เล่มที่ 33 (2553) - นิสิต - มหาวิทยาลัยบูรพา

เบลเยียม เยอรมัน และบางสวนของประเทศฝรั่งเศสและอังกฤษ สวนอีกชนิดหนึ่งที่
รูจักกันดีก็คือ อิริโอเฉีย จาโปนิคัส (Eriochier japonicus) ซึ่งมีถิ่นอาศัยอยูในประเทศ
ญี่ปุน ตั้งแตเกาะฮอกไกโดไปจนถึงเกาะกิวชิว โอกินาวา หมูเกาะซาคาลิน และ
ครอบคลุมไปถึงแผนดินใหญของจีน เกาหลี ไตหวัน ตลอดจนฮองกง เชนเดียวกับปูขน
อิริโอเฉีย ไซเน็นซิส ของประเทศจีน ปูขน อิริโอเฉีย จาโปนิคัส นี้มีลักษณะคลายคลึง
กับปูขนอิริโอเฉีย ไซเน็นซิสมาก จนบางครั้งอาจเขาใจผิดวาเปนชนิดเดียวกันก็ได
ปูขนมีกระดองรูปทรงสี่เหลี่ยมขนาดกวาง 7-8 เซนติเมตร สีน้ําตาลปนเหลือง
จนถึงน้ําตาลเขม มีขนเปนกระจุกบนขาทุกขาซึ่งถือเปนลักษณะเดน ขาเดินคูแรก
เปนกามหนีบ ขาเดินที่เหลืออีก 4 คู มีลักษณะเรียวยาว ไมเปนใบพาย กระดองสวนหนา
ไมเรียบ มีตุมทู ๆ เรียงกัน 2 แถว แถวแรกมี 2 ตุม แถวถัดมามี 3 ตุม ทั้งสองแถว
เรียงขนานกับริมขอบเบาตาดานใน ลักษณะเดนที่สังเกตเห็นไดชัด คือ ขอบดานขาง
ของกระดองมีหนามแหลม 4 อัน ที่กามมีขนสีน้ําตาลเขมลักษณะเปนกระจุกคลาย
สาหรายหางไก หอหุมหนา โดยเฉพาะบริเวณขอบดานนอกของกามหนีบ
ปูขนถือเปนหนึ่งในสุดยอดอาหารจีน สาเหตุที่ชาวจีนนิยมรับประทานปู
ชนิดนี้ก็เนื่องมาจากการที่ปูขนจะมีขายในตลาดใหซื้อหามารับประทานกันไดในชวง
ฤดูหนาวเทานั้น (ประมาณเดือนกันยายนถึงเดือนธันวาคม) ทําใหชาวจีนเชื่อวา
ปูชนิดนี้จะตองแข็งแรงมาก จึงสามารถเจริญเติบโตผานฤดูหนาวอันหนาวเหน็บมา
ได ฉะนั้นผูที่ไดกินเนื้อปูชนิดนี้แลวจะทําใหแข็งแรงเหมือนปู ปราศจากโรคภัยไขเจ็บ
ทําใหรางกายอบอุน แกโรคคออักเสบ รักษาอาการทางเดินอาหารไมปรกติ รวมทั้งมี
ผลในการถอนพิษดวย และความคิดอันนี้ไดสืบทอดตอกันมาจนกลายเปนความเชื่อ
ของชาวจีนไปในที่สุด
สําหรับเมืองไทยนั้น คนไทยรูจักปูขนมานานมากกวา 30 ปแลว บรรดาเศรษฐี
ทั้งหลายรูจักปูขนกันดี เมื่อกอนพอถึงฤดูหนาวทีก็ตองบินกันไปฮองกงเพื่อซื้อปูขนใส
กระติกน้ําแข็งหิ้วกลับมาเมืองไทย แตเดี๋ยวนี้คนไทยทั่วไปก็สามารถหาปูขนรับประทาน
118
วิทยาศาสตรเพื่อประชาชน