1 - EUR-Lex

12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 103/291
Obliczanie właściwych emisji (załącznik 4A dodatek 1 pkt 54.5):
Poniższy przykład obliczenia dotyczy CO; procedura obliczeniowa dla pozostałych składników jest identyczna.
Masowe natężenia emisji poszczególnych faz mnoży się przez odnośne współczynniki wagowe, zgodnie z
załącznikiem 4A, dodatek 1, pkt. 2.7.1. i sumuje aby uzyskać średnią wartość masowego natężenia emisji w cyklu:
CO = (6,7 × 0,15) + (24,6 × 0,08) + (20,5 × 0,10) + (20,7 × 0,10) + (20,6 × 0,05) + (15,0 × 0,05) + (19,7 × 0,05)
+ (74,5 × 0,09) + (31,5 × 0,10) + (81,9 × 0,08) + (34,8 × 0,05) + (30,8 × 0,05) + (27,3 × 0,05)
= 30,91 g/h
Moc silnika poszczególnych faz mnoży się przez odnośne współczynniki wagowe, zgodnie z załącznikiem 4A,
dodatek 1, pkt. 2.7.1. i sumuje aby uzyskać średnią wartość mocy uzyskanej w cyklu:
P(n) = (0,1 × 0,15) + (96,8 × 0,08) + (55,2 × 0,10) + (82,9 × 0,10) + (46,8 × 0,05) + (70,1 × 0,05) + (23,0 × 0,05)
+ (114,3 × 0,09) + (27,0 × 0,10) + (122,0 × 0,08) + (28,6 × 0,05) + (87,4 × 0,05) + (57,9 × 0,05)
= 60,006 kW
CO = 30,91 = 0,0515 g=kWh
60,006
Obliczanie właściwych emisji NO x punktu losowego (załącznik 4A dodatek 1 pkt 54.6.1):
Przyjmuje się, że w punkcie losowym wyznaczono następujące wartości:
n Z
M Z
NO x mass, Z
P(n) Z
NO x, Z
1 600 min −1
495 Nm
(obliczone zgodnie z poprzednimi wzorami)
83 kW
487,9/83 = 5,878 g/kWh
Wyznaczanie wartości emisji z cyklu badania (załącznik 4A, dodatek 1, pkt. 45.6.2.):
Założono, że w czterech otaczających punktach w badaniu ESC uzyskano następujące wartości:
n RT n SU E R E S E T E U M R M S M T M U
1 368 1 785 5,943 5,565 5,889 4,973 515 460 681 610
E TU = 5,889 + (4,973 − 5,889) × (1 600 − 1 368)/(1 785 − 1 368) = 5,377 g/kWh
E RS = 5,943 + (5,565 − 5,943) × (1 600 − 1 368)/(1 785 − 1 368) = 5,732 g/kWh
M TU = 681 + (601 − 681) × (1 600 − 1 368)/(1 785 − 1 368) = 641,3 Nm
M RS = 515 + (460 − 515) × (1 600 − 1 368)/(1 785 − 1 368) = 484,3 Nm
E Z = 5,732 + (5,377 − 5,732) × (495 − 484,3)/(641,3 − 484,3) = 5,708 g/kWh
Porównywanie wartości emisji NO x (załącznik 4A, dodatek 1, pkt. 45.6.3.):
NO x diff = 100 × (5,878 − 5,708)/5,708 = 2,98 %
1.2. Emisja cząstek stałych
Pomiar emisji cząstek stałych opiera się na zasadzie próbkowania cząstek stałych w pełnym cyklu, ale przy
wyznaczaniu próbki i natężenia przepływu (MSAM i GEDF) w każdej z faz. Obliczanie G EDF zależy od użytego układu.
W poniższych przykładach wykorzystano układ z pomiarem CO 2 i metody bilansu węgla oraz układ z pomiarem
przepływu. Wykorzystując układ pełnego rozcieńczania przepływu, G EDF mierzone jest bezpośrednio przez
urządzenie CVS.