"Gazeta dla Lekarzy" 9/2012

Nietypowe umiejętności
które przyjmuje na stałe, a których nie było w szpitalu?
Nie pozwolono nam ich nawet dostarczyć do szpitala.”
„Te zapisy zawarte są między innymi w ustawie
refundacyjnej” odpowiedziała Rita. „Jeżeli pan sobie
życzy, znajdę odpowiedni zapis, mam to gdzieś tu na
półce…”
„Nie, ale może pani wyjaśni, dlaczego taki zapis
powstał?” dociekał Mąż Pacjentki.
„Myślę, że należy to rozpatrywać w kontekście
makroekonomii” westchnęła Rita. „Kwestia konstrukcji
budżetu, rozumieją państwo, wydatki sztywne są po
prostu sztywne, więc łatwiej jest dokonywać zmian,
które można rozwiązać jedną ustawą.”
„Czy to na pewno zgodne z konstytucją, tak
w ogóle?” żachnął się Mąż Pacjentki. „Tak z duchem,
jak i z literą?”
„W tej kwestii wypowiedzieć może się jedynie
organ najwyższy, czyli Trybunał Konstytucyjny” odrzekła
Rita. „Jako jedyny bowiem może wypowiedzieć się
wiążąco co do ducha prawa. Tak więc tu moja zdolność
do udzielania porady się kończy.”
„Jednego z zabiegów nie można było wykonać,
powiedziano nam, że wykorzystano już cały kontrakt
na ten rok. Jak to możliwe, proszę pani?”
„Finanse szpitala niestety są w zasadzie w 100%
zależne od kontraktu z płatnikiem, nie ma własnych
środków z jakiegoś innego źródła. Wykonanie zabiegu
skutkowałoby dziurą w budżecie przedsiębiorstwa, jakim
de facto jest szpital. Stąd odmowa wykonania zabiegu,
proszę nas zrozumieć” odrzekła Rita.
„W karetce, która żonę wiozła do szpitala, coś
strasznie, no, można powiedzieć, piszczało. Co to mogło
być i dlaczego tak było?” zapytał Mąż Pacjentki.
„Czy ten wysoki ton miał związek z hamowaniem,
przyspieszaniem?” zapytała rzeczowo Rita.
„Nie, w zasadzie nie, zanikał przy przyspieszaniu”
zastanowiła się Pacjentka.
„Zapewne nieoryginalne tarcze hamulcowe” zdiagnozowała
Rita. „To kwestia procedur przetargowych,
życzy pan zacytować odpowiednią ustawę o środkach
publicznych?”
„Nie, dziękuję” odrzekł Mąż Pacjentki. „W zasadzie
to medycynie, a w zasadzie nam wszystkim, wypada
już tylko czekać na rycerza na
białym rumaku?”
„Biały rumak, o ile wiem,
przewija się przez tę historię”
skrzywiła się Rita. „Nie wiem
tylko, ile ma koni.”
„Ale nie dosiada go, z tego co pamiętam, żaden
rycerz” kąśliwie zauważyła Pacjentka.
„Jaki kraj, taki rycerz, szanowna pani” wzruszyła
ramionami Rita. „W każdym razie pierwszy raz widzę
bajkę, w której białego rumaka dosiada smoczyca.”
„Jeżeli już mówimy o bajkach” wtrącił Mąż Pacjentki
„to jedyna możliwość na pocałunek, jaki dostrzegam
w tej bajce, to w moją, za przeproszeniem…”
„Mój mąż jest taki romantyczny” zaczerwieniła
się Pacjentka, kopiąc małżonka pod biurkiem.
„Może się pan więc wpisać na listę oczekujących
na taki zabieg” odparła Rita „aczkolwiek zabieg nie
znalazł się niestety w koszyku świadczeń gwarantowanych.
Mimo to kolejka jest już spora. Życzy pan sobie
ze znieczuleniem miejscowym czy ogólnym?”
„Miejscowym, chętnie na to popatrzę” zastanowił
się Mąż Pacjentki. „Ale pod warunkiem, że gwarantujecie
opiekę psychologa po zabiegu, oraz że zabieg jest
bezpieczny medycznie, najlepiej wykonywany w szpitalu.”
„Te zabiegi oferuje ostatnio prawie każdy szpital
w kraju” uspokoiła Rita. „Tym bardziej że usługa jest
komercyjna, a zainteresowanie ogromne.”
„Kiedy mniej więcej może się rozpocząć wykonywanie
takich zabiegów?” pytał dalej Mąż Pacjentki.
„Myślę, że najwcześniej przy okazji najbliższej
kampanii wyborczej…” odparła Rita.
„Dziękujemy pani za udzielenie kompleksowej
porady” powiedziała, unosząc się z krzesła Pacjentka.
„Poradnia prowadzi szeroką działalność” odrzekła
Rita. „Z każdą ustawą medyczną coraz szerszą…”
„Syn się rozwodzi, może zna pani dobrego prawnika?”
zapytała Pacjentka.
„Nie, ale część kolegów już studiuje kodeks cywilny,
tak na wszelki wypadek” uśmiechnęła się uprzejmie
Rita. „Może za kilka miesięcy będę już mogła kogoś
polecić w tej materii.”
Maggy Woland
Rys. Zen
35 9_2012 listopad