o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

mnie czytanych, zabawach wymyślanych, piosenkach wyśpiewywanych.
Nawet z jedzeniem nie było problemów. Wszyscy zastanawiali się, jak ja
to robię. Ja czasami też, bo rzeczywiście sukcesy wychowawcze miałam
spektakularne, a osiągałam je bez najmniejszego problemu.
– Mój Krzysio tak ładnie je w przedszkolu – mówiła pewna matka
z kategorii „matka roku”. – A w domu nie chce…
– My mamy czas dla dzieci – odpowiadałam, patrząc jej głęboko
w oczy, żeby mogła w nich odczytać, że wiem, że krzyczy na małego
podczas jedzenia i zdarza jej się wpychać mu zupę do gardła, ryzykując
zadławienie. – Podczas posiłków czekamy tyle, ile trzeba, żeby dziecko
spokojnie zjadło.
– Czy to prawda, że pozwala pani jeść najpierw drugie danie,
a potem zupę? – pytała „matka obsesyjna” podczas zebrania.
– Pozwalam. – Kiwałam głową. – Jeśli maluch zapiera się rękoma
i nogami, że nie zje zupy, to pozwalam mu zjeść drugie danie.
Najczęściej po zjedzeniu drugiego prosi o zupę. Wtedy odgrzewamy ją
i nie ma problemu…
– Ale to niewychowawcze – twierdziła „matka czepialska”.
– Dlaczego niewychowawcze? – pytała w moim imieniu pani
dyrektor. – Chyba chodzi państwu o efekt.
Ja siedziałam zwykle cicho, napawając się podziwem matek
normalnych, które zwykle tłumaczyły matkom wariatkom, a bywało, że
i ojcom psychopatom, kim ja jestem i jak dobrze zajmuję się ich dziećmi.
Kiedyś jedna z wariatek próbowała zrobić ze mnie opiekunkę do
jej dziecka. Kusiła, chciała płacić w bonach Peweksu albo nawet
w dolarach. Jej mąż pracował jako kierowca tir-a, na owe czasy bardzo
intratna posada. Zarabiałabym dziesięć dolarów. Wtedy suma
astronomiczna, dziś wzbudza tylko śmiech. Nie dałam się podejść
w żaden sposób. Nie żebym nie chciała pieniędzy, ale nie umiałam być
oddana tylko jednemu dziecku. Musiało ich być dużo, zaplecze
przedszkolne ze wszystkimi zabawkami i grami, podwórkiem i literkami
doczepianymi na rzepy do włochatej tablicy.
– Nie zdecyduje się pani? – kusiła mnie widokiem ubrań
z Peweksu. – Nie pożałuje pani… Ania tak bardzo panią lubi…
Wreszcie przydusiłam ją w korytarzu.