o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

albo po prostu tak, bez żadnego powodu. – Może powinniśmy gdzieś
pojechać na wakacje i tam może byś się zrelaksowała…
Najeżyłam się wtedy i nastroszyłam czułki. Motyl zaczął we mnie
mocniej trzepotać skrzydłami, ćma potrząsnęła odwłokiem w gardle.
– Uważasz, że nie mogę zajść w ciążę, bo się spinam? – zapytałam.
– Nie, skarbie. – Objął mnie rękoma. – Uważam, że się
denerwujesz i spinasz tak po prostu. A chciałbym, żebyś była
wypoczęta…
– Rzeczywiście bardzo się tym denerwuję…
– Uważam, że nie ma czym. – Pokręcił stanowczo głową. – To
zachodzenie jest bardzo przyjemne. Przynajmniej dla mnie…
Także się uśmiechnęłam.
– Nie chcę, żebyś myślał, że ja myślę tylko o tym jednym…
– Ależ nie myślę, że ty myślisz, i nie myśl, że ja o tym też nie
myślę, tylko…
Śmiałam się już na całego. On zawsze potrafił wprawić mnie
w dobry nastrój.
– Dobrze – powiedziałam. – Pojedziemy w jakieś ładne miejsce,
ale ja przede wszystkim i tak absolutnie od razu przestanę myśleć tylko
o jednym, to znaczy o tej ciąży…
– Byłbym bardzo wdzięczny. – Położył mi głowę na brzuchu
i pocałował w okolicę żebra.
A potem zasnął, a ja natychmiast odłożyłam książkę, patrzyłam na
niego i oddawałam się najmilszej czynności, czyli patrzeniu, jak śpi.
W takich chwilach byłam spokojna i pełna wiary w to, że nam się uda.
•
Kolejne lata naszego życia wypełniła moja huśtawka hormonalna,
wyhamowywana przez pokłady cierpliwości Sławka. W końcu stało się
jasne, że „coś jest nie tak” i bez jakiegoś leczenia dziecka nie będzie.
– Może to jednak kwestia relaksu? – zapytał, kiedy któregoś dnia,
po kolejnej wizycie u sławnego ginekologa, płakałam w jego sweter.
– Nie zaczynaj… – chlipałam.