1 - EUR-Lex
Share Embed Flag
Download ePaper

1 - EUR-Lex

1 - EUR-Lex 1 - EUR-Lex

nettax.pl
16.06.2014 Views

L 103/244 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 12.4.2008 Wartość procentową tłumienia oblicza się następująco: ðC AÞ E CO2 = 1 − 100 (66) ðD AÞ − ðD BÞ gdzie: A nierozcieńczone stężenie CO 2 zmierzone analizatorem NDIR, % B rozcieńczone stężenie CO 2 zmierzone analizatorem NDIR, % C rozcieńczone stężenie NO zmierzone analizatorem (H)CLD, ppm D nierozcieńczone stężenie NO zmierzone analizatorem (H)CLD, ppm Można wykorzystać alternatywne metody rozcieńczania i obliczania stężeń gazów zakresowych CO2 i NO, jak na przykład dynamiczne mieszanie/komponowanie, pod warunkiem że zostaną one zatwierdzone przez urząd homologacji. 9.3.9.2.2. Sprawdzanie tłumienia wody Sprawdzanie to dotyczy wyłącznie pomiarów stężenia gazu w stanie wilgotnym. Obliczenie tłumienia wody musi uwzględniać rozcieńczenie gazu zakresowego NO parą wodną oraz skalowanie stężenia pary wodnej mieszanki do wartości oczekiwanej podczas badań. Gaz zakresowy NO o stężeniu 80–100 % pełnej skali normalnego zakresu roboczego przepuszcza się przez analizator (H)CLD, a wartość NO odnotowuje się jako D. Następnie gaz zakresowy NO przepuszcza się przez kąpiel wodną o temperaturze pokojowej i przepuszcza przez analizator (H)CLD, a wartość NO odnotowuje jako C. Ustala się temperaturę wody i odnotowuje jako F. Następnie ustala się ciśnienie nasycenia mieszaniny parą odpowiadające temperaturze kąpieli wodnej F i odnotowuje jako G Stężenie pary wodnej (w %) mieszanki oblicza się w następujący sposób: H = 100 × (G/p b ) (67) I zapisuje jako H. Oczekiwaną wartość stężenia rozcieńczonego gazu zakresowego NO (w parze wodnej) oblicza się następująco: D e = D × (1- H/100) (68) i odnotowuje jako D e. W przypadku spalin z silników Diesla maksymalne stężenie pary wodnej w spalinach (w %), spodziewane podczas badania należy oszacować – zakładając, że stosunek liczb atomowych H/C wynosi 1,8:1 – z maksymalnego stężenia CO 2 w spalinach, w następujący sposób: H m = 0,9 × A (69) i odnotować jako H m . Wartość procentową tłumienia wody oblicza się następująco: E H2O = 100 × ((D e - C)/D e ) × (H m /H) (70) gdzie: D e oczekiwane stężenie rozcieńczonego gazu zakresowego NO, ppm C zmierzone stężenie rozcieńczonego gazu zakresowego NO, ppm H m maksymalne stężenie pary wodnej w % H rzeczywiste stężenie pary wodnej w % 9.3.9.2.3. Maksymalne dopuszczalne tłumienie a) Dla pomiaru w stanie nierozcieńczonym: (i) (ii) Tłumienie CO 2 zgodnie z pkt 9.3.9.2.1.: 2 % pełnej skali Tłumienie wody zgodnie z pkt 9.3.9.2.2.: 3 % pełnej skali

12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 103/245 b) Dla pomiaru w stanie nierozcieńczonym: (i) 2 % łącznie dla tłumienia CO 2 i wody. 9.3.9.2.4. Sprawność kąpieli chłodzącej W przypadku analizatorów CLD w stanie suchym należy wykazać, że dla najwyższego oczekiwanego stężenia pary wodnej H m (patrz pkt 9.3.9.2.2.), technika usuwania wody zapewnie utrzymanie wilgotności ≤ 5 g wody/ kg suchego powietrza (lub ok. 0,008 % H 2 O), co odpowiada 100 % wilgotności względnej przy temperaturze 3,9 o C i ciśnieniu 101,3 kPa. Ta specyfikacja wilgotności jest też równoważna 25 % wilgotności względnej przy 25 o C i 101,3 kPa. Może to zostać wykazane przez zmierzenie temperatury na wyjściu urządzenia osuszającego termicznie, lub przez zmierzenie wilgotności przed CLD. Również wilgotność spalin przechodzących przez CLD może zostać zmierzona, pod warunkiem, że jedyny przepływ wchodzący do CLD jest przepływem pochodzącym z urządzenia osuszającego. 9.4. Układ pomiaru i próbkowania cząstek stałych 9.4.1. Ogólne specyfikacje Do wyznaczenia masy cząstek stałych wymagany jest układ próbkowania cząstek stałych, filtry do próbkowania cząstek stałych, mikrowaga oraz komora wagowa o regulowanej temperaturze i wilgotności. Układ próbkowania cząstek stałych należy zaprojektować tak, aby zapewniał on pobranie reprezentatywnej próbki cząstek stałych, proporcjonalnej do przepływu spalin. 9.4.2. Filtry do próbkowania cząstek stałych Próbki cząstek stałych ze spalin rozcieńczonych należy pobierać przy pomocy filtra spełniającego następujące wymagania zawarte w pkt 9.4.2.1. do 9.4.2.3. , podczas sekwencji badania. 9.4.2.1. Specyfikacja filtrów Wszystkie typy filtrów powinny się charakteryzować co najmniej sprawnością 99 % zbierania ziaren 0,3 μm DOP (ftalan oktylu). Wymagane są filtry z włókna szklanego powlekanego fluoropochodnymi węglowodorów (PTFE). 9.4.2.2. Rozmiar filtra Filtr powinien mieć średnicę 70 mm. 9.4.2.3. Prędkość na czole filtra Prędkość gazów na czole filtra nie powinna przekraczać 1 m/s. Wzrost oporów przepływu między początkiem i końcem badania nie powinien wynosić więcej niż 25 kPa. 9.4.3. Specyfikacje komory wagowej i wagi analitycznej 9.4.3.1. Warunki komory wagowej Temperaturę komory (lub pomieszczenia), w którym kondycjonuje się i waży filtry cząstek stałych utrzymuje się w przedziale 295K ± 3 K (22 o C ± 3 o C) podczas kondycjonowania i ważenia wszystkich filtrów. Wilgotność należy utrzymywać w punkcie rosy 282,5 K ± 3 K (9,5 o C ± 3 o C), a wilgotność względna powinna wynosić 45 % ± 8 %. Dla wag o dużej czułości zaleca się, by tolerancja dla temperatury powietrza w komorze wagowej i punktu rosy wynosiła ± 1 K. 9.4.3.2. Ważenie filtra odniesienia Otoczenie komory (lub pomieszczenia) powinno być wolne od zanieczyszczeń powietrza otaczającego (takich jak kurz), które osadzałyby się na filtrach cząstek stałych podczas ich stabilizowania. Dopuszcza się odchylenia od specyfikacji warunków pomieszczenia wagowego podane w pkt. 9.4.3.1., jeżeli trwają one nie dłużej niż 30 minut. Przed wprowadzeniem filtrów do komory wagowej komora wagowa musi spełniać wymagane specyfikacje. W ciągu 12 godzin przed ważeniem filtra do próbkowania, a najlepiej podczas ważenia takiego filtra należy zważyć przynajmniej dwa nieużywane filtry odniesienia. Filtry te powinny być tej samej wielkości i być wykonane z tego samego tworzywa, co filtry do próbkowania. Jeżeli średnia waga filtrów odniesienia zmienia się pomiędzy kolejnymi ważeniami filtra do próbkowania o ponad 10 μg, wszystkie filtry do próbek należy odrzucić, a badanie emisji powtórzyć.

L 103/244 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 12.4.2008<br />

Wartość procentową tłumienia oblicza się następująco:<br />

<br />

<br />

ðC AÞ<br />

E CO2 = 1 −<br />

100 (66)<br />

ðD AÞ − ðD BÞ<br />

gdzie:<br />

A nierozcieńczone stężenie CO 2 zmierzone analizatorem NDIR, %<br />

B rozcieńczone stężenie CO 2 zmierzone analizatorem NDIR, %<br />

C rozcieńczone stężenie NO zmierzone analizatorem (H)CLD, ppm<br />

D nierozcieńczone stężenie NO zmierzone analizatorem (H)CLD, ppm<br />

Można wykorzystać alternatywne metody rozcieńczania i obliczania stężeń gazów zakresowych CO2 i NO, jak<br />

na przykład dynamiczne mieszanie/komponowanie, pod warunkiem że zostaną one zatwierdzone przez urząd<br />

homologacji.<br />

9.3.9.2.2. Sprawdzanie tłumienia wody<br />

Sprawdzanie to dotyczy wyłącznie pomiarów stężenia gazu w stanie wilgotnym. Obliczenie tłumienia wody<br />

musi uwzględniać rozcieńczenie gazu zakresowego NO parą wodną oraz skalowanie stężenia pary wodnej<br />

mieszanki do wartości oczekiwanej podczas badań.<br />

Gaz zakresowy NO o stężeniu 80–100 % pełnej skali normalnego zakresu roboczego przepuszcza się przez<br />

analizator (H)CLD, a wartość NO odnotowuje się jako D. Następnie gaz zakresowy NO przepuszcza się przez<br />

kąpiel wodną o temperaturze pokojowej i przepuszcza przez analizator (H)CLD, a wartość NO odnotowuje<br />

jako C. Ustala się temperaturę wody i odnotowuje jako F. Następnie ustala się ciśnienie nasycenia mieszaniny<br />

parą odpowiadające temperaturze kąpieli wodnej F i odnotowuje jako G<br />

Stężenie pary wodnej (w %) mieszanki oblicza się w następujący sposób:<br />

H = 100 × (G/p b ) (67)<br />

I zapisuje jako H. Oczekiwaną wartość stężenia rozcieńczonego gazu zakresowego NO (w parze wodnej)<br />

oblicza się następująco:<br />

D e = D × (1- H/100) (68)<br />

i odnotowuje jako D e. W przypadku spalin z silników Diesla maksymalne stężenie pary wodnej w spalinach<br />

(w %), spodziewane podczas badania należy oszacować – zakładając, że stosunek liczb atomowych H/C wynosi<br />

1,8:1 – z maksymalnego stężenia CO 2 w spalinach, w następujący sposób:<br />

H m = 0,9 × A (69)<br />

i odnotować jako H m .<br />

Wartość procentową tłumienia wody oblicza się następująco:<br />

E H2O = 100 × ((D e - C)/D e ) × (H m /H) (70)<br />

gdzie:<br />

D e<br />

oczekiwane stężenie rozcieńczonego gazu zakresowego NO, ppm<br />

C zmierzone stężenie rozcieńczonego gazu zakresowego NO, ppm<br />

H m maksymalne stężenie pary wodnej w %<br />

H rzeczywiste stężenie pary wodnej w %<br />

9.3.9.2.3. Maksymalne dopuszczalne tłumienie<br />

a) Dla pomiaru w stanie nierozcieńczonym:<br />

(i)<br />

(ii)<br />

Tłumienie CO 2 zgodnie z pkt 9.3.9.2.1.: 2 % pełnej skali<br />

Tłumienie wody zgodnie z pkt 9.3.9.2.2.: 3 % pełnej skali

logo

products

Resources

Company

Terms of service
Privacy policy
Cookie policy
Cookie settings
Imprint
Change language
Made with love in Switzerland
© 2024 Yumpu.com all rights reserved

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!