Laboratorium podstaw kompatybilności elektromagnetycznej

akcesoriów pomiarowych. W przypadku pomiarów w polu dalekim wykorzystywany
jest system anten pomiarowych – zamontowanych na maszcie (rys.1), dla pola
bliskiego wykorzystywany jest układ sond pola bliskiego dla składowej magnetycznej
i elektrycznej (rys.2).
antena pomiarowa
odbiornik pomiarowy
Obiekt
testowany
tłumik
przedwzmacniacz
Rys. 1. Podstawowa konfiguracja do pomiarów emisji elektromagnetycznej – pole dalekie
odbiornik pomiarowy
Obiekt
testowany
sondy pola E i H
przedwzmacniacz
tłumik
Rys. 2. Podstawowa konfiguracja do pomiarów emisji elektromagnetycznej – pole bliskie
Pomiary natężenia promieniowanego pola elektromagnetycznego należy
wykonywać anteną umieszczaną w ściśle określonej odległości, mierzonej
w płaszczyźnie poziomej od granicy umowną linią prostą, poprowadzoną wzdłuż
prostego, geometrycznego obrysu, obejmującego badane urządzenie. Jeśli z powodu
zbyt wysokiego poziomu tła zakłóceń lub z innych przyczyn nie można wykonywać
pomiarów w odległości 10 m, to dla urządzeń klasy B można je przeprowadzić
w odległości 3 m. W celu uzyskania zgodności wyników z pomiarem
w znormalizowanej odległości 10 m należy dokonać odpowiedniego przeliczenia,
stosując współczynnik proporcjonalności malejący o 20 dB na dekadę wzrostu
odległości pomiarowej. Pomiary sondami wykonujemy w najbliższej odległości od
źródła emisji w zakresie milimetrów, centymetrów.
Pomiary emisji promieniowanej są jednym z trudniejszych i prawdopodobnie
najkosztowniejszych badań, ponieważ wymagają specjalnego stanowiska
pomiarowego o pomijalnym poziomie tła elektromagnetycznego. Zalecenia
większości norm dotyczących emisyjności urządzeń zakładają, że pomiary emisji
promieniowanej powinny być przeprowadzane na tzw. otwartym poligonie
pomiarowym (ang. OATS Open Area Test Site).
45