เล่มที่ 33 (2553) - นิสิต - มหาวิทยาลัยบูรพา

ของน้ํา ในที่นี้หมายถึงการสรางเหงื่อเพื่อชวยลดอุณหภูมิของรางกาย การลดความ
รอนดวยวิธีนี้เปนการควบคุมอุณหภูมิของรางกายระหวางออกกําลังกายและเปน
กลไกการควบคุมอุณหภูมิวิธีแรก ๆ เมื่ออุณหภูมิของรางกายสูงขึ้น วิธีนี้ระบายความ
รอนออกประมาณ 30 เปอรเซ็นต แตหากรางกายไมสามารถใหกระบวนการทั้งสี่ใน
การลดอุณหภูมิในรางกายใหต่ํากวา 38 องศาเซลเซียสไดก็จะเกิดโรคจากความรอนขึ้น
ซึ่งสามารถแบงยอยได 3 ประเภท ไดแก โรคตะคริวความรอน โรคเพลียความรอน
และโรคลมความรอน
1. โรคตะคริวความรอน เปนภาวะที่กลามเนื้อหดเกร็งเองโดยที่รางกาย
ไมไดสั่งใหเกร็ง หรือหดตัว แตกลามเนื้อนั้นหดเกร็งเองเปนระยะเวลาหนึ่ง รางกาย
ไมสามารถควบคุมใหกลามเนื้อมัดนั้น ๆ คลายตัวหรือหยอนลงได ถาหากไมไดรับ
การปฏิบัติที่ถูกตอง กลามเนื้อที่เปนตะคริวหรือหดเกร็งจะคอย ๆ คลายตัวทีละนอย
ไปเอง แตกวาจะหายคนที่เปนตะคริวก็จะมีความเจ็บปวดคอนขางมาก โดยทั่วไป
ตะคริวมักเกิดไมเกินสองนาที แตอาจมีบางรายเกิดนานไดถึงหานาทีหรือนานกวา
นั้น การเกิดตะคริวจากความรอนนั้นเกิดไดหลายที่ แตพบมากบริเวณหนาทองและ
ขา นอกจากนี้อาการที่พบรวมกันคือ อุณหภูมิรางกายเปลี่ยนไป เหงื่อออกมาก
กระหายน้ําหรือหัวใจเตนเร็ว โดยผูปวยมักจะมีอาการหลังจากออกกําลังหรือทํางาน
หนัก ซึ่งเกิดจากการเสียน้ําและเกลือแรทางเหงื่อที่มากเกินไป นอกจากนี้ยังคาดวา
การเกิดตะคริวอาจมาจากการที่สูญเสียโซเดียมได โดยในนักกรีฑาที่ดื่มน้ําเปน
จํานวนมากโดยไมชดเชยเกลือแรอาจทําใหเกิดการเจือจางของอิเล็กโตรไลทและ
ทําใหกระตุนการเกิดตะคริวขึ้นได อยางไรก็ตามมีการแนะนําวิธีรักษาคือการชดเชย
ดวยน้ํา หรือใหเครื่องดื่มเกลือแรที่มีจําหนายตามทองตลาด หรือใชสูตรที่ทําเอง
โดยใชเกลือ 1 ชอนชาผสมกับน้ํา 500 มิลลิลิตร เพื่อชวยปองกันการสูญเสียเกลือแร
มากเกินไป
114
วิทยาศาสตรเพื่อประชาชน