"Gazeta dla Lekarzy" 9/2012

Nietypowe umiejętności
„A z czego zrobimy dach, zdecydowaliśmy już?”
zapytał Działacz.
„Mamy do wyboru dwie technologie” ożywił się
Prezes. „Zaraz wprowadzę was w szczegóły techniczne,
bo temat jest arcyciekawy…”
„Budowa domu to taka odpowiedzialność, przecież
to dom każdego z nas…” wzruszył się Jeden z Działaczy.
„No i co za przydatna umiejętność, to się na pewno
przyda w życiu.”
Łowiectwo, rybołówstwo
4. i zbieractwo
„No, ciekawe, czy mnie będzie stać na te leki, po
które tyle się wyczekam” zagaiła Pani A, spoglądając
zachęcająco w stronę Pań B i C, dzielących jej los w Poczekalni
Poradnianej.
„Ja to już wiem, że nie” żachnęła się Pani B, a Pani
C podjęła temat wzruszeniem ramionami i wzniesieniem
oczu w górę.
„Od początku roku to w zasadzie albo mieszkanie,
albo leki” ciągnęła Pani A, a pozostałe Panie energicznie
pokiwały głową.
„Okropnie jest, pani, okropnie, ci lekarze to litości
nie mają wcale nad nami, chorymi. Drogie te leki piszą
strasznie. Skąd tu brać pieniądze, to ja już nie wiem.
A przecież człowiek się leczy na serce, na nadciśnienie,
na cukrzycę, na płuca, kości… Za moich młodych lat
tak nigdy nie było” pomstowała dalej Pani A.
„Za moich młodych lat to ani chwili by mi nie
brakowało pieniędzy!” wyniośle rzuciła Pani B.
Rys. Zen
„Nie pani jedna taka mądra, ja to się nawet nie
musiałam zastanawiać nad pieniędzmi, zawsze były”
żachnęła się Pani C. „Mąż brał nadgodziny i koniec.”
„Ja tak samo miałam, kochane panie” nie chciała
być gorsza Pani A. „Pod koniec miesiąca męża się na
nadgodziny wysyłało i eh…” rozmarzyła się „w każdym
razie pieniądze się znajdowały. Zawsze któryś z sąsiadów
miał luźną gotówkę” zakończyła rzeczowo.
„Te nadgodziny męża miały rzeczywiście bardzo
dobrą stawkę…” melancholijnie zauważyła Pani B, po
czym wszystkie na chwilę zagłębiły się we wspomnieniach.
„A ja to bym jeszcze i teraz zarobiła!” wybuchnęła
nagle Pani C.
Oczy pozostałych pań nagle rozbłysły, obudził
się dawno zapomniany duch rywalizacji.
„Nie pani jedna!” rzuciła wyzwanie Pani B.
„Też mi coś, sama bym zarobiła, gdybym tylko
chciała” nie pozostawała w tyle Pani A.
„Nie chcę pań martwić, ale dostałam sanatorium”
ze złośliwym uśmieszkiem powiedziała Pani C.
Zapanowała chwila konsternacji, po czym twarz
Pani A się rozjaśniła. „Ja tam stawiam na profesjonalizm”
powiedziała.
Pani B po chwili namysłu rzuciła od niechcenia:
„A ja na nowe technologie.”
Pozostałe Panie skwitowały jej wypowiedź,
z uznaniem kiwając głowami.
„W końcu człowiek musi dbać o zdrowie” Powiedziała
Pani A.
„Jak sam nie zadba, to…” wzruszyła ramionami
Pani C.
Poradnictwo kompleksowe
5. „Dzień dobry, czy można z żoną?” wsunął głowę
do gabinetu Mąż Pacjentki. „Bo jest po szpitalu i mocno
osłabiona.”
„Ależ proszę bardzo” odparła Rita.
„Dzień dobry” powtórzyli Pacjentka oraz Maż
Pacjentki, sadowiąc się na krzesełkach. „Przyszliśmy
po poradę po szpitalu.”
„Słucham państwa” zachęciła Rita.
„Chcielibyśmy zapytać, dlaczego podczas pobytu
w szpitalu żona nie mogła nawet dostać recepty na leki,
34 9_2012 listopad