławczego (np. zażalenia czy apelacji). Dotyczy to postanowieo wydanych w trakcie<br />
postępowania przygotowawczego oraz postanowieo wydanych przez sąd oraz wyroków. Kapitalne znaczenie ma uzasadnianie<br />
wyroku, w którym sąd powinien wskazad, jakie fakty uznał za udowodnione lub nieudowodnione, na jakich oparł się dowodach<br />
oraz z jakiego powodu nie uznał dowodów przeciwnych. Dokonując oceny dowodów i czyniąc ustalenia faktyczne sąd powinien<br />
m.in. respektowad zasady poprawnego myślenia, w tym także zasadę sprzeczności. Jeżeli więc sąd przyjmie sprzeczne ustalenia<br />
(inne w orzeczeniu, inne zaś w jego uzasadnieniu), to narusza zasadę sprzeczności, a tym samym postępuje w sposób niezgodny<br />
z dyspozycją art. 7 (SN II KRN 100/95, OSNKW 1995, nr 11, poz. 78)<br />
Proces karny przewiduje możliwośd kontroli oceny dowodów, a ustawową podstawą jest przyczyna odwołania określona<br />
art. 438 pkt 2 k.p.k. gdy wystąpił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mied wpływ<br />
na treśd orzeczenia. W przypadku uwzględnienia odwołania przez sąd odwoławczy zaskarżone orzeczenie może zostad<br />
zmienione lub uchylone, a sprawę można przekazad sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Wskazania sądu<br />
odwoławczego, uchylającego orzeczenie kooczące postępowanie i przekazującego sprawę do ponownego rozpoznania, nie mogą<br />
ingerowad w sferę zasady swobodnej oceny sądu pierwszej instancji. Mogą one jedynie ograniczad się do wskazania zakresu<br />
uzupełniającego postępowania dowodowego, nakazującego sprawdzenie lub wyjaśnienie określonych wąt<strong>pl</strong>iwości czy ponowne<br />
rozważenie ustalonych już okoliczności (SN IV KR 136/79, OSNKW 1979, nr 11, poz. 122).<br />
1 M. Cieślak, Polska procedura karne, s. 361<br />
9
15. Zasada bezpośredniości<br />
Zasada bezpośredniości nie została wyrażona expressis verbis w ustawie. Wyraża ona dyrektywę orzekania w<br />
oparciu o jak najmniejszą liczbę ogniw pośrednich w postępowaniu dowodowym. Dokonywanie ustaleo faktycznych<br />
jest poznawaniem prawdy przez odtworzenie zdarzenia na podstawie dowodów zebranych w sprawie. Istota zasady<br />
bezpośredniości odnosi się do bezpośredniego zetknięcia się z dowodami będącymi podstawą ustaleo faktycznych,<br />
nie mniej jednak rozwiązanie w którym to sędzia był świadkiem czynu o który toczy się sprawa jest niedopuszczalne i<br />
przepis art. 40 § 1 pkt 4 k.p.k. z mocy prawa wyłącza sędziego w toczącego się postępowania tak, ażeby jego osobiste<br />
przekonanie nie miało wpływu na obiektywną ocenę innych dowodów.<br />
Dyrektywa o której mowa ma na celu doprowadzenie do tego, żeby sąd osobiście, tj. bezpośrednio<br />
przeprowadził dowody, czyli przesłuchał oskarżonych, świadków, biegłych, zapoznał się z dowodami rzeczowymi i<br />
treścią dokumentów. Ma to kapitalne znaczenie przede wszystkim przed sądem pierwszej instancji kiedy, dzięki<br />
bezpośredniości sąd może zadawad pytania kontrolne, uzupełniające oraz obserwowad zachowanie<br />
przesłuchiwanych osób. Ustawa stanowi jednak szereg wyjątków od zasady bezpośredniości, którymi są m.in.<br />
możliwośd odczytania protokołów przesłuchao, przeprowadzenie określonej czynności przez wyznaczonego sędziego<br />
lub wyznaczony sąd. Jednak art. 402 § 2 oraz art. 404 § 2 k.p.k. stanowi gwarancję zasady bezpośredniości normując<br />
sytuację zmiany składu orzekającego po przerwie. W takim wypadku rozprawę prowadzi się od początku.<br />
W przypadku postępowania przed sądem odwoławczym, w dużej mierze postępowanie ma charakter już<br />
pośredni, ponieważ przeprowadzenie dowodów na rozprawie odwoławczej ma charakter wyjątkowy.<br />
W celu zwiększenia wiarygodności dowodów, a właściwie próbie ograniczenia zmniejszania ich<br />
wiarygodności jest nakaz (dyrektywa) korzystania z dowodów pierwotnych, a nie pochodnych. Oczywiście bardziej<br />
wiarygodnym jest bezpośredni świadek zdarzenia (testis ex visu) niż świadek pośredni, który o zdarzeniu usłyszał<br />
(testis ex auditu), a w przypadku dokumentów – ich oryginały czy kopie w przeciwieostwie do odpisów.<br />
16. Zasada skargowości i ścigania z urzędu<br />
Podstawowe znaczenie ma wyjaśnienie pojęcia skargi. Skargą jest wniosek podmiotu bezpośrednio<br />
zainteresowanego rozstrzygnięciem o wszczęcie i przeprowadzenie stosownego postępowania.<br />
Zasada skargowości jest tylko częściowo uregulowana kodeksowo dyrektywa. W zasadzie wszystkie<br />
postępowania sądowe (tj. główne, apelacyjne, kasacyjne, dotyczące wznowienia oraz następcze) są domeną zasady<br />
skargowości. W przeciwieostwie do postępowao sądowych – postępowania przygotowawcze i wykonawcze<br />
podporządkowane są zasadzie ścigania z urzędu, co wyraża się w dyspozycji normy art. 9 § 1 k.p.k., który stanowi, że<br />
organy procesowe prowadzą postępowanie i dokonują czynności z urzędu, chyba że ustawa uzależnia je od wniosku<br />
określonej osoby, instytucji lub organu władzy. W każdym stadium można jednak znaleźd odstępstwa na rzecz zasad<br />
przeciwnych.<br />
Podmiotem bezpośrednio zainteresowanym może byd nie tylko strona, ale także inny uczestnik któremu<br />
prawo przyznaje możliwośd wiążącego zainicjowania postępowania.<br />
Skargi dzielimy na:<br />
1. Skargi zasadnicze – inicjujące stadium procesu:<br />
a. Akt oskarżenia<br />
b. Pozew cywilny<br />
c. Wniosek o rozpoznanie sprawy w postępowaniu przyspieszonym<br />
2. Skargi instrumentalne – uruchamiają poszczególne etapy stadiów, wszczęcie nadzwyczajnego<br />
postępowania kontrolnego lub postępowao incydentalnych:<br />
a. Etapowe:<br />
i. Apelacja<br />
ii. Zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego<br />
iii. Zażalenie na postępowanie o umorzeniu postępowania przygotowawczego<br />
iv. Sprzeciw od wyroku zaocznego<br />
v. Sprzeciw od wyroku nakazowego<br />
10
. Warunkujące kontrolę nadzwyczajną<br />
i. Kasacja<br />
ii. Wniosek o wznowienie postępowania przygotowawczego lub sądowego<br />
c. Incydentalne – przede wszystkim zażalenie w kwestii środków zapobiegawczych<br />
Skargi spełniają funkcje:<br />
1. Impulsu procesowego – inicjuje odpowiednie postępowanie; wniesienie przerywa bieg terminu i oznacza<br />
początek postępowania<br />
2. Obligująca – (pozytyw.) zobowiązanie organu procesowego do wszczęcia i kontynuowania postępowania;<br />
(negat.) nie wolno wszczynad postępowania bez skargi upraw. Podmiotu nemo iudex sine actore, dopuszcza<br />
się jednak pewne wyjątki, np. kasacja „nadzwyczajna”; organowi procesowemu nie wolno wychodzid poza<br />
granice zakreślone skargą<br />
3. Informacyjna – polega na informowaniu organu procesowego i pozostałych stron o zapatrywaniu strony na<br />
kwestię faktów oraz prawa<br />
4. Funkcja bilansująca – polega na podsumowywaniu postępowania przygotowawczego aktem oskarżenia<br />
będącym bilansem wyników tego postępowania.<br />
W postępowaniu przygotowawczym dominuje zasada działania z urzędu, którą wcześniej zasygnalizowano.<br />
Wyjątkiem są jednak niektóre przestępstwa prywatnoskargowe, których ściganie uzależnione jest od wniosku<br />
pokrzywdzonego. Pokrzywdzony może wniosek za zgodą prokuratora lub sądu cofnąd (chyba że chodzi o<br />
przestępstwo zgwałcenia), a ponowne złożenie wniosku jest niedopuszczalne. Organ postępowania na mocy art. 12 §<br />
2 zobowiązany jest nawet do przekroczenia granic wniosku poprzez objęcie ściganiem współsprawców, podżegaczy,<br />
pomocników oraz innych osób, których przestępstwo pozostaje w ścisłym związku z przestępstwem sprawcy.<br />
Rozszerzyd jedynie nie wolno na osoby najbliższe osobie składającej wniosek.<br />
Ponadto dopuszcza się zmianę kwalifikacji prawnej czynu. Postępowanie wykonawcze również toczy się w<br />
myśl zasady ścigania z urzędu.<br />
WYJĄTKI polegające na uprawnieniu do inicjowania procesu:<br />
1. Postępowanie poprawcze w stosunku do nieletnich wszczynane przez sąd rodzinny<br />
2. Zasądzenie z urzędu odszkodowania w razie skazania oskarżonego<br />
3. Wznowienie postępowania z urzędu – w razie ujawnienia przyczyny bezwzględniej odwołalności<br />
WYJĄTKI polegające na uprawnieniu do kontynuowania postępowania mimo cofnięcia skargi:<br />
1. Odstąpienie oskarżyciela publicznego od oskarżenia nie wiąże sądu<br />
2. Odstąpienie oskarżyciela prywatnego od oskarżenia po rozpoczęciu przewodu sądowego powoduje<br />
umorzenie tylko wtedy gdy wyrazi na to zgodę oskarżony<br />
3. Oskarżony nie może cofnąd wniesionego na jego korzyśd środka odwoławczego, jeżeli wniósł go<br />
oskarżyciel publiczny lub gdy zachodzi wypadek obrony obligatoryjnej i odwrotnie – środka<br />
odwoławczego wniesionego na korzyśd oskarżonego nie można cofnąd bez jego zgody.<br />
WYJĄTKI polegające na uprawnieniu do przekraczania granic skargi:<br />
1. Sąd odwoławczy może niezależnie od granic środka odwoławczego orzec na podstawie<br />
bezwzględnych przyczyn odwoławczych lub rozszerzyd orzeczenie na rzecz współ oskarżonych.<br />
2. Sąd Najwyższy może przekroczyd granice kasacji<br />
3. W postępowaniu o wznowienie postępowania sądowego cofnięcie wniosku o wznowienie jest<br />
bezskuteczne jeżeli zachodzi bezwzględna przyczyna odwoławcza lub rażąca niesprawiedliwośd<br />
orzeczenia.<br />
11
17. Zasada kontradyktoryjności i zasada inkwizycyjności<br />
Zasada kontradyktoryjności to dyrektywa, zgodnie z którą strony mają prawo do walki o korzystne dla siebie<br />
rozstrzygnięcie<br />
Zasada inkwizycyjności natomiast to dyrektywa głosząca, że w procesie nie ma miejsca dla stron procesowych i<br />
że badanie sprawy należy wyłącznie do organu procesowego.<br />
Wprowadzenie do procesu zasady kontradyktoryjności poparte jest trojakiem racji:<br />
1. Metodologicznie – najlepszą formą poznania rzeczywistości jest dialektyczne badanie zjawisk,<br />
porównanie ich wewnętrznych przeciwieostw oraz zbudowanie syntezy na ich podstawie.<br />
Najsumienniejsze zbadanie sprawy przez sam organ procesowy nie przyniesie takich wyników, jak<br />
rozpatrywanie sprawy z kilku punktów widzenia przedstawianych przez strony o odmiennych interesach.<br />
Na tej podstawie, gdy oskarżenie buduje tezę, a obrona antytezę – wyrok ma szansę byd syntezą w<br />
poznaniu<br />
2. Społecznie – proces kontradyktoryjny odbija społeczny i prawny konflikt sporu w procesie, polegający na<br />
sprzeczności interesów oskarżyciela i oskarżonego. Umożliwienie stronom walki o korzystną dla nich<br />
decyzję zaspokaja poczucie sprawiedliwego traktowania. Na oskarżycielu publicznym ciąży jednak<br />
łagodzący obowiązek obiektywizmu.<br />
3. Organizacyjnie - spór stron ułatwia zachowanie obiektywizmu organu procesowego, pozwala my na<br />
utrzymanie w psychice stosownego dystansu do rozpoznawanej sprawy; aktywnośd stron pozwala na<br />
mniejszą aktywnośd organu procesowego eliminując niebezpieczeostwo skierowania uwagi w jednym<br />
kierunku.<br />
Aby można było mówid o tym, że zaszła kontradyktoryjnośd – muszą zostad spełnione cztery warunki:<br />
1. Możliwie dokładne oznaczenie przedmiotu procesu – podanie stronom do wiadomości istoty<br />
odpowiedzialności karnej lub cywilnej za popełniony czyn, w przeciwnym wypadku strony nie będą<br />
wiedziały o co walczą i co mają do zwalczania; w tym celu już w postępowaniu przygotowawczym<br />
wydaje się akty zakreślające granice odpowiedzialności, tj. postanowienie o wszczęciu śledztwa lub<br />
dochodzenia, postanowienie o przedstawieniu zarzutów, akt oskarżenia, a w postępowaniu sądowym<br />
wyrok, apelacja i kasacja.<br />
2. Istnienie przeciwstawnych sobie stron toczących spór oraz organu procesowego rozstrzygającego spór –<br />
chodzi o utworzenie co najmniej trójstronnego stosunku procesowego „oskarżyciel – oskarżony – organ<br />
procesowy”; układ ten często ulega jednak zniekształceniu w przypadku niektórych przestępstw, gdy w<br />
trakcie postępowao nie ma obecnego pokrzywdzonego, wtedy organ procesowy spełnia funkcje organu<br />
procesowego i strony przeciwstawnej oskarżonemu, jest bardziej organem ścigającym niż<br />
rozstrzygającym<br />
3. Równouprawnienie stron wiodących spór – zasada równości broni – punkt ciężkości spoczywa na<br />
równości uprawnieo stron przeciwstawnych (stron a nie prokuratora będącego organem procesowym);<br />
pamiętad trzeba, że nie udaje się dotychczas prawodawcy zrównad uprawnieo oskarżyciela mającego za<br />
sobą aparat prokuratury, ale przeciwwagą jest zakaz reformationis in peius będący przywilejem favor<br />
defensionis<br />
4. Niezbędne minimum dyspozycyjności stron w procesie – jest to prawo stron do wpływania swym<br />
zachowaniem na przebieg i wynik procesu; ma tu miejsce swoboda w działaniu stron postępowania,<br />
które mogą brad udział w czynnościach dowodowych, wpływad na ich przebieg, możliwośd stosowania<br />
określonej taktyki<br />
Zasada inkwizycyjności jest przeciwieostwem kontradyktoryjności. Organ procesowy w procesie inkwizycyjnym<br />
bierze na siebie rolę oskarżyciela i obroocy. Niewąt<strong>pl</strong>iwie wykazuje ona pewne zalety, takie jak szybkośd<br />
postępowania, tajnośd procesu ułatwiająca posługiwaniem się metodą zaskakiwania i podstępu w ściganiu oraz<br />
utrzymywaniem w tajemnicy wiadomości mających istotne znaczenie dla organów paostwa. Mankamentami są<br />
natomiast niemożnośd psychiczna wykonania równocześnie trzech funkcji procesowych przez jedną osobę, co w<br />
konsekwencji powoduje nastawienie niekorzystne dla oskarżonego oraz pozbawienie organu procesowego<br />
możliwości zapoznania się ze ścierającymi poglądami. Ogranicza to znacznie kąt widzenia badanej sprawy.<br />
12
18. Kontradyktoryjność czynności postępowania przygotowawczego<br />
Co do zasady postępowaniem przygotowawczym rządzi zasada inkwizycyjności. Jednakże kodeks przewiduje<br />
poważne koncesje dla kontradyktoryjności.<br />
Zgodnie z art. 299 § 1 k.p.k. w postępowaniu przygotowawczym pokrzywdzony i podejrzany są stronami. W<br />
wypadkach wskazanych w ustawie określone uprawnienia przysługują także osobom niebędącym stronami, np. biegł,<br />
świadek.<br />
Wyjątki na rzecz kontradyktoryjności to przede wszystkim:<br />
1. Obowiązkowe przesłuchanie podejrzanego z udziałem ustanowionego obrooczy, jeżeli tego zażąda<br />
2. Prawo składania wniosków o dokonanie czynności śledztwa lub dochodzenia<br />
3. Dopuszczenie podejrzanego, pokrzywdzonego i ich przedstawicieli ustawowych, a obroocy i<br />
pełnomocnika jeśli są już w sprawie ustanowieni do czynności śledztwa lub dochodzenia, których nie<br />
będzie można powtórzyd na rozprawie (np. oględziny miejsca przestępstwa, przesłuchanie świadka<br />
wyjeżdżającego na dłuższy czas za granicę)<br />
4. Przesłuchanie przez sąd świadka gdy zachodzi niebezpieczeostwo że nie będzie go można<br />
przesłuchad na rozprawie, jeżeli strona, prokurator lub inny organ prowadzący postępowanie zwrócą<br />
się do sądu z takim żądaniem<br />
5. Dopuszczenie strony, ustanowionych obroocy i pełnomocnika – na ich żądanie – do udziału w innych<br />
czynnościach śledztwa lub dochodzenia; w szczególnie uzasadnionym wypadku prokurator może<br />
postanowieniem odmówid dopuszczenia do udziału ze względu na ważny interes śledztwa lub<br />
dochodzenia albo odmówid sprowadzenia oskarżonego pozbawionego wolności gdy spowodowałoby<br />
to poważne trudności<br />
6. Udział podejrzanego i jego obroocy, pokrzywdzonego i jego pełnomocnika w przesłuchaniu biegłego i<br />
zapoznaniu się z jego opinią, jeżeli złożona została na piśmie<br />
7. Udział podejrzanego i jego obroocy w czynnościach koocowego zaznajomienia z materiałami<br />
postępowania przygotowawczego, łącznie z udziałem w ewentualnych dodatkowych czynnościach<br />
dowodowych przeprowadzanych na wniosek<br />
8. Dopuszczenie do udziału prokuratora i obroocy w posiedzeniu sądu dotyczącym przedłużenia<br />
tymczasowego aresztowania oraz zażalenia na jego zastosowanie lub przedłużenie ; o terminie<br />
posiedzenia należy prokuratora oraz obroocę zawiadomid, ale ich niestawiennictwo, jeżeli byli<br />
prawidłowo zawiadomieni, nie tamuje rozpoznania sprawy.<br />
Nie ma wąt<strong>pl</strong>iwości, że jeżeli strony aktywnie korzystałyby z uprawnieo – postępowanie przygotowawcze<br />
dośd znacznie przeciągałoby się, ale ta dokładnośd stwarzałaby możliwośd skrupulatnego wyjaśnienia wielu<br />
okoliczności, nie mówiąc o uwiarygodnieniu przeprowadzonych czynności. Bezczynnośd obrooców w czasie<br />
postępowania przygotowawczego często dyktowana jest zasadami taktyki, ponieważ nie leży w interesie<br />
obrony umożliwienie prokuratorowi zebrania dowodów i argumentów przeciwnych na najsilniejsze atuty<br />
obrony.<br />
13
20. Zasada legalizmu<br />
Art. 10. Organ powołany do ścigania przestępstw jest obowiązany do wszczęcia i<br />
przeprowadzenia postępowania przygotowawczego, a oskarżyciel publiczny także do<br />
wniesienia i popierania oskarżenia - o czyn ścigany z urzędu.<br />
Z<br />
asada legalizmu w procesie karnym nie odnosi się jedynie do formalnej zgodności z prawem. Ustanawia<br />
obowiązek ścigania i wnoszenia oskarżenia do sądy w wypadku przestępstw publicznoskargowych.<br />
Skodyfikowana w art. 10 zasada legalizmu jest dyrektywą zobowiązującą wszystkie organy<br />
procesowe do takiego postępowania, by spełniony został postulat zawarty w § 2, iż nikt - z wyjątkiem<br />
wypadków określonych w ustawie lub w prawie międzynarodowym - nie może byd zwolniony od<br />
odpowiedzialności za popełnione przestępstwo. Dyrektywa ta skierowana jest nie tylko do organów<br />
postępowania przygotowawczego, ale także do sądu. Przepis § 1 natomiast konkretyzuje obowiązek<br />
określony w § 2 w odniesieniu do organów pierwszego stadium procesu. Każdy organ powołany do ścigania<br />
przestępstw (prokurator, Policja, Agencja Bezpieczeostwa Wewnętrznego, Żandarmeria Wojskowa, organy<br />
uprawnione szczególnymi przepisami itp.) jest obowiązany - w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia<br />
popełnienia przestępstwa - do wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego (art. 298 § 1,<br />
art. 311 § 1 i 2, art. 603). Oskarżyciel publiczny ma nadto obowiązek wniesienia i popierania oskarżenia o<br />
czyn ścigany z urzędu. Zakres przedmiotowy zasady legalizmu nie obejmuje przestępstw ściganych w trybie<br />
prywatnoskargowym.<br />
Zasadę legalizmu wzmacnia uregulowany w art. 304 obowiązek denuncjacji - różny w zakresie<br />
konsekwencji prawnych dla obywateli i instytucji paostwowych i samorządowych.<br />
Odstępstwa na rzecz oportunizmu, czyli na rzecz uznania przez organ procesowy braku społecznej<br />
celowości prowadzenia postępowania karnego bez względu na stopieo ciężkości przestępstwa (oportunizm<br />
właściwy) oraz odstąpienie od ścigania ze względu na małą wagę przestępstwa (oportunizm niewłaściwy),<br />
wynikają ze szczegółowych regulacji ustawowych ("wypadki określone w ustawie" - art. 10 § 2). Do tych<br />
ustawowych odstępstw należą:<br />
a) stwierdzenie znikomości szkodliwości społecznej czynu (art. 1 § 2 k.k.), która obliguje do zaniechania<br />
wszczęcia lub umorzenia wszczętego postępowania karnego ( art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k.),<br />
b) instytucja warunkowego umorzenia postępowania przez sąd ( art. 66-68 k.k.) na posiedzeniu (art.<br />
339 § 1 pkt 2 k.p.k.) lub na rozprawie ( art. 414 i n. k.p.k.),<br />
c) "absorpcyjne" umorzenie postępowania (art. 11 k.p.k.),<br />
d) instytucja świadka koronnego przewidziana w ustawie z dnia 26 czerwca 1997 r. (Dz. U. Nr 114, poz.<br />
738 ze zm.),<br />
e) immunitety osób należących do przedstawicielstw dy<strong>pl</strong>omatycznych i urzędów konsularnych ( art.<br />
578 i 579),<br />
f) immunitet materialny przysługujący parlamentarzystom w zakresie działalności wchodzącej w zakres<br />
sprawowania mandatu posła lub senatora (art. 105 i 108 Konstytucji RP),<br />
g) odmowa wszczęcia lub umorzenie wszczętego przeciwko nieletniemu postępowania przez sędziego<br />
rodzinnego, gdy orzeczenie środków wychowawczych lub poprawczych jest niecelowe, w<br />
szczególności ze względu na orzeczone już środki w innej sprawie (art. 21 § 2 u.p.n.).<br />
W literaturze nie istnieje zgodnośd co do zaliczenia niektórych instytucji do wyjątków na rzecz<br />
oportunizmu. I tak np. S. Waltoś (Proces..., s. 291-292) kwestionuje zaliczenie do tej grupy immunitetów<br />
(nawet dy<strong>pl</strong>omatycznych) i warunkowego umorzenia postępowania. T. Grzegorczyk z kolei uważa<br />
(Kodeks..., s. 58), że nie stanowi formalnie odstępstwa od legalizmu możliwośd zaniechania postępowania z<br />
powodu znikomej szkodliwości społecznej czynu - art. 17 § 1 pkt 3.<br />
14
25. Zasada prawa do obrony<br />
Zasada prawa do obrony oskarżonego stanowiona jest przepisami prawa międzynarodowego (art. 14 ust. 3<br />
Międzynarodowego Paktu Praw Obywatelskich i politycznych i art. 6 ust. 3 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka),<br />
przepisami Konstytucji RP (art. 42 ust. 2) oraz przepisami Kodeksu postępowania karnego (art. 6).<br />
Przepisy Europejskiej Konwencji Praw Człowieka gwarantują każdemu oskarżonemu o popełnienie czynu<br />
zagrożonego karą co najmniej prawo do posiadania odpowiedniego czasu i możliwości do przygotowania obrony oraz<br />
bronienia się osobiście lub przez ustanowionego przez siebie obroocę, a jeżeli nie posiada środków na pokrycie<br />
kosztów obrony – do bezpłatnego korzystania z pomocy obroocy z urzędu, gdy wymaga to dobro wymiaru<br />
sprawiedliwości. Kodeks postępowania karnego in concreto stanowi o przysługującym prawie do obrony, w tym do<br />
korzystania z obroocy o czym należy go pouczyd.<br />
Zaniedbanie lub niewłaściwe wykonywanie obowiązków przez obroocę nie może szkodzid oskarżonemu,<br />
wówczas gdy ten jako właściwa strona w procesie żadnej winy w niedopełnieniu obowiązków nie ponosi (SN II KZ<br />
220/73, OSNKW 1974, nr 3, poz. 56; M. Cieślak, glosa, PiP 1974, z. 6, s. 18 i n.; W. Daszkiewicz, Przegląd<br />
orzecznictwa, PiP 1974, z. 11, s. 108-109). Z poglądem powyższym koresponduje stanowisko Sądu Najwyższego, iż w<br />
sytuacji, w której niedotrzymanie terminu zawitego przez obroocę nastąpiło z przyczyn od oskarżonego niezależnych,<br />
i w konsekwencji godziło w przysługujące oskarżonemu prawo do obrony, pozbawiając go możliwości zaskarżenia<br />
wyroku - istniały ustawowe warunki do przywrócenia terminu na podstawie art. 111 d.k.p.k. (obecnie art. 126). Zob.<br />
SN V KRN 156/81, OSNPG 1981, nr 12, poz. 136.<br />
Nie może powoływad się na pogwałcenie swego prawa do obrony ten, kto świadomie i z własnego wyboru<br />
nie korzysta nawet z tych form umożliwiających realizację tego prawa, które zostały mu udostępnione (SN II KKN<br />
96/01, OSNKW 2001, nr 11-12, poz. 95).<br />
Dla sfery ochrony interesów oskarżonego istotne znaczenie mają również regulacje ujęte w ustawie z dnia 19<br />
sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. Nr 111, poz. 535 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 51 zd. 2 tej<br />
ustawy w dokumentacji dotyczącej badao osób przeprowadzonych na żądanie uprawnionego organu paostwowego,<br />
nie utrwala się oświadczeo obejmujących przyznanie się do popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary. Nadto<br />
osób obowiązanych do zachowania tajemnicy stosownie do wymagao ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, w<br />
tym również biegłych lekarzy, nie wolno przesłuchiwad jako świadków na okolicznośd przyznania się osoby badanej<br />
do popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary (art. 52 ustawy).<br />
15
26. Problem prawa do milczenia osoby podejrzanej<br />
FRAGMENT ARTYKUŁU PROF. SKORUPKI NA TEMAT MILCZENIA – SĄDZĘ, ŻE WYCZERPUJĄCY TEMAT<br />
Jerzy Skorupka, Zatrzymanie procesowe osoby podejrzanej<br />
http://www.google.<strong>pl</strong>/url?sa=t&source=web&cd=4&ved=0CC0QFjAD&url=http%3A%2F%2Fwww.pk.gov.<strong>pl</strong>%2Fu<strong>pl</strong>oad_doc%2F000000271.doc&rct=j&q=Proble<br />
m%20prawa%20do%20milczenia%20osoby%20podejrzanej%20&ei=SObSTZeYOIT1sgbXqcypCQ&usg=AFQjCNGqa8EsHzouZgQqwl99lN6NSblwVw&sig2=MpLtbEa<br />
Y0IMJoP3FZOas_Q&cad=rja<br />
(…) W takim razie, należy też przyjąd, że zatrzymana osoba podejrzana (podobnie jak podejrzany) – zgodnie z zasadą nemo se<br />
ipsum accusare tenetur – nie ma obowiązku dostarczenia dowodów na swoją niekorzyśd (art. 74 § 1 in fine k.p.k.), zaś wszelkie<br />
oświadczenia, które ze względu na ich treśd służyły odparciu podejrzenia o popełnienie przestępstwa, nie mogą stanowid<br />
podstawy do pociągnięcia jej do odpowiedzialności karnej. Żaden obywatel nie może byd wszak obowiązany do autodenuncjacji<br />
(art. 240 § 3 k.k.). Jedną z podstawowych gwarancji przestrzegania reguły nemo se ipsum accusare tenetur jest tzw. prawo do<br />
milczenia, sformułowane w art. 175 k.p.k. 2 . Ze względu na obowiązywanie wymienionej zasady, zastrzeżenia i wąt<strong>pl</strong>iwości budzi<br />
status osoby podejrzanej zatrzymanej na podstawie art. 244 § 1 k.p.k. Zasadnicze wąt<strong>pl</strong>iwości budzi instytucja „wysłuchania”<br />
zatrzymanego. Z treści art. 244 § 1 k.p.k. nie wiadomo bowiem, na jakie okoliczności zatrzymany ma zostad „wysłuchany”. Mając<br />
na uwadze, że został on zatrzymany w związku z uzasadnionym podejrzeniem popełnienia przestępstwa, a policja (inny<br />
uprawniony organ postępowania) ma obowiązek poinformowania go o przyczynach zatrzymania, należy wnosid, że owo<br />
wysłuchanie może dotyczyd także okoliczności przestępstwa, o popełnienie którego zatrzymany jest podejrzewany. Stosownie do<br />
wymienionego przepisu, zatrzymany nie posiada jednak statusu podejrzanego i nie korzysta z prawa do milczenia (odmowy<br />
złożenia wyjaśnieo). Wypowiedzi zatrzymanego nie stanowią też wyjaśnieo, a jedynie oświadczenie. Wymieniony przepis nie<br />
przesądza też, czy zatrzymany ma obowiązek złożyd jakiekolwiek oświadczenie i, w ogóle, podjąd rozmowę.<br />
Niemniej, w razie podjęcia rozmowy, może dojśd do złożenia przez zatrzymanego oświadczenia niekorzystnego dla niego lub jego<br />
najbliższych. Pomimo że po przedstawieniu zatrzymanemu zarzutu popełnienia przestępstwa, takie oświadczenia nie będą miały<br />
waloru dowodu (art. 174 k.p.k.) i nie będą mogły byd podstawą niekorzystnych dla niego ustaleo, treśd złożonego oświadczenia<br />
(ujawnione fakty i okoliczności) będą mogły stanowid podstawę do uzyskania dowodów procesowych przeciwko zatrzymanemu<br />
albo jego najbliższym. Wysłuchanie zatrzymanego działa zatem antygwarancyjnie, dając możliwośd autodenuncjacji i<br />
dostarczenia dowodów przeciwko sobie. Z tych względów należy postulowad o nałożeniu na organy dokonujące zatrzymania<br />
obowiązku poinformowania zatrzymanego o prawie do milczenia 3 . Rzecz w tym, że zatrzymany w ogóle nie powinien byd<br />
wypytywany o okoliczności zdarzenia, będącego przedmiotem ewentualnego zarzutu, a tym bardziej przesłuchany w charakterze<br />
świadka 4 .<br />
Natomiast, w razie sporządzenia przez policję notatki służbowej z wysłuchania zatrzymanej osoby podejrzanej i zawarcia w niej<br />
informacji o przebiegu i przyczynach (innych okolicznościach) zdarzenia, będącego podstawą jej zatrzymania, może mied ona<br />
znaczenie wyłącznie informacyjne. Niedopuszczalne jest przekształcenie treści notatki w procesowy dowód przeciwko osobie<br />
podejrzanej w postaci zeznao funkcjonariusza policji, jako świadka w tej sprawie 5 . Jeżeli „wysłuchanie” o okolicznościach<br />
zdarzenia, którego zatrzymana osoba podejrzana udzieliła funkcjonariuszowi policji, miało miejsce, gdy nie podjęto jeszcze<br />
przeciwko niej jakichkolwiek czynności procesowych, to zgodnie z zasadą nemo se ipsum accusare tenetur, niedopuszczalne jest<br />
późniejsze dokonanie czynności dowodowych w postaci przesłuchania tego policjanta na okoliczności dotyczące treści<br />
„wysłuchania” oraz przeprowadzenie dowodu z tych zeznao. Jeśli zatrzymana osoba podejrzana w chwili „wysłuchania” nie była<br />
podejrzanym, to uzyskane od niej wiadomości nie mogą stanowid dowodu przeciwko niej 6 .<br />
Prawo do milczenia i prawo do niedostarczania dowodów na własną niekorzyśd są powszechnie uznawanymi standardami<br />
międzynarodowymi, które należą do istoty rzetelnej procedury karnej. Celem tych praw jest zapewnienie osobie oskarżonej<br />
(osobie, przeciwko której skierowane jest postępowanie karne) ochrony przed niedozwolonym przymusem ze strony władz, a<br />
tym samym unikanie pomyłek sądowych oraz zabezpieczenie celów art. 6 Konwencji. Prawo do niedostarczania dowodów na<br />
własną niekorzyśd jest, przede wszystkim, związane z poszanowaniem woli osoby oskarżonej do zachowania milczenia oraz<br />
zakłada, że oskarżenie w sprawach karnych poszukuje dowodów przeciwko oskarżonemu bez uciekania się do materiału<br />
uzyskanego metodami niedozwolonego przymusu, wbrew woli oskarżonego 7 . Przysługująca oskarżonemu (w szerokim tego<br />
słowa znaczeniu) wolnośd wyboru odnośnie do milczenia albo mówienia, jest bowiem skutecznie przekreślona w wypadku, gdy<br />
organy procesowe w sposób podstępny wydobywają od niego przyznanie się do winy lub inne informacje o obciążającym go<br />
charakterze, których w normalny sposób nie byłyby w stanie uzyskad, i które następnie wykorzystują w dalszych stadiach<br />
procesu 8 .<br />
(…)<br />
2 Zob. J. T y l m a n, op. cit., s. 149.<br />
3 Zob. w tej kwestii obszerne rozważania i trafne uwagi R. K m i e c i k a, Prawo do milczenia zatrzymanej osoby podejrzane (w świetle reguły nemo tenetur), Prok. i Pr. 2000, nr 7–8,<br />
s. 17–22 oraz J. Z a g ó r s k i, Zatrzymanie przez policję oraz umieszczenie w policyjnych izbach zatrzymao, Prok. i Pr. 2004, nr 9, s. 84; R. Z d y b e l, op. cit., s. 85. Odmiennie<br />
P. H o f m a o s k i, E. S a d z i k, K. Z g r y z e k, op. cit., s. 989.<br />
4 Tamże.<br />
5 Tamże.<br />
6 Tamże.<br />
7 Zob. wyrok ETPCz z dnia 5 listopada 2002 r., w sprawie 48539/99 Allan przeciwko Wielkiej Brytanii z omówieniem B. G r o n o w s k iej, Prok. i Pr. 2003, nr 6, s. 151 oraz wyrok ETPCz z<br />
dnia 8 kwietnia 2004 r., w sprawie 38544/97 Weh przeciwko Austrii z omówieniem B. G r o n o w s k i e j, (w:) Prok. i Pr. 2005, nr 6, s. 161.<br />
8 Zob. wyrok ETPCz z dnia 5 listopada 2002 r., w sprawie 48539/99 Allan przeciwko Wielkiej Brytanii wraz z omówieniem B. G r o n o w s k i e j, Prok. i Pr. 2003, nr 6, s. 155.<br />
16
<strong>Opracowanie</strong> Magdaleny G.<br />
27. ZASADA JAWNOŚCI<br />
Uregulowana przede wszystkim przez prawo międzynarodowe w art. 6 EKPC, w którym stwierdza się że postępowanie przed<br />
sądem jest jawne, a także wskazuje wyjątki od tej zasady.<br />
Zasadę tą traktujemy również jako konstytucyjną. Wyraża się ją w postaci dwóch następujących dyrektyw:<br />
- sprawa powinna byd rozpatrywana jawnie wobec osób postronnych, tzn. powinna byd rozpoznana na rozprawie w sposób<br />
publiczny, umożliwiający obserwowanie jej przez każdą zainteresowaną osobę. Jest to zasada publiczności (jawności<br />
zewnętrznej)<br />
- sprawa powinna byd rozpoznana z udziałem stron i ich przedstawicieli, tzn. osób zainteresowanych jej rozstrzygnięciem, co<br />
nazywa się zasadą jawności wewnętrznej<br />
W art. 45 ust 1 Konstytucja stanowi że: „każdy ma prawo do (…) jawnego rozpatrzenia sprawy (…) pprzez (…) sąd.”<br />
Zasada publiczności: gwarancja niezawisłości sędziowskiej, umacnia praworządnośd, kontrolę społeczną, wzmacnia poczucie ładu<br />
społecznego, rola wychowawcza<br />
Zasada publiczności wyrażona jest w 355 kpk, wedle którego rozprawa odbywa się jawnie, a ograniczenia jawności określa<br />
ustawa. Na rozprawie odbywającej się jawnie mogą byd obecne:<br />
a) osoby biorące udział w postępowaniu<br />
b) inne osoby:<br />
- pełnoletnie (małoletni mogą byd obecni za zezwoleniem przewodniczącego składu sędziowskiego)<br />
- są nie uzbrojone (chyba że za zezwoleniem przewodniczącego, gdy są osobami zobowiązanymi do noszenia broni)<br />
- nie znajdują się w stanie nie licującym z powagą sądu<br />
c) sąd może zezwolid dziennikarzom na utrwalenie za pomocą aparatury dźwięku i obrazu z przebiegu rozprawy gdy przemawia<br />
za tym uzasadniony interes społeczny, dokonywanie tych czynności nie będzie utrudniad prowadzenia rozprawy, ważny interes<br />
uczestnika postępowania się temu nie sprzeciwia<br />
d) sąd może zgodzid się na wniosek strony na utrwalenie przez nią przebiegu rozprawy za pomocą urządzenia rejestrującego<br />
dźwięk, chyba że przemawia przeciwko temu wzgląd na prawidłowośd postępowania kryterium zbyt ogólnikowe<br />
Ograniczenia publiczności rozpraw, gdy jawnośd mogłaby:<br />
- wywoład zakłócenia spokoju publicznego<br />
- obrażad dobre obyczaje<br />
- ujawnid okoliczności, które ze względu na ważny interes paostwa powinny byd zachowane w tajemnicy<br />
- naruszad ważny interes prywatny<br />
- w razie przesłuchiwania świadka co do okoliczności objętych tajemnicą paostwową, służbową lub zawodową<br />
Jawnośd jest też wyłączona gdy rozprawa dotyczy:<br />
- wniosku prokuratora o umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i zastosowania środka zabezpieczającego<br />
- sprawy o pomówienie lub znieważenie; na wniosek pokrzywdzonego odbywa się jednak jawnie<br />
- w postępowaniu z nieletnimi (chyba że jawnośd jest uzasadniona względami wychowawczymi)<br />
- na wniosek osoby wnioskującej o ściganie<br />
Wyłączenie publiczności rozprawy nie pozbawia udziału w niej uczestników postępowania, oprócz stron mogą wziąd udział w<br />
rozprawie po dwie osoby wskazane przez oskarżyciela posiłkowego, prywatnego i oskarżonego. Jeśli w jednej sprawie jest kilku<br />
oskarżycieli lub oskarżonych, liczba osób zaufania zostaje zredukowana, mogą wskazad po jednej osobie. Osoby zaufania są<br />
wyłączone przy obawie ujawnienia tajemnicy paostwowej. Mimo wyłączenia jawności rozprawy przewodniczący może zezwolid<br />
poszczególnym osobom na obecnośd na rozprawie. Od czasu zgłoszenia wniosku o wyłączenie jawności rozprawa w zakresie<br />
tego wniosku odbywa się z wyłączeniem jawności, jeżeli o to wnosi strona lub sąd uzna za potrzebne.<br />
W razie wyłączenia jawności rozprawy przewodniczący poucza obecnych, o obowiązku zachowania tajemnicy okoliczności<br />
ujawnionych na rozprawie i o skutkach niedopełnienia tego obowiązku. Wyrok zawsze ogłasza się jawnie, przytoczenie powodów<br />
wyroku może odbywad się z wyłączeniem jawności.<br />
Narada jest zawsze tajnym etapem procesu karnego.<br />
Jawnośd wewnętrzna jest szersza w porównaniu z jawnością zewnętrzną. W razie wyłączenia jawności odbywa się ona z<br />
udziałem stron procesowych. Oskarżony ma prawo byd obecny przy wszystkich czynnościach postępowania dowodowego, tylko<br />
wyjątkowo:<br />
- oskarżony może byd wydalony z sali rozpraw, gdy mimo upomnienia przez przewodniczącego zakłóca porządek rozprawy<br />
głównej lub godzi w powagę sądu<br />
- oskarżony opuszcza salę rozpraw, gdy należy obawiad się, że obecnośd oskarżonego mogłaby oddziaływad krępująco na<br />
wyjaśnienia współoskarżonego albo na zeznania świadka lub biegłego, po powrocie na salę rozpraw przewodniczący<br />
niezwłocznie informuje oskarżonego o przebiegu rozprawy w czasie jego nieobecności, umożliwia mu złożenie wyjaśnieo co do<br />
przeprowadzonych w czasie jego nieobecności dowodów.<br />
17
Rozprawa może się odbywad podczas nieobecności oskarżonego kiedy:<br />
- istnieją warunki do wydania wyroku zaocznego<br />
- oskarżony ze swojej winy wprawił się w stan niezdolności do udziału w rozprawie lub posiedzeniu, w którym jego udział jest<br />
obowiązkowy (po przesłuchaniu biegłego lekarza lub zapoznania się z jego świadectwem)<br />
- oskarżony oświadcza, że nie weźmie udziału w rozprawie, uniemożliwia doprowadzenie go na rozprawę albo zawiadomiony o<br />
niej osobiście nie stawia się na rozprawie bez usprawiedliwienia (sąd nie może w takim przypadku prowadzid rozprawy jeśli<br />
obecnośd oskarżonego jest niezbędna, jeśli tak jest zarządza zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie oskarżonego)<br />
- oskarżony po złożeniu wyjaśnieo samowolnie opuścił salę rozpraw<br />
Sąd orzeka wyrokiem na posiedzeniu:<br />
- warunkowe umorzenie przed rozprawą<br />
- skazania oskarżonego na posiedzeniu w ramach wniosku prokuratora o skazanie bez rozprawy<br />
- dobrowolnego poddania się karze w postępowaniu uproszczonym, kiedy wniosek oskarżonego złożono przed rozprawą<br />
- orzekania wyrokiem nakazowym<br />
Jawnośd wewnętrzna została rozszerzona w taki sposób, że strony oraz osoby nie będące stronami, jeżeli ma to znaczenia dla<br />
ochrony ich praw lub interesów, mają prawo wziąd udział w posiedzeniu wówczas, gdy ustawa tak stanowi, chyba że ich udział<br />
jest obowiązkowy (wymaga to powiadomienia).<br />
Jawnośd wewnętrzna w postępowaniu przygotowawczym, strony mają możliwośd uczestniczenia w czynnościach śledztwa lub<br />
dochodzenia:<br />
- należy dopuścid stronę i jej przedstawiciela do udziału w czynności, jeżeli nie będzie jej można powtórzyd na rozprawie, chyba<br />
że zachodzi niebezpieczeostwo utraty lub uszkodzenia dowodu w razie zwłoki, jeżeli zachodzi niebezpieczeostwo, że świadka nie<br />
będzie można przesłuchad na rozprawie strona, prokurator lub inny organ ścigania mogą zwrócid się do sądu z żądaniem<br />
przesłuchania go przez sąd. Podejrzanego pozbawionego wolności nie sprowadza się wówczas, gdy zwłoka groziłaby utratą lub<br />
zniekształceniem dowodu<br />
- stronom i ich przedstawicielom zezwala się na wzięcie udziału w przesłuchaniu biegłych<br />
- strona, która złożyła wniosek o przeprowadzenie dowodu oraz jej przedstawicielowi, nie można odmówid wzięcia udziału w<br />
takiej czynności, jeżeli tego żądają<br />
- strony i ich przedstawiciele powinni byd także na ich żądanie dopuszczeni do udziału w innych czynnościach śledztwa, odmówid<br />
temu żądaniu może tylko prokurator w uzasadnionych wypadkach ze względu na ważny interes śledztwa, albo odmówid<br />
sprowadzeniu oskarżonego pozbawionego wolności, gdy spowodowałoby to poważne trudności<br />
28. Zasada szybkości postępowania<br />
Inaczej zasada szybkości i ekonomii procesowej, stanowi ona że rozstrzygniecie powinno nastąpi w rozsądnym terminie.<br />
Reguluje ją prawo międzynarodowe (art. 6 ust 1 EKPC jako element rzetelnego procesu) i wewnętrzne ( art. 45 ust 1 konstytucji,<br />
który nakazuje rozpatrzenie sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki. Aby przyspieszy PK stworzono instytucje w postaci:<br />
Skazanie na posiedzeniu w trybie art. 335 kpk;<br />
<br />
<br />
<br />
Skazanie na rozprawie bez przeprowadzenia postępowania dowodowego;<br />
Mediacja<br />
Tryb przyspieszony, nakazowy i uproszczony ( tryb szczególny);<br />
29. Skarga na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy bez zbędnej zwłoki<br />
Strona ma prawo wniesienia w/w skargi do sądu nadrzędnego nad sądem przed którym toczy się sprawa. Reguluje to ustawa z<br />
dnia 17 czerwca 2004r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez<br />
nieuzasadnionej zwłoki (Dz. U. Nr 179, poz.1843)<br />
Ocenie podlega stopieo złożoności sprawy, zachowanie się skarżącego i odpowiednich organów procesowych oraz znaczenie<br />
materii objętej skargą. Może zostac uwzględniona albo oddalona jako nieuzasadniona. Dodatkowo na żądanie skarżącego sąd<br />
może zlecic podjęcie odopowiedznich czynności w wyznaczonym terminie bądź przyznac skarżącemu od Skarby Paostwa<br />
odpowiednią sumę poniężną w wysokości nieprzekraczającej 10 000 zł. Po wyczerpaniu drogi krajowej strona może wnieśc<br />
skargę do ETPC w Strasburgu na naruszenie prawa oskarżonego z art. 6 EKPC.<br />
18
30. Pojęcie i rodzaje przesłanek procesowych<br />
Przesłanki procesowe to okoliczności warunkujące dopuszczalnośc wszczęcia i kontynuacji procesu. Dotyczą stanu prawnego i<br />
faktycznego.<br />
Wyróżniamy przesłanki:<br />
Dodatnie (pozytywne) i ujemne<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Ogólne i szczególne<br />
Co do całego postępowania<br />
Stadiów procesowych<br />
Czynności i instytucji procesowych<br />
Bezwzględne i względne<br />
Materialne<br />
Formalne<br />
Funkcje systemu przesłanek<br />
<br />
<br />
funkcja informacyjna - porządkuje wiedzę o dopuszczalności procesu, pozwala na zorientowanie się, jaki stan<br />
normatywny, stworzony przez przepisy rozrzucone często po różnych ustawach, istnieje w tej dziedzinie<br />
funkcja gwarancyjna - dzięki wyraźnemu i szczegółowemu wyodrębnieniu przesłanek powstaje wyraziste kryterium<br />
dopuszczalności postępowania<br />
31. Przesłanki pozytywne i negatywne<br />
Przesłanki pozytywne- muszą zachodzid, by proces mógł się toczyd, aby był dopuszczalny.<br />
Przeslanki negatywne- przeszkody procesowe; stany, które wyłączają dopuszczalnośd wszczęcia i dalszego biegu procesu<br />
Konsekwencją negatywnej przesłanki procesu<br />
- odmowa wszczęcia postępowania przygotowawczego,<br />
- umorzenie postępowania przygotowawczego,<br />
- umorzenie postępowania głównego lub apelacyjnego,<br />
- uniewinnienie (tylko w postępowaniu głównym lub apelacyjnym i wyjątkowo kasacyjnym i o wznowienie),<br />
- pozostawienie środka odwoławczego bez dalszego biegu lub bez rozpoznania,<br />
- oddalenie kasacji,<br />
- umorzenie postępowania wykonawczego.<br />
Brak jakiejkolwiek przesłanki pozytywnej oznacza istnienie w tym zakresie przesłanki negatywnej, i odwrotnie, usunięcie<br />
przesłanki negatywnej oznacza zaistnienie przesłanki pozytywnej.<br />
32. Przesłanki ogólne i szczególne<br />
Przesłanki ogólne- takie stany prawne, które warunkują proces w trybie zwyczajnym.<br />
Przesłanki szczególne- stany prawne, które warunkują tryb szczególny procesu; przesłanki dodatkowe; ujmowane od strony<br />
pozytywnej, bez względu na ich redakcję.<br />
33. Przesłanki materialne i formalne + 34. Przesłanki uniewinnienia i umorzenia<br />
Materialne- przesłanki warunkujące dopuszczalnośd procesu, ponieważ warunkują równocześnie samą odpowiedzialnośd karną<br />
określoną przepisami prawa materialnego.<br />
dzielą się na: przesłanki uniewinnienia, przesłanki umorzenia. To rozróżnienie ma sens tylko w postępowaniu sądowym, i to<br />
dopiero od momentu rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej.<br />
Rozpoczęcie przewodu sądowego z punktu widzenia przesłanek procesowych i"xi4ga za sobą dwojakie, powiązane ze sobą,<br />
następstwa:<br />
1) każde orzeczenie kooczące proces z powodu negatywnej przesłanki procesowej przybiera formę wyroku;<br />
19
2) w razie stwierdzenia przez sąd tzw. negatywnej przesłanki faktycznej (art. 17 § l pkt 1-2) sąd wydaje wyrok<br />
uniewinniający, chyba że sprawca w chwili czynu był niepoczytalny (art. 414 § l zd. 2).<br />
Do przesłanek uniewinnienia należą:<br />
1. Brak faktycznych przesłanek oskarżenia i skazania - tzw. Negatywna przesłanka faktyczna" (art. 17 § l pkt 1).<br />
W grę wchodzą tu następujące sytuacje:<br />
a) czynu nie popełniono<br />
b) brak jest danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie jego popełnienia, inaczej<br />
2. Brak przestępczości czynu; dwie sytuacje:<br />
a) czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego (art. 17 § l pkt 2)<br />
b) ustawa stanowi, że sprawca nie popełnia przestępstwa (art. 17 § l pkt 2)<br />
- kontratypy<br />
- okoliczności wyłączające winę<br />
Do przesłanek umorzenia należą:<br />
3. Znikomy stopieo społecznej szkodliwości czynu.<br />
4. Brak karalności czynu (ustawa stanowi, że sprawca nie podlega karze)<br />
5. Przedawnienie karalności<br />
6. Abolicja (ustawy amnestyjne i abolicyjne)<br />
7. Immunitety materialne i formalne (materialny- wyłącza odpowiedzialnośd karną; formalny- zakaz wszczynania i prowadzenia<br />
postępowania karnego)<br />
a) Immunitet adwokacki w myśl art. 8 ust.2 prawa o adwokaturze za nadużycie wolności słowa przy wykonywaniu<br />
obowiązków służbowych, stanowiące ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę strony lub zniesławienie jej<br />
pełnomocnika lub obroocy, kuratora, świadka, biegłego lub tłumacza, odpowiada tylko dyscy<strong>pl</strong>inarnie.<br />
b) Immunitet prokuratorski materialny; w myśl art. 66 ust. 2 ustaw o prokuraturze, za nadużycie wolności słowa przy<br />
wykonywaniu obowiązków służbowych, stanowiące ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę strony, jej pełnomocnika<br />
lub obroocy, kuratora, świadka, biegłego lub tłumacza, prokurator odpowiada tylko dyscy<strong>pl</strong>inarnie.<br />
c) Immunitet radcy prawnego; w myśl art. 11 ust. 2 ustawy z 6 lipca 1982 o radcach prawnych za nadużycie wolności<br />
słowa i pisma przy wykonywaniu czynności zawodowych, stanowiące ściganą z oskarżenia prywatnego zniewagę strony<br />
lub jej pełnomocnika, świadka, biegłego albo tłumacza, podlega wyłącznie odpowiedzialności dyscy<strong>pl</strong>inarnej.<br />
d) Immunitet parlamentarny materialny (posła i senatora); w myśl art. 105 ust. l i art. 108 Konstytucji, poseł i senator nie<br />
mogą byd pociągnięci do odpowiedzialności za swoją działalnośd wchodzącą w zakres sprawowania mandatu ani w<br />
czasie jego trwania, ani po jego wygaśnięciu. Za taką działalnośd poseł i senator odpowiadają wyłącznie przed Sejmem<br />
lub Senatem, a w przypadku naruszenia praw osób trzecich może byd pociągnięty do odpowiedzialności sądowej tylko za<br />
zgodą Sejmu lub Senatu. Również poseł do Parlamentu Europejskiego korzysta z immunitetu materialnego<br />
8. Karalnośd w obcym paostwie czynu popełnionego za granicą przez obywatela polskiego i cudzoziemca (art. 111 § l k.k.).<br />
Formalne- nie przesądzają o braku odpowiedzialności karnej, warunkują sam proces karny.<br />
Umorzenie postępowania z powodu przesłanek formalnych negatywnych może znaczyd bądź niedopuszczalnośd w ogóle<br />
procesu, bądź niedopuszczalnośd w określonym układzie procesowym. To rozróżnienie bywa przyczyną jeszcze jednego podziału<br />
przesłanek na bezwzględne (abstrakcyjne) i względne (konkretne). Podział ten jest jednak możliwy tylko w grupie przesłanek<br />
formalnych.<br />
Kryterium ich rozróżnienia stanowi tzw. układ procesowy, czyli sytuacja wyznaczona przez trzy elementy:<br />
1) osobę oskarżonego<br />
2) czyn oskarżonego w znaczeniu podmiotowym<br />
3) ten konkretny element, którego dotyczy brak uznany za negatywną przesłankę procesową<br />
Przesłanki bezwzględne- warunkują proces przeciwko określonej osobie w każdym układzie procesowym<br />
Przesłanki względne- warunkują dopuszczalnośd procesu przeciwko określonej osobie tylko w pewnym układzie procesowym, co<br />
nie wyłącza dopuszczalności procesu o ten czyn przeciwko temu samemu oskarżonemu w innym układzie.<br />
Przesłankami formalnymi:<br />
1) Powaga rzeczy osądzonej- postępowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby zostało prawomocnie<br />
zakooczone<br />
2) Zawiłośd prawna sporu- posteśpowanie karne co do tego samego czynu tej samej osoby wcześniej wszczęte toczy się.<br />
20
3) Podsądnośd sądom karnym- sądy powszechne/sądy wojskowe; postępowanie karne/postępowanie w sprawie<br />
wykroczeo<br />
4) Właściwośd sądu<br />
5) Skarga uprawnionego oskarżyciela<br />
6) Darowanie kary wynika ze skorzystania przez Prezydenta RP z prawa łaski<br />
7) Warunkowe zawieszenie wykonania kary przez sąd, albo przez Praezydenta RP korzytającego z prawa łaski<br />
8) Formalne immunitety procesowe- W przeciwieostwie do materialnych nie wyłączają odpowiedzialności karnej. Nie<br />
zezwalają jedynie na wszczęcie i tok procesu karnego, z tym że w różnych ściśle określonych warunkach taki proces<br />
może stad się dopuszczalny<br />
a) Immunitet Prezydenta RP- tylko przed Trybunałem Stanu; uchwałą Zgromadzenia Narodowego, podjętą<br />
większością do najmniej 2/3 głosów ogólnej liczby członków Zgromadzenia Narodowego na wniosek co najmniej<br />
140 jego członków.<br />
b) Immunitet parlamentarny formalny (posła i senatora)- nie mogą byd pociągnięci do odpowiedzialności karnej bez<br />
zgody Sejmu lub Senatu.<br />
c) Immunitet sędziowski. Sędzia nie może byd zatrzymany ani pociągnięty do odpowiedzialności karnej sądowej lub<br />
administracyjnej bez zezwolenia właściwego sądu dyscy<strong>pl</strong>inarnego. Nie dotyczy to zatrzymania na gorącym uczynku<br />
popełnienia przestępstwa. Do czasu wydania uchwały zezwalającej na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności<br />
karnej lub sądowej wolno podejmowad tylko czynności nie cierpiące zwłoki<br />
d) Immunitet formalny prokuratorski- jak sędziowski.<br />
e) Immunitet sędziów Trybunału Konstytucyjnego. Sędzia nie może byd zatrzymany lub aresztowany, z wyjątkiem<br />
ujęcia go na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli jego zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego<br />
toku postępowania. nie może byd, bez uprzedniej zgody Trybunału Konstytucyjnego, pociągnięty do<br />
odpowiedzialności karnej ani pozbawiony wolności.<br />
f) Immunitet członków Trybunału Stanu. Nie mogą byd bez uprzedniej zgody Trybunału Stanu pociągnięci do<br />
odpowiedzialności karnej ani pozbawieni wolności. Nie mogą byd też zatrzymani ani aresztowani, z wyjątkiem<br />
ujęcia na gorącym uczynku przestępstwa, jeżeli ich zatrzymanie jest niezbędne do zapewnienia prawidłowego toku<br />
postępowania.<br />
g) Immunitet Prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Jak immunitet członka Trybunatu Stanu<br />
h) Immunitet pracowników Najwyższej Izby Kontroli. Wiceprezesi i dyrektor generalny NIK oraz pracownicy<br />
nadzorujący lub wykonujący czynności kontrolne nie mogą byd pociągnięci do odpowiedzialności karnej z powodu<br />
swoich czynności służbowych bez uprzedniej zgody Kolegium Najwyższej Izby Kontroli.<br />
i) Immunitet Generalnego Inspektora Ochrony Danych Osobowych. Jak Prezesa NIK i Rzecznika Praw Obywatelskich<br />
j) Immunitet dy<strong>pl</strong>omatyczny czyli przywilej przysługujący uwierzytelnionym w Polsce szefom przedstawicielstw<br />
dy<strong>pl</strong>omatycznych, osobom należącym do personelu dy<strong>pl</strong>omatycznego, administracyjnego i technicznego tych<br />
przedstawicielstw, członkom rodzin tych osób, jeżeli pozostają z nimi we wspólnocie domowej, i innym osobom<br />
korzystającym z immunitetów dy<strong>pl</strong>omatycznych na podstawie ustaw, umów lub powszechnie uznanych zwyczajów<br />
międzynarodowych. Przeciwko tym osobom nie wolno wszcząd i prowadzid procesu karnego w jakiejkolwiek<br />
sprawie, a wszczęte się umarza, chyba że paostwo wysyłające lub właściwa organizacja międzynarodowa zrzeknie<br />
się w sposób wyraźny immunitetu w stosunku do osoby nim objętej. Nie są obowiązane do składania zeznao, chyba<br />
że wyrażą na to zgodę.<br />
k) Immunitet konsularny czyli przywilej przysługujący w zakresie czynności pełnionych podczas i w związku z<br />
wykonywaniem ich funkcji urzędowych, a na zasadzie wzajemności w pozostałym zakresie, kierownikom urzędów<br />
konsularnych i innym urzędnikom konsularnym paostw obcych oraz osobom zrównanym z nimi na podstawie<br />
umów lub powszechnie uznanych zwyczajów międzynarodowych. Osoby korzystające z tego immunitetu podlegają<br />
zatrzymaniu lub tymczasowemu aresztowaniu jedynie w razie zarzutu popełnienia zbrodni. Wówczas niezwłocznie<br />
zawiadamia się Ministra Spraw Zagranicznych.<br />
9) Wniosek pokrzywdzonego<br />
10) Istnienie stron procesowych<br />
11) Przeszkody wynikające ze stosunków międzynarodowych. Dwie sytuacje<br />
a) immunitet wezwanego z zagranicy świadka (lub biegłego), nie będącego obywatelem polskim, który stawi się<br />
dobrowolnie przed sądem. Nie może byd on ścigany ani zatrzymany, ani też tymczasowo aresztowany zarówno z<br />
21
powodu przestępstwa będącego przedmiotem danego postępowania karnego, jak i jakiegokolwiek innego<br />
przestępstwa popełnionego przed przekroczeniem granicy Polski (art. 589 § 1). Nie może byd także w stosunku do<br />
niego wykonana kara już orzeczona za takie przestępstwo. Świadek lub biegły traci tę ochronę, jeśli nie opuści<br />
terytorium Polski w ciągu 7 dni, chociaż mógł to uczynid od czasu, gdy sąd oznajmił mu, że obecnośd jego stała się<br />
zbędna (art. 589 § 2);<br />
b) w myśl art. 596, jeśli paostwo obce, które wydało organom polskim osobę ściganą, dokona zastrzeżenia, że<br />
postępowanie karne może dotyczyd tych przestępstw, co do których nastąpiło wydanie, postępowanie przeciwko<br />
osobie wydanej nie może toczyd się co do innych przestępstw popełnionych przed dniem wydania. Podobnie w<br />
razie zastrzeżenia przy wydaniu, że w stosunku do osoby wydanej orzeczone już kary będą wykonane tylko za te<br />
przestępstwa, co do których, nastąpiło wydanie, sąd, który prawomocnie orzekł w sprawie, wydaje w razie<br />
potrzeby na posiedzeniu wyrok zmieniający orzeczenie w taki sposób, aby kary były wykonywane tylko za te<br />
przestępstwa, co do których nastąpiło wydanie sprawcy (art. 597). Mamy wówczas do czynienia z nowo powstałą<br />
negatywną przesłanką postępowania wykonawczego.<br />
35. Pojęcie i rodzaje czynności procesowych<br />
Czynnością procesową jest zachowanie się uczestnika procesu, wywołujące skutki przewidziane przez prawo procesowe.<br />
Zarówno działanie jak i zaniechanie. Musi byd zgodna z prawem i spełniad określone warunki.<br />
Odróżnid od niej należy tzw. zdarzenie procesowe, czyli zaszłośd w świecie zewnętrznym nie wykazującą jakichkolwiek cech<br />
zachowania się człowieka, ale wywołującą skutki przewidziane przez prawo procesowe np. śmierd człowieka, pożar.<br />
Rodzaje czynności procesowych:<br />
1. Ze względu na cel czynności;<br />
a) Rozpoznawcze (kognicyjne) zmierzające do zbadania i rozstrzygnięcia określonej kwestii w procesie,<br />
b) Wykonawcze (egzekucyjne) zmierzające do wykonania decyzji procesowej. (wzajemnie się prze<strong>pl</strong>atają.<br />
2. Ze względu na sposób przekazanej wiadomości o czynności:<br />
a) Wyraźne (ekspresywne), czyli komunikowane przez oświadczenia ich uczestników<br />
b) Dorozumiane (konkludentne), czyli komunikowane przez samo zachowanie<br />
3. Ze względu na formę:<br />
a) Ustne<br />
b) Pisemne<br />
c) Łącznie obie formy<br />
4. Ze względu na podmiot:<br />
a) Czynności organów procesowych- imperatywne rozstrzygnięcia<br />
b) Czynności stron procesowych- oświadczenia woli postulujące<br />
c) Czynności innych uczestników<br />
5. Ze względu na zaistniałe wady czynności procesowych<br />
a) Niedopuszczalne- gdy ustawa wyraźnie wprowadza zakaz przeprowadzania danej czynności i gdy wynika z<br />
charakteru czynności; nie mogą wywoływad skutku prawnego, nie mogą stanowid dowodu<br />
b) Bezzasadnośd- stwierdza się po dokonaniu merytorycznej oceny tej czynności pod względem prawnym i<br />
faktycznym; różne skutki zależnie od rodzaju czynności<br />
c) Bezskuteczne- z powodu niedopełnienie wskazanych w ustawie warunków<br />
d) Wadliwe- co do których popełniono jakieś uchybienia w toku postępowania wpływające na treśd tej czynności<br />
(terror procedendi) albo uchybienia dotyczące wydanej decyzji (terror decedendi); wadliwośd względnastanowiąca<br />
względną przyczynę odwoławcza. bezwzględna- bezwzględną przyczynę ustawodawczą<br />
e) Nieważnośd- w kpk nieprzewidziana.<br />
6. Ze względu na charakter czynności procesowej:<br />
a) Czynności realne- dokonują zmiany w świecie zewnętrznym<br />
b) Spostrzeżenia procesowe- to przyjmowanie informacji, percepcja wrażeo zmysłowych<br />
c) Oświadczenia wiedzy<br />
d) Oświadczenia woli<br />
e) Oświadczenia postulujące- ‘prośby’<br />
f) Oświadczenia woli imperatywne (władcze)<br />
22
I) Decyzje procesowe- orzeczenia (w formie wyroków i postanowieo) i zarządzenia<br />
II) Polecenia<br />
36. Pojęcie prawomocności<br />
a)To sytuacja, w której postępowanie sądowe w sprawie zostaje zakooczone w sposób ostateczny. Oznacza to, że nie ma<br />
możliwości odwołania się od orzeczenia w zwyczajnym trybie, a w sprawie nie może byd po raz kolejny prowadzone<br />
postępowanie.<br />
b)Jest jednym (obok skuteczności i wykonalności) z podstawowych skutków prawnych orzeczeo. Wyróżnia się dwa aspekty<br />
prawomocności: formalny i materialny. Orzeczenie staje się formalnie prawomocne, jeżeli nie przysługuje od niego środek<br />
odwoławczy lub inny środek zaskarżania. Od tej zasady są dwa wyjątki:<br />
* nie stają się prawomocne, mimo niedopuszczalności odrębnego ich zaskarżenia, postanowienia wydane w sprawie, którą<br />
rozpatruje sąd drugiej instancji,<br />
* jeżeli zaskarżono tylko częśd orzeczenia, w pozostałej części nie staje się ono również prawomocne w przypadkach, w których<br />
sąd rozpatrujący apelację może rozpoznad sprawę z urzędu także w tej części (a więc na rzecz współuczestników procesu, którzy<br />
wyroku nie zaskarżyli).<br />
Prawomocnośd w aspekcie materialnym należy rozpatrywad w sensie jej skutków pozytywnych i negatywnych. Pozytywnym<br />
skutkiem prawomocności jest związanie prawomocnym orzeczeniem: sądu, który je wydał, innych sądów, organów<br />
paostwowych, stron, innych osób w przypadkach wskazanych w kodeksie postępowania cywilnego (tzw. prawomocnośd<br />
rozszerzona). Skutek negatywny prawomocności polega na tym, że prawomocne orzeczenie sądu, zawierające rozstrzygnięcie<br />
merytoryczne, korzysta z tzw. powagi rzeczy osądzonej, co wyklucza ponowne postępowanie w tej samej sprawie pomiędzy tymi<br />
samymi podmiotami.<br />
WARTO ZAPAMIĘTAĆ<br />
Prawomocnośd orzeczenia stwierdza na wniosek strony sąd I instancji na posiedzeniu niejawnym, a dopóki akta sprawy znajdują<br />
się w sądzie II instancji – ten sąd. Stwierdzenia dokonuje sąd jednoosobowo.<br />
37. Terminy procesowe<br />
Czynności procesowe i ich skutecznośd często wiąże się z zachowaniem terminu (wynika to z zasady koncentracji). W kpk.<br />
terminy uregulowane są w rozdziale 14.<br />
W kodeksie pojęcie terminu występuje w kilku znaczeniach:<br />
jako synonim daty, dnia, np. art. 249 §3 – (...) o terminie przesłuchania sąd zawiadamia prokuratora;<br />
jako pewien okres, w jakim należy dokonad określonej czynności, np. art. 120 §1 nakazujący wyznaczenie 7-dniowego<br />
terminu do usunięcia braków formalnych w piśmie;<br />
terminy materialnoprawne, które organ procesowy musi mied na uwadze, np. roczny termin przedawnienia roszczenia o<br />
odszkodowanie za niesłuszne skazanie z art. 555 kpk;<br />
jako pewien czas, w jakim może trwad określony stan wywołany wydaną decyzją procesową lub czynnością faktyczną,<br />
np. 48-godzinny okres zatrzymania z art. 248 §1 kpk.<br />
Terminy określane są w kodeksie: poprzez stan zaawansowania procesu (np. „przed rozpoczęciem przewodu sądowego”),<br />
kalendarzowo (w godzinach, dniach, tygodniach, itp.), blankietowo (np. „na czas oznaczony”) oraz ogólnie (np. „bezzwłocznie”,<br />
„natychmiast”).<br />
Ze względu na procesowe skutki naruszenia terminu, terminy dzielimy na:<br />
zawite – nieprzekraczalne, ale przywracalne. Czynnośd procesowa dokonana po upływie terminu zawitego jest<br />
bezskuteczna – art. 122 §1 kpk. T. zawite kierowane są jedynie do stron i innych osób, nie dotyczą organów<br />
procesowych. Zgodnie z art. 122 §2, terminami zawitymi są terminy do wnoszenia środków zaskarżenia oraz inne<br />
terminy, które ustawa uznaje za zawite.<br />
prekluzyjne (materialnoprocesowe) – nieprzekraczalne i nieprzywracalne. Uchybienie takiemu terminowi powoduje<br />
bezskutecznośd czynności. To, że dany termin ma charakter prekluzyjny zawsze jasno wynika z przepisu (że upływ<br />
danego terminu powoduje nieskutecznośd czynności i jednoczesną niemożnośd przywrócenia go zainteresowanemu).<br />
Zawitymi mogą byd terminy określone fazą procesu (np. termin do wtoczenia powództwa adhezyjnego z art. 62 kpk)<br />
oraz określane dłuższymi okresami (np. 6-miesięczny termin dla Prokuratora Generalnego do uchylenia decyzji o<br />
umorzeniu śledztwa na niekorzyśd podejrzanego z art. 328 kpk).<br />
instrukcyjne (porządkowe) – przekraczalne, ich celem jest jedynie przyspieszenie postępowania. Czynnośd dokonana po<br />
23
takim terminie jest skuteczna. Czasem, ze względów porządkowych zakłada się ich oficjalne przedłużanie (np.<br />
przedłużenie terminu do sporządzenia uzasadnienia wyroku – art. 423 §1 kpk). Co do zasady odnoszą się do organów<br />
procesowych, niekiedy dotyczą też stron.<br />
38. Dokumentowanie czynności procesowych<br />
http://www.arslege.<strong>pl</strong>/4149/materialy-edukacyjne/6022/dokumentacja-czynnosci-procesowych/<br />
<strong>Opracowanie</strong> w/w pytania. Link jest moim zdaniem wyczerpujący ( nie umiałam tego skopiowa ;p)<br />
39. Dostęp do akt postępowania karnego<br />
Zgodnie z art. 156 k.p.k. (kodeksu postępowania karnego) reguluje zasady udostępniania akt sprawy sądowej oraz sporządzania z<br />
nich odpisów w wypadku m.in. takich podmiotów, jak strony, obroocy lub pełnomocnicy i przedstawiciele ustawowi. Przepis ten<br />
stwierdza, że stronom, podmiotowi określonemu w art. 416 (podmiot, który odniósł korzyśd majątkową), obroocom,<br />
pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym udostępnia się akta sprawy sądowej i daje możnośd sporządzenia z nich<br />
odpisów. Za zgodą prezesa sądu akta te mogą byd udostępnione również innym osobom. Należy stwierdzid, że konstytucyjne<br />
prawo do obrony stanowi elementarny standard demokratycznego paostwa prawnego, co oznacza że odnosi się ono do<br />
wszelkich postępowao toczących się w przed-miocie odpowiedzialności o charakterze represyjnym. Należy je więc rozumied<br />
szeroko: jako przysługujące każdemu od chwili wszczęcia przeciwko niemu postępowania karnego (w praktyce od chwili<br />
przedstawienia zarzutów) aż do wydania prawomocnego wyroku i jego wykonania.<br />
W myśl art. 156 § 2 k.p.k. na wniosek oskarżonego lub jego obroocy wydaje się odpłatnie kserokopie dokumentów z akt sprawy.<br />
Kserokopie takie można wydad odpłatnie, na wniosek, również innym stronom, podmiotowi określonemu w art. 416,<br />
pełnomocnikom i przedstawicielom ustawowym. Prezes sądu może w razie uzasadnionej potrzeby zarządzid wydanie odpłatnie<br />
uwierzytelnionych odpisów z akt sprawy. Przeglądanie akt sprawy i sporządzanie z nich odpisów może zostad ograniczone. Jeżeli<br />
zachodzi niebezpieczeostwo ujawnienia tajemnicy paostwowej, przeglądanie akt, sporządzanie odpisów i kserokopii odbywa się<br />
z zachowaniem rygorów określonych przez prezesa sądu lub sąd. Uwierzytelnionych odpisów i kserokopii nie wydaje się, chyba<br />
że ustawa stanowi inaczej.<br />
O ile nie budzi wąt<strong>pl</strong>iwości dostęp do akt sprawy na drodze postępowania sądowego, to dostęp taki ograniczony jest przepisami<br />
k.p.k. w postępowaniu przygotowawczym. Postępowanie takie nie jest i nie może byd oparte na zasadzie pełnej jawności akt<br />
sprawy. Możliwośd osiągnięcia celów postępowania przygotowawczego uzależniona jest bowiem od takich czynników, jak<br />
zachowanie w tajemnicy pewnych informacji. Zasada udostępniania akt w postępowaniu sądowym ustępuje zatem<br />
fakultatywności w postępowaniu przygotowawczym. O tym, czy podejrzany, lub jego obrooca, mogą zapoznad się z aktami,<br />
każdorazowo decydują sytuacja prawna oraz, przede wszystkim, okoliczności faktyczne. Ingerencja w sferę prawa do obrony,<br />
jakim jest odmowa dostępu do akt, nabiera szczególnego znaczenia w sytuacji stosowania (przedłużania) tymczasowego<br />
aresztowania. Na gruncie postępowania karnego można wskazad przepisy, które umożliwiają oskarżonemu (i jego obroocy)<br />
uzyskanie częściowej wiedzy na temat materiału dowodowego, zebranego na danym etapie postępowania przygotowawczego.<br />
Mechanizmów tych nie można jednak uznad za ekwiwalentne do prawa do dostępu do materiałów postępowania<br />
przygotowawczego, uzasadniających wniosek prokuratora w przedmiocie tymczasowego aresztowania. Dla skutecznej realizacji<br />
prawa do obrony, w sytuacji zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, konieczne jest<br />
bezpośrednie zapoznanie się przez aresztowanego (jego obroocę) z materiałami postępowania przygotowawczego,<br />
uzasadniającymi wniosek prokuratora. Wspomniane mechanizmy nie umożliwiają tego w takim samym stopniu jak prawo<br />
dostępu do akt. Daleko idący dostęp podejrzanego do akt zapewnia również orzecznictwo Europejskiego Trybunału Praw<br />
Człowieka w Strasburgu. Wynika z niego nakaz zapewnienia podejrzanemu dostępu do materiału dowodowego w aktach<br />
postępowania przygotowawczego, w zakresie w jakim jest to niezbędne dla oceny zasadności tymczasowego aresztowania.<br />
Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego koresponduje z tym poglądem. Czynnikiem decydującym o tym, która częśd akt powinna<br />
byd udostępniona aresztowanemu i jego obroocy, powinna byd efektywnośd prawa do obrony. Wszystkie materiały<br />
postępowania przygotowawczego, uzasadniające wniosek prokuratora w tym zakresie muszą byd jawne.<br />
W toku postępowania przygotowawczego podejrzanemu i jego obroocy udostępnia się akta sprawy w części zawierającej<br />
dowody wskazane we wniosku o zastosowanie albo przedłużenie tymczasowego aresztowania oraz wymienione w<br />
postanowieniu o zastosowaniu albo przedłużeniu tymczasowego aresztowania. Prokurator może odmówid zgody na<br />
udostępnienie akt w tej części tylko wówczas, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że narażałoby to na niebezpieczeostwo utraty<br />
życia lub zdrowia pokrzywdzonego lub innego uczestnika postępowania, groziłoby zniszczeniem lub ukryciem dowodów albo<br />
tworzeniem dowodów fałszywych, groziłoby uniemożliwieniem ustalenia i ujęcia współsprawcy czynu zarzucanego<br />
podejrzanemu lub sprawców innych czynów ujawnionych w toku postępowania, ujawniałoby prowadzone czynności opreacyjno-<br />
24
ozpoznawcze lub zagrażałoby utrudnieniem postępowania przygotowawczego w inny bezprawny sposób.<br />
Można zatem stwierdzid, że strona a także inne osoby uprawnione na mocy przepisów k.p.k. mają konstytucyjne prawo do<br />
przeglądania akt sprawy, a ograniczenie tego prawa stanowi naruszenie prawa do obrony. Teza ta potwierdzona została w<br />
wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 06.05.2009 roku sygn. akt II AKa 394/08, który stwierdził, że fakt odmowy<br />
udostępnienia akt może byd potraktowany jako naruszenie prawa do obrony materialnej, jako że obrona materialna może byd<br />
realizowana przez korzystanie z uprawnieo procesowych, w tym także przez możliwośd dostępu do akt sprawy. Skoro strona<br />
postępowania zgłasza potrzebę zapoznania się z aktami sprawy, winno to zostad jej umożliwione. Oczywiście prawo do obrony<br />
nie jest prawem absolutnym, zaś jego ograniczenia podlegają ocenie przez pryzmat zasady proporcjonalności. Przesłankami<br />
dopuszczalności ograniczeo w korzystaniu z konstytucyjnych praw i wolności są: ustawowa forma ograniczenia, funkcjonalny<br />
związek ograniczenia z realizacją wskazanych w art. 31 ust. 3 wartości, zakaz naruszania istoty danego prawa lub wolności oraz<br />
istnienie w paostwie demokratycznym konieczności wprowadzenia ograniczenia.<br />
25
<strong>Opracowanie</strong> Agnieszki G.<br />
40. Pojęcie i kategorie uczestników procesu<br />
Przez uczestnika postępowania rozumiemy podmiot, który występuje w procesie karnym w roli, którą wyznaczają mu<br />
przepisy prawa. Z tego określenia wynika, iż jest to uczestnik procesu karnego, na który prawo nakłada określone obowiązki lub<br />
przyznaje oznaczone uprawnienia. Zakres tego pojęcia obejmuję m.in. organy procesowe (Sąd, policja, prokurator), oskarżony,<br />
świadek. Z reguły te podmioty swym zachowaniem wpływają na bieg procesu karnego.<br />
Spośród uczestników procesu karnego wyróżnia się następujące kategorie:<br />
a)organy procesowe;<br />
b)strony procesowe;<br />
c)przedstawiciele procesowi stron (obroocy, pełnomocnik);<br />
d)przedstawiciele społeczni ( przedstawiciel organizacji społecznej);<br />
e)pomocnicy procesowi; (protokolant, tłumacz)<br />
f)uczestnicy postępowania dowodowego (tzw. Źródła dowodowe, czyli oskarżony, świadek, biegły, specjaliści);<br />
g) podmiot określony w art. 52 kk (w wypadku skazania za przestępstwo przynoszące korzyśd majątkową osobie fizycznej,<br />
prawnej lub jednostce organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, a popełnione przez sprawcę działającego w jej imieniu lub<br />
interesie, sąd zobowiązuje podmiot, który uzyskał korzyśd majątkową, do jej zwrotu w całości na rzecz Skarbu Paostwa; nie<br />
dotyczy to korzyści majątkowej podlegającej zwrotowi innemu podmiotowi)<br />
h) pozostali uczestnicy procesu.<br />
Nie jest natomiast uczestnikiem postępowania karnego np. terrorysta dokonujący zamachu na członków składu orzekającego,<br />
przestępca uwalniający oskarżonego aresztowanego i ułatwiający mu ucieczkę, członek zorganizowanej grupy przestępczej<br />
zmuszający świadków do odmowy (zaniechania) złożenia zeznao, osoba postronna, która w trakcie rozprawy swoim<br />
niewłaściwym zachowaniem powoduje jej przerwanie. Prawo bowiem nie przewiduje takich ról w postępowaniu karnym,<br />
chociaż osoby te swoimi działaniami wpływają na przebieg postępowania, a w kraocowych sytuacjach mogą uniemożliwiad<br />
prawidłowy wymiar sprawiedliwości, np. wobec pozbawienia organu procesowego zeznao zastraszonych świadków, a więc<br />
wobec braku dowodów.<br />
41. Organy procesowe<br />
Organem procesowym jest organ paostwowy, któremu z mocy przepisów powierzono występowanie w procesie karnym w<br />
wyznaczonej roli (posiada określone uprawnienia i obowiązki) oraz posiada określone przez właściwe przepisy strukturę<br />
organizacyjną. Można je podzielid na organy kierujące procesem i organy współdziałające. Spośród uczestników postępowania<br />
wyróżnia je przede wszystkim pozycja w procesie są uprawnione do wydawania decyzji procesowych, mają więc istotny wpływ<br />
na wszczęcie postępowania oraz na jego przebieg i wynik. Organ kierujący procesem jest organem prowadzącym proces na<br />
określonym jego etapie (dokonuje czynności procesowych i wydaje wiążące decyzje procesowe). Organem współdziałającym<br />
jest organ paostwowy, który występując w procesie, współdziała z organem kierującym procesem. W poszczególnych stadiach<br />
procesowych możemy wyróżnid:<br />
1) w postępowaniu przygotowawczym:<br />
- organy prowadzące śledztwo lub dochodzenie<br />
- organy nadzoru (prokurator)<br />
2) w postępowaniu rozpoznawczym (głównym)- postępowanie jurysdykcyjne:<br />
- organem kierującym procesem jest sąd; poza posiedzeniami i rozprawą – prezes sądu<br />
- organem współdziałającym jest oskarżyciel publiczny<br />
3) w postępowaniu wykonawczym w charakterze organu procesowego występują podmioty wymienione w art. 2 KKW<br />
(Art. 2. Organami wykonującymi orzeczenia są:<br />
1) sąd pierwszej instancji,<br />
2) sąd penitencjarny,<br />
3) prezes sądu lub upoważniony sędzia,<br />
4) sędzia penitencjarny,<br />
5) dyrektor zakładu karnego, aresztu śledczego, a także dyrektor okręgowy i Dyrektor Generalny Służby Więziennej albo osoba<br />
kierująca innym zakładem przewidzianym w przepisach prawa karnego wykonawczego oraz komisja penitencjarna,<br />
6) sądowy kurator zawodowy,<br />
7) sądowy lub administracyjny organ egzekucyjny,<br />
8) urząd skarbowy,<br />
9) odpowiedni terenowy organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego,<br />
26
10) inny organ uprawniony przez ustawę do wykonywania orzeczeo.)<br />
A) Organy postępowania przygotowawczego (organy ścigania)<br />
1) Organy prowadzące postępowanie (śledztwo, dochodzenie) – bezpośrednio zaangażowane w przebieg<br />
postępowania tj. Same podejmują określone czynności procesowe mające na celu realizację zadao postępowania<br />
przygotowawczego<br />
2) Organy nadzorujące przebieg postępowania – z zasadny nie angażują się bezpośrednio, a ich zadaniem jest nadzór<br />
oraz kontrola przebiegu post. Pod kątem zgodności z obow. Prawem działao podejmowanych przez org.<br />
Prowadzące post.<br />
Pozycję i rolę organów procesowych w post. Przyg. W dużej mierze wyznacza – zasada kontradyktoryjności, również<br />
zobowiązane są do przestrzegania innych zasad wyrażonych w kpk (prawdy materialnej, swobodnej oceny dowodów).<br />
42. Strony procesowe<br />
To podmioty posiadające interes prawny w korzystnym dla nich rozstrzygnięciu o przedmiocie procesu<br />
Bez stron w procesie nie ma procesu kontradyktoryjnego, czyli taki jaki ma przebiegad w formie sporu, między możliwie<br />
równouprawnionymi podmiotami. Postępowanie prowadzone jest w „ich”sprawie i to właśnie one są bezpośrednio<br />
zainteresowane przebiegiem i wynikiem procesu. Występuje w swoim imieniu a w wypadkach przewidzianych przez przepisy<br />
karnoprocesowe może działad przez przedstawiciela ustawowego lub swój organ, a także przez obroocę lub pełnomocnika.<br />
Podział stron procesowych:<br />
1) Strony zasadnicze i strony szczególne;<br />
2) Strony czynne(ofensywne) i strony bierne (defensywne)<br />
3) Strony karne (strony akcji karnej) i strony cywilne (strony stosunku cywilnoprawnego)<br />
4) Strony zastępcze i strony nowe<br />
Ad.1<br />
Str. Zasadnicze są to te podmioty które występują w procesie, w trybie zwyczajnym, a także w większości trybów szczególnych<br />
-w postępowaniu przygotowawczym: podejrzanego i pokrzywdzonego<br />
-w postępowaniu sądowym: oskarżycieli (posiłkowego, prywatnego, publicznego), powoda cywilnego, oskarżonego<br />
Stronami szczególnymi są strony, które występują w określonym trybie szczególnym i z tym tylko trybem są związane. Występują<br />
w post. Karnym skarbowym i w post. Z nieletnimi.<br />
W post karnym skarb są to:<br />
- interwenient, podmiot, który nie będąc podejrzanym lub oskarżonym w post w sprawie o przestępstwo skarbowe lub<br />
wykroczenie skarbowe, zgłosił w tym postępowaniu roszczenie do przedmiotów podlegających przepadkowi;<br />
- podmiot pociągnięty do odpowiedzialności posiłkowej, tj, osoba fiz. Os., Pr. Lub jednostka org. Niemająca os. Pr., którą organ<br />
prowadzący post. W sprawie o przestępstwo skarbowe wezwał do udziału w tym charakterze.<br />
W postępowaniu z nieletnim stronami szczególnymi są rodzice lub opiekun nieletniego.<br />
Ad. 2<br />
Stroną procesową czynną jest podmiot występujący do właściwego organu z określonym żądaniem o rozstrzygnięcie w kwestii<br />
odpowiedzialności prawnej tj. pokrzywdzony, oskarżony, powód cywilny, interwenient<br />
43. Reprezentanci stron procesowych<br />
Reprezentant strony procesowej to osoba działająca za stronę w jej imieniu, na mocy odpowiedniego tytułu prawnego.<br />
Tytułem prawnym może byd:<br />
a) Pełnomocnictwo udzielone przez stronę lub przedstawiciela ustawowego<br />
b) Zarządzenie prezesa sądu (przewodniczącego wydziału) lub przewodniczącego rozprawy<br />
c) Przepis ustawy<br />
Reprezentantami stron procesowych są:<br />
1) Pełnomocnicy<br />
2) Obroocy<br />
3) Przedstawiciele Ustawowi<br />
Ad 2. Obroocy<br />
27
Działają oni w interesie oskarżonych. Mogą byd nimi tylko osoby uprawnione do obrony wg. Przepisów o ustroju adwokatury,<br />
czyli adwokaci i a<strong>pl</strong>ikanci adwokaccy. W Polsce ich uprawnienie są identyczne. Nie ma podziału na adwokatów występujących<br />
przed różnymi sądami. Oskarżony może mied jednoczenie nie więcej niż trzech obrooców. Obrooca może bronid kilku<br />
oskarżonych, ustawa nie ogranicza ich liczby – jeżeli ich interesy nie pozostają w sprzeczności, art. 85§1<br />
Ze względu na rodzaj tytułu do obrony obroocy mogą byd:<br />
1) Z wyboru – tytułem prawnym jest upoważnienie do obrony, czyli pełnomocnictwo udzielone adwokatowi po zawarciu<br />
umowy z adwokatem wykonującym zawód indywidualnie, ze spółką lub zespołem adwokackim. Procesowe znaczenie<br />
ma tylko pełnomocnictwo (upoważnienie do obrony), które może byd udzielone na piśmie albo przez oświadczenie do<br />
protokołu organu prowadzącego postępowanie przygotowawcze, do protokołu pierwszego przesłuchania podejrzanego<br />
w dochodzeniu przez Policję. Obrooca może byd ustanowiony w czasie rozprawy przez pełnomocnictwo zgłoszone np.<br />
do protokołu rozprawy bez uprzedniej umowy cywilnoprawnej<br />
Pełnomocnictwo tymczasowe (szczególna forma) – udzielane przez jakąkolwiek inną osobę – a więc niekoniecznie<br />
osobę najbliższą, o czym niezwłocznie zawiadamia się oskarżonego. Ważnośd jego trwa tylko do pierwszego spotkania<br />
obroocy z oskarżonym. Oskarżony wówczas albo sam udziela pełnomocnictwa, albo przez brak udzielenia powoduje<br />
utratę jego mocy;<br />
2) Z urzędu - wówczas tytułem prawnym jest zarządzenie prezesa sądu właściwego do rozpoznania sprawy (art. 81§ 1),<br />
który w postępowaniu przygotowawczym wydaje je na wniosek prokuratora. Kodeks przewiduje, że tylko prezes sądu i<br />
nie kto inny wyznacza adwokata do pełnienia funkcji obroocy z urzędu. Obroocę z urzędu wyznacza się tylko, gdy<br />
oskarżony nie ma obroocy z wyboru. Powołuje się go:<br />
a) Bądź na wniosek oskarżonego, jeżeli w sposób należyty wykaże, że nie jest w stanie ponieśd kosztów obrony bez<br />
uszczerbku dla niezbędnego utrzymania siebie i rodziny; jeżeli okaże się że nie istniały okoliczności na podstawie<br />
których wyznaczono obroocę, sąd może cofnąd wyznaczenie obroocy.<br />
b) Bądź gdy oskarżony nie ma obroocy z wyboru, a zachodzi przypadek obrony obligatoryjnej ( art. 81, 378, 387 §1,<br />
451). Tylko w tym wypadku na oskarżonym spoczywa obowiązek pokrycia należności za obroocę, chyba że w<br />
sprawie z oskarżenia publicznego w razie uniewinnienia lub umorzenia postępowania sąd w „uzasadnionym<br />
wypadku”, przyzna zwrot części lub całości wynagrodzenia jednego obroocy ( art. 632 pkt 2)<br />
Jeżeli kosztów obrony nie pokrył oskarżony, ani inna strona która proces przegrała to ponosi je Skarb Paostwa.<br />
Zjawisko substytucji- często występuje w procesie. Adwokat upoważnia innego adwokata ( a nawet kilku) do<br />
zastępowania go przed sądem w prawie, w której otrzymał pełnomocnictwo od oskarżonego lub został wyznaczony<br />
z urzędu. Powodem tego są częste kolizje terminów, brak z góry ustalonego okresu urlopowego itp.<br />
Ustanowienie obroocy z wyboru lub wyznaczenie z urzędu odnosi się lącznie do wszystkich stadiów<br />
postępowania, nie wyłączając czynności po uprawomocnieniu się orzeczenia, jeżeli nie zawiera ograniczen (art. 84<br />
§1)<br />
- czynnośd związane z kasacją, wznowieniem postępowania, ułaskawieniem, ekstradycją, kosztami post. – czynności<br />
po uprawomocnieniu się orzecz.<br />
Kodeks zobowiązuje go do podejmowania czynności procesowych do prawomocnego zakooczenia postępowania, nie spoczywa<br />
na nim obowiązek inicjowania post. Kasacyjnego lub o wznowienie post. Do tego potrzebne jest oddzielne powołanie obroocy z<br />
urzędu. Jeżeli został wyznaczony z urzędu w post. Kasacyjnym lub w post o wznow. Powinien sporządzid i podpisad kasację lub<br />
wniosek o wznowienie post, albo poinformowad na piśmie sąd, że nie stwierdził podstaw do wniesienia kasacji lub wniosku o<br />
wznowienie post. Jeżeli kasacja lub wniosek zostaną wniesione, obrooca ten jest uprawniony do udziału w toczącym się<br />
postępowaniu.<br />
Ad. 1. Pełnomocnicy<br />
Działają oni w interesie pokrzywdzonych w post. Przyg. A także oskarżycieli: prywatnych i posiłkowych lub powodów<br />
cywilnych, stron poszczególnych w postępowaniu karnym skarbowym lub w post. W spr nieletnich. Mogą nimi byd tak, jak<br />
obroocami adwokaci i a<strong>pl</strong>ikanci adwokaccy.<br />
Pełnomocnik działa w interesie innej osoby niż oskarżony. Kodeks z 1997r. zezwolił także innej osobie, niebędącej stroną na<br />
ustanowienie pełnomocnika, jeżeli wymagają tego jej interesy w toczącym się postępowaniu. Taką osobą może byd biegły, a<br />
nawet świadek, żądający np. zwrotu należoności za podróż i utracony zarobek. Jednak Sąd a w post przyg prokurator może<br />
odmówid dopuszczenia do udziału w post pełnomocnika owej innej osoby, jeżeli uzna, że nie wymaga tego obrona interesów<br />
osoby niebędącej stroną.<br />
Pełnomocnikiem instytucji paostwowej, samorządowej lub społecznej może byd również radca prawny ( nie może<br />
pracownik jej lub jej organu nadrzędnego, jeżeli nie jest równocześnie radcą prawnym). Może on (radca) w zakresie roszczeo<br />
majątkowych byd pełnomocnikiem także innej osoby prawnej, jednostki org niemającej os pr. Oraz os fiz prowadzącej<br />
działalności gospd. Strona nie może mied kilku pełnomocników (nie więcej niż 3 Waltoś tak pisze, ale nie jestem pewna bo w<br />
kodeksie zmieniony jest art. 88).<br />
Do pełnomocnika nie odnosi się nakaz (86§) przedsiębrania czynności procesowych przez obroocę jedynie na korzyśd<br />
oskarżonego. Ma on prawo podejmowania także działao niekorzystnych dla strony, ale pod warunkiem działania w dobrej wierze<br />
28
i w granicach pełnomocnictwa, może on cofnąd np. powództwo, chodby całkiem realne było jego zasądzenie, bądź odstąpid od<br />
oskarżenia posiłkowego, jeżeli strona go do takich oświadczeo upoważni.<br />
W kwestiach dotyczących pełnomocnictwa a nieuregulowanych w kpk stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w<br />
postępowaniu cywilnym.<br />
Ad. 3 Przedstawiciele ustawowi<br />
Należy wyróżnid:<br />
1) Osoby reprezentujące z mocy ustawy pokrzywdzonych małoletnich (do ukooczenia 18roku życia) i<br />
ubezwłasnowolnionych całkowicie lub częściowo (art.51§2). oraz art. 90 kro<br />
Przedstawicielem są zatem:<br />
a) Rodzice; jeżeli dziecko znajduje się pod władzą rodzicielską obojga rodziców, to każde z nich jest jego przedstawicielem<br />
ustawowym (98 kro)<br />
b) Opiekun faktyczny – opiekun pod której stałą piczą pokrzywdzony pozostaje (art. 51§2) do organu procesowego należy<br />
tylko sprawdzenie, czy rzeczywiście osoba ta faktycznie sprawuje opiekę.<br />
c) Opiekun prawny wyznaczony przez sąd opiekuoczy zgodnie z art. 145 kro przedstawiciel ten może działad osobiście albo<br />
przez pełnomocnika, którego może ustanowid. Przysługują mu wszystkie uprawnienia strony, może dokonad także<br />
czynności niekorzystnych dla pokrzywdzonego np. może cofnąd środek odwoławczy, wniosek dowodowy,<br />
2) Osoba, pod której pieczą pozostaje będąca pokrzywdzonym osoba nieporadna w szczególności ze wzgl. Na wiek lub<br />
stan zdrowia Ark 51§3 mówi, iż taka osoba może wykonywad prawa pokrzywdzonego, nabywa ona zatem prawa<br />
przedstawiciela ustawowego.<br />
3) Osoby reprezentujące z mocy ustawy oskarżonego nieletniego (do 17roku życia) lub ubezwłasnowolnionego art. 76<br />
Są to te same osoby co przedstawiciele pokrzywdzonego, inny jest zakres ich uprawnieo , jest ograniczony do czynności<br />
procesowych istotnych dla oskarżonego, artykuł ten wymienia tylko: wnoszenie środków zaskarżenia, składad wnioski,<br />
ustanawiad obroocę. Przedstawiciel nie pozbawia prawa do samodzielnego działania oskarżonego. Oskarżony nieletni<br />
sam może składad wnioski i wnieśd środek zaskarżenie, wąt<strong>pl</strong>iwe jest czy może zawsze sam skutecznie ustanowid<br />
obroocę – ustanowienie wówczas obroocy z reguły należy do rodziców lub opiekunów nieletniego.<br />
Rzecznicy interesu społecznego ( nie są reprezentantami, ale Waltoś uregulował to zagadnienie zaraz po nich i myślę, że to dośd<br />
istotna kwestia i może nam się przydad<br />
Rzecznik interesu społecznego to osoba niezależna od str procesowych, działająca na rzecz interesu społecznego w procesie.<br />
Cechy wyróżniające spośród uczestników procesu:<br />
1) Reprezentowanie w procesie interesu społecznego<br />
Motywem jego działania jest ochrona interesu ogólnego społecznego, posiada pewną sumę uprawnieo do działania<br />
2) Niezależnośd od stron procesowych<br />
Nie działa on na rzecz poszczególnych stron procesowych, chod jego działanie w konkretnym przypadku może byd dla niej<br />
korzystne<br />
Poszczególni rzecznicy interesu społecznego:<br />
1) Rzecznik Praw Obywatelskich – stoi on na straży wolności i praw człowieka i obywatela. Uprawnienie Rzecznika do<br />
badania czy skutek działania lub zaniechania organów, organizacji lub jednostek obowiązanych do przestrzegania i<br />
realizacji tych praw i wolności, nie nastąpiło naruszenie praw jak i zasad współżycia i sprawiedliwości społecznej. Udział<br />
Rzecznika w procesie reguluje kpk i ustawa o RPO.<br />
Uprawnienia w procesie karnym:<br />
a) W czasie prowadzonego przez niego postępowania wyjaśniającego – na podstawie skargi zainteresowanego, innego<br />
sygnału lub z urzędu – może żądad przedstawienia informacji o stanie sprawy prowadzonej w postępowaniu<br />
przygotowawczym lub sądowym. Po noweli 12V2000 ustawy RPO – Rzecznik może żądad do wglądu w Biurze RPO akt<br />
sądowych i prokuratorskich oraz akt innych organów ścigania po zakooczeniu postępowania i zapadnięciu<br />
rozstrzygnięcia;<br />
b) Może żądad wszczescia post przygot w prawie o przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego (art. 14pkt5 ust o RPO).<br />
Nie posiada natomiast prawa do złożenia zażalenia ani na odmowę wszczęcia postępowania przyg, ani na jego<br />
umorzenie<br />
c) Może wnieśd kasację nadzwyczajną (art. 521)\. Strona niezadowolona z wyroku może sama skierowad wniosek do<br />
Ministra Sprawiedliwości o złożenie na jego korzyśd rewizji nadzwyczajnej (kasacji), dopiero po odmowie uwzgld tego<br />
wniosku RPO rozwaza możliwośd czy wniesie rewizje. – nie jest jednak konieczne, gdy nie podziela stanowsika MS –<br />
składa na korzyśd obywatela rewizję.<br />
d) Może żądad wszczęcia postępowania w prawach cywilnych, jak również bierze udział w każdym toczącym się post na<br />
prawach przysługujących prokuratorowi. Ważne są wystąpienia RPO w sprawie np. co do warunków panujących w<br />
aresztach śledczych.<br />
29
2) Przedstawiciel społeczny, czyli przedstawiciel organizacji społecznej, dopuszczony na jej wniosek do udziału w post<br />
sądowym (art. 90§). Do rozpoczęcia przewodu sądowego w sądzie pierwszej instancji lub drugiej instancji organizacja<br />
społeczna może zgłosid udział jej przedstawiciela, który ma ją reprezentowad, a przedstawiciel ma przedłożyd wówczas<br />
sądowi pisemne upoważnienie.<br />
Warunkiem udziału jest potrzeba ochrony interesu społecznego lub ważnego interesu indywidualnego, objętego<br />
zadaniami statutowymi danej organizacji społecznej, w szczególności ochrony wolności i praw człowieka. Drugim<br />
warunkiem również mającym nieostre granice, jest interes wymiaru sprawiedliwości. Dopiero postanowienie sądu o<br />
dopuszczeniu przedst. Społ umożliwia mu działanie w toku procesu. Przedstawiciel ma więc prawo uczestniczenia w<br />
rozprawie, ale bez zadawania pytao osobom przesłuchiwanym (art. 370§1, regulujący kolejnośd zadawania pytao, nie<br />
wymienia przedst. Spol). Może też w toku przewodu sądowego wypowiadad się i składad oświadczenia na piśmie poza<br />
rozprawa art. 90. Przewodniczący rozprawy po zamknięciu przewodu sądowego udziela też w razie potrzeby głosu<br />
przedst. Społ, który w takim wypadku przemawia przed obrooca i oskarżonym.<br />
Przedstawiciel społeczny formalnie nie jest związany z żadną ze stron i nie deklaruje działania na rzecz którejś z nich,<br />
mimo że w konkretnej sytuacji jego zachowanie może de facto stad się społeczną obroną lub społ oskarżeniem.<br />
*Z instytucji przedstawiciela społecznego zaczęły korzystad często stowarzyszenia obrony ofiar przestępstwa oraz<br />
stowarzyszenie i instytucje statutowo zajmujące się ochroną praw człowieka.<br />
3) Podmiot uprawniony do wnoszenia kasacji „nadzwyczajnej” – Prokurator Generalny, (poza RPO) we wszystkich<br />
sprawach zarówno należących do właściwości sądów powszechnych, jak i wojskowych (art. 521) . Uprawnienie to w<br />
sprawach wojskowych tylko, osiada także Naczelny Prokurator Wojskowy (art. 657§1)<br />
Podmiot ten pełni w tym przypadku funkcję rzecznika prawidłowego wymiaru sprawiedliwości. Rozpoznając podania<br />
stron lub jakichkolwiek osób działających na ich rzecz lub z urzędu, uwzgld on wtedy interes strony, gdy pokrywa on się<br />
z interesem wymiaru sprawiedliwości<br />
4) Prokurator w akcji cywilnej. Mimo, że prokurator jest zawsze rzecznikiem prawa, nie można go automatycznie<br />
zakwalifikowad do tej kategorii. Do istoty rzecznika społecznego należy bowiem niezależnośd od stron procesowych.<br />
Prokurator (jako oskarżyciel publiczny) zaś jest stroną, chod bardzo specyficzną. O prokuratorze jako o rzeczniku<br />
społecznym można natomiast mówid w postępowaniu adhezyjnym oraz w chwili gdy składa wniosek o zobowiązanie<br />
oskarżonego do naprawienia szkody, przewidziane w art. 44§1 k.k.<br />
To, że prokurator, wnosząc powództwo cywilne lub popierając już wytoczone, albo składając wniosek, o którym mowa<br />
art. 44kk zawsze działa na rzecz pokrzywdzonego, nie znaczy, że utożsamia się z interesem pokrzywdzonego. Prokurator<br />
wkracza w proces adhezyjny tylko wówczas, gdy wg jego oceny wymaga tego interes społeczny (art. 64) . To samo a<br />
simile odnosi się do wniosku o którym mowa 46§1k.k.<br />
44. Osobowe źródła dowodu<br />
Osobowym źródłem dowodu jest osoba wezwana przez organ procesowy do dostarczenia środka dowodowego. Definicja ta<br />
wskazuje tylko na formalny charakter osobowego dowodu. Wezwanie do dostarczenia środka dowodowego jest tu głównym<br />
elementem rozróżniającym. Nie należy go rozumieo w sensie formalnym, jako pisma polecającego stawiennictwo i dostarczenie<br />
środka dowodowego. Wezwaniem jest też żądanie złożenia np. zeznao skierowane przez sąd do świadka, którego strona sama<br />
sprowadziła na salę rozpraw.<br />
Kategorie osobowych źródeł dowodu:<br />
1) Oskarżony (w sensie najszerszym), który dostarcza środek dowodowy w postaci wyjaśnieo;<br />
2) Świadek, od którego pochodzący środek dowodowy nazywa się zeznaniem<br />
3) Biegły, którego zadaniem jest złożenie środka dowodowego, będącego opinią<br />
4) Osoba poddana oględzinom lub badaniom ciała( nie tylko organizm somatyczny, ale również strukturę psychiczną) tą<br />
osoba zazwyczaj jest oskarżony, albo osoba podejrzana, czasem też świadek, zwłaszcza pokrzywdzony gdy zachodzą<br />
warunki określ. W art. 192§1-4;<br />
5) Zawodowy kurator sądowy lub wyjątkowo funkcjonariusz Policji; wynik wywiadu środowiskowego jest środkiem<br />
dowodowym od niego pochodzącym<br />
45. Pojęcie dowodu. Źródło dowodu i środek dowodowy<br />
Stanisław Śliwioski wyróżnił 5 znaczeo terminu „dowód”:<br />
30
1) Przebieg rozumowania, które prowadzi do sądu o pewnym stanie rzeczy; jest to ogół motywów stwarzających pewnośd;<br />
2) Samo postępowanie dowodowe „Przeprowadza się dowód”<br />
3) Ostateczny wynik przebiegu procesu myślowego, mającego na celu uzyskanie pewnego sądu;<br />
4) Dowód utożsamiany ze źródłem poznania np. świadek, biegły itp.;<br />
5) Środek dowodowy rozumiany jako tzw. Podstawa dowodu np. zeznania<br />
Marian Cieślak do tego wyliczenia dorzucił kolejne cztery:<br />
6) Dowód jako zmysłowa percepcja środka dowodowego przez organ procesowy w trakcie przeprowadzania dowodu np.<br />
dowodem są oględziny<br />
7) Czynnośd mająca doprowadzid do ujawnienia okoliczności pozwalających na wyciągnięcie odpowiednich wniosków co<br />
do intersujących zagadnieo np. konfrontacja lub sekcja zwłok.<br />
8) Fakt dowodowy np. alibi<br />
9) Odmiana rozumowania w logice i matematyce<br />
Aby uwolnid się z tej pułapki terminologicznej, najbardziej realistyczne jest nadanie nazwie „dowód” tego znaczenia jakie<br />
najczęściej wyst. w praktyce, czyli środek dowodowy.
Jest to podział dowodów ze względu na liczbę źródeł dowodu oddalających fakt udowadniany od źródła dowodu – na:<br />
1) Pierwotne, czyli pochodzące od źródła dowodu, które zetknęło się bezpośrednio z faktem udowadnianym (świadek<br />
naoczny, oryginał dokumentu, w zasadzie wyjaśnienia oskarżonego itp.) -> dowód z pierwszej ręki.<br />
2) Pochodne, czyli pochodzące od źródła dowodu pośredniczącego między źródłem pierwotnym a faktem udowadnianym (<br />
np. świadek ze słyszenia – którego wiedza o fakcie pochodzi z relacji innych osób, kopia dokumentu, opinia biegłego).<br />
Taki dowód również zachowuje pełną przydatnośd procesową, ale jego ocena z zasady wymaga szczególnej ostrożności i<br />
krytycyzmu.<br />
Podział ten jest punktem wyjścia dla konstrukcji zasady bezpośredniości.<br />
48. Dowody bezpośrednie i pośrednie<br />
1) Dowód bezpośredni, czyli taki, który dotyczy wprost faktu głównego; Jest to dowód w którym zawarta jest bezpośrednia<br />
informacja o poszczególnych faktach składających się na fakt główny, umożliwiająca wnioskowanie wprost co do<br />
istnienia lub nieistnienia faktu głównego np. wyjaśnienia oskarżonego przyznającego się do popełnienia przestępstwa,<br />
zeznania naocznego świadka zdarzenia, taśma, treśd korespondenci ujawniająca przebieg zdarzenia przestępnego.<br />
2) Dowody pośrednie, zwane częściej poszlakami, które dotyczą faktu dowodowego np. odcisk lub odbitka linii<br />
papilarnych, również groźby oskarżonego pod adresem pod adresem pokrzywdzonego<br />
Świda -> Udowodniony fakt uboczny ( poszlaka) stanowi przesłankę, która dopiero w drodze logicznego rozumowania –<br />
zatem nie wprost, lecz pośrednio pozwala na wnioskowanie co do zaistnienia lub niezaistnienia faktu głownego np.<br />
odnalezienie przedmiotów w mieszkaniu oskarżonego , skradzionych.<br />
Gdy sąd posiada dowody bezpośredni, wtedy dowody pośrednie odgrywają szczególną rolę w trakcie oceny<br />
wiarygodności dowodów bezpośrednich. Gdy nie posiada dowodów bezpośrednich organ procesowy tylko na<br />
pośrednich musi opierad swoje ustalenia co do faktu głownego i będzie uprawniony do uznania tego faktu za<br />
udowodniony tylko wtedy, gdy suma dowodów pośrednich (poszlak) stworzy łaocuch zamknięty, warunkując przyjęcie<br />
tylko jednej wersji, jako ponad wszelką wąt<strong>pl</strong>iwośd zgodnej z rzeczywistością i tym samym odrzucenie wszystkich<br />
innych.<br />
Należy odróżnid poszlakę nazwaną przez J.Nelkena faktem ubocznym, od faktu, na którego istnienie ona wskazuje. Często wśród<br />
laików uważa się, iż dowód poszlakowy jest dowodem gorszego rzędu, niepewnym, rzucającym tylko cieo na oskarżonego,<br />
niepozwalającym na jednoznaczne stwierdzenie, jednak dowód bezpośredni nie musi byd bardziej wiarygodny.<br />
Bywają też poszlaki korzystne dla oskarżonego, niebudzące wąt<strong>pl</strong>iwości alibi, co przesądza wynik procesu na korzyśd<br />
oskarżonego, świadkowie naoczni często mylą się i zapominają istotne szczegóły, fantazjują w dobrej wierze, składają świadomie<br />
fałszywe zeznania. Zdarzają się tez fałszywe przyznania do winy.<br />
Dowody pośrednie, jako podstawa ustaleo faktycznych powinny spełniad 3 warunki:<br />
1) Muszą wykazywad istnienie łaocucha poszlak, z których wynikad będzie jednoznaczne rozwikłanie kwestii<br />
faktu głownego, bowiem pojedyncze poszlaki niepowiązane z sobą nie udowodnią niczego;<br />
2) Łaocuch poszlak musi byd nierozerwalny, bez luk; innymi słowy, nie może pozwalao na racjonalne<br />
lansowanie innej jeszcze wersji<br />
3) Wszystkie dowody poszlakowe muszą byd wiarygodne, wszystkie poszlaki wykazywane przez te dowody<br />
muszą byd udowodnione, w łaocuchu nie ma miejsca na słabe poszlaki; poszlaka musi byd udowodniona albo<br />
odrzucona.<br />
49. Dowody osobowe i rzeczowe<br />
Jest to podział ze względu na charakter źródła dowodu<br />
1) Dowody osobowe, czyli pochodzące od osoby ( człowieka żyjącego) (*przekazuje ustnie organowi<br />
procesowemu posiadaną przez siebie wiedzę o faktach stanowiących przedmiot rozpoznania.)<br />
2) Dowód rzeczowy – czyli pozostałe, pochodzące od rzeczy w najszerszym tego słowa znaczeniu<br />
(*Pozyskiwanym z tego źródła środkiem dowodowym są właściwości tej rzeczy np. odciski obuwia w miękkim podłożu)<br />
Waltoś -> Podział ten wyczerpuje pełny zakres wszystkich dowodów, gdyż dowodem osobowym będzie – w myśl przyjętego<br />
kryterium – tylko taki dowód, który bez żadnego pośrednictwa innych źródeł dowodowych pochodzi od żywego człowieka. Z<br />
tego powodu będą także właściwości ciała (organu) człowieka, nie będzie nim zaś treśd dokumentu. Wszystkie zatem<br />
dowody będące dowodami osobowymi są dowodami rzeczowymi, chodby w konkretnym przypadku usłyszed można było „<br />
zgrzyt semantyczny” np. nazwanie dowodem rzeczowym właściwości zwłok.<br />
*Dowód zawsze zachowuje charakter dowodu rzeczowego , wtedy gdy są badane i zeo pozyskiwane środki o charakterze<br />
rzeczowym (cechy lub właściwości przedmiotu, dokumentu, ciała człowieka)<br />
32
50. Dowody pojęciowe i zmysłowe<br />
Bliskie pokrewieostwo z dowodem osobowym i rzeczowym wykazuje podział dowodów ze względu na zawartośd treści<br />
intelektualnej w dowodzie.<br />
1) Pojęciowe, czyli posiadające teśd intelektualną, takimi dowodami są: wyjaśnienia oskarżonego, zeznania<br />
świadków, opinia biegłego i treśd dokumentu;<br />
2) Zmysłowe, czyli takie, w których na <strong>pl</strong>an dalszy odsunięta jeśd treśd intelektualna, poznawanie bardziej za<br />
pomocą zmysłów niż intelektu, są nimi właściwości miejsca i rzeczy<br />
Nazwy tych dowodów nie są precyzyjne, gdyż poznawanie dowodów pojęciowych odbywa się także za pomocą zmysłów, a przy<br />
dowodach zmysłowych nie można wyłączyd intelektu. Samo brzmienie nazw może wprowadzid w błąd. W literaturze podział ten<br />
utrzymuje się z dwóch powodów: Po pierwsze podkreśla pokrewieostwo dokumentów z procesowymi oświadczeniami<br />
osobowych źródeł dowodu. Po drugie przypomina, iż wszystkie właściwości ciała, rzeczy, miejsca ustala się podczas oględzin, co<br />
pozwala lepiej zrozumied rolę tej czynności.<br />
51. Dowody ścisłe i swobodne<br />
Formalizm dowodu stanowi kryterium rozróżnienia dowodu na:<br />
1) Ścisłe, czyli przeprowadzone w formie określonej w przepisach prawa dowodowego; dowód tej jest<br />
bezwzględnie wymagany jako podstawa rozstrzygnięcia o winie i karze;<br />
2) Swobodne, czyli nieformalne, nieprzeprowadzone w sposób ściśle wyznaczony przez przepisy prawa<br />
dowodowego i nieutrwalone w formie protokołu.<br />
Nie jest on sprzecznie z przepisami przeprowadzony, lecz przepisy nie normują sposobu jego przeprowadzenia ( nie przewidują<br />
np. jak ma przebiegad „rozpytanie” w toku czynności sprawdzających). Utrwalenie dowodu odbywa się w formie notatki<br />
urzędowej, zapisków, wzmianek w aktach, dokumenty te nie maja mocy protokołu.<br />
Z istoty dowodu ścisłego wynika, że tylko on może stanowid podstawę do ustaleo w zakresie winy i kary. Dowód swobodny nie<br />
wchodzi w takim przypadku w rachubę. KPK z 1997r. ostatecznie zakazał odczytywania notatek dotyczących czynności, z których<br />
wymagane jest spisanie protokołu (art. 393§1). Zapiski, notatki utrwalone wyniki niektórych czynności operacyjnorozpoznawczych,<br />
a szczególnie kontroli operacyjnej przeprowadzonych przez ABW, Policję, CBA, Straż Graniczną i niektóre inne<br />
organy ścigania, wolno – na podstawie ustaw uchwalonych od 2000r. – odtwarzad na rozprawie na podstawie 393§1. W ten<br />
sposób poważnie zostało osłabione gwarancyjne znaczenie podziału dowodów na dowody ścisłe i swobodne<br />
W innych kwestiach dowód swobodny wykorzystuje się jeszcze częściej. Przewiduje go art. 97. W szczególności jest on dowodem<br />
przeprowadzonym:<br />
a) We wszystkich postępowaniach sprawdzających, zarówno przed wszczęciem postępowania<br />
przygotowawczego, jaki w związku z badaniem zasadności wznowienia postępowania lub podjęcia warunkowo<br />
umorzenia postępowania,<br />
b) W postępowaniach incydentalnych, toczących się poza rozprawą, oraz w post. Przygotowawczym.<br />
52. Dowody „prywatne” -> Nie znalazłam nic u Świdy i u Waltosia! Może zle szukałam, w<br />
każdym razie nie chciałam pisać głupot!<br />
33
<strong>Opracowanie</strong> Adriana G.<br />
53. Pojęcie dowodu nielegalnego oraz dowodu uzyskanego w sposób sprzeczny z<br />
ustawą<br />
Zakazy dowodowe - to normy zabraniające przeprowadzenia dowodu w określonych warunkach lub<br />
stwarzające ograniczenia w pozyskiwaniu dowodów.<br />
W procesie karnym zakazy dowodowe zapobiegają powstawaniu kolizji pomiędzy interesem wymiaru<br />
sprawiedliwości , który wymaga ustalenia prawdy, a naruszeniem określonych dóbr i interesów. Zakazy<br />
stanowią więc swoisty kompromis, ponieważ wprawdzie ograniczają podstawę dowodową procesu ale<br />
jednocześnie chronią pewne istotne dobra. Zakazy dowodowe przewidziane są w normach wyłączających<br />
dowodzenie określonej tezy dowodowej w danym procesie oraz ograniczających wprowadzenie i<br />
przeprowadzenie dowodów, a także wynikają z reguł ustanawiających warunki przeprowadzenia dowodów<br />
w procesie. Rodzaj doboru chronionego decyduje o charakterze i zakresie zakazu dowodowego. Zakazy te<br />
chronią m.in.: godność człowieka, nienaruszalność jego ciała (art 74, 171 § 6 kpk), interes państwowy<br />
(art.179 kpk), tajemnicę służbową lub zawodową (art.180 kpk), oraz określoną tajemnicę do zachowania<br />
której, zobowiązany jest duchowny, co do okoliczności o których dowiedział się przy udzieleniu pomocy<br />
prawnej (178), a także stosunki rodzinne i bliskie stosunki osobiste (art. 182)<br />
W doktrynie dokonuje się różnorodne klasyfikacje zakazów dowodowych stosując różne kryteria podziałów.<br />
Zakazy dowodowe w procesie karnym dotyczą 3 podstawowych grup ograniczeń:<br />
1. niedopuszczalność dowodzenia określonych tematów<br />
2. wyłączenie możliwości korzystania z danego środka dowodowego<br />
3. niedopuszczalność sposobów przeprowadzenia dowodów<br />
Zakazy dowodowe mogą dotyczyć bądź to udowodnieniu określonych faktów, bądź jedynie korzystania z<br />
określonych dowodów.<br />
Wg. Grzegorczyka i Tylmana wyróżniamy zakazy:<br />
I Zupełne - zakazy zabraniające przeprowadzenia jakiegokolwiek dowodu na daną okoliczność<br />
A) zakaz dowodzenia prawa lub stosunku prawnego wbrew ustaleniom konstytutywnego ( kształtującego)<br />
rozstrzygnięciu innego sądu, które wiąże sąd karny (art. 8 §2kpk)<br />
B) zakaz dowodzenia przebiegu narady i głosowania nad orzeczeniem - objęte są tajemnicą nie podlegają<br />
uchyleniu (art. 108 §1)<br />
C) zakaz dowodzenia zasadności lub bezzasadności uprzedniego prawomocnego skazania jako<br />
okoliczności decydującej o powrocie do przestępstw; recydywę ustala się bowiem w oparciu o wiążące sąd<br />
poprzednie prawomocne skazanie<br />
D) zakaz wykorzystania i odtwarzania uprzednio złożonych zeznań osoby, która następnie skorzystała z<br />
prawa do odmowy zeznań lub została zwolniona od zeznawania (art. 186 §1kpk) Zakaz ten odnosi się do<br />
wyjaśnień osoby odpowiedzialnej posiłkowo w postęp.kar.skarb. Przedmiotowym zakazem objęta jest treść<br />
zeznań, a tymczasem niedopuszczalne jest jakiekolwiek odtwarzanie.<br />
E) zakaz przeprowadzenia jakiejkolwiek czynności dowodowej zmierzającej do ujawnienia okoliczności<br />
objęcia świadka koronn. i osoby mu najbliższe ochroną osobistą lub pomocą w postaci zmiany miejsca<br />
pobytu, zatrudnienia lub wydania nowych dok.<br />
II Niezupełne - zabraniają jedynie przeprowadzenia dowodu w pewnych warunkach, korzystania z<br />
określonego źródła lub środka dowodowego, albo uzyskaniu środka dowodowego w określony sposób, czyli<br />
zakaz dowodzenia za pomocą pewnych dowodów lub z zastosowaniem określonych metod<br />
A) Bezwzględne (bezwarunkowe) - czyli takie, które nigdy nie mogą być uchylone<br />
1. Zakazy przesłuchiwania w charakterze świadka:<br />
a) obrońcy, co do faktu o których dowiedział się udzielając porady prawnej lub prowadząc<br />
sprawę (art.178 pkt. 1); odnosi się do obrońcy, a nie adwokata zatem obejmuje także obrońcę<br />
nie będącego adwokatem, co jest dopuszczalne w postęp. o wykroczenia. Dopełnieniem tego<br />
zakazu jest zakaz zajmowania pism i innych dok. związanych z wykonywaniem obrony<br />
34
) duchownego co do faktów o których dowiedział się przy spowiedzi ( art. 178 §2kpk)<br />
c) osób zobowiązanych do zachowania tajemnicy w zakresie ochrony zdrowia psychicznego na<br />
okoliczność przyznania się (wobec nich) osoby z zaburzeniami psychicznymi do popełnienia<br />
czynu zabronionego<br />
2. Zakazy korzystania z niektórych innych niż świadek źródeł i środków dowodowych<br />
a) zakaz powoływania w charakterze biegłego:<br />
obrońców i duchownych<br />
osób będących najbliższymi dla oskarżonego lub pozostających z nim w<br />
szczególnie bliskim stosunku osobistym<br />
osób będących świadkami czynu, choćby nie byli powołani na świadka<br />
osób powołanych w charakterze świadków<br />
osób do których odnoszą się odpowiednio przyczyny wyłączenia sędziego (art. 40 §<br />
1pkt 1-3i5) tzn. takich których:<br />
- sprawa dotyczy bezpośrednio<br />
- są krewnymi<br />
- konkubentami<br />
- powinowatymi strony lub jej przedstawiciela<br />
- występowali w sprawie jako prokurator, osoba prowadząca postęp. przygot. lub przedst.<br />
procesowy strony (196§1kpk)<br />
b) zakaz wykorzystywania opinii złożonej przez biegłego, wobec którego po powołaniu<br />
ujawniły się powody uzasadniające niepowoływanie go w tym charakterze. Opinia taka w<br />
ogóle nie stanowi dowodu (art. 196 §2kpk)<br />
c) zakaz przesłuchiwania w charakterze biegłego lekarza z zakresu ochrony zdrowia<br />
psychicznego na okoliczność przyznanie się osoby z zaburzeniami psychicznymi do<br />
popełnienia czynu zabronionego<br />
d) zakaz korzystania z oświadczeń oskarżonego dotyczących zamierzonego złożenia zeznania<br />
wobec jakiegokolwiek biegłego lub wobec lekarza udzielającego mu jakiejkolwiek pomocy<br />
medycznej ( art.199 )<br />
e) zakaz wykorzystania przy przesłuchaniu oskarżonego oświadczeń tej osoby złożonych<br />
uprzednio w charakterze świadka. Zakaz ten wiąże się z możliwą zmianą ról procesowych w<br />
postęp.ch powiązanych ze sobą.<br />
3. Zakazy związane z uzyskaniem oświadczenia dowodowego przy zastosowaniu niedopuszczalnych<br />
metod przesłuchania<br />
a) zakaz korzystania z wyjaśnień, zeznań i innych oświadczeń uzyskanych poprzez użycie<br />
wobec przesłuchanego przymusu lub groźby bezprawnej; oświadczenia takie nie mogą<br />
bowiem w ogóle stanowić dowodu<br />
b) zakaz stosowania hipnozy, środków chemicznych (tzw. narkoanalizy) oraz środków<br />
technicznych (np. wariograf, poligraf), wpływających na procesy psychiczne<br />
przesłuchiwanego.<br />
c) zakaz zastępowania wyjaśnień i zeznań treścią pism, zapisków lub notatek urzędowych.<br />
Kodeks wymaga aby wyjaśnienia oskarżonego oraz zeznania świadka były odbierane<br />
bezpośrednio przez organ procesowy i utrwalane w postaci protokołu.<br />
B) Względne (warunkowe) - które przy zachowaniu określonych wymogów mogą być usunięte.<br />
1. zakaz przesłuchiwania w charakterze świadka osoby, która skorzystała z<br />
prawa do odmowy zeznań<br />
2. zakaz przesłuchiwania świadka, który uzyskał zwolnienie od zeznawania z<br />
uwagi na szczególnie bliski stosunek z oskarżon.<br />
3. zakaz przesłuchiwania osób korzystających z immunitetu dy<strong>pl</strong>./ konsul. (w<br />
zakresie okoliczności, na które się on rozciąga)<br />
4. zakaz przesłuchiwania osób zobowiązanych do zachowania tajemnicy<br />
państwowej<br />
35
5. zakaz przesłuchiwania osób zob. do zachowania tajemnicy służbowej lub<br />
związanej z wykonywaniem zawodu lub funkcji. (adwokat, lekarz ,<br />
dziennikarz)<br />
Zakazy Dowodowe.<br />
by Jagoda G.<br />
Zakaz dowodowy- norma zabraniająca przeprowadzenia dowodu :<br />
1) w określonych warunkach<br />
2) stwarzająca ograniczenie w uzyskiwaniu dowodów<br />
Celem wprowadzenia do procesu jest ochrona (najważniejsze):<br />
1) godności człowieka, integralności ciała i mienia<br />
2) ważnych interesów paostwa<br />
3) stosunków rodzinnych i bliskich związków świadka z innymi osobami<br />
4) tajemnicy zawodowej i służbowej<br />
Zakazy obowiązują tylko w zakresie określonym przez prawo i na jego mocy. Jest odstępstwem od zasady prawdy materialnej,<br />
ponieważ każdy zakaz powoduje zmniejszenie szansy na wykrycie dowodu. Rodzaj dobra chronionego (patrz cele) przesądza o<br />
zakresie i intensywności zakazu dowodowego (inaczej chroni się dobra osobiste, inaczej tajemnicę zawodową). Postulatem w<br />
kierunku ustawodawcy jest wprowadzanie wyłącznie takich dowodów jakie będą niezbędne dla skutecznej ochrony dóbr.<br />
Wyróżniamy wg Mariana Cieślaka<br />
I ) Zakazy dowodzenia określonych faktów:<br />
Zakazy Zupełne:<br />
(def. Zakaz zupełny – niedopuszczalny do dochodzenia jakimikolwiek środkami dowodowymi)<br />
A) bezwarunkowe- nie możliwe do uchylenia pod żadnym warunkiem:<br />
1) zakaz ponownego dowodzenia przestępstwa-kiedyś osądzonego prawomocnie popełnionego przez sprawcę<br />
podejrzanego o recydywę (recydywa tylko na podst. akt poprzedniej sprawy- inaczej naruszenie prawomocności<br />
materialnej Ne bis idem)<br />
2)zakaz dowodzenia prawa lub stosunku prawnego wbrew konstytutywnemu orzeczeniu innego sądu (można dowodzid<br />
jedynie faktów na których oparto to orzeczenie)<br />
3)art. 182 zakaz dowodzenia treści zeznao złożonych przez świadka, który skorzystał z prawa do odmowy zeznao /art. 185<br />
albo świadka który został zwolniony z obowiązku złożenia zeznao na jego wniosek<br />
art.186 ?<br />
4)zakaz dowodzenia przebiegu rozprawy sędziowskiej i sposobu głosowania sędziowskiego<br />
B) warunkowe: niezezwalajace na dowodzenie okoliczności objętymi tajemnicą służbową art. 179, 225 §1 226 służbową i<br />
zawodową art. 180, 225§1-3 i 226<br />
Ad. Zakaz zupełny warunkowy:<br />
Tajemnica paostwowa: pozostaje w wyłącznej dyspozycji organu paostwowego, osoby obowiązane do jej zachowania<br />
przesłuchane mogą byd co do okoliczności, na które rozciąga się ten obowiązek, tyko po zwolnieniu ich z tej okoliczności<br />
przez uprawniony organ przełożony. Odmowa uzasadniona może byd Ew. wyrządzeniem poważnej szkody paostwu.<br />
Ostatecznie decyduje zawsze naczelny organ adm rządowej do którego prokurator lub sąd może zwrócid się o zwolnienie<br />
świadka z ob. zach tajemnicy.<br />
Te same reguły obowiązują przy dokumentach – zawierających tajemnicę paostwową.<br />
Tajemnica służbowa: związana z funkcjonowaniem. jedn. organizacyjnych; tajemnica zawodowa: związana z wykonywaniem<br />
zawodu lub pełnieniem funkcji. Decyzja o zwolnieniu należy w zasadzie do prokuratora lub sądu. Na postanowienie nie<br />
przysługuje zażalenie.<br />
I stopieo uprawnienia do tajemnicy zawodowej (tajemnica farmaceuty lub psychologa- osoby wyróżnione przez<br />
ustawę ale sama tajemnica nie chroniona jest w szczególny sposób).<br />
II stopieo uprawnienia do tajemnicy zawodowej (adwokat, notariusz, radca prawny, lekarz). Zwalnia z niej wyłącznie<br />
sąd, tylko gdy: jest to niezbędne dla dobra Wymiaru Sprawiedliwości , a okoliczności nie mogą byd ustalone na podst.<br />
innego dowodu. W post. Przygotowawczym- zezwolenie na przesłuchanie wydaje sąd, bez udziału stron, w terminie 7<br />
dni od doręczenia mu wniosku prokuratora. W post. Sądowym- wn. Prokuratora nie jest potrzebny. Na postanowienie<br />
sądu przysługuje zażalenie.<br />
36
III stopieo uprawnienia do tajemnicy zawodowej (tylko dziennikarz). Warunki z II stopnia <strong>pl</strong>us- zwolnienie z<br />
tajemnicy nie może dotyczyd:<br />
- danych identyfikujących autora materiału prasowego, listu do redakcji itd. =tzw. anonimat<br />
- informatorów jeżeli zastrzegły nie ujawnianie ich danych<br />
Te dwa wyłączenia nie dotyczą tylko: art.240 §1 KK- np. zabójstwo lub morderstwo.<br />
II Zakazy dowodzenia za pomocą pewnych dowodów. (Są warunkowe lub bezwarunkowe w zależności od woli osobowego<br />
źródła dowodowego)<br />
Zakazy bezwarunkowe:<br />
1) zakaz przesłuchania jako świadka obroocy lub adwokata udzielającego pomocy prawnej zatrzymanemu co do faktów o<br />
których dowiedział się udzielając pomocy<br />
2) zakaz przesłuchania duchownego co do faktów, o których dowiedział się na spowiedzi<br />
3) zakaz powołania jako biegłych np. osób powołanych jako świadków, osób wymienionych w art. 196 §1 czyli m.in.: do<br />
których odnoszą się przesłanki art. 40, osób wymienionych w 178 i 182<br />
4) zakaz wykorzystania oświadczenia które złożył oskarżony biegłemu lub lekarzowi w temacie zarzucanego mu czynu,<br />
zgodnie z art. 199 (wyjątek od reguły 199a)<br />
5) zakaz przesłuchiwania osób zobowiązanych do tajemnicy w zakresie ochrony zdrowia psychicznego jako świadków na<br />
okolicznośd przyznania się osoby z zaburzeniami do zarzucanego mu czynu- dotyczy pielęgniarek, psychologów<br />
Zakazy warunkowe dotyczą świadka:<br />
1) zakaz przesłuchania świadka, który skorzystał z prawa odmowy złożenia zeznao (patrzed prawo odmowy zeznao)<br />
III Zakaz stosowania określonych metod dowodzenia<br />
1) metody wprost zakazane: art.171§1 wyjaśnienia i zeznania złożone w warunkach wyłączających swobodę wypowiedzi,<br />
czyli rozciąga się na a) przymus absolutny- hipnoza lub narkoanaliza, b)przymus nieabsolutny: nacisk na psychikę np.<br />
fizyczny (tortury) ,c) groźba, d) nielegalna obietnica e) stosowanie środków chemicznych lub technicznych w celu<br />
kontrolowania nieświadomych reakcji organizmu<br />
2) zakaz w myśl art.174 dowodu z wyjaśnieo oskarżonego lub zeznao świadka nie można zastąpid treścia pism, zapisków<br />
lub notatek urzędowych<br />
C) Kodeks wprowadzając pewne rygory formalne czynności dowodowych- zakazuje tym samym ich nieprzestrzegania,<br />
łamania np. oględzin ma dokonywad osoba tej samej płci, obecnośd osób innej płci możliwa jest tylko w razie<br />
konieczności, a więc --> obecnośd osób innej płci przy oględzinach w normalnych warunkach jest zakazana.<br />
54a. Zakazy dowodzenia faktów.<br />
by Mateusz F.<br />
Do zakazów dowodzenia faktow zaliczamy:<br />
1. Zakaz dowodzenia faktów ustalonych prawomocnym rozstrzygnięciem innego sądu kształtującym prawo<br />
lub stosunek prawny (art. 8 § 2 k.p.k.)<br />
2. Zakaz dowodzenia przebiegu narady i głosowania nad orzeczeniem (art. 108 §1k.p.k.)<br />
3. Zakaz dowodzenia treści zeznań złożonych przez świadka, który skorzystał z prawa odmowy zeznań albo<br />
został zwolniony z obowiązku zeznawania na podstawie art. 185 k.p.k. (art. 186 § 1 k.p.k.)<br />
4. Zakaz przeprowadzenia jakiejkolwiek czynności dowodowej zmierzającej do<br />
ujawnienia okoliczności dotyczących objęcia ochroną osobistą świadka koronnego lub osobę mu najbliższą<br />
oraz uzyskiwania przez te osoby pomocy w zakresie zmiany miejsca pobytu lub zatrudnienia (art. 14 ust. 1 i<br />
4 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 r. o świadku koronnym)<br />
Powyższe zakazy ,maja charakter zakazów dowodowych zupełnych, ich celem jest dokonanie pewnych<br />
ustaleń faktycznych w zakresie niezbędnym do rozstrzygnięcia o przedmiocie postępowania. Jednakże fakty<br />
objęte zakazem zupełnym nawet jeśli miały miejsce w obiektywnej rzeczywistości musza zostać wyłączone<br />
jako przedmiot w dowodzeniu.<br />
Ad.1 W tym przypadku zakaz dowodowy stanowi ograniczenie wymienionej w art.8§1 k.p.k. zasadzie<br />
samodzielności jurysdykcyjnej sądów wg. Której sąd samodzielnie rozstrzyga zagadnienia faktyczne i<br />
prawne oraz nie jest związany rozstrzygnięciem innego sądu lub organu. Zakaz z §2 jest wyjątkiem<br />
odnoszącym się do rozstrzygnięć konstytutywnych (tworzących prawo)<br />
37
Ad.2Według art.108§1 k.p.k. przebieg narady i głosowania nad orzeczeniem jest tajny a zwolnienie od<br />
zachowania w tym względzie tajemnicy nie jest dopuszczalne. Wynika z tego że w polskim systemie prawa<br />
nie istnieje organ ani procedura umożliwiająca uchylenie tej tajemnicy. Zakaz ten nie jest o tyle absolutny że<br />
wprawdzie nie ma możliwości uchylenia objętej nim tajemnicy, do ujawnienia tych okoliczności może<br />
dojść :<br />
- (art.114k.p.k.) w treści zdania odrębnego<br />
- gdyby przedmiotem ustaleń była kwestia uchybienia większości głosów przy wydawaniu<br />
orzeczenia(art.439§1pkt.6 zdanie pierwsze -k.p.k.)<br />
- kiedy oskarżonym- w związku z przebiegiem narady i głosowania nad wyrokiem staje się członek składu<br />
orzekającego, podejmujący swoją aktywną obronę<br />
54b. Zakazy dowodzenia za pomocą określonych środków dowodowych<br />
by Mateusz F.<br />
1. Bezwzględne zakazy dowodzenia za pomocą określonego dowodu w procesie<br />
karnym<br />
1.1. Zakaz przesłuchiwania w charakterze świadka obrońcy lub adwokata działającego<br />
na podstawie art. 245 § 1 co do faktów, o których dowiedział się, udzielając porady<br />
prawnej lub prowadząc sprawę (art. 178 ust. 1 k.p.k.)<br />
1.2. Zakaz przesłuchiwania w charakterze świadka duchownego co do faktów, o<br />
których dowiedział się przy spowiedzi (art. 178 ust. 2 k.p.k.)<br />
1.3. Zakaz powoływania w charakterze biegłych osób określonych w art. 196 § 1 k.p.k.<br />
1.4. Zakaz przesłuchiwania w charakterze świadków osób obowiązanych do<br />
zachowania tajemnicy w zakresie ochrony zdrowia psychicznego i lekarzy<br />
wykonujących czynności biegłego na okoliczności wypowiedzi osoby, wobec której<br />
podjęto czynności wynikające z ustawy o ochronie zdrowia psychicznego co do<br />
popełnienia przez nią czynu zabronionego pod groźbą kary (art. 52 ust. 1 i 2 ustawy z<br />
dnia 19 sierpnia 1994 r. o ochronie zdrowia psychicznego)<br />
2. Względne zakazy dowodzenia za pomocą określonego dowodu w procesie karnym<br />
2.1. Zakaz przesłuchiwania w charakterze świadków osób obowiązanych do<br />
zachowania tajemnicy państwowej (art. 179 § 1 k.p.k.)<br />
2.2. Zakaz przesłuchiwania w charakterze świadków osób obowiązanych do<br />
zachowania tajemnicy służbowej lub zawodowej bądź związanej z wykonywaniem<br />
funkcji (art. 180 § 1 i § 2 k.p.k.)<br />
2.3. Zakaz przesłuchiwania w charakterze świadków osób, które odmówiły zeznań na<br />
podstawie art. 182 § 1 i § 3 k.p.k. oraz art. 416 § 3 k.p.k.<br />
2.4. Zakaz przesłuchiwania w charakterze świadka osoby, która uchyliła się od<br />
odpowiedzi na pytanie (art. 183 § 1 k.p.k.)<br />
2.5. Zakaz przesłuchiwania w charakterze świadka osoby pozostającej z oskarżonym<br />
w szczególnie bliskim stosunku osobistym, jeżeli została zwolniona od złożenia<br />
zeznania lub odpowiedzi na pytania (art. 185 k.p.k.)<br />
2.6. Zakaz poddawania świadka oględzinom ciała i badaniu lekarskiemu lub<br />
psychologicznemu, jeżeli nie wyraził na to zgody (arg. a contrario ex art. 192 § 4<br />
k.p.k.)<br />
2.7. Zakaz przesłuchiwania w charakterze świadków lub powoływania w charakterze<br />
biegłych lub tłumaczy osób korzystających z immunitetu dy<strong>pl</strong>omatycznego, chyba że<br />
wyrażą na to zgodę (arg. ex art. 581 § l k.p.k. w zw. z art. 578 k.p.k.) oraz osób<br />
objętych immunitetem konsularnym, chyba że zgodzą się na przesłuchanie (art. 582 §<br />
k.p.k.)<br />
2.8. Zakaz przesłuchiwania oskarżonego, jeżeli odmówił składania wyjaśnień lub<br />
odmówił odpowiedzi na poszczególne pytania (arg. ex art. 175 § 1 k.p.k. w zw. z art.<br />
38
74 § 1 k.p.k.)<br />
54c. Zakazy określonych metod śledczych.<br />
by Mateusz F.<br />
Do zakazów określonych metod śledczych zaliczamy głownie:<br />
1. Zakaz stosowania niedopuszczalnych metod w czasie przeprowadzania dowodów z osobowych źródeł<br />
dowodowych w procesie karnym (art. 171 § 4 i 5 k.p.k.)- Chodzi tutaj głownie o pozyskiwanie dowodów w<br />
sposób niezgodny z etyką prawnicza jak: podstęp, groźba, narkoanaliza, zadawanie pytań sugerujących<br />
odpowiedzi(art. 171 k.p.k.)<br />
2. Zakaz substytuowania dowodu z wyjaśnień oskarżonego lub zeznań świadka treściąpism, zapisków lub<br />
notatek urzędowych (art. 174 k.p.k.)<br />
Ponad to zaliczyć do tych zakazów można zaliczyć także inne które mogą występować w wielu<br />
grupach zakazów dowodowych samoistnie:<br />
- Zakaz wykorzystania na rozprawie protokołu zeznań złożonych przez świadka,<br />
który skorzystał z prawa odmowy zeznań albo został zwolniony z obowiązku<br />
zeznawania na podstawie art. 185 k.p.k. (art. 186 § 1 k.p.k.)<br />
- Zakaz wykorzystania treści oświadczenia oskarżonego dotyczącego zarzucanego<br />
mu czynu, jeśli zostało złożone wobec biegłego albo lekarza udzielającego pomocy medycznej (art. 199<br />
k.p.k.)<br />
- Zakaz wykorzystania na rozprawie protokołu przesłuchania jako świadka osoby,<br />
która jest przesłuchiwana w charakterze oskarżonego (arg. a contrańo ex art. 391 § 2k.p.k. w zw. z art. 389 §<br />
1 k.p.k.)<br />
- Zakaz wykorzystania wyjaśnień złożonych przez podejrzanego, który ma być<br />
świadkiem koronnym (art. 6 ustawy z dnia 25 czerwca 1997 o świadku koronnym)<br />
Niesamoistne zakazy wykorzystania dowodów przeprowadzonych w procesie<br />
Karnym:<br />
- Zakaz wykorzystania wyjaśnień, zeznań lub oświadczeń złożonych w warunkach<br />
wyłączających swobodę wypowiedzi lub uzyskanych wbrew zakazom wymienionym wart. 171 § 5 k.p.k.<br />
(art. 171 § 7 k.p.k.)<br />
- Zakaz wykorzystania opinii złożonej przez biegłego, wobec którego po<br />
ustanowieniu ujawniły się przyczyny niepowoływania go w tym charakterze (art.196 §2 k.p.k.)<br />
- Zakaz wykorzystania dokumentów zawierających tajemnicę państwową, służbową lub zawodową jako<br />
dowodów w procesie karnym (art. 226 k.p.k.)<br />
- Zakaz wykorzystania dowodów pozyskanych z nielegalnego źródła<br />
- Zakaz wykorzystania dowodów pozyskanych z niezachowaniem ustawowych<br />
warunków w zakresie przymusowego odebrania rzeczy, zatrzymania przesyłek i kontroli korespondencji<br />
oraz przeszukania<br />
- Zakaz wykorzystania dowodów pozyskanych z niezachowaniem ustawowych<br />
warunków stosowania podsłuchu telefonicznego<br />
- Problem wykorzystania w procesie karnym dowodów "pośrednio nielegalnych"<br />
54. Domniemania procesowe<br />
W nauce procesu karnego wyróżnia się dwa zasadnicze rodzaje domniemao: prawne oraz faktyczne. Oba<br />
39
odzaje domniemao należą do klasy sytuacji, z którymi związane są określone normą prawną skutki prawne,<br />
bez potrzeby przeprowadzania postępowania dowodowego.<br />
Domniemanie prawne – polega na tym, że norma prawna, w sytuacjach określonych (w tzw. przesłance<br />
domniemania) mocą swoich postanowieo nakazuje przyjęcie bez przeprowadzania postępowania<br />
dowodowego pewnych faktów określonych w tzw. wniosku domniemania. Faktem domniemywanym jest<br />
więc fakt określony we wniosku domniemania (zdarzenie zaistniałe w świecie zewnętrznym lub w sferze<br />
psychicznego życia człowieka bądź pewien stan elementów świata zewnętrznego), który wymagałby<br />
udowodnienia lub co najmniej uprawdopodobnienia, gdyby nie zostało w tym przedmiocie ustanowione<br />
domniemanie. Skutek prawny wiązany jest w tym przypadku z następstwami uznania pewnych faktów z<br />
mocy ustanowionych domniemao prawnych – określane jako „prawne domniemania o faktach”. Uznanie<br />
faktu domniemywanego nie jest równoznaczne z jego uznaniem za udowodniony bądź prawdziwy.<br />
Domniemania prawne o faktach dzielą się na:<br />
- domniemania względne, zwane też wzruszalnymi lub zwykłymi<br />
- domniemania bezwzględne, zwane też niewzruszalnymi lub nieusuwalnymi.<br />
Ustawa przewiduje obalenie niektórych domniemao przeciwdowodem lub wyłącza obalenie domniemao<br />
przeciwdowodem, nakazując przyjęcie wniosku domniemania i zakazując przeprowadzenia postępowania<br />
dowodowego zmierzającego do ewentualnego obalenia tego wniosku, jeśli spełnione zostaną warunki<br />
określone w przesłance domniemania (jeśli będą niewąt<strong>pl</strong>iwe bądź w sposób niewąt<strong>pl</strong>iwy udowodnione).<br />
Spośród obu domniemao prawnych istotniejsze rolę odgrywają dom. względne (domniemanie niewinności<br />
– obala je prawomocny wyrok skazujący lub warunkowo umarzający, oraz domniemanie prawidłowości<br />
prawomocnego wyroku – obala je wyrok uchylający lub zmieniający wydany w trybie wznowienia<br />
postępowania bądź kasacji).<br />
Dom. prawne bezwzględne mają mniejsze znaczenie w procesie karnym (ew. 491,1 kpk i 496,3 kpk).<br />
Domniemania faktyczne – nie są wyrażone w normie prawnej, przyjęcie faktu pozostawione jest<br />
swobodnemu uznaniu uczestników postępowania (zwłaszcza org. proc.)<br />
Określane jest jako sąd uznający istnienie faktu domniemywanego na podst. związku tego faktu z innym<br />
faktem (zespół faktów) – określa się go wg naszego dośw. życiowego, przez co zaistnienie faktu<br />
domniemywanego jest wysoce prawdopodobne. Wnioskowanie o fakcie preasumowanym opiera się na<br />
regule probablistycznego wynikania – w każdym wypadku jest to wnioskowanie uprawdopodobniające i<br />
utrzymuję się tak długo, jak długo nie zostanie wykazane przeciwieostwo (np. nie zachodzą okoliczności<br />
wyłączenia sędziego z mocy samego prawa).<br />
NIE JESTEM PEWNY CZY NALEŻY DO DOMNIEMAO DOPISAĆ<br />
NOTORYJNOŚC ORAZ OCZYWISTOŚĆ ????<br />
55. Pojęcie i rodzaje czynności dowodowych:<br />
a) czynności dowodowe – obejmują swoim zakresem znaczeniowym czynnośd organu procesowego<br />
zmierzającą do odszukania i ujawnienia śladów (tj. dających się uchwycid i zidentyfikowad zmian w<br />
obiektywnej rzeczywistości stanowiących następstwo realizacji czynu przestępnego) oraz dowodów<br />
rzeczowych i osobowych, ich zabezpieczenia, uzyskania środka dowodowego z ujawnionych źródeł dowodu<br />
oraz oceny wiarygodności i przydatności procesowej tego środka dowodowego. W tym rozumieniu<br />
czynnością dowodową jest: przesłuchanie, zasięgnięcie opinii biegłego i jego przesłuchanie, okazanie,<br />
oględziny, otwarcie zwłok, eksperyment procesowy, zatrzymanie rzeczy i przeszukanie.<br />
Pojęcie „dowód” pojmowane jako postępowanie dowodowe – jest to celowa działalnośd organów<br />
procesowych zmierzających przez realizację kolejno podejmowanych czynności proc. do poczynienia ustaleo<br />
faktycznych istotnych dla stwierdzenia zaistnienia lub niezaistnienia czynu przestępnego oraz sprawstwa<br />
określonej osoby lub osób, a także rozstrzygnięcie o kwestii odpowiedzialności prawnej.<br />
56. Czynności poszukiwawcze<br />
(art. 219 kpk) przeszukanie pomieszczeo i innych miejsc (np. skrytki na dworcu) oraz osoby i jej odzieży, a<br />
także podręcznych przedmiotów (np. teczki) może byd podjęte w celu:<br />
40
- wykrycia lub zatrzymania albo przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej. Uprawnienie to<br />
obejmuje także przeszukanie celem odnalezienia i zatrzymania oraz przymusowego doprowadzenia<br />
podejrzanego lub oskarżonego. Ustawa nie przewiduje natomiast możliwości dokonania przeszukania<br />
pomieszczeo w celu odnalezienia innych uczestników postępowania (np. świadka), co do których możliwe<br />
jest wydanie post. o zarządzeniu zatrzymania i przymusowego doprowadzenia (art. 285,2 kpk).<br />
- znalezienie rzeczy mogących stanowid dowód w sprawie,<br />
- znalezienie przedmiotów podlegających zajęciu w post. karnym.<br />
Warunkiem wyjściowym podjęcia decyzji o przeszukaniu i realizacji tej czynności jest istnienie uzasadnionej<br />
podst. do przypuszczenia, że poszukiwana osoba podejrzana lub rzecz znajdują się w miejscu zamierzonego<br />
przeszukania. Wyklucza to intuicyjne przeszukanie wszelkich miejsc. W każdym przypadku decyzja o<br />
przeszukaniu musi mied racjonalne uzasadnienie i opierad się na realnym prawdopodobieostwie faktycznym<br />
wyprowadzonym z do tej pory zebranych wiarygodnych informacji. Od istnienia takich przesłanek zależy<br />
ocena legalności czynności oraz jej ewentualne zatwierdzenie lub odmowa zatwierdzenia, gdy czynnośd<br />
wykonano bez wcześniejszego post. sądu lub prokuratora.<br />
Przeszukanie jest czynnościa dowodową objętą rygorem przymusu procesowego, można ją przeprowadzid<br />
wbrew woli osoby któtej dotyczy. Organem uprawnionym jest: Policja (na polecenie sądu lub prokuratora<br />
wydane w formie postanowienia), prokurator, (jeśli ustawa tak stanowi: ABW, CBA, ŻW). Jeśli organem nie<br />
jest prokurator musi on okazad osobie u której przeszukanie ma byd przeprowadzone, post. sądu lub<br />
prokuratora. Jeśli jest koniecznośd natychmiastowego przeszukania, to organ uprawniony przystępujący do<br />
przeszukania okazuje nakaz kierownika swojej jednostki lub legitymację służbową, a po zakooczeniu<br />
przeszukania niezwłocznie zwraca się do sądu lub prokuratora o zatwierdzenie przeszukania. Zatwierdzenie<br />
to doręcza się osobie, u której przeprowadzono przeszukanie na jej żądanie (art. 220 kpk).<br />
Przeszukanie jest czynnością dowodową, która z natury rzeczy bezpośrednio ingeruję w sferę prywatności<br />
człowieka, związku z tym, przeszukiwanie powinno byd dokonane zgodnie z celem tej czynności oraz z<br />
zachowaniem umiaru i poszanowania godności osób, których czynnośd dotyczy, a także bez wyrządzania<br />
niepotrzebnych szkód i dolegliwości (np. wyłamanie drzwi wejściowych). Przeszukanie pomieszczeo<br />
zamieszkalnych powinny byd przeprowadzone tylko w porze dziennej. Przeszukanie w porze nocnej (22 - 6)<br />
jest dozwolone tylko w przypadkach niecierpiących zwłoki. Przeszukanie rozpoczęte w porze dziennej może<br />
byd kontynuowane w porze nocnej. Można jednak prowadzid w porze nocnej przeszukanie lokali<br />
dostępnych dla nieograniczonej liczby osób (restauracje) albo służących do przechowywania przedmiotów<br />
(magazyny). Jeśli przeszukanie ma nastąpid w jednost. Samorząd. To należy wezwad kierownika tej<br />
jednostki.<br />
Osobę u której ma nastąpid przeszukanie, należy przed rozpoczęciem czynności zawiadomid o jej celu i<br />
wezwad do wydania poszukiwanych przedmiotów, jednocześnie ma ona prawo byd obecna podczas<br />
przeprowadzania czynności, jak również inna osoba wskazana przez osobę u której dokonuje się<br />
przeszukania. Dopiero odmowa ich wydania bądź wydania innych przedmiotów uzasadnia przystąpienie do<br />
przeszukania.<br />
Przeszukiwanie osoby i jej odzieży powinno byd dokonywane przez osobę tej samej płci, ma charakter<br />
zewnętrznego poszukiwania przedmiotów na ciele tej osoby, może również polegad na prześwietleniu, a<br />
nawet podaniu środków przeczyszczających.<br />
Pisma lub dokumenty objęte tajemnica zawodową lub paostwową (art. 225 kpk).<br />
Na czynności przeszukania przysługuje osobie zażalenie, które rozpoznaje prokurator nadrzędny.<br />
57. Poszukiwanie oskarżonego i list gończy<br />
– poszukiwanie oskarżonego przeprowadza się w celu ustalenia aktualnego adresu miejsca pobytu osoby<br />
podejrzanej lub oskarżonego i może ono poprzedzad zatrzymanie tej osoby, natomiast poszukiwanie listem<br />
gooczym, w zasadzie zawsze poprzedza pozbawienie wolności w trybie tymczasowego aresztowania (co nie<br />
oznacza, że musi byd zastosowane).<br />
Poszukiwanie może ograniczad się do ustalenia miejsca pobytu i przekazanie tej info osobie prowadzącej<br />
post. Podstawą zarządzenia o poszukiwaniu zwykle jest podejrzenie celowego ukrywania się lub<br />
41
niestawienia się na wezwanie, w typowej sytuacji obejmuje ona również zarządzenie zatrzymania i<br />
przymusowego doprowadzenia, jak również zarządzenie przeszukania w celu odnalezienia poszukiwanej<br />
osoby. Poszukiwanie w praktyce wykonywane jest na ograniczonym terytorialnie obszarze (woj., powiat,<br />
miasta, dzielnicy), a jego skutecznośd zależy od istnienia zinstytucjonalizowanej grupy poszukiwawczej w<br />
jednostce Policji.<br />
Poszukiwanie listem gooczym musi spełniad następujące warunki:<br />
- można go zastosowad w już toczącym się postępowaniu karnym;<br />
- wymaga uprzedniego wydania post. o tym. Areszt. Oskar.<br />
- zarządzenie musi byd podjęte w formie postanowienia przez sąd, a w post. przygotow. - przez prokuratora.<br />
W przypadku ukrywania się osoby, organ w post. przygotow. wydaje postanowienie o przedstawieniu<br />
zarzutów i mimo że nie było możliwości przesłuchania tej osoby w charakterze podejrzanego, prokurator<br />
kieruje do sądu wniosek o tymczasowe aresztowanie. W takiej sytuacji sąd stosuje tymczasowe<br />
aresztowanie trwające nie dłużej niż kilka dni (tzw. areszt poszukiwawczy). Po ujęciu podejrzanego przewozi<br />
się go do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzone jest postępowanie. Sąd decyduje czy dalsze<br />
stosowanie tym. areszt. jest konieczne, jeśli tak określa jego czas jego trwania i termin, do którego ma trwad<br />
(albo uchyla tym. areszt. lub stosuje inny środek zapobiegawczy).<br />
Wymogi formalnotreściowe listu gooczego – art. 280 kpk.<br />
58. Czynności ujawniające dowody<br />
do ujawniania i zabezpieczania z urzędu informacji oraz źródeł informacji o faktach wskazujących na<br />
popełnienie lub możliwośd popełnienia przestępstwa dochodzi w praktyce podczas wykonywania zadao<br />
służbowych przez funkcjonariuszy organów ścigania – w toku czynności operacyjno-rozpoznawczych, w<br />
chwili ujawnienia czynu przestępnego na tzw. gorącym uczynku, w toku czynności sprawdzających, jak<br />
również w trakcie każdej innej czynności służbowej realizowanej poza procesem w danej konkretnej<br />
sprawie, są wprowadzane do procesu w sposób wymagany przepisami ustawy, w wyniku czego nabierają<br />
one waloru dowodów, które mogą zostad wykorzystane jako źródło ustaleo procesowych. Wszczęcie<br />
postępowania automatycznie uruchamia procedurę poszukiwania dowodów osobowych i rzeczowych, a z<br />
chwilą ich ujawnienia – przeprowadzania ich zgodnie z rygorami formalnymi, i w ten sposób –<br />
wprowadzanie do materiału dowodowego gromadzonego w danej sprawie. Realizowanie tych czynności<br />
jest służbowym obowiązkiem organu powołanego do ścigania przestępstw i ten właśnie organ z urzędu<br />
decyduje o celowości oraz o kolejności i sposobie taktyczno-technicznym przeprowadzania dowodów.<br />
Związanie powinnościami wykonywania z urzędu nie eliminuje prawa stron do inicjowania w toku post.<br />
przygotow. czynności zmierzających do ujawnienia i wprowadzenia konkretnego dowodu do procesu. O<br />
przeprowadzeniu żądanej przez stronę czynności decyduje jednak w stadium przygotowawczym organ<br />
prowadzący postępowanie. Strony nie dysponują uprawnieniami do wymuszenia przeprowadzenia żądanej<br />
czynności dowodowej. Nie oznacza to wszakże pełnej dowolności decyzyjnej organu ścigania, konsekwencją<br />
bowiem zaniechania przeprowadzenia istotnych w sprawie czynności i nieujawnienia oraz<br />
nieprzeprowadzenia dowodów wnioskowanych przez strony, jeśli ich następstwem są poważne braki<br />
postępowania, może bydzwrot sprawy prokuratorowi przez sąd w celu usunięcia ich braków.<br />
Dowody z urzędu przeprowadza również sąd w toku post. jurysdykcyjnego przez podejmowanie czynności<br />
zmierzających do ujawnienia dowodu, ustalenia, gdzie aktualny dowód się znajduje, oraz jego sprowadzenia<br />
na rozprawę i przeprowadzenia. Sąd jest związany zasadą prawdy, ma nie tylko uprawnienia, lecz również<br />
obowiązek przeprowadzenia dowodów z urzędu w celu ujawnienia prawdy i wydania trafnego orzeczenia<br />
ilekrod jest to niezbędne i możliwe, a strony nie wykazują niezbędnej inicjatywy w tym kierunku.<br />
59. Zatrzymanie rzeczy<br />
– odnosi się do przedmiotów mogących stanowid dowód w sprawie lub podlegających wydaniu. Osoba,<br />
która ma w soim władaniu rzeczy mogące stanowid dowód w sprawie lub podlegające zajęciu w celu<br />
zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze majątkowym albo roszczeo o naprawienie<br />
szkołdy, ma obowiązek ich wydania na żądanie sądu lub prokuratora, a w przypadkach niecierpiących zwłoki<br />
42
– także na żądanie Policji lub innego uprawnionego organu (art. 21 kpk). Jeśli mimo wezwania osoba mająca<br />
rzecz nie wydaje jej dobrowolnie, zastosowanie znajdują przepisy o przeszukaniu. W przypadku gdy rzecz<br />
zostaje wydana na żądanie Policji lub innego uprawnionego organu, osoba, która rzecz wydała, ma prawo<br />
niezwłocznego złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie jej postanowienia sądu lub prokuratora o<br />
zatwierdzeniu zatrzymania. Osobę wydającą rzecz należy pouczyd o tym uprawnieniu, a doręczenie<br />
postanowienia winno nastąpid w terminie 14 dni od zatrzymania rzeczy.<br />
W razie zatrzymania rzeczy (dobrowolnie wydanej lub znalezionej w trakcie przeszukania)<br />
należy tę rzecz poddad oględzinom, a w miarę potrzeby dokonad w protokole czynności jej opisu<br />
oraz sporządzid spis rzeczy zatrzymanych. Osobom zainteresowanym należy natychmiast wręczyd<br />
pokwitowanie stwierdzające, jakie przedmioty i przez kogo zostały zatrzymane. W protokole<br />
zatrzymania rzeczy oznacza się sprawę, z którą czynnośd ta ma związek, zamieszcza listę rzeczy<br />
zatrzymanych, a w razie potrzeby dokonuje ich opisu,<br />
pondato należy: podad dokładną godzinę<br />
rozpoczęcia i zakooczenia czynności, wskazad polecenia sądu lub prokuratora, a jeżeli czynnośd<br />
wykonano bez takiego polecenia- zamieścid wzmiankę o poinformowaniu osoby, u której czynnośd<br />
przeprowadzono, ze na jej wniosek otrzyma postanowienie w przedmiocie zatwierdzenia czynności.<br />
Można nie sporządzad protokołu zatrzymania, jeżeli rzecz załącza się do akt sprawy.<br />
Poza przypadkiem włączenia rzeczy do akt sprawy, rzecz zatrzymana przechowywana jest w<br />
depozycie organu prowadzącego postępowanie lub oddawana na przechowanie osobie godnej<br />
zaufania, z zaznaczeniem obowiązku przedstawienia na każde żądanie organu prowadzącego<br />
postępowanie. W takie sposób postępuje się z przedmiotami wydanymi lub znalezionymi w trakcie<br />
przeszukania, które mogą stanowid dowód innego przestępstwa bądź podlegają przepadkowi lub<br />
których posiadanie jest zabronione. Jeżeli zatrzymanie rzeczy nastąpiło bez uprzedniego polecenia sądu<br />
lub prokuratora, organ, który czynnośd tę przeprowadził, powinien niezwłocznie (z urzędu) wystąpid o jej<br />
zatwierdzenie. Jeśli takie zatwierdzenie przez sąd lub prokuratora nie nastąpi w ciągu 7 dni, rzeczy<br />
zatrzymane należy bez zwłoki zwrócid osobie uprawnionej, chyba że rzecz została wydana dobrowolnie, a<br />
osoba ta nie złoży wniosku o protokolarne zatwierdzenie zatrzymania. Należy również osobie<br />
uprawnionej zwrócid zatrzymane rzeczy natychmiast po stwierdzeniu ich zbędności dla postępowania<br />
karnego. Jeśli jednak powstał spór co do własności rzeczy i nie było dostatecznych danych jego<br />
niezwłocznego rozstrzygnięcia, osoby zainteresowane odsyła się na drogę procesu cywilnego. Rzeczy,<br />
których posiadanie jest zabronione, a które okazały się zbędne dla postępowania, przekazuje się<br />
właściwemu urzędowi lub instytucji. Gdy są wąt<strong>pl</strong>iwości komu oddad zatrzymana rzecz – składa się ją<br />
do depozytu sądowego lub oddaje na przechowanie osobie godnej zaufania aż do wyjaśnienia kwestii<br />
uprawnienia do jej odbioru, z tym że przedmioty historyczne czy artystyczne oddaje się na przechowanie<br />
właściwej instytucji. Przedmioty, które ulegają szybkiemu zniszczeniu można sprzedad. Przedmioty<br />
stwarzające niebezpieczeostwo dla życia lub zdrowia przechowuje się w miejscu i w sposób<br />
zapewniający ich należyte zabezpieczenie.<br />
Krajowe środki płatnicze lub wartości dewizowe składa się do depozytu.<br />
60. Przeszukanie – rodzaje, przesłanki i tryb postępowania<br />
61. Kontrola i utrwalanie treści rozmów telefonicznych<br />
granice przedmiotowe, podmiotowe i temporalne – przedmiotem procesowej kontroli i utrwalania mogą<br />
byd:<br />
- rozmowy telefoniczne (237 kpk)<br />
- treści innych rozmów lub przekazów informacji, w tym korespondencji przesyłanej pocztą elektroniczną<br />
43
(241 kpk).<br />
Dopuszczalna jest po wszczęciu postępowania, jeśli zaistnieją okoliczności uzasadnijające wydanie post. o<br />
kontroli i utrwalania przekazów info. Musi istnied cel: tj. wykrycie i uzyskanie dowodów dla toczącego się<br />
postępowania lub zapobieżenie popełnieniu nowego przestępstwa.<br />
Zakres podmiotowy: dopuszczalna jest w stosunku do osoby podejrzanej lub oskrarżonego, a także<br />
pokrzywdzonego lub innej osoby, z którą może się kontaktowad oskarżony albo która możę miedz nim<br />
związek lub z grożącym przestępstwem.<br />
Zakres przedmiotowy: dotyczy przestępstw o najwyższym stopniu społecznej szkodliwości, dopuszczając jej<br />
stosowanie wtedy, gdy toczące się postępowanie bądź uzasadniona obawa popełnienia nowego<br />
przestępstwa dotyczy:<br />
- zabójstwa;<br />
- handlu ludźmi;<br />
- narażenie na niebezpieczeostwo powszechne;<br />
- wymuszania okupu;<br />
- szpiegostwa lub ujawniania tajemnicy paostwowej;<br />
- zorganizowanej grupy przestępczej;<br />
- łapownictwa i płatnej protekcji;<br />
- stręczycielstwa, ku<strong>pl</strong>erstwa i sutenerstwa;<br />
Musi zostad wydane post. w tym przedmiocie sądu lub prokuratora.<br />
Czas trwania kontroli:<br />
- funkcjonalnie – kontrola powinna bydzakooczona niezwłocznie po ustaniu przyczyn wymienionych w art.<br />
237, 1-3 kpk, a najpóźniej z upływem okresu, na który została wprowadzona,<br />
- stanowczego określenia maksymalnego czasu stosowania – max 3 miesiące, który w szczególnych<br />
uzasadnionych przypadkach może zostad przedłużony na okres najwyżej dalszych 3 miesięcy.<br />
Ogłoszenie post. o kontroli i utrwalania przekazów info osobie, której ono dotyczy, może zostad odroczone<br />
na czas niezbędny ze względu na dobro sprawy, lecz nie dłużej niż do czasu prawomocnego zakooczenia<br />
postęp.<br />
Na post. służy zażalenie osobie, której post. dotyczy – w kwestii zastosowania kontroli jak i w kwesti<br />
przedłużenia czasu jej trwania. Zainteresowany może kwestionowad zasadnośd oraz legalnośc kontroli.<br />
62. Przesłanki przeprowadzania „wrażliwych” czynności dowodowych w świetle<br />
konstytucyjnej zasady proporcjonalności<br />
63 . Przesłuchanie świadka<br />
odgrywają największą rolę w procesie poznawczym, chod sąnarażone na różnorodne i niekiedy głębokie<br />
zniekształcenia przekazywanej info, które mogą wynikąd zwłaszcza: ze złej woli, z przymusu psychicznego<br />
lub fizycznego, z cechy zapomnienia, podatności na sugestie innych osób.<br />
Świadek – w sensie znaczeniowym nadanym w przepisach prawa dowodowego – to źródło dowodu. Jego<br />
ustne relacje stanowią środek dowodowy, który może sostad wykorzystany w procesie dokonywania ustaleo<br />
faktycznych. W formalno-prawnym rozumieniu świadkiem jest każdy, kto w tym charaktrze został wezwany<br />
przez organ procesowy do złożenia zeznao lub został w tym charakterze włączony do postępowania w<br />
44
przypadku zgłoszenia się bez wezwania (zarządzono jego dopuszczenie i przesluchanie w charakterze<br />
świadka). Wiedza świadka o zdarzeniu może mied charakter pochodny (np. ze słyszenia), albo może<br />
posiadad info nie dot. bezpośrednio zdarzenia, ale np. info o faktach ubocznych związanych z<br />
postępowaniem i istotnych dla tego postępowania (np. kurator).<br />
Obowiązki świadka:<br />
- stawienie się na wezwanie organu procesowego i pozostawanie do dyspozycji tego oranu do czasu zgodny<br />
prowadzącego postępowanie na oddalenie się z miejsca czynności;<br />
- złożenia przyrzeczenia przed złożeniem zeznao przed sądem<br />
- złożenia prawdziwych zeznao, z ujawnieniem wszystkich wiadomych świadkowi okoliczności w sprawie, w<br />
której został wezwany do złożenia zeznao.<br />
Obowiązek stawienia się na wezwanie (art. 177 kpk w związku z art. 285, 1 kpk). Niestawienie się bez<br />
usprawiedliwienia w tym uporczywe niestawienie się na wezwanie, jak teżwydanie z miejsca czynności bez<br />
zezwolniea prowadzącego czynnośd, pociąga za sobą konsekwecje w postaci kar porządkowych.<br />
Przesłuchanie może się odbyd przed organem, który prowadzi postępowanie. W postępow. Przygotow.<br />
czynnośc ta może zostad powierzona organowi ściagania w miejscu stałego pobytu świadka, przy czym<br />
organ ten może w uzasadnionych przypadkach przeprowadzid przesłcanie w miejscu zamieszkania, miejscu<br />
pracy lub innym miejscu pobytu świadka (np. w szkole). Również w postępowaniu sądowym można<br />
powierzyd przesłuchanie w drodze rekwizycji sądowej – innemu sądowi w miejscu stałego pobytu świadka,<br />
albo też przesłuchanie może się odbyd w miejscu pobytu świadka przez sędziego delegowanego lub przez<br />
sąd rozpoznający sprawę – co w odniesieniu do świadków niekorzystających ze szczególnej ochrony prawnej<br />
zdarza się raczej wyjątkowo i zwykle ma związek z jego wiekiem lub chorobą uniemożliwijającą stawienie się<br />
świadka w sądzie (art. 177,2 kpk). Wyjątek stanowi przesłuchiwanie świadka incognito – na odległośd przy<br />
użyciu urządzeo technicznych, co pozwala na optmalne zapewnienie nie tylko sprawności tej czynności i<br />
zachowania warunków utajnienia danych umożliwiających identyfikację świadka, lecz takżena zachowanie<br />
procesowych gwarancji stron, w tym zwłaszcza oskarżonego.<br />
Złożenie przyrzeczenia następuje bezpośrednio przed przesłuchaniem świadka, może byd odebrane jedynie<br />
przez sąd lub sędziego wyznaczonego w trakcie czynności sądowych. Można odstąpid od odebrania<br />
przyrzeczenia, jeżeli nie sprzeciwiają siętemu obecne strony (art. 187,3 kpk).<br />
Przyrzeczenie nie jest równoznaczne z przysięgą. Przyrzeczenia nie odbiera się (art. 189 kpk):<br />
– od osób, które nie ukooczyły 17 lat;<br />
– gdy zachodzi uzasadnione podejrzenie, że świadek z powodu zaburzeo psychicznych nie zdaje sobie<br />
należycie sprawy ze znaczenia przyrzeczenia;<br />
– gdy świadek jest osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa będącego przedm. Postęp. Lub<br />
pozostającego w ścisłym związku z czynem stanowiącym przedm. Postęp. Albo gdy za to przestępstwo został<br />
skazany;<br />
– gdy świadek był prawomocnie skazany za fałszywe zeznanie lub oskarżenie.<br />
Osoby głuche i nieme składają przyrzeczenie przez podpisanie tekstu przyrzeczenia. Przyrzeczenie składają<br />
wszyscy – nie wyłączając sędziów – stojąc. Obecnie rola przyrzeczenia jest znikoma, natomiast odmowa<br />
złożenia przyrzeczenia może skutkowad wymierzeniem kary pieniężnej.<br />
Obowiązek złożenia prawdziwych zeznao pozostaje w ścisłym związku ze spoczywającym na organie<br />
procesowym obowiązku uprzedzenia świadka przed rozpoczęciem przesłuchania o odpowiedzialności karnej<br />
za zeznanie nieprawdy lub zatajenie prawdy. W postępowaniu przygotowawczym świadek podpisuje<br />
oświadczenie, że został pouczony o odpowiedzialności (art. 190, 1i 2 kpk).<br />
Jeżeli od świadka nie odebrano przyrzeczenia ani tez nie pouczono go o odpowiedzialności karnej za<br />
fałszywe zeznania, pozostaje on bezkarny w razie złożenia fałszywych zeznao.<br />
Do uprawnieo procesowych świadka należy zaliczyd:<br />
– prawo do poszanowania powagi i godności osobistej oraz przesłuchanie z wyłączeniem jawności;<br />
– prawo do ochrony prawnomaterialnej;<br />
– prawo do zachowania jego adresu do wyłącznej dyspozycji organu procesowego;<br />
45
– prawo do ubiegania się o szczególnąochrone przez nadanie mu statusu świadka anonimowego<br />
(incognito) i prawo takiego świadka do ochrony przed dekonspiracją;<br />
– prawo świadka, który nie ukooczył 15 roku życia (nie tylko pokrzywdzonego), do ochrony zarówno<br />
przed szkodliwymi skutkami wielokrotnego przesłuchania, jak też przesłuchania bez niezbędnej ochrony<br />
psychologicznej w sprawach określonych rodzajowo (tj. któryh okoliczności mogą oddziaływad wyjątkowo<br />
negatywnie na psychikę małoletniego świadka);<br />
– prawo do zachowania w tajemnicy jeo zeznaow szczególnych sytuacjach warunkowanych jego<br />
ustawowo określonym interesem prawnym;<br />
– prawo do zwrotu poniesionych kosztów postępowania.<br />
Prawo świadka do poszanowania powagi jego osoby i godności osobistej stanowi konstytucyjną zasadę<br />
poszanowania czci i dobrego imienia (art. 47 konstyt.). Do procesowych środków gwarantujących, że prawo<br />
to będzie przestrzegane należy zaliczyd zwłaszcza:<br />
– powinnośc doręczania wezwania w taki sposób, by jego treśd nie była jawna dla osób trzecich oraz<br />
musi spełniad warunki formalne (art. 128 i 129 kpk)<br />
– piecza przewodniczącego składu orzekającego nad prawidłowym przebiegiem postępowania, w tym<br />
uprawnienie przewodniczącego do uchylania pytania, gdy uzna je za niestosowne (art. 370,4 kpk).<br />
– Odp. Dyscy<strong>pl</strong>inarna adwokatów, radców prawnych i prokuratorów w razie dopuszczenia się w toku<br />
czynn. Proces. Ściganego z oskarżenia prywatnego czynu karalnego zniesławienia lub obrazy.<br />
– Może byd realizowane przez żądanie świadka, aby przesluchano go z wyłączeniem jawności, jeżeli<br />
treśd jego zeznao może go narazid na haobę jego lub osobę dla niego najbliższą.<br />
Prawo świadka do prawnomaterialnej ochrony karnej przed działaniami osób zmierzających do wywarcia<br />
wpływu na jego decyzję o złożeniu zeznao oraz treśc tych zeznao, a takżę przed zemstą przestępcy,<br />
zapewnia art. 245 kk, przewidując karalnośc użycia wobec świadka przemocy bądź groźby bezprawnej w<br />
celu wywarcia na niego wpływu lub naruszenia w związku z tym jego nietykalności cielesnej.<br />
Prawo świadka do zachowania jego adresu do wyłącznej dyspozycji organu procesowego ma zapewnid<br />
ochronę jego osobistego bezpieczeostwa oraz bezpieczeostwa osób, z których zamieszkuje, jak też ochronę<br />
miru domowego. Zgodnie z art. 333,3 kpk do aktu oskarżenia dołącza się (dw sądu) listę ujawnionych osób<br />
pokrzywdzonych z podaniem ich adresów, a także adresy osób, których wezwania żąda oskarżyciel. Owe info<br />
stają się niejawne dla stron wtedy, gdy zachodzi obawa użycia przemocy lub groźby bezprawnej wobec<br />
świadka lub osoby najbliższej w związku z jego czynnościami i w takiej właśnie sytuacji świadek zastrzega<br />
dane dotyczące miejsca zamieszkania do wyłącznej wiadomości prokuratora lub sądu (tzw. świadek<br />
anonimowy sensu largo).<br />
Prawo świadka do ubiegania się o szczególną ochronę przez nadanie statusu świadka anonimowego i<br />
prawo takiego świadka do ochrony przed dekonspiracją należą do uprawnieo o najsilniejszej w praktyce<br />
funkcji gwarancyjnej (art. 184,1 kpk).<br />
Prawo świadka, który nie ukooczył 15 roku życia (nie tylko pokrzywdzonego), do szczególnej ochrony w<br />
związku z przesłuchaniem wiąże się w szczególności z wprowadzeniem do ustawy reguły jednorazowego<br />
przesłuchania takiego świadka (w toku postęp. Przygotow. przez sąd, z udziałem psychologa). Bez wątpienia<br />
powyższa reguła stanowi – z moralnego i humanitarnego punktu widzenia – jedną z najbardziej<br />
wartościowych zmian nowelizacyjnych dokonanych ustawą z dnia 3 czerwca 2005, daje bowiem szansę na<br />
ochronę wrażliwej i wciąż kształtującej się psychiki dziecka przed szkodliwymi skutkami uczestnictwa w<br />
postępowaniu karnym, które niekiedy pozostawia niezatarte ślady negatywnie oddziałujące w całym jego<br />
dorosłym życiu.<br />
Prawo świadka do zachowania w tajemnicy jego zeznao dotyczy sytuacji warunkowanych ustawowo<br />
określonym interesem prawnym świadka. Problematyka prawa świadka do odmowy złożenia zeznao oraz<br />
prawa do odmowy udzielenia odpowiedzi na pytanie zostałą przedstawiona w rozdziale IV.<br />
Prawo świadka do zwrotu poniesionych kosztów postępowania podyktowana jest elementarnym nakazem<br />
sprawiedliwości społecznej. Obowiązkowe stawiennictwo świadka oznacza na ogół co najmniej utratę części<br />
zarobków za dany dzieo pracy, niekiedy także stratę finansową związaną z dojazdem do miejsca czynności.<br />
46
W związku z powyższym świadkowi może zostad przyznany stosowny zwrot poniesionych kosztów.<br />
Przed rozpoczęciem przesłuchania organ prowadzący czynnośd ma obowiązek uprzedzenia świadka<br />
o odpowiedzialności karnej za zeznanie nieprawy lub zatajenie nieprawny, a w postęp. Przygoto. Świadek<br />
jest zobowiązany do podpisania stosownego oświadczenia w tej sprawie. Świadek powinien zostad<br />
pouczony o jego obowiązkach, a także uprawnieniach. Jeżeli przebieg przesłuchania ma zostad utrwalony<br />
(protokół, aparatura) należy o tym świadka uprzedzid.<br />
Merytoryczna częśd przesłuchania składa się z dwóch faz:<br />
– faza spontanicznej wypowiedzi – tj. swobodnego wypowiedzenia się w granicach określonych celem<br />
danej czynności,<br />
– faza pytao zmierzających do uzupełnienia, wyjawienia lub kontroli wypowiedzi.<br />
Prawo zadawania pytao przysługuje zarówno organowi przesłuchującemu, jak też stronom, obroocom,<br />
pełnomocnikom, biegłym oraz podmiotom określonym w art. 416 kpk.<br />
Dziecko jako uczestnik postępowania karnego – prawo nie zakreśla granicy wieku. Zgodnie z art. 185a i<br />
185b kpk pokrzywdzonego, który w chwili przesłuchania nie ukooczył 15 lat, przesłuchuje się w charakterze<br />
świadka tylko raz. Ponowne przesłuchanie jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy wyjdą na jaw nowe<br />
okoliczności, których wyjaśnienie wymaga ponownego przesłuchania, a także, wtedy, gdy żąda tego<br />
oskarżony, który nie miał obroocy podczas pierwszego przesłuchania. W przesłuchaniu mogą wziąd udział:<br />
prokurator, obrooca oraz pełnomocnik pokrzywdzonego, a także jeśli nie ogranicza to swobody wypowiedzi<br />
małoletniego – jego przedstawiciel ustawowy.<br />
Problem przesłuchania dziecka, zwłaszcza małego, jest jakościowo znacznie bardziej złożony niż<br />
przesłuchanie osoby o zaburzonej sprawności psychicznej, w przypadku której zasadniczątrudnościąjest na<br />
ogół zastosowanie takich metod przesłuchania i kryteriów ocen, które pozwoliłyby na uzyskanie<br />
poszukiwanych informacji i należytą ocenę wypowiedzi przesłuchiwanej osoby. Przesłuchanie powinno się<br />
odbywad z udziałem psychologa, który może byd bierny bądź może przybrad postad aktywną, gdyż biegły ma<br />
prawo zadawania pytao, a w bardziej skom<strong>pl</strong>ikowanych przypadkach może wręcz przejąd faktyczne<br />
kierowanie przesłuchaniem. Biegły musi koncentrowad się na ocenie psychologicznej świadka i jego<br />
wypowiedzi, tj. na ocenie poziomu jego rozwoju umysłowego i zdolności umysłowych, a także na zasobie<br />
wiedzy i życiowego doświadczenia oraz umiejętności ich wykorzystywania w życiu codziennym, ponadto na<br />
ewentualnych skłonnościach do konfabulowania, na stopniu podatności na sugestię, sprawności zmysłów<br />
postrzegania, zapamiętywania i odtwarzania dokonanych spostrzeżeo itp.<br />
64. Świadek anonimowy i świadek koronny:<br />
- świadek koronny – w istocie świadek koronny to przestępca, który z mocy przyjętych w ustawie rozwiązao<br />
prawnych nie ponosi odpowiedzialności karnej za popełnione przez siebie przestępstwa (nie każde i pod<br />
warunkami określonymi w ustawie) w zamian za ujawnienie informacji mogących przyczynid się do<br />
ujawnienia okoliczności poważnego przestępstwa, wykrycia pozostałych jego sprawców (z założenia<br />
groźniejszych od niego, lub równie groźnym), jak też do ujawnienia innych poważnych przestępstw bądź<br />
zapobieżenia im. Funkcja świadka koronnego wzbudza kontrowersje z punktu widzenia zasad moralności<br />
społecznej, równości wobec prawa, nieuchronności kary, społecznego poczucia sprawiedliwości. Najogólniej<br />
rzecz ujmując jest to wybór mniejszego zła, który ma sens dopóty, dopóki w wymiarze społecznym przynosi<br />
realne i oczywiste korzyści.<br />
Zmiana sytuacji procesowej podejrzanego przez przydanie mu roli świadka koronnego jest możliwa tylko w<br />
47
sprawach o następujące przestępstwa (art. 1ust.1 i 2 uśk)(zakres przedm).:<br />
1. Przestępstwo lub przestępstwo skarbowe popełnione w zorganizowanej grupie albo związku<br />
mających na celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego,<br />
2. przestępstwo łapownictwa biegnego okreslone w art. 228,1 i 3- 6 kk.<br />
3. przestępstwo łapownictwa czynnego określone w art. 229,1 i 3-5 kk,<br />
4. przestępstwo płatnej protekcji określone w art 230,1 kk<br />
5. przestępstwo udzielenia korzyści majątkowej w zamian za załatwienie sprawy określone w art.<br />
230a,1 kk.<br />
6. nadużycie władzy przez funkcjonariusza publicznego – 231,1 i 2 kk<br />
7. przestępstwo przekupstwa i oszustwa wyborczego -250a, 1 kk<br />
8. przestępstwo samego brania udziału w zorganizowanej grupie przestępczej lub związku mających na<br />
celu popełnienie przestępstwa lub przestępstwa skarbowego – 258 kk<br />
9. przestępstwo oszustwa na stanowisku kierowniczym – 296a kk<br />
10. przestępstwo oszustwa przy organizacji profesjonalnych zawodów sportowych – 296b<br />
(Zakres podmiotowy)Świadkiem koronnym jest podejrzany o popełnienie przestępstwa ze wskazanego<br />
katalogu, który:<br />
- do chwili wniesienia aktu oskarżenia przekazał organowi prowadzącemu postępowanie informacje mogące<br />
się przyczynid do ujawnienia okoliczności tego przestępwswa, wykrucie pozostałych sprawców, ujawnienie<br />
dalszych przestępstwa lub zapobieżenie im.<br />
- ujawnił swój majątek oraz znany mu majątek pozostałych sprawców przestępstwa lub przestępstwa<br />
skarbowego, o którym mowa w art. 1 uśk,<br />
- zobowiązał się do złożenia przed sądem wyczerpujących zeznao dotyczących osób uczestniczących w<br />
przestępstwie oraz okoliczności jego popełnienia,<br />
- na wniosek prokuratora prowadzącego lub nadzorującego postępowanie przygotowawcze, złożony po<br />
uzyskaniu zgodny Prokuratora Krajowego, został postanowieniem sądu okręgowego właściwego dla miejsca<br />
prowadzenia postępowania dopuszczony do składania zeznao w charakterze świadka koronnego (art. 3 uśk).<br />
(Wyłączenia) Przepisów UŚK nie stosuje się do podejrzanego , który w związku z udziałem w przestępstwie<br />
lub przestępstwie skarobowym:<br />
a) usiłował popełnid albo popełnił zbrodnię zabójstwa lub współdziałał w popełnieniu takiej zbrodni,<br />
b) nakłąniał inną osobę do popełnienia czynu zabronionego, określonego w art. 1 UŚK, w celu skierowania<br />
przeciwko niej postępowania karnego,<br />
c) kierował zorganizowaną grupą lub związkiem mającym na celu popełnienie przestępstwa lub<br />
przestępstwa skarbowego.<br />
Przed wydaniem post. o dopuszczeniu do składania przez podejrzanego zeznaow charakterze świadka<br />
koronnego sąd:<br />
- bada, czy zachodzą warunki do podjęcia takiej decyzji<br />
- przesłuchuje podejrzanego co do okoliczności warunkujących dopuszczenie dowodu z zeznao świadka<br />
koronnego,<br />
- określa termin i sposób wykonania zobowiązania zwrotu korzyści majątkowej odniesionej z przestępstwa<br />
lub przestępstwa skarbowego oraz naprawienie szkody nimi wyrządzonej.<br />
Postanowienie o dopuszczeniu lub odmowie dopuszczenia dowodu z zeznao świadka koronnego sąd<br />
wydaje w terminie 14 dni od dnia wpływu wniosku. W przypadku gdy prokurator nie występuje z<br />
wnioskiem o dopuszczenie zeznao świadka koronnego, jego wyjaśnienia wcześniej złożone w charakterze<br />
podejrzanego nie mogą stanowid dowodu. Postanowienie o przedstawieniu zarzutów wydane w oparciu o<br />
wyjaśnienie złożone w charakterze podejrzanego, protokoły zawierające wyjaśnienia i oświadczenia<br />
podejrzanego oraz wnioski prokuratora podlegają zniszczeniu, a czynności wcześniej podjęte i zamierzające<br />
do dopiszczenia dowodu uważa się za niebyłe.<br />
W razie uwzględnienia wniosku prokuratora i wydanie przez sąd post. o dopuszczeniu dowodu z<br />
zeznao świadka koronnego prourator sporządza odpisy materiałów dotyczących osoby wskazanej w post.,<br />
48
wyłącza je do odrębnego postępowania i postępowanie to zawiesza. Zawieszenie postępowania trwa do<br />
czasu prawomocnego zakooczenia postępowania przeciwko pozostałym sprawcom. Prokurator wydaje<br />
postanowienie o umorzeniu postępowania (które wcześniej zostało zawieszone) w ciągu 14 dni od dnia<br />
uprawomocnienia się orzeczenia kooczącego postępowanie przeciwko pozostałym sprawcom. W takim więc<br />
wypadku sprawca przestępstwa lub przestępstwa skarobwego, w którym uczestniczył i któe ujawnił jako<br />
świadek koronny, nie podlega karze za te przestępstwa.<br />
Prokuratura nie umarza zawieszonego wcześniej postępowania, lecz podejmuje, je jeżeli świadek<br />
koronny w toku postępowania:<br />
– zeznał nieprawdę lub zataił prawdę co do istotnych okoliczności sprawy albo odmówił zeznao przed<br />
sądem,<br />
– popełnił nowe przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, działając w zorganizowanej grupie albo<br />
związku mających na celu popełnienie przestępstwa lub przest. Skarobwego.<br />
– Zataił swój majątek lub znany mu majątek pozostałych sprawców przestępstwa, o którym mowa w<br />
art. 1 uśk.<br />
Prokuratura może podjąc zawieszone postępowanie, jeżęli świadek kor. Popełnił nowe umyślne<br />
przestępstwo lub przest. Skarb. Albo nie wykonał zobowiązania zwrotu odniesionej z tych przestępstw<br />
korzyści majątkowej lub naprawienia wyrządzonej nimi szkody.<br />
Umorzenie nie oznacza, że ŚK uniknął już kary, umorzone postęp. Wznawia się, jeżeli w ciągu 5 lat od<br />
uprawomoc. Się postano. O jego umorzeniu:<br />
– ŚK popełnił nowe przest. Lub przest. Skar., działając w zorganiz. Grupie albo związku mającym na<br />
celu popełnienie przest. Lub przest. Skarb.<br />
– Zostały ujawnione okoliczności świadczące o tym, że ŚK nie wykonał obowiązku ujawnienia swojego<br />
majtku lub znanego mu majątku pozostałuch sprawców tych przestępstw, nie dokonał zwrotu korzyści<br />
odniesionej z popełnionego przest. Albo nie naprawił wyrządzonej nimi szkody.<br />
W razie podjęcia zwieszonego post. albo wniowienia post. ŚK jest zobowiązany do zwrotu właściwemu<br />
organowi równowartości świadczeo otrzymywanych w ramach pomocy, a jeżeli pomoc polegała na wydaniu<br />
dokumentów (umożliwiających używanie innych danych osobowych) – do zwrotu tych dokumentów, a także<br />
równowartości świadczeo otrzymywanych w ramach pomocy.<br />
Na wniosek ŚK – podejrzanego który spełnił warunki przewidziane w art. 3 uśk. Lub osoby dla niego<br />
najbliższe, jak też z urzędu za zgodą tych osób, w razie zagrożenia ich życia lub zdrowia mogą oni zostad<br />
objęci ochroną osobistą. Ponadto:<br />
– mogą uzyskad pomoc zwłaszcza w zakresie zmiany miejsca zamieszkania lub zatrudnienia;<br />
– mogą uzyskad nowe dokumenty, pozwalające na używanie innych danych osobowych;<br />
– zabieg chirurgiczny zmieniający rysy twarzy lub operacja <strong>pl</strong>astyczna<br />
– pomoc finansowa na pokrycie kosztów utrzymania, a także pokrycie kosztów opieki zdrowotnej<br />
– odrębną ochrone osobistą możę byd objęty ŚK, jak też osoba mu najbliższa, jeśli przebywają w<br />
zakładzie karnym lub areszcie śledczym.<br />
Organem właściwym do wykonywania postanowieo w zakresie ochrony osobistej i pomocy udzielanej ŚK<br />
oraz osobom mu najbliższym jest Komendant Główny Policji, w przypadku zaś osób odbywających karę<br />
pozbawienia wolności lub tym. Aresztowania – Dyrektor Generalny Służby Więziennej. Ochronę za granicą<br />
regulują umowy miedzynarodowe. W razie naruszenia obowiązków spoczywających na podmiotach<br />
objętych ochroną, Komendat Główny Policji a także Dyrektor Generalny Służby Więziennej mogą wystąpid z<br />
wnioskiem o cofnięcie ochrony lub pomocy – na postanowienie prokuratora w tym przedmiocie służy<br />
zażalenie do prokuratora nadrzędnego. Postępowanie jest objęte tajemnicą paostwową.<br />
Powinnośd stawienia się świadka na wezwanie organu prowadzącego post. i złożenie zeznao co do<br />
zasady nie obejmuje obowiązku poddanie się innym czynnością dowodowym. W ramach powinności<br />
złożenie ustnej relacji ze swej wiedzy o okolicznościach czynu zabronionego stanowiącego przedmiot post.<br />
mieści się jednak obowiązek stawienia się w miejscu wizji lokalnej, oględzin, eksperymentu procesowego<br />
bądź okazania, oraz uczestniczenia w tych czynnościach i udzielanie odpowiedzi na pytanie organu<br />
49
prowadzącego czynnośd.<br />
ŚK można poddad oględzinom ciała i badaniu lekarskiemu lub psychologicznemu tylko za jego zgodą. Od tej<br />
zasady ustawa przewiduje wyjątek, który dotyczy jedynie pokrzywdzonego. Jeżeli karalnośd czynu zależy od<br />
stanu zdrowia pokrzywdzonego, nie może on sprzeciwid się ogledzinom i badaniam niepołączonym z<br />
zabiegiem chirurgicznym lub obserwacją w zakładzie leczniczym. Jeżeli powstała wąt<strong>pl</strong>iwośd co do stanu<br />
psychicznego ŚK, jego stanu rozwoju umysłowego, zdolnośd postrzegania lub odtwarzania przez niego<br />
spostrzeżeo, a zarazem świadek nie wyraża zgody na poddanie go badaniom lekarskim lub psychologicznym,<br />
sąd lub prokurator mogą zarządzid jego przesłuchanie z udziałem biegłego lekarza (psychiatry) lub biegłego<br />
psychologa. Temu zarządzeniu ŚK nie może się sprzeciwid.<br />
ŚK może kumulowad rolę świadka z rolą pokrzywdzonego w toku post. przygotow. i sądowego, a<br />
także z rolą powoda cywilnego, oskarżyciela posiłkowego, oskarżyciela prywatnego i pełnomocnika strony.<br />
Wykluczone jest łączenie roli świadka z rolą sędziego orzekającego, oskarżyciela publicznego, a także<br />
biegłego. Ustawa jednak nie zabrania łączenia roli świadka z rolą obroocy oskarżonego lub przedstawiciela<br />
społecznego, niewąt<strong>pl</strong>iwie jednak byłaby to sytuacja procesowa wysoce niekorzystna i przypadki tego<br />
rodzaju nie powinny mied miejsca w praktyce.<br />
Świadek anonimowy (incognito) *art. 184 kpk+ – sąd (w post. przygotow. prokurator) może wydad<br />
postanowienie o zachowaniu w tajemnicy danych umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka, w tym<br />
danych osobowych, jeżeli zachodzi niebezpieczeostwo dla życia, zdrowia, wolności lub mienia w znacznych<br />
rozmairach świadka lub osoby dla niego najbliższej. W przypadku wydania postanowienia w tym<br />
przedmiocie utajnienie nie może dotyczyd danych istotnych dla rozstrzygnięcia. Organ procesowy,<br />
przeprowadzający przesłuchanie musi zatem z najwyższą rozwagą dbad o to, aby w treści protokołu nie<br />
zostały zapisane dane, które doprowadziłby do jego dekonspiracji (np. obserwowałem zdarzenie z okna<br />
mojego domu...). W przypadku nieusuwalnej kolizji w tej kwestii organ procesowy musi podjąd decyzję o<br />
rezygnacji z dowodu z zeznao tego świadka albo odmówid utajnienia zeznao świadka. Utajnione dane<br />
pozostają do wyłącznej wiadomości sądu i prokuratora, a gdy zachodzi taka koniecznośd – również<br />
funkcjonariusza Policji prowadzącego postępowanie.<br />
Świadka incognito przesłuchuje prokurator, a także sąd, który może zlecid wykonanie tej czynności<br />
sędziemu wyznaczonemu ze swojego składu. W przesłuchaniu może wziąd udział: prokurator, oskarżony i<br />
jego obrooca, z tym że jeżeli oskarżony jest pozbawiony wolności, sprowadza go się wtedy, gdy sąd uzna to<br />
za konieczne. Wymaga podkreślenia, że w obowiązującym stanie prawnym:<br />
– dopuszczenie oskarżonego i (lub) jego obroocy do udziału w przesłuchaniu świadka incognito w<br />
postępowaniu przygotowawczym w prawdzie nie jest wykluczone, ale zależy od zgody prokuratora;<br />
– sąd nie może poprzestad na odczytaniu protokołu zeznao świadka incognito złożonych w toku<br />
postępowania przygotowaw., lecz ma obowiązek osobistego przesłuchania świadka;<br />
– nie można odmówid zgodny na udział obroocy oskarżonego w przesłuchaniu świadka incognito,<br />
odmowa zaś dopuszczenia do udziału w tym przesłuchaniu oskarżonego jest możliwa tylko wtedy, gdy<br />
oskarżony jest pozbawiony wolności; przyjmując takie rozwiązanie prawne, ustawodawca zapewnił<br />
optymalną w tych warunkach realizację zasady jawności, kontradyktoryjności oraz prawa oskarżonego do<br />
obrony.<br />
Świadka incognito przesłuchuje się w miejscu i w sposób umożliwiający jego dekonspirację. Najlepszym<br />
sposobem stosowanym jest przesłuchanie świadka na odległośd przy użyciu łącza telefonicznego lub<br />
urządzeo elektronicznych pozwalających na przekaz bezopśrednio na salę rozpraw dźwięku i obrazu z<br />
pomieszczenia, w którym znajduje się świadek. W typowej sytuacji świadek znajduje się w<br />
porzystosowanym do tego pomieszczeniu w budynku prokuratury lub budynku komendy Policji; połączenie<br />
jest realizowane w sposób uniemożliwiający identyfikację numeru telefonicznego, natomiast urządzenie<br />
tecniczne, za pośrednictwem którego jest realizowane połączenie, stosuje się w sposób zapewniający<br />
zachowanie w tajemnicy wizerunku, głosu, danych osobowych oraz innych okoliczności, które mogłyby<br />
umożliwid ujawnienie osobom nieupoważnionym tożsamośd świadka – w szczególności przez<br />
50
zniekształcenie jego głosu i wizerunku. Zgłaszane przez oskarżonego i jego obroocę są kierowane do<br />
świadka za pomocą sądu lub prokuratora, który uchyla te pytania, które mogą doprowadzid do<br />
dekonspiracji świadka.<br />
Na wydane postanowienie przez prokuratora w sprawie zachowania w tajemnicy okoliczności<br />
umożliwiających ujawnienie tożsamości świadka zażalenie przysluguje świadkowi oraz oskarżonemu ( w<br />
terminie 3 dni, do sądu właściwego do rozpoznania sprawy), a na postanowienie sądu w tym przedmiocie<br />
zażalenie przysługuje także prokuratorowi. Jeżeli w dalszym toku postępowania okaże się, że nie istniały<br />
obiektywne przesłanki, na których oparto decyzję o utajnieniu danych bądź świadek złożył fałszywe<br />
zeznania lub nastąpiło ujawnienie świadka, prokurator w postępowaniu przygotowawczym (sąd – w<br />
postępowaniu sądowym) może uchylid wydane postanowienie, w takim przypadku protokół ulega<br />
ujawnieniu w całości – na to postan. Przysługuje zażalenie. (art. 184,9 kpk).<br />
65. Przesłuchanie oskarżonego<br />
oskarżony może byd źródłem dwojakiego rodzaju środków dowodowych:<br />
– osobowych – gdy składa wyjaśnienia<br />
– rzeczowych – gdy zostaje poddany oględzinom i badaniom.<br />
Polska procedura karna zastrzega sobie – art. 74, 1 kpk.<br />
Wyjaśnienia oskarżonego są dowodem równorzędnym z innymi dowodami. Oskarżony nie ma obowiązku<br />
składania wyjaśnieo. Organ procesowy już przy pierwszej czynności informuje oskarżonego o tym, że ma on<br />
prawo do składania wyjaśnieo oraz prawo do odmowy ich składania lub odmowy odpowiedzi na pytania. W<br />
postęp. Przygotow. pouczenie wręczane jest podejrzanemu na piśmie, co podejrzany potwierdza na<br />
podpisem. Podejrzany ma również prawo żądad, aby przesłuchano go z udziałem ustanowionego obroocy.<br />
Oskarżony korzystający z prawa do odmowy wyjaśnieo i odmowy udzielenia odpowiedzi na pytanie nie<br />
musi podawad jakichkolwiek motywów swojej decyzji. Jako strona bierna postępowania ma prawo<br />
bronienia się w każdym prawem niezakazany sposób. Jeśli oskarżony korzysta z przysługującego mu<br />
ustawowego uprawnienia, tego typu postawa procesowa nie może byd oceniana ani jako utrudnianie<br />
postępowania, ani też jako okoliczności o charakterze obciążającym w jakimkolwiek sensie i w jakimkolwiek<br />
układzie procesowym.<br />
Oskarżony nie jest uprzedany o obowiązku mówienia prawdy, ani też o odpowiedzialności karnej w razie<br />
złożenia wyjaśnieo niezgodnych z prawdą lub zatajenia prawdy. Jeśli oskarżony w treści swoich zeznao<br />
pomawia inną osobę, może ponosid odpowiedzialnośd karną na podstawie art. 212 kpk, w przypadku zaś<br />
fałszywego oskarżenia innej osoby o popełnienie przestępstwa może ponosid odpowiedzialnośd na<br />
podstawie art. 238 kk. Słuszniejsze należy uznad rozwiązanie ograniczające odpowiedzialnośd oskarżonego<br />
za fałszywe stwierdzenia zawarte w jego wyjaśnieniach do tych wyłącznie, które nie służą jego obronie lub<br />
są dla tej obrony obojętne, lecz zmierzają do innego celu, wykraczającego poza przedmiot postępowania.<br />
Oskarżony składając fałszywe wyjaśnienia nie poniesie odrębnej odpowiedzialności. Należy przy tym<br />
pamiętad, że skoro oskarżony realizuje swoje procesowe uprawnienie, to – co do zasady – wyjaśnienia te nie<br />
mogą też byd zaliczane do okoliczności obciążających. Nie wyłącza to jednak krytycznej postawy<br />
oskarżonego w ramach durektyw wymiaru kary, w szczególności przy ocenie jego zachowania się po<br />
popełnieniu przestępstwa. Isteniej bowiem zasadnicza różnica pomiezy postawą oskarżonego, który<br />
szczerze przyznaje się do czynu, wyraża skruchę, wolę poprawy i naprawienia wyrządzonej szkody oraz<br />
zadośduczynienia za wyrządzoną krzywdę, a postawa oskarżonego, który do koca postępowania nie tyklo<br />
zaprzecza swojej winie, ale nadto składa kłamliwe wyjaśnienia, konsekwentnie zmierzające do<br />
wprowadzenia w błąd organów ściagania i zniekształcenie odtwarzanych faktów.<br />
Oskarżony ma w toku przesłuchania prawnie zagwarantowaną swobodę wypowiedzi. Przesłuchujący musi<br />
umożliwid złożenie spontanicznej relacji przed fazą zadawania pytao. Stosowanie metod lub sposobów<br />
przesłuchania prowadzących do wyłączenia swobody wypowiedzi jest zabronione. Nie wyłącza swobody<br />
wypowiedzi podejrzanego np.: sugerowanie, mu, niezgodnie z faktami procesowymi, że współsprawca<br />
przestępstwa został już ujęty i szczegółowo opisał wszystkie okoliczności czynu; wielokrotnie zadawanie<br />
51
tych samych pytao; a także jednoczesne przesłuchiwanie przez więcej niż jedną osobę. Nie ogranicza też<br />
swobody wypowiedzi oskarżonego przesłuchanie go w godzinach nocnych, wielogodzinne przesłuchanie czy<br />
wielokrotne przesłuchanie – o ile jednak stopieo zmęczenia fizycznego bądź zestresowania lub<br />
wynikającego z braku snu, pożywienia czy napojów nie jest na tyle znaczy, że – silnie oddziałując na wolę i<br />
psychikę przesłuchiwanego – prowadzi do ograniczenia, a nawet wyłączenia swobody jego wypowiedzi.<br />
Dowód z wyjaśnieo oskarżonego – tak jak każdy inny dowód osobowy – uzyskiwany jest przez organ<br />
procesowy w toku procesu według zastrzeżonych w ustawie reguł formalnych jego przeprowadzania.<br />
Realizując swoje procesowe uprawnienia, oskarżony może: złożyd wszechstronne, szczere wyjaśnienia<br />
opisujące wszystkie znane mu okoliczności, złożyd całkowicie kłamliwe wyjaśnienia dotyczące wszystkich<br />
opisywanych przez niego okoliczności, złożyd wyjaśnienia w całości lub częściowo prawdziwe, a w pozostałej<br />
części kłamliwe, ograniczone jedynie do niektórych okoliczności i odmówid ich składania co do znanych mu<br />
pozostałych okoliczności, w ogóle odmówid składania wyjaśnieo.<br />
Przyznanie się przez oskarżonego, że popełnił zarzucany mu czyn, stanowi istotną psychologiczną<br />
przesłankę ułatwiającą podjęcie decyzji rozstrzygającej o kwestii sprawstwa i winy oskarżonego. Przyznanie<br />
się podejrzanego do winy na wcześniejszych etapach postępowania z reguły przyspiesza i upraszcza<br />
postępowanie dowodowe. Z przyznaniem się do winy ustawodawca wiąże pozytywne skutki – są one<br />
zawarte w ustawach procesowych, jak też w ustawach materialnych. Zgodnie z art. 53,2 kk sąd, wymierzając<br />
karę, bierze pod uwagę m. in. „zachowanie się oskarżonego po popełnieniu przestępstwa”. Uwzględnia<br />
zatem jako okolicznośd korzystnie wpływającą na wymiar kary przyznanie się oskarżonego do czynu i winy, a<br />
w związku z tym – również ujawnienie okoliczności jego popełnienia, wyrażony żal, skruchę i wolę poprawy.<br />
Z uwagi na postawę i rolę odgrywanego przez oskarżonego rozwiązania prawne zawarte w art. 60,3 i 4 kk<br />
określane są w literaturze mianem „małego świadka koronnego”.<br />
Zgodnie z art. 143,1 i 2 kpk wyjaśnienia oskarżonego wymagają utrwalenia w formie protokolarnej i nie<br />
mogą zostad zastąpione treścią pism, zapisków, i oświadczeo. Zakaz z art. 174 kpk odnosi się tylko do takich<br />
pisemnych wypowiedzi oskarżonego, które są sporządzane w celach procesowych do wykorzystania w<br />
przyszłym lub toczącym się postępowaniu, nie dotyczy natomiast wszelkich innych pisemnych dokumentów<br />
sporządzonych przez oskarżonego bez ścisłego związku z procesem karnym. Od tej zasady ustawa<br />
przewiduje jeden wyjątek ograniczony do przygotowawczego stadium postępowania, w którym to stadium<br />
podejrzany ma prawo wnioskowania o umożliwienie mu złożenia wyjaśnieo na piśmie. Wniosek taki może<br />
zostad złożony „w toku przesłuchania”, a więc w toku czynności protokolarnej.<br />
Oskarżony jako świadek w innym procesie prowadzonym przeciwko współsprawcy czyny: Współsprawca<br />
przestępstwa oskarżony (podejrzany) w innej sprawie o współudział w tym samym przestępstwie, objętym<br />
równolegle toczącym się postępowaniem, w toku którego ma on zostad przesłuchiwany, zostanie wezwany i<br />
przesłuchany jako świadek, a nie jako oskarżony, ponieważ w tym postępowaniu nie przedstawiono mu<br />
zarzutów ani nie wniesiono przeciwko niemu aktu oskarżenia, nie może zatem byd traktowany jak<br />
oskarżony. Mimo jednak, że jest on wzywany i przesłuchiwany w roli świadka, nie ma on obowiązku<br />
dostarczania dowodów przeciwko sobie. Ustawa gwarantuje mu w takim przypadku prawo do odmowy<br />
złożenia zeznao (art. 182 §3 kpk). Jeżeli zdecyduje się na ich złożenie – ma wszelkie uprawnienia i prawa<br />
świadka.<br />
52
<strong>Opracowanie</strong> Ines H.<br />
66- Oględziny i okazanie.<br />
Oględziny to sposób przeprowadzenia dowodu polegający na zmysłowym zapoznaniu się przez organ<br />
procesowy z miejscem, rzeczą lub ciałem osoby.<br />
Do zadań oględzin należą:<br />
1. utrwalenie wyglądu i stanu przedmiotu oględzin (miejsca, rzeczy lub osoby ) ze szczególnym<br />
uwzględnieniem miejsc znalezienia śladów,<br />
2. wykrywanie śladów mających związek z badanym zdarzeniem i ich zabezpieczenie,<br />
3. wnioskowanie i opracowanie wstępnych wersji zdarzenia w celu rekonstrukcji jego przebiegu, przyczyn i<br />
skutków.<br />
Oględzin dokonuje bezpośrednio organ procesowy (może korzystać z pomocy specjalisty lub biegłego,<br />
którzy dysponując wiadomościami specjalnymi –są w stanie dokonać gruntowniejszych spostrzeżeń czy<br />
badań na potrzebę procesu).<br />
W praktyce najwięcej oględzin dokonuję się w postępowaniu przygotowawczym.<br />
Oględziny są czynnościami składającymi się z <strong>pl</strong>anowych i systematycznych spostrzeżeń ,które powinny<br />
być wykonane natychmiast po uzyskaniu wiadomości o przestępstwie, aby nie nastąpiło zatarcie śladów.<br />
Ustawa wyróżnia oględziny osób (żyjących), miejsca lub rzeczy.<br />
1. Oględziny ciała. Oskarżony i osoba podejrzana zobowiązani są poddać się oględzinom zewnętrznym<br />
ciała oraz innym badaniom połączonym z naruszeniem integralności ciała. Oględzin lub badań ciała,<br />
które mogą wywołać uczucie wstydu powinna dokonać osoba tej samej płci. Od tej reguły można<br />
odstąpić , ale tylko ze względu na szczególne istotne trudności faktyczne. Świadek zobowiązany jest<br />
poddać się oględzinom i badaniom niepołączonym z zabiegiem chirurgicznym lub obserwacją w<br />
zakładzie leczniczym, jeżeli karalność czynu zależy od zdrowia pokrzywdzonego że dotyczy to osób<br />
odmawiających zeznań.<br />
2. Oględziny miejsca. Są to oględziny miejsca w pomieszczeniu lub miejsca na otwartej przestrzeni (<br />
np. na ulicy, podwórzu). Przeprowadzenie oględzin w pomieszczeniu wymaga najpierw dotarcia do<br />
wnętrza pomieszczenia. Mimo, że kodeks kwestii tej wprost nie reguluje, należy przyjąć , że<br />
oględziny pomieszczeń podlegają tym samym rygorom, co przeszukanie pomieszczeń. Obie<br />
czynności identycznie naruszają mir domowy i prawo do intymności, podobny jest stopień<br />
niebezpieczeństwa utraty dowodu. Oględziny miejsca na otwartej przestrzeni nie podlegają tym<br />
rygorom. Niemniej jednak, ze względu na potrzebę zapobieżenia ewentualnym zarzutom, trzeba je<br />
zawsze przeprowadzać w obecności przybranych świadków, którzy stają się w ten sposób<br />
elementami społecznej kontroli procesu.<br />
3. Oględziny rzeczy (dowodów rzeczowych). Zwykle dokonuje się ich razem z oględzinami miejsca, po<br />
czym rzecz (dowód rzeczowy) znalezioną na miejscu zabiera się celem dalszych, bardziej<br />
dokładnych oględzin lub badań. Czasem jednak przedmiotem oględzin są rzeczy od pierwszej chwili<br />
oddzielone od miejsca, na którym się znajdowały, np. przedmioty znalezione w odzieniu<br />
zatrzymanego podejrzanego. Często oględziny są tylko wstępem do badań przeprowadzanych przez<br />
biegłych. Zarówno natura niektórych przedmiotów (np. łatwo psujące się artykuły żywnościowe,<br />
rośliny), jak i niekiedy niszcząca metoda ekspertyzy mogą spowodować, że przestaną one istnieć.<br />
Jeżeli przedmiot może ulec przy badaniu zniszczeniu lub zniekształceniu, część tego przedmiotu<br />
należy w miarę możliwości zachować w stanie niezmienionym lub utrwalić ten stan w inny sposób<br />
(zdjęcia taśmy magnetowidowej, filmu, rysunku).<br />
- Oględziny miejsca i osób należy zaliczyć do czynności dowodowych niepowtarzalnych. Oględziny<br />
miejsca zdarzenia przestępnego np. dopiero kilka miesięcy po zdarzeniu są częstokroć bezcelowe.<br />
53
Natomiast ponowne przeprowadzenie oględzin nie jest ich powtórzeniem lecz przeprowadzeniem nowej<br />
czynności, nieporównywalnej z poprzednią.<br />
- Formą dokumentacji przebiegu i wyników oględzin jest protokół. Ustawa wymaga dokumentowania<br />
oględzin w formie protokołu, ponieważ jest to podstawowy sposób zabezpieczania i utrwalenia formalnego<br />
dowodu uzyskanego w toku oględzin. Protokół może być uzupełniony dokumentacją fotograficzną,<br />
nagraniami wideo, szkicami itp.<br />
Do oględzin jak i sposobu przeprowadzenia dowodu zalicza się również oględziny zwłok oraz ich otwarcie<br />
(sekcja zwłok), są to dwie odrębne czynności dowodowe. Przesłanką zarządzenia oględzin zwłok i ich<br />
otwarcia jest wyłącznie podejrzenie przestępnego spowodowania śmierci. Możliwość ta musi być<br />
uprawdopodobniona w świetle okoliczności zgonu. Właściwymi organami procesowymi do dokonania<br />
oględzin zwłok jest prokurator (postępowanie przygotowawcze) lub sąd (postepowanie jurysdykcyjne).<br />
Biegły lekarz, najlepiej z zakresu medycyny sądowej, występuje tu formalnie w charakterze pomocnika<br />
organu procesowego, jednakże w praktyce to on dokonuję tej czynności, prokurator (lub sąd) przy tym<br />
asystuje. Policja dokonuje tej czynności tylko w wyjątkowo powiadamiając niezwłocznie prokuratora.<br />
Oględzin zwłok dokonuje się na miejscu ich znalezienia. Do czasu przybycia biegłego oraz prokuratora lub<br />
sądu przemieszczać lub poruszać zwłoki można tylko w razie konieczności . Bardzo duże znaczenie<br />
dowodowe mają takie okoliczności jak miejsce odnalezienia zwłok , ich ułożenie.<br />
Sekcja zwłok jest to czynność procesowa biegłego dokonywana w obecności prokuratora lub sądu. Polega<br />
ona na pośmiertnym zwłok w celu ustalenia, czy była to śmierć gwałtowna. Jest to sekcja sądowo- lekarska.<br />
Oględziny zwłok lub ich otwarcie może poprzedzać ekshumacja- wyjęcie zwłok z grobu na zarządzenie<br />
prokuratora lub sądu.<br />
Oględziny zwłok, sekcja oraz ekshumacja podlegają również obowiązkowemu dokumentowaniu w formie<br />
protokołu. Oczywiście przebieg tych czynności może być utrwalony za pomocą urządzenia rejestrującego<br />
obraz lub dźwięk.<br />
OKAZANIE. Jest czynnością polegającą na koncentracji wyjaśnień lub zeznań na przedmiocie<br />
przedstawionym do percepcji w odpowiednich warunkach. Podczas okazania osoba okazywana powinna<br />
znajdować się w grupie obejmującej łącznie co najmniej cztery osoby. Reguła ta odnosi się także do<br />
wizerunków i przedmiotów. I za każdym razem należy dbać o to, aby różnice między osobami, wizerunkami<br />
lub przedmiotami składającymi się na grupę, nie były zbyt rażące. Kodeks postępowania karnego zezwolił<br />
na okazywanie nie tylko oskarżonego i osoby podejrzanej, ale i świadków oraz pokrzywdzonego. Okazanie<br />
(rozumiane też jako rozpoznanie) składa się z trzech etapów:<br />
1.odebrania oświadczenia dowodowego przed identyfikacją<br />
2. identyfikacji<br />
3. oświadczenia dowodowego po identyfikacji<br />
Okazanie dostarcza środków dowodowych w postaci wyjaśnień oskarżonego lub zeznań świadka, ale<br />
skoncentrowanych na przedmiocie czynności. Obowiązują tu zatem wszystkie przepisy normujące<br />
przesłuchanie.<br />
Związek z instytucją świadka incognito. W razie potrzeby okazanie można przeprowadzić również tak,<br />
aby wyłączyć możliwość osoby przesłuchiwanej przez osobę rozpoznawalną. Anonimowość gwarantuje do<br />
końca tylko wynik negatywny rozpoznania. Jeżeli rozpoznanie będzie skuteczne, osobę przesłuchiwaną<br />
trzeba będzie ujawnić, chyba że zapadnie postanowienie o przesłuchaniu świadka w roli świadka incognito.<br />
Z okazania spisuję się zawsze protokół. Warunki techniczne przeprowadzenia okazania określa<br />
rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości wydane w porozumieniu z M Spraw Wewnętrznych i<br />
Administracji.<br />
67. Czynności kontrolujące dowody.<br />
Polegają one na sprawdzeniu ich wiarygodności. Należą do nich przede wszystkim:<br />
1. konfrontacja, czyli stawianie sobie do oczu przesłuchiwanych osób, a więc świadka ze świadkiem,<br />
świadka z oskarżonym i podejrzanego z podejrzanym ( na rozprawie nie trzeba zarządzać konfrontacji<br />
oskarżonego ze współoskarżonym, gdyż obaj równocześnie biorą udział w procesie, można natomiast zadać<br />
pytanie współoskarżonemu na okoliczność wyjaśnień innego współoskarżonego). Konfrontuje się osoby<br />
przesłuchiwane w calu wyjaśnienia sprzeczności. Jest to więc w gruncie rzeczy równoczesne przesłuchanie<br />
54
dwóch osób, które złożyły sprzeczne oświadczenia; niedopuszczalna jest jednak konfrontacja ze świadkiem<br />
anonimowym(art. 172 Kpk)<br />
2. porównywanie oryginałów dowodów rzeczowych z kopiami (najczęściej stosowane w odniesieniu do<br />
dokumentu);<br />
3. ponowienie tej samej czynności dowodowej przez ten sam lub inny organ procesowy.<br />
68. Wizja lokalna i Eksperyment procesowy.<br />
Eksperyment Procesowy jest to czynność dowodowa przeprowadzana przez organ procesowy w toku<br />
postępowania przygotowawczego lub sądowego w formie doświadczenia lub odtworzenia przebiegu<br />
stanowiących przedmiot rozpoznania zdarzeń lub ich fragmentów. Celem eksperymentu jest najczęściej<br />
sprawdzenie wersji śledczej lub jakiejś cząstkowej hipotezy śledczej albo zweryfikowanie treści wyjaśnień<br />
podejrzanego lub zeznań świadka, albo sprawdzenie, jakie konsekwencje (np. w postaci śladów, ich<br />
rozmieszczania) musi przynieść ustalony już w innej drodze przebieg wydarzeń. Przez eksperyment<br />
sprawdza się, czy dane zdarzenie mogło mieć taki przebieg, jaki zakłada wersja śledcza, podaje podejrzany<br />
lub świadek. W przypadku przeprowadzenia eksperymentu procesowego w postępowaniu<br />
przygotowawczym strony należy dopuścić do udziału w tej czynności z uwagi na jej niepowtarzalny<br />
charakter. W doktrynie wskazuję się jednak również na możliwość powtórzenia tej czynności.<br />
Przeprowadzenie eksperymentu wymaga spisania protokołu z możliwością utrwalenia jednak tej czynności<br />
za pomocą urządzenia rejestrującego obraz lub dźwięk. Eksperyment procesowy przeprowadzony jest w<br />
postępowaniu dowodowym przez sąd i inne organy procesowe. W toku oględzin lub eksperymentu<br />
procesowego ustawa zezwala na dokonywanie również przesłuchań.<br />
Wizja lokalna. Jest to nie unormowany problem regulacji prawnej wizji lokalnej, która nie jest zawarta w<br />
kodeksie postępowania karnego. Organy ścigania jednak wciąż ją wykonują, myląc często z eksperymentem<br />
kryminalistycznym. Obecnie obowiązujące reguły dotyczące wizji lokalnej konstytuuje zarządzenie<br />
Komendanta Głównego Policji nr 1426 z dnia 23 grudnia 2004 r. w rozdziale 5 pod tytułem „Eksperyment<br />
kryminalistyczny”. Przepis § 93 pkt 2 tego aktu prawnego precyzuje: „policjant przeprowadza wizję lokalną<br />
z udziałem podejrzanego lub świadka, wykorzystując złożone przez nich wyjaśnienia lub zeznania w celu:<br />
– potwierdzenia popełnienia przestępstwa w określonym miejscu lub w określony sposób,<br />
– upewnienia się, czy opis miejsca przedstawiony przez składającego wyjaśnienia lub zeznania jest<br />
zgodny z rzeczywistością,<br />
– odszukania zwłok,<br />
– odszukania narzędzi oraz przedmiotów pochodzących z przestępstwa,<br />
– ujawnienia i utrwalenia dowodów rzeczowych, w tym śladów kryminalistycznych,<br />
– podczas wizji lokalnej można odczytywać fragmenty protokołów przesłuchania,<br />
– wizję lokalną rozpoczyna się od stałego punktu terenowego znajdującego się w pobliżu miejsca<br />
objętego czynnością,<br />
– aktywność w zakresie przebiegu wizji lokalnej należy pozostawić osobie, której wyjaśnienia lub<br />
zeznania spowodowały przeprowadzenie tej czynności”.<br />
69. Konfrontacja.<br />
Należy do czynności kontrolujących dowody.<br />
Konfrontacja, czyli stawianie sobie do oczu przesłuchiwanych osób, a więc świadka ze świadkiem, świadka<br />
z oskarżonym i podejrzanego z podejrzanym ( na rozprawie nie trzeba zarządzać konfrontacji oskarżonego<br />
ze współoskarżonym, gdyż obaj równocześnie biorą udział w procesie, można natomiast zadać pytanie<br />
współoskarżonemu na okoliczność wyjaśnień innego współoskarżonego). Konfrontuje się osoby<br />
przesłuchiwane w calu wyjaśnienia sprzeczności. Jest to więc w gruncie rzeczy równoczesne przesłuchanie<br />
dwóch osób, które złożyły sprzeczne oświadczenia; niedopuszczalna jest jednak konfrontacja ze świadkiem<br />
anonimowym(art. 172 Kpk).<br />
70. Istota i forma wniosku dowodowego.<br />
Wnioskiem dowodowym jest żądanie strony przeprowadzenia dowodu. Może on być złożony ustnie lub<br />
pisemnie. Bez względu na te formy musi zawierać następujące elementy:<br />
55
1.oznaczenie źródła dowodu, a więc imię, nazwisko świadka i jego adres; można czasem podać w<br />
przybliżeniu określenie dowodu. Jeżeli strona nie posiada wszystkich danych pozwalających na pełną<br />
indywidualizację źródła dowodu, powinna ona uprawdopodobnić realność takiego źródła.<br />
2. tezę dowodową, czyli wskazanie, jakie okoliczności mają być udowodnione np. na okoliczność obecności<br />
oskarżonego w dniu przestępstwa w miejscowości X oddalonej od miejsca jego popełnienia o 300 km.<br />
Od wniosku dowodowego należy odróżnić zwrócenie przez stronę uwagi organu procesowego na<br />
możliwość istnienia określonego dowodu. Strona tylko przypomina, sugeruję taką możliwość, ale nie składa<br />
formalnego wniosku.<br />
Wniosek dowodowy może zmierzać do wykrycia lub oceny właściwego dowodu. Nazwa „dowód” została<br />
użyta tu wieloznacznie: w znaczeniu źródła dowodu i środka dowodowego.<br />
71. Przesłanki oddalenia wniosku dowodowego.<br />
Zgodnie z art. 170 §1 wniosek dowodowy oddala się, jeżeli:<br />
1. przeprowadzenie dowodu jest niedopuszczalne (np. został złożony wniosek o odczytanie zeznań świadka ,<br />
który skorzystał z przysługującemu mu prawa odmowy zeznań);<br />
2. okoliczność, która ma być udowodniona, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy albo już jest<br />
udowodniona zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy. Uzupełnieniem tego przepisu jest art. 170 § 2, który<br />
stanowi, że nie można oddalić wniosku dowodowego na tej podstawie, że dotychczasowe dowody wykazały<br />
przeciwieństwo tego, co wnioskodawca zamierza udowodnić. Niedopuszczalne jest przesądzenie sprawy<br />
przed jej zakończeniem ( pogląd SN).<br />
3. dowód jest nieprzydatny dla stwierdzenia danej okoliczności;<br />
4. dowodu nie da się przeprowadzić np. złożono wniosek o ponowne oględziny rozbitego samochodu, który<br />
tymczasem został skasowany.<br />
5. wniosek dowodowy w sposób oczywisty zmierza do przedłużenia postępowania, np. strona składa<br />
wniosek o zarządzenie przesadnie długiej przerwy w rozprawie, gdyż musi mieć czas na zapoznanie się z<br />
treścią ekspertyzy.<br />
Oddalenie wniosku dowodowego następuje zawsze w formie postanowienia, bez względu na stadium, w<br />
jakim wniosek zgłoszono i bez względu na jego formę. Postanowienie takie musi mieć uzasadnienie. Mimo<br />
oddalenia wniosku organ procesowy może później dowód dopuścić, chociażby nie ujawniły się nowe<br />
okoliczności. Na przykład sąd sam uznał, że dowód taki może mieć jednak znaczenie dla sprawy.<br />
72. Eliminowanie z procesu karnego informacji uzyskanych w sposób sprzeczny z<br />
ustawą.<br />
????? nie mogę tego nigdzie znaleźć :/ tylko to znalazłam na ten temat<br />
http://lex.<strong>pl</strong>/czasopisma/gs/proc_dyskw.html<br />
73. Pojęcie, cele, funkcje i rodzaje środków przymusu procesowego.<br />
Środki przymusu to czynności organów procesowych zmierzających do wymuszenia spełnienia obowiązków<br />
procesowych lub zapewnienia prawidłowego toku procesu.<br />
Jest to bardzo szeroka i dość niejednolita grupa czynności. Jej wspólną cechą jest posługiwanie się przez<br />
organ elementem przymusu (często fizycznego) lub co najmniej jego zagrożeniem. Stosuje się je na<br />
podstawie przepisów prawa procesowego, a nie prawa materialnego, mimo że są one zawsze następstwem<br />
swoistej winy osób nimi dotkniętych.<br />
Wśród środków przymusu można rozróżnić pięć kategorii (podział doktrynalny):<br />
1. Zatrzymanie<br />
2. Środki zapobiegawcze<br />
3. Środki wymuszające spełnienie obowiązków<br />
procesowych ( kary porządkowe, przymusowe doprowadzenie do organu procesowego, przymus<br />
wobec osoby poddanej badaniom, pobieraniu płynów i innym czynnościom),<br />
4. Środki wymuszające zachowanie porządku w czasie<br />
rozprawy- tzw. Policja sesyjna (polegające na upomnieniu, wydaleniu z Sali rozpraw itp.),<br />
56
5. Zabezpieczenie majątkowe ( zabezpieczenie kar<br />
majątkowych lub roszczeń o naprawienie szkody).<br />
Podział kodeksowy:<br />
1. Zatrzymanie<br />
2. Środki zapobiegawcze<br />
3. Poszukiwanie oskarżonego i list gończy<br />
4. List żelazny<br />
5. Kary porządkowe<br />
6. Zabezpieczenie majątkowe<br />
Środki przymusu zbliżają się swym charakterem do kar orzekanych przez sądy. Zawsze są w większym<br />
lub mniejszym stopniu dolegliwe, zawsze oznaczają ograniczenie praw obywatelskich. Posługiwanie się<br />
nimi dozwolone jest więc tylko pod następującymi warunkami:<br />
1. Tylko w sytuacjach i w formach przewidzianych ściśle<br />
przez przepisy prawa, w związku z czym niedopuszczalne jest stosowanie ich na zasadzie analogii<br />
2. Tylko gdy zachodzi niezbędna potrzeba<br />
3. Należy je stosować tak, aby minimalnie były uboczne<br />
skutki dla zdrowia, majątku sytuacji życiowej oskarżonego i jego bliskich.<br />
74. Zatrzymanie osoby.<br />
Zatrzymanie to krótkotrwałe pozbawienie wolności celem zastosowania środka zapobiegawczego sensu<br />
stricto lub przymusowego doprowadzenia osoby podejrzanej albo oskarżonego do organu procesowego.<br />
Definicja ta wyjaśnia istotę zatrzymania procesowego. Odróżnić natomiast należy od niego:<br />
Zatrzymanie porządkowe (prewencyjne) osób stwarzających w sposób oczywisty zagrożenie dla życia lub<br />
zdrowia ludzkiego, a także dla mienia.<br />
Funkcję środka pomocniczego spełnia natomiast zatrzymanie penitencjarne. Policja ma prawo<br />
zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia opuściły areszt śledczy lub<br />
zakład karny i w wyznaczonym terminie nie wróciły do niego.<br />
Zatrzymanie administracyjne („do wytrzeźwienia”) stosowane jest przez policję na okres do 24 godzin<br />
wobec osób, które swym zachowaniem dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym lub w zakładzie<br />
pracy, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu lub zdrowiu<br />
innych osób. W razie braku izby wytrzeźwień osoby takie mogą być doprowadzone do aresztu policyjnego.<br />
Prawo ujęcia przysługuje każdemu, bez względu na obywatelstwo, funkcję, stosunek do sprawcy. Każdy ma<br />
prawo ująć osobę:<br />
1. Na gorącym uczynku przestępstwa lub<br />
2. W pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu<br />
przestępstwa, pod warunkiem że zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej<br />
tożsamości.<br />
Osobę ujętą należy niezwłocznie oddać w ręce policji.<br />
Bezpośrednie zatrzymanie przysługuje policji (ma ona tez prawo zatrzymać osobę podejrzaną).<br />
Zatrzymać wolno osobę , gdy istnieje uzasadnione podejrzenie , że popełniła ona przestępstwo.<br />
Zatrzymany powinien być w ciągu 48h od chwili zatrzymania przekazany do sądu. Zatrzymanego należy<br />
zwolnić, jeżeli w ciągu 24h od przekazania do dyspozycji sądu nie zostanie mu doręczenie sądu o<br />
tymczasowym aresztowaniu wraz z przedstawionymi zarzutami.<br />
Gwarancje praw zatrzymanego:<br />
1. Zatrzymanego należy<br />
natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach, w tym do<br />
skorzystania z pomocy adwokata, oraz wysłuchać go. Pouczyć go należy obowiązkowo o prawie:<br />
57
a) Do kontaktu z adwokatem i<br />
zawiadomienia osoby najbliższej o zatrzymaniu<br />
b) Do zażalenia do sądu<br />
c) O uprawnieniach<br />
określonych w art. 300<br />
2. Niezwłocznie po<br />
zatrzymaniu osoby podejrzanej należy przystąpić do zebrania niezbędnych danych(dowodów), a<br />
także o zatrzymaniu poinformować prokuratora.<br />
3. Należy bezzwłocznie spisać<br />
protokół zatrzymania, jeszcze przed pierwszym formalnym przesłuchaniem.<br />
4. Zatrzymanemu na jego<br />
żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem, a<br />
także bezpośrednią z nim rozmowę. Na żądanie zatrzymanego należy także niezwłocznie<br />
zawiadomić pracodawcę, szkołę lub uczelnie, w stosunku do żołnierza- jego dowódcę.<br />
5. Zatrzymanemu przysługuje<br />
zażalenie do sądu rejonowego miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania.<br />
6. Zatrzymanemu,<br />
pokrzywdzonemu i ich reprezentantom prawnym przysługuje prawo do wzięcia udziału w<br />
posiedzeniu sądu rozpoznającego zażalenie na zatrzymanie.<br />
7. Niezależnie od prawa do<br />
zażalenia do sądu zatrzymany ma tez prawo do zażalenia do prokuratora właściwego miejscowo na<br />
sposób przeprowadzenia zatrzymania.<br />
75. Pojęcie i rodzaje środków zapobiegawczych.<br />
Środki zapobiegawcze to środki przymusu stosowane wobec oskarżonego celem zabezpieczenia<br />
prawidłowego toku procesu. Jako jedyne można je stosować tylko w stosunku do oskarżonego<br />
(podejrzanego). Środki zapobiegawcze są zabezpieczeniem się przed faktami prawdopodobnymi, do których<br />
jeszcze nie doszło (np. aresztuje się podejrzanego z powodu obawy, że będzie się ukrywał). Stosowanie<br />
środków zapobiegawczych podlega ścisłej reglamentacji prawnej.<br />
Trzeba rozróżnić środki izolacyjne, czyli polegające na pozbawieniu wolności, i środki nieizolacyjne,<br />
których istotą jest ograniczenie lub pozbawienie pewnych swobód obywatelskich z pozostawieniem<br />
oskarżonego na wolności.<br />
Środkiem izolacyjnym jest tymczasowe aresztowanie. Do tej samej kategorii należałoby zaliczyć<br />
zatrzymanie ze względu na jego istotę, ale kpk(z 1997r.) nie zalicza go do środków zapobiegawczych i nie<br />
odnosi do niego przepisów ogólnie regulujących zasady ich stosowania.<br />
Środkami nie izolacyjnymi są:<br />
1. Poręczenie (majątkowe,<br />
społeczne, indywidualne),<br />
2. Dozór Policji,<br />
3. Dozór warunkowy Policji,<br />
4. Nakaz lub zakaz<br />
określonego zachowania,<br />
5. Zakaz opuszczania kraju<br />
przez oskarżonego.<br />
58
76. Cele i funkcje środków zapobiegawczych.<br />
Jako jedyne można je stosować tylko w stosunku do oskarżonego (podejrzanego). Środki zapobiegawcze są<br />
zabezpieczeniem się przed faktami prawdopodobnymi, do których jeszcze nie doszło (np. aresztuje się<br />
podejrzanego z powodu obawy, że będzie się ukrywał).<br />
Środki zapobiegawcze spełniają jedną funkcję zasadniczą i dwie funkcje akcesoryjne.<br />
Funkcja zasadnicza (prewencyjna). Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia<br />
prawidłowego toku postępowania. Zabezpieczenie to polega na tym, że:<br />
1. „zabezpiecza” się oskarżonego dla procesu, „uniemożliwiając” mu ucieczkę bądź ujmując go już w<br />
czasie ucieczki i ukrywania się;<br />
2. Pozbawia się oskarżonego albo co najmniej utrudnia mu się naruszanie prawidłowego toku procesu,<br />
np. wpływanie na zeznania świadków, zacierania śladów.<br />
Zastosowanie więc środka zapobiegawczego, choćby najostrzejszego, jakim jest tymczasowe aresztowanie,<br />
nie obala domniemania niewinności, choć niewąt<strong>pl</strong>iwie jest wskazówką, że oblanie go jest wysoce<br />
prawdopodobne.<br />
Funkcja akcesoryjna (ochronna) polega na zapobieganiu popełnieniu nowego przestępstwa przez<br />
oskarżonego. Oskarżony odcięty od wspólników, narzędzi, przedmiotu wykonawczego traci możliwość<br />
działania, a w każdym razie popełnienie przestępstwa staje się utrudnione.<br />
Należy tu rozróżnić możliwość powstania dwóch, dość istotnie różniących się sytuacji:<br />
1. Oskarżonemu zarzuca się popełnienie przestępstwa x, a nadto zachodzi obawa, że w razie<br />
pozostawienia na wolności popełni przestępstwo y; aresztuje się go z powodu obawy, że popełni<br />
przestępstwo y.<br />
2. Oskarżonemu nie zarzuca się popełnienia przestępstwa x, lecz tylko zachodzi obawa, że w razie<br />
dalszego pozostawania na wolności popełni przestępstwo y; aresztuje się go z powodu obawy, że<br />
popełni przestępstwo y.<br />
W pierwszej sytuacji mamy do czynienia z tymczasowym aresztowaniem względnie predeliktualnym, w<br />
drugiej z tymczasowym aresztowaniem bezwzględnie predeliktualnym. Środki zapobiegawcze można<br />
stosować wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego<br />
przestępstwa. Jednoznacznie przeciwstawia się stosowania środków zapobiegawczych wyłącznie w<br />
celach represyjnych.<br />
77. Przesłanki środków zapobiegawczych<br />
Art.249 Przesłanki i tryb zastosowania środków zapobiegawczych<br />
§ 1. Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a<br />
wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa;<br />
można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony<br />
popełnił przestępstwo.<br />
§ 2. W postępowaniu przygotowawczym można stosować środki zapobiegawcze tylko względem osoby,<br />
wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów.<br />
§ 3. Przed zastosowaniem środka zapobiegawczego sąd albo prokurator stosujący środek przesłuchuje<br />
oskarżonego, chyba że jest to niemożliwe z powodu jego ukrywania się lub jego nieobecności w kraju.<br />
Należy dopuścić do udziału w przesłuchaniu ustanowionego obrońcę, jeżeli się stawi; zawiadomienie<br />
obrońcy o terminie przesłuchania nie jest obowiązkowe, chyba że oskarżony o to wnosi, a nie utrudni to<br />
przeprowadzenia czynności. O terminie przesłuchania sąd zawiadamia prokuratora.<br />
§ 4. Środki zapobiegawcze mogą być stosowane aż do chwili rozpoczęcia wykonania kary. Przepis<br />
niniejszy stosuje się do tymczasowego aresztowania tylko w razie orzeczenia kary pozbawienia<br />
wolności.<br />
§ 5. Prokurator i obrońca mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu dotyczącym przedłużenia<br />
stosowania tymczasowego aresztowania oraz rozpoznania zażalenia na zastosowanie lub przedłużenie<br />
59
tego środka zapobiegawczego. Niestawiennictwo obrońcy lub prokuratora należycie zawiadomionych o<br />
terminie nie tamuje rozpoznania sprawy.<br />
78. Przesłanki pozytywne i negatywne tymczasowego aresztowania.<br />
Pozytywne przesłanki:<br />
Tymczasowe aresztowanie może nastąpić:<br />
1. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy<br />
nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu. Jest to tzw. Obawa<br />
ucieczki.<br />
2. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań<br />
lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne, jest to tzw. „ obawa<br />
matactwa”<br />
3. Wyjątkowo także wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony któremu zarzucano<br />
popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub<br />
bezpieczeństwu powszechnemu, a zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.<br />
4. W postępowaniu przyśpieszonym w sprawie o występek o charakterze chuligańskim tymczasowe<br />
aresztowanie jest obligatoryjne, przy czym chuligański charakter czynu stanowi samoistną podstawę<br />
jego zastosowania. Jeżeli jednak zachodzi choć jedna z okoliczności wyłączających tymczasowe<br />
aresztowanie, to trzeba zrezygnować z postępowania przygotowawczego i prowadzić postepowanie<br />
dalej w trybie uproszczonym.<br />
Negatywne przesłanki:<br />
1. Pierwszy zakaz względny przewiduje art. 259 § 1, stwierdzając, że jeżeli szczególne względy nie<br />
stoją temu na przeszkodzie , należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy<br />
pozbawienie oskarżonego wolności:<br />
a)Powodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo<br />
b)Pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej rodziny<br />
2. Drugi zakaz względny przewiduje art. 259 § 2, w myśl którego tymczasowego aresztowania nie<br />
stosuje się , gdy na podstawie okoliczności sprawy można przewidywać, że sąd orzeknie w stosunku do<br />
oskarżonego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonywania lub karę<br />
łagodniejszą, albo że okres tymczasowego aresztowania przekroczy przewidywalny wymiar kary<br />
pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia.<br />
3. Trzeci zakaz względny ustanowił art. 259 § 3, tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli<br />
przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą roku, chyba że sprawca został<br />
ujęty na gorącym uczynku lub bezpośrednio potem. Zgodnie z regułą a maiori ad minus niedopuszczalne<br />
jest tymczasowe aresztowanie w sprawie o przestępstwo niezagrożone karą pozbawienia wolności.<br />
Względność zakazów drugiego i trzeciego wynika nadto z art. 259 § 4, który przewiduje, że oba te zakazy<br />
nie mają zastosowania, gdy oskarżony ukrywa się, uporczywie nie stawia się na wezwania lub w inny<br />
bezprawny sposób utrudnia postępowanie albo nie można ustalić jego tożsamości. Idea pełnej zaliczalności<br />
tymczasowego aresztowania musi w tych wypadkach ustąpić pierwszeństwa pragmatyzmowi procedury.<br />
60
<strong>Opracowanie</strong> Piotra H.<br />
92. Funkcje postępowania przygotowawczego<br />
Wyróżnia się 3 zasadnicze funkcje postępowania przygotowawczego:<br />
1) Funkcja przygotowawcza<br />
- doprowadzenie sprawy do stanu, w którym można ją skierowad na drogę postępowania sądowego (ustalenie czy i kto<br />
popełnił czyn, czy był to czyn przestępny)<br />
- zebranie, zabezpieczenie, utrwalenie materiału dowodowego dla sądu<br />
- odpowiednie przygotowanie sprawy, tak faktyczne jak prawne, tak by organ mógł podjąd decyzję, albo o definitywnym<br />
zakooczeniu tego stadium przez umorzenie bądź skierowanie jej do kolejnego stadium.<br />
2) Funkcja profilaktyczna<br />
- polega na zapobieganiu przestępczości, poprzez:<br />
a) ujawnianie przestępstw<br />
b)trafne stosowanie środków przewidzianych w procesie karnym<br />
c)ujawnianie i wyjaśnianie okoliczności sprzyjających popełnieniu przestępstwa<br />
- zawiadamianie przez organ procesowy określonych podmiotów o wszczęciu i ukooczeniu postępowania przeciwko<br />
określonym osobom – np. art.21§1<br />
- ponadto realizacji funkcji profilaktycznej służy sygnalizacja uchybieo z art.19 k.p.k.<br />
3) Funkcja gwarancyjna<br />
- polega na określaniu praw i obowiązków wszystkich uczestników postępowania przygotowawczego:<br />
a)zapewnianie równych praw stronom<br />
b)informowanie stron o przysługującym im prawach i obowiązkach dotyczących tego etapu procesu – obowiązek<br />
pouczenia z art.16 k.p.k.<br />
93. Cele postępowania przygotowawczego<br />
Są ściśle związane z celami ogólnymi postępowania karnego (art.2§1 pkt.1-4 k.p.k.)<br />
- zwalczanie przestępstw<br />
- zapobieganie przestępstwom<br />
- umacnianie poszanowanie prawa i zasad współżycia społecznego<br />
- ochrona interesów pokrzywdzonego<br />
- rozstrzyganie sprawy w rozsądnym terminie<br />
Z ogólnymi celami postępowania karnego związana jest zasada trafnej reakcji karnej, tzn. ze tylko osoba winna popełnienia<br />
zarzucanego czynu, powinna ponieśd odpowiedzialnośd karną i tylko taką na jaką zasługuje.<br />
Cele postępowania przygotowawczego zostały unormowane przez ustawodawcę w art. 297§1 pkt.1-5 k.p.k.<br />
1. ustalenie czy został popełniony czyn zabroniony i czy stanowi on przestępstwo, czy nie występują negatywne<br />
przesłanki z art.17§1<br />
2. wykrycie i w razie potrzeby ujęcie sprawcy<br />
3. zebranie danych odnośnie oskarżonego i wywiad środowiskowy następują po wszczęciu postępowania In personam<br />
4. wyjaśnienia okoliczności sprawy, ustalenie ilości pokrzywdzonych i rozmiarów szkody<br />
5. zebranie, zabezpieczenie, utrwalenie dowodów dla sądu<br />
W postępowaniu przygotowawczym należy dążyd także do wyjaśnienia okoliczności, które sprzyjały popełnieniu czynu.<br />
94. Formy postępowania przygotowawczego<br />
1) Śledztwo<br />
2) Dochodzenie<br />
61
95. Fazy postępowania przygotowawczego<br />
96. Śledztwo<br />
97. Porządek czynności w śledztwie<br />
98. Dochodzenie<br />
Pierwsza faza – informacje o przestępstwie<br />
Źródła informacji o przestępstwie<br />
a) działanie własne organów ścigania<br />
-czynności operacyjno rozpoznawcze<br />
-analiza informacji dostarczanych przez media<br />
-w wyniku prowadzenia innych postępowao karnych<br />
-ustalenia w związku z prokuratorską kontrolą przestrzegania praw<br />
b)zawiadomienie o przestępstwie<br />
-od osób trzecich, czyli osób fizycznych, instytucji paostwowych i samorządowych<br />
(każdy dowiedziawszy się o popełnieniu przestępstwa ściganego z urzędu ma<br />
społeczny obowiązek zawiadomid o tym policję albo prokuratora)<br />
(zawiadomienie może byd złożone w każdej jednostce policji lub prokuratury bez<br />
względu na miejsce popełnienia przestępstwa<br />
-zawiadomienie od pokrzywdzonego<br />
-zawiadomienie od samego sprawcy<br />
Druga faza – postępowanie sprawdzające<br />
Po otrzymaniu zawiadomienia jeśli fakty w zawiadomieniu o przestępstwie uzasadniają podejrzenia o popełnieniu<br />
przestępstwa to organ wszczyna postępowanie, jeśli nie uzasadniają następuje odmowa wszczęcia postępowania. Jeśli nie<br />
można wszcząd postępowania, albo odmówid wszczęcia, a wskazane w zawiadomieniu fakty budzą wąt<strong>pl</strong>iwości to przeprowadza<br />
się postępowanie sprawdzające.<br />
1) Cel – uzupełnienie danych zawartych w zawiadomieniu, sprawdzenie faktów w tym zakresie<br />
2) Czas – do 30 dni trzeba wydad postanowienie o wszczęciu lub odmowie wszczęcia śledztwa/dochodzenia<br />
3) Organ prowadzący – każdy organ uprawniony do wszczęcia i prowadzenie postępowania przygotowawczego,<br />
natomiast czynności operacyjno-rozpoznawcze, tylko organ wyraźnie upoważniony (CBA, Policja)<br />
4) Forma czynności sprawdzających<br />
a) żądanie przez organ ścigania uzupełnienie danych zawartych w zawiadomieniu (gdy zawiadomienie jest<br />
ogólnikowe, zawiera luki i braki uniemożliwiające podjęcie decyzji)<br />
b) sprawdzenie przez organ ścigania faktów zawartych w zawiadomieniu<br />
-działania mające na celu sprawdzenie wiarygodności tych faktów<br />
-czynności poza procesowe np. wywiady, obserwacje środowiska, notatki urzędowe<br />
c) przesłuchanie w charakterze świadka osoby zawiadamiającej<br />
Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania przygotowawczego zostaje wydane gdy:<br />
- dane zawarte w zawiadomieniu nie uzasadniają wszczęcia postępowania<br />
- po przeprowadzeniu czynności sprawdzających brak danych uzasadniających podejrzenie popełnienia przestępstwa<br />
Podstawy odmowy -> art.17 k.p.k.<br />
Postanowienie o odmowie wydaje prokurator, albo policja, przysługuje na nie zażalenie.<br />
Trzecia faza – postępowanie w niezbędnym zakresie<br />
Następuje przed wydaniem formalnej decyzji o wszczęciu postępowania i jest to faktyczne wszczęcie postępowania.<br />
Uzasadnienie wszczęcia postępowania w niezbędnym zakresie – gdy istnieje koniecznośd niezwłocznego zabezpieczenia śladów i<br />
dowodów przestępstwa.<br />
Przesłanki:<br />
- istnieją podstawy do wszczęcia postępowania przygotowawczego<br />
-zachodzi wypadek niecierpiącej zwłoki – uzasadniona obawa utraty, zniekształcenia śladów i dowodów<br />
-czynności procesowe są przeprowadzane w granicach koniecznych, dla zabezpieczenia śladów dowodów<br />
-czynności są przeprowadzane w niezbędnym zakresie<br />
Zakres podejmowanych czynności dowodowych:<br />
-pobranie odcisków<br />
-fotografowanie osoby podejrzanej<br />
62
-przeszukanie<br />
-pobranie próbek krwi, włosów, wydzielin<br />
Czas – do pięciu dni od pierwszej czynności, następnie organ procesowy musi wydad formalną decyzję<br />
Czwarta faza – formalne wszczęcie śledztwa/dochodzenia in rem<br />
Postępowanie przygotowawcze w sprawie – In rem zostaje wszczęte gdy jest uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa<br />
(i nie ma podstawy do wszczęcia postepowania w niezbędnym zakresie) – następuje to w wyniku wydania przez organ<br />
postanowienia o wszczęciu postępowania<br />
- podstawa faktyczna uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa<br />
- Podstawa prawna brak przesłanek z art. 17<br />
- czas niezwłocznie po otrzymaniu zawiadomienia o przestępstwie (do 7 dni)<br />
- organ śledztwo – prokurator / dochodzenie – policja, prokurator<br />
Elementy wspólne śledztwa i dochodzenia:<br />
- możliwośd wykorzystania wielu źródeł i środków dowodowych<br />
- może byd poprzedzone postępowaniem sprawdzającym lub w niezbędnym zakresie<br />
-może byd wszczęte In rem lub In personam<br />
Śledztwo<br />
Czas – do trzech miesięcy, w uzasadnionych<br />
przypadkach 1 rok (art. 310 k.p.k.)<br />
W szczególnych przypadkach można przedłużyd na<br />
dalszy czas oznaczony<br />
Organy – prokurator wyłącznie może je wyłącznie<br />
wszcząd, zamknąd, postawid zarzuty w formie<br />
zarządzenie, może je przekazad w całości lub w<br />
określonym zakresie policji.<br />
Przedmiot (fakultatywnie) – śledztwo gdy prokurator<br />
tak postanowi, o występki ze względu na zawiłośd<br />
sprawy<br />
Kryteria:<br />
Przedmiot (obligatoryjnie):<br />
przedmiotowe – art. 209pkt.1 i 4 k.k. –<br />
zbrodnie, przestępstwa przeciwko życiu i<br />
zdrowiu, zdrada dy<strong>pl</strong>omatyczna,<br />
nawoływanie do wojny napastniczej, zamach<br />
terrorystyczny, obrót gospodarczy,<br />
szpiegostwo, sprawy należące do<br />
właściwości sądu okręgowego, występki w<br />
których nie prowadzi się dochodzenia<br />
<br />
<br />
podmiotowe – art. 309 pkt.2 - wszystkie<br />
przestępstwa jeśli domniemanym sprawcą<br />
jest sędzia prokurator, funkcjonariusz policji,<br />
ABW, AW, SKW, SWW, UC, CBA, CBŚ.<br />
Mieszane – gdy funkcjonariusze określonych<br />
służb dopuszczają się określonych kategorii<br />
czynów zabronionych (art.309 pkt.3)<br />
Dochodzenie<br />
Czas - do dwóch miesięcy, w uzasadnionych<br />
przypadkach 3 miesiące (art. 325i k.p.k.)<br />
W szczególnych przypadkach można przedłużyd na<br />
dalszy czas oznaczony<br />
Organy – prokurator, policja, organy z przepisów<br />
szczególnych<br />
Przedmiot – wyłącznie fakultatywne, czynności<br />
zagrożone karą do 5 lat pozbawienia wolności, szkoda<br />
do 100000 PLN, sprawy z art. 159 k.k., art. 262§2 k.k. i<br />
art. 279 k.k.<br />
Ogólnie sprawy będące we właściwości sądu<br />
rejonowego.<br />
Piąta faza – wszczęcie postępowania przygotowawczego In personam<br />
Wydanie postanowienia o przedstawieniu zarzutów kooczy postępowanie In rem i powoduje przejście do etapu In personam.<br />
Postanowienie to zostaje wydane gdy dane dostatecznie uzasadniają, że konkretna osoba popełniła czyn zabroniony.<br />
63
Zarzuty niezwłocznie przedstawia się podejrzanemu i przesłuchuje się go, chyba że nei jest to możliwe (np. z powodu ukrywania<br />
się, nieobecności w kraju itp.) Z chwilą przedstawienia zarzutów dana osoba ex lege uzyskuje status strony biernej ze wszystkimi<br />
konsekwencjami<br />
Przedstawienie zarzutów obejmuje następujące czynności:<br />
1. Sporządzenie postanowienia o przedstawieniu zarzutów<br />
2. Promulgacja treści zarzutu<br />
3. Pouczenie o prawach i obowiązkach z art. 300 kpk<br />
4. Przesłuchanie podejrzanego<br />
5. Pouczenie o prawie żądania uzasadnienia podstaw zarzutów<br />
6. Ustne/pisemne uzasadnienia podstaw zarzutów<br />
7. Ewentualne uzupełnienie lub zmiana zarzutów<br />
99. Czynności sądowe w postępowaniu przygotowawczym<br />
Rola sądu w postępowaniu przygotowawczym przejawia się w:<br />
1. Podejmowaniu przez sąd określonych czynności dowodowych<br />
a. Przesłuchanie świadka na żądanie stron, prokuratora<br />
b. Przesłuchanie świadka, który nie ukooczył 15 lat<br />
c. Przesłuchanie podejrzanego przed stosowaniem środka zapobiegawczego<br />
2. Wydawanie decyzji procesowych<br />
a. Skierowanie podejrzanego na badania psychiatryczne<br />
b. Wydanie postanowienia zarządzającego kontrolę rozmów telefonicznych<br />
c. Wydanie postanowienia o zastosowaniu tymczasowego aresztowania<br />
3. Sprawowanie kontroli instancyjnej w sprawie zażaleo (dotyczących: dalszego bytu postępowania, stosowanych<br />
środków przymusu, innych postanowieo), ponadto kontrolowane są decyzje prokuratora<br />
Wszystkie te sprawy rozpatruje sąd w jednoosobowym składzie, w pierwszej instancji<br />
100. Zakończenie i zamknięcie postępowania przygotowawczego<br />
Działania mające na celu zakooczenie i zamknięcie postępowania przygotowawczego:<br />
1. Zamknięcie śledztwa/dochodzenia<br />
a. Formalne zamknięcie śledztwa gdy do sądu ma byd skierowany akt oskarżenia lub wniosek o<br />
warunkowe umorzenie postępowania<br />
b. Czynności poprzedzające wydanie postanowienia o zamknięciu postępowania:<br />
i. Powiadomienie podejrzanego i obroocy o terminie koocowego zapoznania się z materiałami<br />
postępowania (następuje to na ich wniosek)<br />
ii. Udostępnienie podejrzanemu i jego obroocy akt śledztwa w celu osobistego przejrzenia<br />
iii. Koocowe zaznajomienie się podejrzanego z materiałami postępowania<br />
iv. Pouczenie stron o możliwości składania wniosków o uzupełnienie śledztwa<br />
v. Ewentualne uzupełnienie postępowania przygotowawczego<br />
2. Zawieszenie postępowania przygotowawczego<br />
a. Nie merytoryczne, czasowe zakooczenie postepowania, polega na przerwaniu biegu postępowania na<br />
okres trwania przeszkody<br />
b. Przesłanki (wyłącznie podmiotowe):<br />
i. Nie można ująd podejrzanego<br />
ii. Choroba psychiczna podejrzanego<br />
iii. Inna ciężka choroba podejrzanego<br />
c. Forma decyzji o zawieszenie postępowania postanowieni wydane, lub zatwierdzone przez prokuratora,<br />
służy na nie zażalenie<br />
d. W czasie zawieszenia organ procesowy jest zobligowany do przeprowadzenia czynności mających na celu<br />
zabezpieczenie dowodów, również możliwe jest stosowanie środków zapobiegawczych<br />
64
e. Po ustaniu przyczyn należy niezwłocznie podjąd postępowanie<br />
3. umorzenie postępowania przygotowawczego<br />
a. unicestwia proces, ma trwały charakter, następuje, gdy nie ma dostatecznych podstaw do wniesienia aktu<br />
oskarżenia:<br />
i. nie wykryto sprawcy<br />
ii. niepopełnienie przez podejrzanego zarzucanego mu czynu<br />
b. organ wydający postanowienie o umorzeniu – prokurator lub policja (śledztwo powierzone)<br />
c. rodzaje umorzenia:<br />
4. Akt oskarżenia<br />
i. rejestrowe – gdy brak podstaw do wykrycia sprawcy, postepowanie się umarza i wpisuje sprawę<br />
do rejestru przestępstw, jest to wyłączna decyzja organu nieprokuratorskiego<br />
ii. umorzenie absorpcyjne – stanowi wyjątek od zasady legalizmu, wyrażonej w art. 10 kpk na rzecz<br />
oportunizmu<br />
a. Zasadnicza skarga procesowa rozpoczynająca stadium jurysdykcyjne procesu przed sądem I instancji<br />
b. Jest to czynnośd procesowa uprawnionego podmiotu polegająca na oświadczeniu woli ścigania<br />
oskarżonego w drodze procesu karnego – ma charakter postulujący, zawierający wniosek o sądowe<br />
rozpoznanie sprawy<br />
c. Czas do 14 dni od daty zamknięcia śledztwa<br />
d. Podmioty uprawnione do sporządzenia i wniesienia aktu oskarżenia:<br />
i. Prokurator – przestępstwa publiczno skargowe<br />
ii. Organ paostwowy, inny niż prokurator z Mozy przepisów szczególnych<br />
iii. Pokrzywdzony – prywatny akt oskarżenia<br />
101. Wymogi formalne aktu oskarżenia<br />
Akt oskarżenia musi zawierad:<br />
1) imię i nazwisko oskarżonego, inne dane o jego osobie oraz dane o zastosowaniu środka zapobiegawczego,<br />
2) dokładne określenie zarzucanego oskarżonemu czynu ze wskazaniem czasu, miejsca, sposobu i okoliczności jego<br />
popełnienia oraz skutków<br />
3) wskazanie, że czyn został popełniony jako recydywa<br />
4) wskazanie przepisów ustawy karnej, pod które zarzucany czyn podpada,<br />
5) wskazanie sądu właściwego do rozpoznania sprawy i trybu postępowania,<br />
6) uzasadnienie oskarżenia.<br />
7) podpis oskarżyciela<br />
8) oznaczenie pisma, wskazanie oskarżyciela<br />
102. Wniosek prokuratora o skazanie oskarżonego bez rozprawy. Przesłanki i tryb<br />
postępowania<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Jest to forma konsensualizmu procesowego, gdy prokurator składa wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie<br />
uzgodnionej kary za występek do 10 lat pozbawienia wolności bez przeprowadzania rozprawy<br />
Z takim wnioskiem może wystąpid jedynie prokurator, gdy okoliczności przestępstwa nie budzą wąt<strong>pl</strong>iwości (na<br />
podstawie zebranego materiału dowodowego)<br />
Inicjatywa wniosku o skazanie bez rozprawy – podejrzany, obrooca, organ prowadzący postępowanie przygotowawcze<br />
ostateczna decyzja należy do podejrzanego<br />
Treśd wniosku:<br />
o<br />
o<br />
o<br />
Oznaczenie wniosku<br />
Treśd porozumienia<br />
Wskazanie dokumentu porozumienia<br />
Po wniesieniu wniosku, istnieje możliwośd późniejszej apelacji<br />
65
103. Nadzór prokuratora nad postępowaniem przygotowawczym<br />
Prokurator nadzoruje postepowanie w zakresie w jakim sam go nie prowadzi, może nadzorowad:<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
o<br />
o<br />
o<br />
Postępowanie sprawdzające<br />
Postępowanie w niezbędnym zakresie<br />
Dochodzenie, śledztwo prowadzone przez policję<br />
Podmiot nadzoru – prokurator<br />
Przedmiot nadzoru – prawidłowośd postępowania, sprawnośd procesu, realizowanie czynności procesowych w sposób<br />
przemyślany, ukierunkowany<br />
Zakres i sposób nadzoru:<br />
o<br />
o<br />
o<br />
o<br />
Zaznajomienie się z zamierzeniami prowadzącego postępowanie<br />
Żądanie przedstawienia sobie zebranych materiałów<br />
Uczestniczenie w czynnościach dokonywanych przez prowadzących postępowanie, ponadto może je<br />
przeprowadzid osobiście lub przejąd sprawę<br />
Wydawanie postanowieo, zarządzeo, poleceo i uchylanie, zmienianie postanowieo wydanych przez<br />
prowadzącego<br />
Może wydawad wytyczne, skierowane są np. do Policji, służą właściwemu ukierunkowaniu postępowania, mogą mied<br />
postad niesformalizowanego pisma, pozwalają na bieżącą kontrolę<br />
Spostrzeżenia i uwagi pracy organów policji prokurator przekazuje kierownikowi danej jednostki niewykonywanie<br />
poleceo prokuratora wszczęcie postępowania dyscy<strong>pl</strong>inarnego<br />
105. Formalna i merytoryczna kontrola aktu oskarżenia<br />
Formalna kontrola (art. 337)<br />
o<br />
o<br />
o<br />
o<br />
Cele wstępnej kontroli:<br />
• Ustalenie czy odpowiada warunkom formalnym<br />
• W przypadku wniosku o warunkowe umorzenie posteopowania i wniosku o zastosowanie środków<br />
zapobiegawczych następuje sprawdzenie czy wnioski spełniają warunki pisma procesowego i art. 119<br />
kpk<br />
• Ustalenie czy zachodzi potrzeba skierowania sprawy na posiedzenie<br />
Wstępnej kontroli dokonuje prezes sądu (może scedowad swoje obowiązki na innego sędziego)<br />
W przypadku wystąpienia braków formalnych sędzia zwraca akt oskarżenia w celu usunięcia ich w terminie do<br />
7 dni – następuje to w formie zarządzenia na które służy zażalenie<br />
Z chwilą złożenia aktu oskarżenia, sprawa jest już zawisła przed sądem<br />
Merytoryczna kontrola (art. 339):<br />
o<br />
o<br />
Sprawę kieruje się na posiedzenie obligatoryjnie gdy:<br />
• Prokurator złożył wniosek o orzeczenie środków zapobiegawczych<br />
• Następuje potrzeba rozważenia kwestii warunkowego umorzenia postepowania<br />
• Kwestia rozpoznania zawartego w akcie oskarżenia wniosku z art. 335 (skazanie bez rozprawy)<br />
Fakultatywnie:<br />
• Występują przesłanki z art. 17<br />
• Umorzenie z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw oskarżenia<br />
• Wydanie postanowienia o niewłaściwości sądu<br />
• Zwrot sprawy prokuratorowi w celu usunięcia istotnych braków postepowania przygotowawczego<br />
• Wydanie postanowienia o zawieszenie postępowania<br />
• Postanowienie o tymczasowym aresztowaniu lub innym środku zabezpieczającym<br />
• Wydanie wyroku nakazowego<br />
106. Rozpoczęcie rozprawy głównej<br />
Przewodniczący bezpośrednio po wejściu na salę zarządza wywołanie sprawy rozpoczęcie rozprawy głównej<br />
<br />
Następne czynności:<br />
o<br />
Przewodniczący sprawdza czy wszyscy wezwani stawili się oraz czy nie ma przeszkód w rozpoznaniu sprawy<br />
66
o<br />
o<br />
o<br />
W razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego, którego obecnośd jest obowiązkowa<br />
przewodniczący zarządza jego natychmiastowe zatrzymanie i doprowadzenie (art. 382), rozprawę przerywa się<br />
lub odracza postanowieniem<br />
Niestawiennictwo powoda cywilnego – sąd wydaje postanowienie o pozostawieniu sprawy bez rozpoznania,<br />
chyba że powód złożył wniosek o rozpoznanie sprawy mimo jego nieobecności (art. 383)<br />
Po sprawdzeniu obecności przewodniczący zarządza opuszczenie Sali rozpraw przez świadków, na Sali mogą<br />
zostad: biegli, pokrzywdzony, podmiot z 416<br />
W tej fazie, do rozpoczęcia przewodu pokrzywdzony może: złożyd oświadczenie, że będzie działał w charakterze<br />
oskarżyciela posiłkowego lub zgłosid powództwo cywilne<br />
107. Jawność rozprawy głównej<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
Jest to prawo do brania udziału w rozprawie, oprócz uczestników przysługujące również publiczności (osoby<br />
pełnoletnie, nieuzbrojone – wyjątkowo prowadzący może wyrazid zgodę), nie mogą byd obecne osoby w stanie nie<br />
licującym z powagą sądu<br />
Z reguły rozprawa odbywa się jawnie, chod jawnośd można wyłączyd<br />
Media mogą rejestrowad przebieg rozprawy pod warunkiem:<br />
o<br />
o<br />
o<br />
Gdy przemawia za tym uzasadniony interes społeczny<br />
Nie sprzeciwia się temu ważny interes uczestnika<br />
Nie będzie utrudniad prowadzenia postępowanie<br />
Ograniczenie jawności:<br />
o<br />
• Sąd o tym decyduje<br />
Wewnętrzne - Oskarżony i inni uczestnicy postępowania:<br />
o<br />
• Oskarżony – ze względu na naganne zachowanie, na czas przesłuchania świadka lub biegłego,<br />
tymczasowo aresztowanego, gdy sprawia to trudności<br />
• Inni uczestnicy postepowania – gdy swoim zachowaniem naruszają spokój lub porządek czynności<br />
sądowych<br />
• O skutkach nieobecności należy poinformowad<br />
Zewnętrznej – ograniczenie jawności wobec publiczności i poszczególnych osób:<br />
Ogłoszenie wyroku jest jawne<br />
• Ex lege, obligatoryjnie:<br />
• rozpoznawanie wniosku prokuratora o umorzenie postepowania z powodu<br />
niepoczytalności sprawcy i zastosowaniu środków zabezpieczających<br />
• Gdy odczytywane są protokoły świadka incognito<br />
• Gdy rozprawa dotyczy pomówienia lub znieważenia<br />
• Fragmentu rozprawy – gdy sąd przesłuchuje osobę zobowiązaną do zachowania<br />
tajemnicy<br />
• Na mocy decyzji sądu – na wniosek uprawnionego, fakultatywnie:<br />
• Przesłuchanie świadka koronnego<br />
• Na żądanie osoby, która złożyła wniosek o ściganie<br />
• Wyłączenie jawności, jeśli jawnośd miałaby wywoład: zakłócenie spokoju publicznego,<br />
obrazę dobrych obyczajów, ujawnienie okoliczności, które ze względu na ważny interes<br />
paostwa powinny byd zachowane w tajemnicy, naruszenie ważnego interesu<br />
prywatnego<br />
• Gdy jeden z oskarżonych jest nieletni, lub na czas przesłuchania świadka, który nie<br />
ukooczył 15 lat<br />
108. Prowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonego<br />
<br />
Z reguły obecnośd oskarżonego jest obowiązkowa podczas rozprawy, dlatego też przewodniczący może wydad<br />
zarządzenie uniemożliwiające mu wydalenie się z sądu<br />
Gdy rozprawa jest prowadzona lub kontynuowana bez oskarżonego uchybienie o bezwzględnym charakterze –<br />
następuje uchylenie wyroku i ponowne rozpoznanie sprawy<br />
67
Dopuszczalna jest nieobecnośd w trybie uproszczonym i prywatnoskargowym, ponadto gdy mimo upomnienia<br />
oskarżony zakłóca porządek rozprawy lub godzi w powagę sądu, przewodniczący zarządzeniem może go wydalid z Sali<br />
rozpraw na pewien czas, po jego powrocie należy go poinformowad o przebiegu rozprawy<br />
Można przeprowadzid rozprawę pod nieobecnośd oskarżonego gdy:<br />
o<br />
o<br />
o<br />
o<br />
Oskarżony odpowiadał z wolnej stopy i złożył już wyjaśnienia, a bez zezwolenia opuszcza salę rozpraw<br />
Po złożeniu wyjaśnieo, zawiadomiony o terminie rozprawy przerwanej lub odroczonej nie stawi się w sądzie<br />
bez usprawiedliwienia<br />
Gdy wprowadzi się w stan niezdolności udziału w rozprawie<br />
Odmawia udziału w rozprawie – zawiadomiony oświadcza, że się nie stawi an rozprawie; uniemożliwia<br />
doprowadzenie go na rozprawę; nie stawia się na rozprawę bez usprawiedliwienia<br />
68