o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

ladości, co mi urody nie przydawało. Z drugiej strony, czarne smugi na
policzkach też nie robiły najlepszego wrażenia. Poszłam się jednak
umyć, trudno. Facet mnie nie chciał, lada chwila miał ze mną zerwać, to
cóż to jest wystąpić bez makijażu.
Kiedy wróciłam, siedział w tym samym miejscu, w którym go
zostawiłam i patrzył znów jak pies, tylko taki zbity. Rzucił na mnie
okiem i przeraził się najwidoczniej mojego braku peweksowskiego
podkładu na policzkach i tuszu do rzęs, bo zapytał, czy już wszystko
w porządku.
– Nic nie jest w porządku – powiedziałam. – Idę już sobie. Więcej
chyba nie wrócę, bo po co miałabym…
Wtedy wziął mnie w ramiona, tak jak marzyłam. Na samo
wspomnienie zalewa mnie fala bólu. Tysiące razy odtwarzałam
w pamięci tamten dotyk, niemal czułam na skórze jego ciepłe palce.
Czułam zapach, mieszankę wody kolońskiej i czegoś
charakterystycznego tylko dla niego, jakby wiatru, dymu, sosny…
– Czy zostaniesz moją żoną? – zapytał. – Bo ja cię kocham…
– Ja też cię kocham – powiedziałam. – I się zgadzam – dodałam,
żeby nie było już wątpliwości.
– No to świetnie. – Wypuścił mnie z objęć i usiadł na kanapie.
Ja wciąż stałam, bo chciałam, żeby wrócił i dalej mnie obejmował.
On patrzył w dal i wyraźnie coś go frasowało.
– O co chodzi? Koniec romantyzmu? – W moim głosie
pobrzmiewał płacz.
– Tak, koniec – przytaknął machinalnie. – Teraz konkrety.
A potem przez godzinę rozmawialiśmy bardzo konkretnie na temat
tego, gdzie będziemy mieszkać i jaki będzie ten nasz ślub. A ja nie
płakałam i nie zwracałam uwagi na to, że jestem nieumalowana.
Ustaliliśmy, że na ślubie jako takim nam nie zależy. Nie byliśmy
wierzący oboje, ceremonia kościelna nie miała dla nas żadnego
znaczenia. Tak naprawdę ślub jako taki też nie. Wystarczyłoby
szczęście, którego doświadczaliśmy, ale mieliśmy świadomość, że
należy załatwić sprawę urzędowo, żeby ani moi rodzice, ani rodzice
Sławka nie mogli nam niczego utrudnić.
– Ale ja nie chcę, żebyś prosił mojego ojca czy matkę o rękę –