1 - EUR-Lex

16.06.2014 Views
L 103/240 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 12.4.2008 Rys. 8 Schemat urządzenia do pomiaru sprawności konwertera NO 2 9.3.6.1. Ustawienie badania Stosując ustawienie pokazane schematycznie na rys. 8 oraz poniższą procedurę, sprawność konwerterów sprawdza się przy pomocy ozonatora. 9.3.6.2. Kalibracja CLD i HCLD kalibruje się w najbardziej powszechnie stosowanym zakresie roboczym, zgodnie ze specyfikacjami producenta, używając gazu zerowego i gazu zakresowego (zawartość NO musi wynosić około 80 % zakresu roboczego, a stężenie NO 2 w mieszance gazu musi wynosić mniej niż 5 % stężenia NO). Analizator NO × musi znajdować się w trybie NO, tak by gaz zakresowy nie przechodził przez konwerter. Należy zanotować wskazane stężenia. 9.3.6.3. Obliczanie Wartość procentową sprawności konwertera oblicza się w następujący sposób: E NO = 1 þ a − b 100 (61) c − d gdzie: a oznacza stężenie NO × zgodnie z pkt. 9.3.6.6. b oznacza stężenie NO × zgodnie z pkt. 9.3.6.7. c oznacza stężenie NO zgodnie z pkt. 9.3.6.4. d oznacza stężenie NO zgodnie z pkt. 9.3.6.5. 9.3.6.4. Dodawanie tlenu Za pomocą rozgałęźnika T do przepływu gazu w sposób ciągły dodaje się tlen lub powietrze obojętne do chwili, gdy oznaczone stężenie osiągnie wartość o 20 % niższą niż oznaczone stężenie kalibracji przedstawione w pkt. 9.3.6.2. (analizator pracuje w trybie NO). Odnotowuje się wskazane stężenie c). Podczas całego procesu ozonator powinien być wyłączony. 9.3.6.5. Uruchamianie ozonatora Włączony ozonator powinien wytwarzać ilość ozonu wystarczającą do obniżenia stężenia NO do około 20 % (minimalnie 10 %) stężenia wskazywanego podczas kalibracji podanego w pkt. 9.3.6.2. Odnotowuje się wskazane stężenie d) (analizator pracuje w trybie NO).

12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 103/241 9.3.6.6. Tryb NO × Następnie analizator NO przełącza się na tryb NO × , tak aby mieszanka gazu (zawierająca NO, NO 2 , O 2 i N 2 ) przechodziła przez konwerter. Należy zanotować wskazane stężenie a) (analizator pracuje w trybie NO × ). 9.3.6.7. Wyłączanie ozonatora Następnie ozonator należy wyłączyć. Mieszanka gazów opisana w pkt 9.3.6.6. przechodzi przez konwerter do detektora. Należy zapisać wskazane stężenie b) (analizator pracuje w trybie NO × ). 9.3.6.8. Tryb NO Przy przełączeniu na tryb NO z wyłączonym ozonatorem, przepływ tlenu lub powietrza syntetycznego zostaje odcięty. Odczyt NO × z analizatora nie powinien różnić się od wartości zmierzonej zgodnie z 9.3.6.2. o więcej niż ± 5 %. (analizator pracuje w trybie NO). 9.3.6.9. Odstęp między badaniami Sprawność konwertera sprawdza się co najmniej raz na miesiąc. 9.3.6.10. Wymagania dotyczące sprawności. Sprawność konwertera E NO× musi być nie mniejsza niż 95 %. Jeżeli przy analizatorze ustawionym na najczęściej używany zakres, ozonator nie jest w stanie zapewnić redukcji z 80 % do 20 % zgodnie z pkt. 9.3.6.5., należy użyć najwyższego zakresu dającego możliwość redukcji. 9.3.7. Regulacja detektora jonizacji płomienia (FID) 9.3.7.1. Optymalizacja reakcji detektora FID należy wyregulować zgodnie z zaleceniami producenta przyrządu. Do zoptymalizowania reakcji w najczęściej używanym zakresie pomiarowym wykorzystuje się propan znajdujący się w gazie zakresowym. Po ustawieniu przepływu paliwa i powietrza według zaleceń producenta, do analizatora wprowadza się 350 ± 75 ppm C gazu zakresowego. Reakcję przy określonym przepływie paliwa określa się z różnicy pomiędzy reakcją gazu zakresowego i reakcją gazu zerowego. Przepływ paliwa reguluje się przyrostowo powyżej i poniżej specyfikacji producenta. Odnotowuje się reakcję zera i punktu końcowego skali przy tych wartościach przepływu paliwa. Wykreśla się różnicę między reakcją zera i reakcją punktu końcowego skali, a przepływ paliwa reguluje się tak, aby znalazł się po bogatej stronie wykresu. Jest to wstępne ustawienie wielkości przepływu, które może wymagać dalszej optymalizacji w zależności od wyników dotyczących współczynników reakcji dla węglowodorów oraz sprawdzenia interferencji tlenu, stosownie do pkt 9.3.7.2. i 9.3.7.3. Jeżeli współczynniki interferencji tlenu i reakcji dla węglowodorów nie spełnią poniższych wymogów, przepływ powietrza należy przyrostowo wyregulować powyżej i poniżej specyfikacji producenta; procedury zawarte w pkt 9.3.7.2. i 9.3.7.3 należy powtórzyć dla każdego przepływu. Opcjonalnie optymalizacja może zostać przprowadzona przy wykorzystaniu procedur przedstawionych w dok. SAE nr 770141. 9.3.7.2. Współczynniki reakcji dla węglowodorów Należy przeprowadzić sprawdzenie liniowości przy użyciu propanu znajdującego się w powietrzu i oczyszczonym powietrzu syntetycznym, zgodnie z pkt. 9.2.1.3. Współczynniki reakcji ustala się podczas wprowadzenia analizatora do pracy i po głównych okresach roboczych. Współczynnik reakcji (r h ) dla niektórych odmian węglowodorów jest stosunkiem odczytu FID C1 do stężenia gazu w butli wyrażonym w ppm C1. Stężenie gazu wykorzystywanego podczas badania musi być na poziomie zapewniającym reakcję o wartości około 80 % pełnej skali. Stężenie musi być znane z dokładnością ± 2 % w odniesieniu do normy grawimetrycznej wyrażonej objętościowo. Ponadto butla z gazem musi być wstępnie kondycjonowana przez 24 godz. w temperaturze 298 K ± 5 K (25 o C ± 5 o C).

Page 1 and 2: 12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Uni









Page 19 and 20: Patrz sekcja 4.2.2. Silnik gazowy p














































































































Page 239: 12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Uni







































































Page 383: 12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Uni

silnika

emisji

spalin

badania

zgodnie

europejskiej

dziennik

unii

niniejszego

przypadku

www.nettax.pl

1 - EUR-Lex

1 - EUR-Lex ... View more 1 - EUR-Lex

Delete template?

Save as template ?

1 - EUR-Lex 1 - EUR-Lex