o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

mógł użyć swoich partyjnych znajomości, bo poskładają cię tylko za
granicą, w takim nrf-ie na przykład albo nawet w USA. I chirurg na
buźkę też ci się przyda…
– Przestań. – Na czole miał krople potu. – Czego chcesz?
Najwyraźniej się nie myliłam. Był zboczeńcem czającym się do
ataku. Znalazł sobie miłe gniazdo wśród gromadki dzieciaków. Jeśli
przyrównać go do owada, to był szerszeniem, który zamierzał uciąć
głowy małym, niewinnym pszczółkom.
– Nie chcę cię tu widzieć – powiedziałam. – I oglądaj się za siebie,
bo ja tam będę pilnowała, żebyś nie był w żadnym przedszkolu, szkole,
nigdzie tam, gdzie są dzieci…
– Ja cię mogę zniszczyć – pisnął żałośnie.
– Tylko spróbuj! – Złapałam go za kołnierzyk flanelowej koszuli.
– A następnego dnia własne zęby będziesz niósł w tym swoim pedalskim
plecaczku…
Odskoczył jak oparzony, a ja strzepnęłam rękę i obejrzałam palce,
jakby tam było coś szczególnie lepkiego i obrzydliwego. Olo odszedł
z końcem miesiąca, wcześniej wziął zwolnienie lekarskie. Nikt się nie
dowiedział o naszej rozmowie. Zanim się wyniósł, przytomnie zapisałam
sobie jego adres i numer telefonu. Na święta przysłałam mu pocztówkę
z życzeniami. Nic tam nie napisałam prócz bardzo serdecznych życzeń
błogosławieństwa bożego, zmiłowania niewinnego dzieciątka i takie
tam. Podpisałam się z imienia. Chciałam, żeby miał świadomość, że ten
wymyślony brat dyszy mu za plecami, w razie gdyby czegoś próbował.
Zadzwoniłam też do niego do domu, z automatu. Ja nie miałam telefonu,
moja rodzina nie była w żaden sposób powiązana z władzą, więc nie
mieliśmy w domu aparatu, ale tym lepiej. Odebrała jakaś kobieta, jak się
potem okazało, jego matka. Wypytałam, gdzie pracuje. Powiedziała mi,
że Olutek jest zastępcą kierownika w zakładach mięsnych. I świetnie,
pomyślałam, martwa świnia to dla niego najlepsze towarzystwo, jakie
tylko może być. Kazałam jej go pozdrowić. Zapraszała mnie nawet na
herbatkę, pewnie uznała, że się interesuję jej wymoczkowatym synkiem,
ale wykręciłam się chorym ojcem. Więcej o Olu nie słyszałam. Miałam
jednak wrażenie, że uratowałam przez zboczeńcem kilka maluchów.