เล่มที่ 33 (2553) - นิสิต - มหาวิทยาลัยบูรพา

ทานผูฟงคงจะเห็นแลวนะครับวา เขื่อนสามารถนํามาเปนเครื่องมือในการ
แกปญหาวิกฤติทรัพยากรน้ําทั้งในกรณีที่มีน้ํามากเกินไปหรือในสภาวะที่เกิดการ
ขาดแคลนน้ําในพื้นที่ โดยเฉพาะในประเทศไทยของเราที่มีพื้นที่ทางการเกษตรกวา
130 ลานไร แตกลับมีพื้นที่ชลประทานเพียง 30 ลานไร หรือประมาณ 1 ใน 4 ของ
พื้นที่การเกษตรเทานั้น ซึ่งถือไดวานอยมาก ดังนั้นจึงควรมีการพิจารณาหาแนว
ทางการจัดสรรทรัพยากรน้ําใหเหมาะสมและเพียงพอ โดยมีการเก็บขอมูลและมีการ
คํานวณถึงฤดูกาลที่น้ํามากและน้ําแลง โดยฤดูน้ําหลากควรคํานวณถึงการจัดเก็บวา
จะจัดเก็บน้ําในรูปแบบใด ทั้งน้ําที่ไหลจากลุมแมน้ําและน้ําฝนในชวงฤดูฝน โดย
คํานวณถึงปริมาณการใชแตละปใหครอบคลุมการสํารองน้ําไวเพื่อใชในฤดูแลงดวย
ดังนั้น การพิจารณาสรางเขื่อนเพื่อแกปญหาวิกฤติทรัพยากรน้ํา จําเปนตองศึกษา
ขอมูลอยางรอบดาน ทั้งผลดีและผลกระทบจากการสรางเขื่อน โดยเฉพาะการเขา
พูดคุยกับชาวบานที่อาศัยในพื้นที่ที่มีสวนไดสวนเสียตอการสรางเขื่อน เพื่อใหได
ขอมูลที่จะชวยแกไขจุดบกพรองในการศึกษาผลกระทบของโครงการ และนําไปสูการ
เจรจาเพื่อหาทางเลือกที่ดีที่สุดและยุติธรรมตอกลุมชาวบานผูตองรับผลกระทบ
โดยเฉพาะการศึกษาถึงระบบนิเวศวาสงผลใหเปลี่ยนแปลงไปเชนไร
ทานผูฟงที่เคารพครับ การแกปญหาวิกฤติทรัพยากรน้ําถือวามีความสําคัญ
อยางยิ่งเพื่อใหมีการใชทรัพยากรน้ําอยางคุมคาและเกิดประโยชนสูงสุด โดยเฉพาะ
ในประเทศไทยซึ่งเปนประเทศเกษตรกรรม หากประเทศไทยยังขาดการบริหาร
จัดการน้ําที่ดี ยอมเปนปญหาที่ใหญหลวงและอาจกลายเปนปญหาบานปลายใน
อนาคต การสรางเขื่อนอยางรอบคอบและมีการวางแผนที่ดี จะเปนอีกสวนหนึ่งที่ชวย
ในการแกปญหาเรื่องวิกฤติทรัพยากรน้ําของไทยไดอยางยั่งยืน
104
วิทยาศาสตรเพื่อประชาชน