1 - EUR-Lex

1 - EUR-Lex 1 - EUR-Lex

16.06.2014 Views

L 103/180 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 12.4.2008 przepływu próbki w DT jest różnicą całkowitego natężenia przepływu oraz natężenia przepływu powietrza rozcieńczającego. Natężenie przepływu powietrza rozcieńczającego mierzy się za pomocą przepływomierza FM1, całkowite natężenie przepływu za pomocą przepływomierza FM3 układu próbkowania cząstek stałych (patrz rysunek 21). Współczynnik rozcieńczenia oblicza się na podstawie obu tych natężeń przepływu. Rys. 19 Układ częściowego rozcieńczania przepływu spalin ze sterowaniem przepływu i próbkowaniem części spalin Nierozcieńczone spaliny są zasysane z rury wydechowej EP za pomocą sondy SP do przewodu przesyłowego TT i tunelu rozcieńczającego DT. Podział spalin i przepływ do DT jest sterowany przez sterownik przepływu FC2 regulujący odpowiednio przepływy (lub prędkości) dmuchawy ciśnieniowej PB i dmuchawy ssącej SB. Jest to możliwe, ponieważ próbka pobrana z układu próbkowania cząstek stałych jest zawracana do DT. G EXHW , G AIRW , lub G FUEL można używać jako sygnałów sterujących dla FC2. Natężenie przepływu powietrza rozcieńczającego jest mierzone za pomocą przepływomierza FM1, całkowity przepływ za pomocą przepływomierza FM2 Współczynnik rozcieńczenia oblicza się na podstawie wartości tych dwóch natężeń przepływu. 2.2.1. Oznaczenia na rys. 11–19 EP: rura wydechowa Rura wydechowa może być izolowana. Aby obniżyć bezwładność cieplną, zaleca się użycie rury wydechowej o stosunku grubości do średnicy 0,015 lub mniejszej. Wykorzystanie odcinków elastycznych ograniczone jest stosunkiem długości do średnicy równym 12 lub mniej. Zagięcia należy zminimalizować w celu ograniczenia możliwości osadzania bezwładnościowego. Jeżeli układ obejmuje tłumik stanowiska badawczego, tłumik ten można również zaizolować. W przypadku układu izokinetycznego rura wydechowa powinna być pozbawiona kolanek, zagięć i nagłych zmian średnicy na 6 średnic rury przed i 3 średnice za końcówką sondy. Prędkość gazu w strefie próbkowania powinna być wyższa niż 10 m/s, z wyjątkiem biegu jałowego. Wahania ciśnienia spalin nie mogą przekraczać średnio ± 500 Pa. Wszelkie czynności podejmowane w celu zmniejszenia wahań ciśnienia, z wyjątkiem układu wydechowego typu podwoziowego (w tym tłumik i urządzenia oczyszczające) nie powinny zmieniać osiągów silnika, ani osadzania się cząstek stałych. W przypadku układów bez sondy izokinetycznej zaleca się użycie prostej rury o długości 6 średnic przed i 3 średnic za końcówką sondy. SP: Sonda próbkująca (rys. 10, 14, 15, 16, 18 i 19) Minimalna średnica wewnętrzna powinna wynosić 4 mm. Minimalny stosunek średnic rury wydechowej i sondy powinien wynosić 4. Sonda powinna być przewodem otwartym, zwróconym czołem, znajdującym się w osi rury, w kierunku przeciwnym do przepływu, lub sondą z wieloma otworami, opisaną jako SP1 w pkt 1.2.1., rys. 5.

12.4.2008 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 103/181 ISP: Izokinetyczna sonda próbkująca (rys. 11 i 12) Izokinetyczna sonda próbkująca powinna być zainstalowana czołem w kierunku przeciwnym do kierunku przepływu i leżeć w osi rury wydechowej, gdzie są spełnione warunki przepływu podane w punkcie dotyczącym EP oraz powinna być zaprojektowana w sposób umożliwiający przesyłanie proporcjonalnej próbki nierozcieńczonych spalin. Minimalna średnica wewnętrzna powinna wynosić 12 mm. Układ sterowania jest niezbędny w przypadku izokinetycznego podziału spalin do utrzymywania zerowej różnicy ciśnień między EP i ISP. W tych warunkach prędkości spalin w EP i ISP są identyczne, a udział masowego przepływu przez ISP jest stały względem przepływu spalin. ISP musi być podłączone do przetwornika ciśnienia różnicowego DPT. Sterowanie odbywa się za pomocą sterownika przepływu FC1, zapewniającego zerową różnicę ciśnień między EP i ISP. FD1, FD2: Rozdzielacze przepływu (rys. 16) W rurze wydechowej EP oraz przewodzie przesyłowym TT jest zainstalowany zestaw zwężek i dysz przekazujących proporcjonalną próbkę nierozcieńczonych spalin. Układ sterowania wyposażony w dwa zawory sterujące ciśnieniem PCV1 i PCV2 jest niezbędny do proporcjonalnego podziału spalin za pomocą regulacji ciśnień w EP i DT. FD3: Rozdzielacz przepływu (rys. 17) Na rurze wydechowej EP jest zainstalowany zestaw przewodów (jednostka wieloprzewodowa) zapewniający proporcjonalną próbkę nierozcieńczonych spalin. Jeden z przewodów dostarcza spaliny do tunelu rozcieńczającego DT, zaś pozostałe przewody kierują spaliny do komory tłumiącej DC. Przewody muszą mieć identyczne wymiary (tę samą średnicę, długość, promień zagięcia), aby podział spalin zależał od całkowitej liczby przewodów. Układ sterowania jest niezbędny do proporcjonalnego rozdziału spalin w wyniku utrzymywania zerowej różnicy ciśnień między wylotem zestawu wieloprzewodowego do DC a wylotem TT. W tych warunkach prędkości spalin w EP i FD3 są proporcjonalne, a natężenie przepływu w TT jest stałą wartością procentową natężenia przepływu spalin. Oba punkty muszą być podłączone do różnicowego przetwornika ciśnienia DPT. Sterowanie zapewniające zerową wartość różnicy ciśnień jest realizowane za pomocą sterownika przepływu FC1. EGA: Analizator spalin (rys. 13, 14, 15, 16 i 17) Można wykorzystać analizatory CO 2 lub NO x (oparte wyłącznie na metodzie bilansu masy CO 2 ). Analizatory kalibruje się tak samo jak analizatory do pomiaru emisji zanieczyszczeń gazowych. Do określania różnic stężenia można użyć jednego lub większej liczby analizatorów. Dokładność układów pomiarowych powinna być taka, aby dokładność G EDFW, i mieściła się w zakresie ± 4 %. TT: Przewód przesyłowy (rys. 11–19) Przewód przesyłowy powinien: a) być możliwie krótki, w każdym razie nie dłuższy niż 5 m; b) mieć średnicę równą lub większą od średnicy sondy, ale nie większą niż 25 mm; c) być wyprowadzony z osi tunelu rozcieńczającego i w kierunku przepływu. Jeżeli długość przewodu wynosi 1 metr lub mniej, powinien on być izolowany materiałem o maksymalnej wartości przewodności cieplnej 0,05 W/mK, a grubość izolacji powinna odpowiadać średnicy sondy. Jeżeli przewód jest dłuższy niż 1 metr, należy go zaizolować i ogrzać do osiągnięcia minimalnej temperatury ścianki 523 K (250 o C). DPT: Przetwornik ciśnienia różnicowego (rys. 11, 12 i 17) Przetwornik ciśnienia różnicowego powinien mieć zakres ± 500 Pa lub niższy. FC1: Sterownik przepływu (rys. 11, 12 i 17) W przypadku układów izokinetycznych (rysunki 11 i 12) sterownik przepływu jest niezbędny do utrzymania zerowej różnicy ciśnień między EP i ISP. Regulację można przeprowadzić za pomocą: a) sterowania prędkością lub przepływem dmuchawy ssącej SB i utrzymywanie stałej wartości prędkości lub przepływu dmuchawy ciśnieniowej PB w każdej fazie (rys. 11) lub

L 103/180 PL Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej 12.4.2008<br />

przepływu próbki w DT jest różnicą całkowitego natężenia przepływu oraz natężenia przepływu powietrza<br />

rozcieńczającego. Natężenie przepływu powietrza rozcieńczającego mierzy się za pomocą przepływomierza FM1,<br />

całkowite natężenie przepływu za pomocą przepływomierza FM3 układu próbkowania cząstek stałych (patrz<br />

rysunek 21). Współczynnik rozcieńczenia oblicza się na podstawie obu tych natężeń przepływu.<br />

Rys. 19<br />

Układ częściowego rozcieńczania przepływu spalin ze sterowaniem przepływu i próbkowaniem części<br />

spalin<br />

Nierozcieńczone spaliny są zasysane z rury wydechowej EP za pomocą sondy SP do przewodu przesyłowego TT<br />

i tunelu rozcieńczającego DT. Podział spalin i przepływ do DT jest sterowany przez sterownik przepływu FC2<br />

regulujący odpowiednio przepływy (lub prędkości) dmuchawy ciśnieniowej PB i dmuchawy ssącej SB. Jest to<br />

możliwe, ponieważ próbka pobrana z układu próbkowania cząstek stałych jest zawracana do DT. G EXHW , G AIRW , lub<br />

G FUEL można używać jako sygnałów sterujących dla FC2. Natężenie przepływu powietrza rozcieńczającego jest<br />

mierzone za pomocą przepływomierza FM1, całkowity przepływ za pomocą przepływomierza FM2 Współczynnik<br />

rozcieńczenia oblicza się na podstawie wartości tych dwóch natężeń przepływu.<br />

2.2.1. Oznaczenia na rys. 11–19<br />

EP: rura wydechowa<br />

Rura wydechowa może być izolowana. Aby obniżyć bezwładność cieplną, zaleca się użycie rury wydechowej<br />

o stosunku grubości do średnicy 0,015 lub mniejszej. Wykorzystanie odcinków elastycznych ograniczone jest<br />

stosunkiem długości do średnicy równym 12 lub mniej. Zagięcia należy zminimalizować w celu ograniczenia<br />

możliwości osadzania bezwładnościowego. Jeżeli układ obejmuje tłumik stanowiska badawczego, tłumik ten<br />

można również zaizolować.<br />

W przypadku układu izokinetycznego rura wydechowa powinna być pozbawiona kolanek, zagięć i nagłych zmian<br />

średnicy na 6 średnic rury przed i 3 średnice za końcówką sondy. Prędkość gazu w strefie próbkowania powinna<br />

być wyższa niż 10 m/s, z wyjątkiem biegu jałowego. Wahania ciśnienia spalin nie mogą przekraczać średnio<br />

± 500 Pa. Wszelkie czynności podejmowane w celu zmniejszenia wahań ciśnienia, z wyjątkiem układu<br />

wydechowego typu podwoziowego (w tym tłumik i urządzenia oczyszczające) nie powinny zmieniać osiągów<br />

silnika, ani osadzania się cząstek stałych.<br />

W przypadku układów bez sondy izokinetycznej zaleca się użycie prostej rury o długości 6 średnic przed<br />

i 3 średnic za końcówką sondy.<br />

SP: Sonda próbkująca (rys. 10, 14, 15, 16, 18 i 19)<br />

Minimalna średnica wewnętrzna powinna wynosić 4 mm. Minimalny stosunek średnic rury wydechowej i sondy<br />

powinien wynosić 4. Sonda powinna być przewodem otwartym, zwróconym czołem, znajdującym się w osi rury,<br />

w kierunku przeciwnym do przepływu, lub sondą z wieloma otworami, opisaną jako SP1 w pkt 1.2.1., rys. 5.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!