o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

w szklanej tafli. Byłam jeszcze przed fryzjerem, twarz miałam szarą
i zmęczoną, a figura nosiła ślady trwającego zbyt długo leczenia
hormonalnego. W końcu z naręczem paczek zawierających rzeczy dla
Sławka wcisnęliśmy się do jednego sklepu i tam bez protestów
przymierzyłam małą czarną, bardzo elegancką, od biustu w dół z cienkiej
wełenki, za to górę miała z eleganckiej koronki. I te czerwone rękawki.
– Ta będzie bardzo dobra – powiedziałam, starając się nie
okazywać zmęczenia.
Głowa mnie rozbolała od zapachu perfum w sklepie z garniturami.
Nigdy nie znosiłam zapachów, mam na nie nadwrażliwość od
dzieciństwa i to szczególnie, paradoksalnie, tyczy się ładnych woni.
Smród nie żebym uwielbiała, ale toleruję znacznie lepiej niż intensywne
perfumy. Z tego powodu zawsze śmialiśmy się ze Sławkiem, że jestem
tanią żoną, bo lubię wody kolońskie o zapachu wiatru, nie trzeba
wydawać na mnie na perfumy.
– Owszem, dobra, ale jakaś taka… – Sławek popatrzył na mnie
krytycznie.
Zrobiłam się czerwona. Kiedy się pobieraliśmy, nosiłam rozmiar
trzydzieści osiem i nie tyłam, mimo, że jadłam, co chciałam. Po leczeniu
hormonalnym miałam już dwa rozmiary więcej, co widać było głównie
w okolicach bioder, i jawny cellulit, którego nawet nie próbowałam
zwalczać.
– Jaka? – spytałam poważnie. – Wiem, że skromna, ale wydaje mi
się, że to dobrze…
– No właśnie nie taka znów skromna – stwierdził. – Ta koronka
jest dość… wyzywająca. I rozmiar chyba nie ten…
– Nie jest wyzywająca. – Pokręciłam głową. – Tak ci się wydaje,
bo mam biały biustonosz. Założę czarny i będzie okej. I ta koronka jest
gęsta, bardzo ładna… A rozmiar…
– Wydaje mi się, że jest za mała. – Przyglądał mi się krytycznie.
– Może poprosimy ekspedientkę o numer większą?
– Teraz nie ma ekspedientek, tylko specjalistki do spraw sprzedaży
albo asystentki handlowe…
– Żartujesz chyba? – Na moment nie był mężczyzną, który właśnie
dostrzegł, że jego żona zbrzydła i się zestarzała, a moim Sławkiem, który