1 - EUR-Lex

12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 103/87
Procedura pomiarowa jest identyczna, jak procedura pomiaru NO x w cyklu 13-fazowym i należy ją wykonywać
zgodnie z pkt 2.7.3., 2.7.5. i 4.1. niniejszego dodatku oraz z pkt 3 dodatku 4.
Obliczenia przeprowadza się zgodnie z pkt 4.
2.7.7. Ponowne sprawdzanie analizatorów
Po pomiarach emisji należy ponownie sprawdzić analizator, używając gazu zerowego oraz tego samego, co przed
pomiarami, gazu kalibracyjnego. Badanie uznaje się za ważne, jeżeli różnica między wskazaniami przed i po
badaniu jest mniejsza niż 2 % wartości stężenia użytego gazu kalibracyjnego.
3. PRZEBIEG BADANIA ELR
3.1. Instalacja urządzeń pomiarowych
Dymomierz i sondy do próbkowania, gdy ma to zastosowanie, są umieszczane za tłumikiem wydechu lub
urządzeniem do oczyszczania spalin, jeżeli urządzenia te zostały zainstalowane, zgodnie z procedurami instalacji
podanymi przez producenta przyrządu. Ponadto przestrzega się wymagań pkt 10 normy ISO 11614.
Przed przeprowadzeniem kontroli punktu zero i punktu końcowego zakresu dymomierz powinien być rozgrzany
i ustabilizowany zgodnie z zaleceniami producenta. Jeżeli dymomierz wyposażono w układ powietrza
oczyszczającego, zapobiegający osiadaniu sadzy na optycznych elementach miernika, układ ten również należy
uruchomić i wyregulować zgodnie z zaleceniami producenta.
3.2. Sprawdzenie dymomierza
Sprawdzenie punktu zerowego i punktu końcowego zakresu przeprowadza się w trybie odczytu zadymienia,
ponieważ skala zadymienia spalin ma dwa prawdziwe punkty wzorcowania, tzn. 0 % i 100 % zadymienia spalin.
W chwili powrotu przyrządu do trybu odczytu k wykorzystywanego podczas badania współczynnik absorpcji
światła jest prawidłowo obliczany na podstawie zmierzonego zadymienia spalin i wartości L A podanej przez
producenta dymomierza.
Z niezablokowaną wiązką światła dymomierza wskazanie należy wyregulować na 0,0 % ± 1,0 % zadymienia spalin.
Blokując dostęp wiązki światła do odbiornika wskazanie należy wyregulować na 100,0 % ± 1,0 % zadymienia
spalin.
3.3. Cykl badania
3.3.1. Kondycjonowanie silnika
Nagrzanie silnika i układu pomiarowego przeprowadza się przy mocy maksymalnej w celu ustabilizowania
parametrów silnika zgodnie z zaleceniem producenta. Ta faza kondycjonowania wstępnego powinna uchronić
pomiar przed wpływem osadów nagromadzonych w układzie wydechowym w poprzednim badaniu.
Po ustabilizowaniu silnika cykl należy rozpocząć w czasie 20 ± 2 s po fazie kondycjonowania wstępnego. Przed
cyklem pomiarowym, na żądanie producenta, przeprowadzić można badanie pozorowane w celu przeprowadzenia
dodatkowego kondycjonowania silnika.
3.3.2. Sekwencja badania
Badanie składa się z sekwencji trzech obciążeń przy każdej z trzech prędkości obrotowych silnika A (cykl 1),
B (cykl 2) i C (cykl 3) ustalonych zgodnie z pkt 1.1. dodatku 1 do załącznika 4A, po której następuje cykl 4 przy
prędkości z obszaru kontrolnego i obciążeniu pomiędzy 10 % i 100 %, wybranym przez służbę techniczną ( 1 ).
Podczas pracy badanego silnika na stanowisku dynamometrycznym należy odtworzyć sekwencję przedstawioną na
rys. 3.