o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

Kot patrzył na mnie smutno, Dorota chodziła i na przemian
otwierała i zamykała usta. Nie słyszałam jej zupełnie, widziałam tylko
poruszający się tłusty korpusik i kłapanie rybimi ustami, jakby się dusiła
i łapała powietrze.
– Oczywiście – zapewniłam. – Daj to wszystko, ja wezmę. Bez
problemu, ty sobie tam organizuj wszystko, matkę pozdrów…
Kota zawinęłam w koc i ścisnęłam pod pachą. Do drugiej ręki
wzięłam reklamówkę z karmą i żwirkiem. Kuwety już nie miałam jak
wziąć, więc powiedziałam, że nasypię żwirku do takiego plastikowego
pudełka, które gdzieś tam miałam. Miotająca się Dorota z ulgą została
w domu i kontynuowała zapewne swój bezładny taniec po kuchni,
z torbą na kółkach jako parą, w akompaniamencie muzyki płynącej
z otwieranych i zamykanych szafek.
•
Kot miauczał przez całą noc. Nie rozumiałam dlaczego.
Oczywiście mógł „marcować”, jak mówiła moja matka, ale był już maj,
więc raczej majował. Próbowałam go wypuścić na zewnątrz, ale nie
chciał wyjść. Za każdym razem, kiedy otwierałam drzwi, właził pod
tapczan, gdzie dosłownie wymiatał koty. A kiedy zamykałam, wyłaził
obwieszony kurzem. W końcu dałam za wygraną i zostawiłam go
w spokoju, żeby nadal miauczał, skoro lubi. Z braku innych zajęć
zaczęłam sprzątać w mieszkaniu. Na początek umyłam stertę naczyń
i blat na kuchni umazany ciastem, mąką i czekoladą po zrobieniu ciasta.
Odsuwałam przy tym kota, który bez przerwy wskakiwał na blat
i próbował wylizywać zaschnięte kawałki ciasta. Zwierzak był bardzo
irytujący. W końcu zamknęłam go w pokoju i zaczęłam sprzątać
w szafach. Miałam nadzieję, że znajdę jakąkolwiek rzecz należącą do
Sławka, chociażby podkoszulek, ale mimo systematycznego
przekopywania półek nie znalazłam nic. Niewątpliwie ulotny nawet
zapach jego ubrania uspokoiłby mnie i sprowadził na ziemię.
Tymczasem znalazłam kostium czarownicy, który uszyłam dla Anieli na
szkolny bal przebierańców. Zdobyła w tym kostiumie nagrodę za