o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

Anny Jantar. Spojrzałam w talerz, gdzie pływały przegotowane flaki,
i zażartowałam:
– Nie wiedziałam, że lubicie takie swojskie zupy…
– Ja nie – odburknęła Aniela. – Ale babcia dała nam cały gar
tego… czegoś…
– Aniela będzie wegetarianką – powiedziała szybko Helena.
– Oczywiście jak jej pozwolę… Jeszcze jest za młoda na takie…
– Nie ma nic złego w diecie wegetariańskiej – burknęła nastolatka.
– Tata pozwolił mi nie jeść mięsa…
Łykała przy tym flaki, jakby przeczyła samej sobie. Ja jadłam
w milczeniu, Helena nagle przestała być wesoła. Jadła zupę powoli,
dmuchając dyskretnie w łyżkę. Czułam się jak intruz. Wprosiłam się na
tę kolację, a teraz siedziałam i żałowałam, że tak postąpiłam.
Rozpaczliwie starałam się odegnać ćmę, która siedziała mi w samym
przedsionku serca i trzepotała się gorączkowo.
– Podziwiam ludzi, którzy nie jedzą mięsa – powiedziałam.
– Nawet sama kiedyś próbowałam…
– Naprawdę? – spytały jednocześnie matka i córka.
– Tak, naprawdę – skłamałam. – Ale wytrzymałam dwa tygodnie.
Po dwóch dniach jadania warzyw myślałam tylko o kawałku kiełbasy…
– Wegetarianizm nie polega tylko na jedzeniu warzyw…
– powiedziała Aniela.
Uznałam to za dobry początek naszych wzajemnych relacji. Do tej
pory Aniela burczała tylko powitanie albo pożegnanie, a potem znikała
w czeluściach sypialni, która teraz była jej pokojem.
– Wiesz, wtedy, kiedy ja powzięłam taką decyzję, do dyspozycji
były tylko warzywa i owoce, i to też…
– Tak? – zainteresowała się.
– Nie tyle, co teraz – wytłumaczyłam, kończąc za bardzo
zagęszczone mąką flaki. – Była tak zwana włoszczyzna, ziemniaki
naturalnie, kiszona kapusta i ogórki, warzywa sezonowe, głównie
kupowane na bazarkach od „działkowców”…
– Ona jada kotlety sojowe… – Uśmiechnęła się Helena. – Była na
urodzinach, a potem została na noc u koleżanki, której rodzice są
buddystami… Częstowali ją kotletami z soi, zapiekankami warzywnymi,