o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

wzmocnienie bardzo ci się przyda. To glukoza, cukier, czyli bardzo
dobry…
– Ja… – wydusiłam. – Muszę iść…
Siłą posadziła mnie na łóżku i objęła. Wtedy zupełnie się
rozkleiłam.
– Płacz, dzieciaku – powiedziała siostra Regina. – Ja przyszłam na
dzionek i też się rozpłakałam, kiedy usłyszałam, że on tak…
– Mnie się śniło światło w wodzie – upierałam się – o piątej
trzydzieści…
Regina chusteczką wycierała mi oczy. Drugą zacisnęła krwawiącą
ranę na mojej ręce.
– Dawał ci znak, że odchodzi – stwierdziła. – Mojej matce tak
ojciec się śnił, kiedy umarł. Tylko że anioł go zabrał, czy coś…
– Ale dlaczego w wodzie? – bredziłam. – On lubił pływać, ale
woda nie miała dla nas jakiegoś szczególnego znaczenia. Dlaczego
światło nie gasło w wodzie?
Siostra Regina wstała.
– No, nic to… – Otarła własną łzę. – Musisz być teraz silna,
kotku…
– Ale co ja mam zrobić? – spytałam.
– Najpierw do doktora – weszła na fachowe tory – po akt zgonu.
Potem do urzędu stanu cywilnego, oddać dowód i wpisać… Potem to już
pogrzeb załatwiać, zawiadomić rodzinę…
Zupełnie nie o to pytałam. Chodziło mi przecież o to, jak ja będę
teraz żyła, co ja zrobię bez Sławka. To, że odszedł, docierało do mnie
wraz ze stwierdzeniami typu „akt zgonu” czy „pogrzeb”. Wciąż miałam
nadzieję, że to sen. Skoro śniła mi się świeca w wodzie, to równie dobrze
z przerażenia może mi się śnić szpital i śmierć Sławka. Ale zaraz się
obudzę i wszystko będzie w porządku. To znaczy on nadal będzie leżał
w szpitalu, dostawał wodę przez rurki, zje mój kisiel i powie, że czegoś
równie obrzydliwego nie jadł w życiu… Wystarczy tylko się obudzić.
– Podprowadzę cię – zaproponowała siostra Regina. – Do doktora,
bo on po dyżurze chce wyjść, a czeka na ciebie z tym aktem. Uważaj, bo
dostałaś coś na uspokojenie, możesz być kołowata.
Byłam kołowata do tego stopnia, że jak tylko usiłowałam wstać, to