Unieruchomienie szczękowo-żuchwowe z zastosowaniem ...
Unieruchomienie szczękowo-żuchwowe z zastosowaniem ...
Unieruchomienie szczękowo-żuchwowe z zastosowaniem ...
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
2005, LVIII, 12 Przezwyrostkowe śruby bikortykalne<br />
no pod koniec lat 80-tych XX wieku systemy<br />
śrub bikortykalnych (1), określane najczęściej<br />
mianem IMF (intermaxillary fixation). Zestaw<br />
IMF składa się śrub bikortykalnych wraz osprzętem<br />
do ich wprowadzania: śrubokręt, wiertło i<br />
imadło do drutu (ryc. 2). Śruby mają wielkość<br />
od 8 do 15 mm (5) i średnicę od 1,8 do 2,0.<br />
Wystające ponad poziom błony śluzowej głowy<br />
śrub mają krzyżujące się pod kątem prostym<br />
kanały, umożliwiające przewleczenie drutu<br />
do wyciągu <strong>szczękowo</strong>-<strong>żuchwowe</strong>go (ryc. 1).<br />
Typowym miejscem wprowadzania śrub jest wyrostek<br />
zębodołowy szczęki i część zębodołowa<br />
żuchwy (przestrzenie pomiędzy korzeniami zębów<br />
14-12, 22-24, 32-34, 42-44).<br />
Ryc. 1. Śruby bikortykalne.<br />
Materiał i metody<br />
W Klinice Chirurgii Twarzowo-Szczękowej<br />
Wojskowego Instytutu Medycznego stalowe śruby<br />
bikortykalne IMF stosujemy od 2004 roku.<br />
System ten użyliśmy do unieruchomienia żuchwy<br />
u 31 chorych. Wśród nich było 29 mężczyzn<br />
i 2 kobiety. Wiek chorych wahał się od 10<br />
do 71 lat. System śrub IMF zastosowano u 12<br />
chorych ze złamaniami żuchwy bez przemieszczeń<br />
odłamów, chorych leczonych chirurgicznie<br />
z powodu wad gnatycznych (16 osób) oraz chorych<br />
wymagających unieruchomienia szczęk w<br />
trakcie leczenia różnych patologii stawów skroniowo-żuchwowch<br />
(3 osoby).<br />
Śruby wprowadzano w znieczuleniu miejscowym,<br />
nasiękowym. Wyjątkiem były planowe<br />
zabiegi ortognatyczne wykonywane w znieczuleniu<br />
ogólnym. Miejsce wprowadzenia oceniano<br />
radiologicznie (pantomogram) celem określenia<br />
kształtu i przebiegu korzeni zębów, wykluczenia<br />
miejscowych stanów zapalnych oraz<br />
wyznaczenia punktów wprowadzenia (4, 6). Do<br />
wprowadzenia śrub bikortykalnych wystarczyło<br />
niewielkie punktowe nacięcie błony śluzowej<br />
oraz nawiercenie blaszki zbitej kości (ryc. 3).<br />
Wprowadzano stalowe śruby o średnicy 2 mm,<br />
długości 8 lub 12 mm. Na nadśluzówkową część<br />
śruby zakładano wyciągi sztywne lub elastyczne<br />
Ryc. 2. Zestaw do stabilizacji <strong>szczękowo</strong>-<strong>żuchwowe</strong>j<br />
IMF.<br />
Ryc. 3. Wprowadzanie śruby bikortykalnej w wyrostek<br />
zębodołowy szczęki.<br />
907
Change language