o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

wydarzeniach.
– Będę się starała. – Uśmiechnęłam się. – Będę brała leki… Mogę
ci to obiecać… Zmienili mi je i teraz już jasno myślę i dobrze się czuję.
I wiem… Wiem, że chcę się dobrze czuć.
– Co z Heleną? – spytał cicho.
– Nic… – Wzruszyłam ramionami. – Nie oskarżyła mnie. Carmen
jakoś to załatwiła. Ale zmieniła numer telefonu… Pewnie już nigdy jej
nie zobaczę…
Patrzyłam na resztki herbaty w filiżance i zastanawiałam się, czy
zamówić jeszcze jedną.
– Spotkamy się jeszcze? – Zmieniłam temat.
– Wracam na Florydę… – powiedział. – Ale będę przyjeżdżał i się
odezwę.
Pożegnaliśmy się i zniknął w drzwiach, machając do mnie ręką.
Wyjęłam z westchnieniem portmonetkę i zostawiłam kelnerowi dziesięć
złotych. To i tak aż nadto za jedną herbatę. Potem wyszłam na słońce
i wsiadłam do autobusu. Na szczęście przyjechał punktualnie. Byłam
umówiona z nową lokatorką i nie chciałam się spóźnić. Podobno jest
pisarką. Może będzie chciała wysłuchać mojej historii. Może nawet
będzie chciała ją opisać…
Brwinów, 18 stycznia 2014 r.