1 - EUR-Lex

12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 103/229
d V
C d
p p
średnica gardzieli SSV, m
współczynnik wypływu SSV
ciśnienie bezwzględne na wlocie zwężki, kPa
T temperatura na wlocie zwężki, K
r p
r D
stosunek gardzieli SSV do bezwzględnego ciśnienia statycznego na wlocie,1 − Δp
p a
stosunek średnicy gardzieli SSV (d), do wewnętrznej średnicy rury wlotowej (D)
Jeżeli używa się układu z kompensacją przepływu (tzn. bez wymiennika ciepła), w czasie cyklu oblicza się
i całkuje chwilowe wartości natężenia emisji. W tym przypadku chwilową masę rozcieńczonych spalin oblicza
się następująco:
m ed = 1,293 × Q SSV × Δt i (44)
gdzie:
Δt i
przedział czasu, s
Obliczenia czasu rzeczywistego należy rozpocząć albo wartością umiarkowaną dla C d , taką jak 0,98, albo
wartością umiarkowaną dla Q ssv . Jeżeli obliczenia zostały zainicjowane wartością Q ssv , do analizy liczby
Reynoldsa należy wykorzystać wartość początkową Q ssv .
Podczas wszystkich badań emisji liczba Reynoldsa na gardzieli SSV musi mieścić się w zakresie liczb Reynoldsa
wykorzystanych do ustalenia krzywej kalibracji, o czym mowa w pkt 9.5.4.
8.4.2. Określanie składników gazowych
8.4.2.1. Wstęp
Składniki gazowe w rozcieńczonych spalinach emitowanych przez badany silnik mierzy się przy użyciu metod
opisanych w dodatku 3. Spaliny rozcieńcza się filtrowanym powietrzem otaczającym, powietrzem
syntetycznym lub azotem. Przepustowość układu rozcieńczania pełnego przepływu powinno być wystarczająco
duże, aby całkowicie wykluczyć możliwość zbierania się wody w układach próbkowania i rozcieńczania.
W pkt 8.3.2.4. i 8.3.2.5. opisano dwie równoważne procedury dokonywania oceny danych i obliczeń.
8.4.2.2. Próbkowanie emisji gazowych
Rura wydechowa zainstalowana pomiędzy silnikiem a układem pełnego rozcieńczania powinna spełniać
wymagania zawarte w dodatku 3. Sondę(-y) do próbkowania emisji zanieczyszczeń gazowych instaluje się
w tunelu rozcieńczającym w punkcie, gdzie powietrze rozcieńczające i spaliny są dobrze wymieszane oraz
w pobliżu sondy próbkującej cząstki stałe.
Próbkowanie można zazwyczaj przeprowadzić na dwa sposoby:
a) próbki emisji gromadzi się w czasie trwania cyklu w workach do próbkowania i mierzy po zakończeniu
badania; dla HC worek powinien zostać ogrzany do temperatury 464 ± 11 K (191 ± 11 o C); dla NO x
temperatura worka powinna być wyższa od temperatury punktu roszenia;
b) próbki emisji pobierane są w sposób ciągły i całkowane w cyklu badania;
Stężenia tła powinny zostać pobrane przed tunelem roźcieńczania do worka do próbkowania i powinny zostać
odjęte od zmierzonych stężeń emisji, zgodnie z pkt 8.4.2.4.2.
8.4.2.3. Ocena danych
W przypadku ciągłego próbkowania, stężenia emisji (HC, CO i NO x ) powinny być rejestrowane z częstotliwością
przynajmniej 1 Hz i zapisywane w układzie komputerowym; w przypadku próbkowania przy użyciu worków
wymagana jest jedna uśredniona wartość stężeń na badanie. Masowe natężenie przepływu rozcieńczonych
spalin oraz wszystkie inne dane rejestruje się z częstotliwością przynajmniej 1 Hz. Należy rejestrować reakcję
analizatorów analogowych, a dane kalibracyjne można zastosować w trybie online lub offline podczas analizy
danych.