1 - EUR-Lex

12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 103/239
9.3.4. Badanie szczelności
Należy przeprowadzić badanie szczelności układu. Sonda musi być odłączona od układu wydechowego
i zablokowana. Pompa analizatora powinna być włączona. Po okresie wstępnej stabilizacji wszystkie mierniki
przepływu powinny wskazywać w przybliżeniu zero, jeżeli są szczelne. Jeżeli tak nie jest, należy sprawdzić linię
próbkującą i naprawić awarię.
Maksymalne dopuszczalne natężenie przepływu przez nieszczelności do podciśnienia w sprawdzanej części
układu może wynosić 0,5 % natężenia przepływu podczas pracy. Do ustalenia natężenia przepływów
wykorzystywanych podczas pracy można wykorzystać przepływy przez analizator i układ obejściowy.
Alternatywnie układ można opróżnić do ciśnienia próżni przynajmniej 20 kPa (80 kPa bezwzględne). Po
wstępnym okresie stabilizacji, przyrost ciśnienia Δp (kPa/min) w układzie nie może przekroczyć:
Δp = p/V s × 0,005 × q vs (60)
gdzie:
V s
objętość układu, l
q vs
natężenie przepływu przez układ, l/min
Inną metodą jest zastosowanie zmiany stopnia stężenia na początku linii próbkującej poprzez przełączenie od
zera na gaz kalibracyjny. Jeżeli dla właściwie skalibrowanego analizatora, po upływie odpowiedniego czasu,
odczytane stężenie wynosi ≤ 99 % w porównaniu do wprowadzonego stężenia, oznacza to problem
z kalibracją lub szczelnością.
9.3.5. Sprawdzenie czasu reakcji układu analitycznego
Ustawienia układu dla analizy czasu reakcji (tj. ciśnienie, natężenia przepływu, ustawienia filtra na analizatorach
oraz inne elementy wpływające na czas reakcji) powinny być identyczne z ustawieniami do pomiaru przebiegu
testu. Oznaczanie czasu reakcji należy przeprowadzić z przełączaniem gazu bezpośrednio na wlocie do sondy
próbkującej. Przełączanie gazu należy przeprowadzić w czasie krótszym niż 0,1 s. Gazy wykorzystywane
podczas badań powinny wywoływać zmianę stężenia o przynajmniej 60 % pełnej skali.
Należy zarejestrować ślad stężenia każdego pojedynczego składnika gazowego. Czas reakcji określony jest jako
różnica czasu między przełączeniem gazu i odpowiednią zmianą zarejestrowanego stężenia. Czas reakcji układu
(t 90 ) obejmuje opóźnienie czujnika pomiarowego oraz czas narastania czujnika. Opóźnienie, definiowane jako
odcinek czasu od zmiany (t 0 ) do momentu, kiedy reakcja wynosi 10 % odczytu końcowego (t 10 ). Czas narastania
oznacza czas upływający między 10 % a 90 % reakcji odczytu końcowego (t 90 – t 10 ).
Do zestrojenia czasowego sygnałów analizatora i przepływu spalin, czas przemiany jest określony jako odcinek
czasu od zmiany (t 0 ) do momentu, kiedy reakcja wynosi 50 % odczytu końcowego (t 50 ).
Czas reakcji układu musi wynosić ≤ 10 sekund, przy czasie narastania ≤ 2,5 sekund zgodnie z pkt 9.3.1.7., dla
wszystkich składników objętych limitami (CO, NO × , HC lub NMHC) oraz dla wszystkich stosowanych zakresów.
Jeżeli do pomiaru NHMC jest stosowane urządzenie NMC, czas reakcji może przekroczyć 10 s.
9.3.6. Sprawdzenie wydajności konwertera NO ×
Wydajność konwertera używanego do konwersji NO 2 w NO sprawdza się jak przedstawiono w pkt. 9.3.6.1–
9.3.6.8. (patrz rys. 8).