o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

do tyłu i prosił, żebym przestała, bo zaraz będzie po sprawie. Tyle że on
mi tym razem nie pozwolił. Trzymał mnie mocno za pośladki i pracował
kciukami i językiem tak, że kiedy w końcu wszedł, ja już sama nie
wiedziałam, czy prosiłam o to, czy on sam tak zdecydował. Potem
odpoczął chwilę, ale zanim ja zdążyłam odetchnąć, kochał się ze mną
jeszcze przez godzinę, a ja już nie miałam w głowie nic innego, tylko
docierające do mojego mózgu wrażenia. Kiedy skończyliśmy, wszystko
mnie bolało z przekrwienia. Byłam tak rozpulchniona w środku, że na
moich wargach sromowych można by chyba było wyżywić trzy
pokolenia pijawek.
– Nie miałem racji – przyznał. – Dobrze, że zamówiłaś tego
homara… Ja bym pewnie nie mógł cię zaprosić na tak kosztowne
danie…
Czy dlatego wkradło się między nas to coś jak pająk, delikatne,
jednocześnie budzące strach i obrzydzenie? Cierpiała jego męska
ambicja, że nie chodzimy do drogich restauracji? Nie chodziło o nią i jej
uciekające oczy?
– No to w porządku, bo bałam się koniec końców, że będziesz miał
nieprzyjemności…
Przyciągnął mnie do siebie i pocałował. Zasnęłam błyskawicznie,
otulona w jego dotyk i zapach, nieumyta, z pamięcią ust na ustach
i kroczu, szczęśliwa i bez wątpliwości.
•
Tego dnia, kiedy odszedł do innego świata, świeciło słońce. Gdyby
chociaż padał deszcz, uznałabym, że przyroda uszanowała moją stratę.
Sławek leżał w szpitalu od dwóch dni. Po pierwszym szoku, że taki
zdrowy i silny człowiek leży bezbronny jak dziecko, zależny od
przezroczystego płynu, który spływa mu do żyły, otrząsnęłam się
i zaczęłam widzieć światło w tunelu. Powiedzieli mi, że operacja się
udała. Trwała kilka godzin, wymagała zszycia organu, który nazywał się
„śledziona”, o którym wcześniej, szczerze mówiąc, zbyt dużo nie
słyszałam. W wyniku uderzenia samochodu pękła Sławkowi śledziona.