o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

zapłacimy…
Ja już wtedy nie płakałam. Nie miałam łez albo produkcja
strajkowała. Oczy miałam suche, piekące i pustkę w głowie. Za to
czułam w piersiach obecność owada. To musiał być jakiś wielki żuk, bo
siedział mi pod mostkiem i ściskał szczypcami przełyk i tchawicę tak
mocno, że nie mogłam nabrać powietrza.
– Ja nie wiem, jakie litery… – powiedziałam. – Zróbcie tak, żeby
pasowało…
Nigdy nie rozmawiałam ze Sławkiem o naszej ewentualnej śmierci.
Nie przyszło nam do głowy, że jednemu czy drugiemu cokolwiek może
się stać. Owszem, on martwił się o mnie, kiedy wieczorami zajmowałam
się na przykład jakimś dzieckiem, żeby dorobić, zanim on dostał tę
świetną pracę, i spóźniałam się na umówioną godzinę.
– Dlaczego nie chcesz, żebym po ciebie przychodził? – złościł się.
– Siedzę w domu i wyobrażam sobie ciebie w kawałkach…
– Bo nie ma potrzeby, żebyś po pracy jeszcze gdzieś chodził –
odpowiadałam. – To dwa kroki, tyle że rodzice nie zawsze przychodzą
punktualnie… Czasami, wiesz, im się też autobus spóźnia.
I to było tylko takie gadanie. Ja też się martwiłam, kiedy jeden raz
miał wrócić z delegacji w piątek wieczorem. Czekałam do drugiej nad
ranem, martwiąc się potwornie, że coś mu się stało. Wyjaśnienie było
zupełnie oczywiste. Pociąg stanął w polu i stał tak długo, aż przyjechali
go naprawić. Czyli całą noc, mniej więcej. Rano Sławek przyjechał
brudny, zmarznięty i wściekły. A ja w pretensjach, bo nie wiedziałam,
czy żyje… Ale jak mieć pretensje do kogoś, kto stoi w ciemnym pociągu
w zatłoczonym korytarzu i nie ma skąd zadzwonić, bo wielkie jak cegły
komórki mieli tylko gangsterzy?
I to były wszystkie nasze rozmowy na temat ewentualnej śmierci.
Nie miałam pojęcia, czego Sławek by chciał. Mogłam jedynie
przypuszczać, że nie chciałby, żebym płakała, ani żadnego kościelnego
cyrku. Pewnie machnąłby ręką na złote literki. Tego jednego byłam
pewna, ponieważ kiedyś podczas spacerów po starym cmentarzu
wskazał mi jeden z okazałych pomników.
– Zobacz… Grób okropny, czarny, wielki, płyta jak meteor na nim
leży. Widać, że rodzina ma pieniądze, tylko po co to takie coś robić…