o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

z szafy i rozłożone na stole i krzesłach, że trzeba, bo biedni czekają,
a dusza nie może zaznać spokoju. Wiedziałam, że to nieprawda. Sławek
był tak dobry, tak szlachetny, że spokój osiągnął na pewno. Tylko mnie
zostawił zaniepokojoną, wylęknioną, bez nadziei, że spotka mnie jeszcze
w życiu coś dobrego. Odpyskowałam matce, kazałam jej się zamknąć,
właśnie w odpowiedzi na jej idiotyczne uwagi o dzieleniu się z innymi.
Nie jestem z tego dumna, ale w inny sposób nie zdołałam jej uciszyć.
Teraz, kiedy zostawiłam sobie tamten jeden krawat, którego Marcin nie
przyjął, i sweter, w którym chodziłam po domu, rodzice nie poruszali
tego tematu.
– Kiedy ojciec umrze, wtedy oddawaj jego ubrania, od mojego
męża się odczep…
– Jak ty do matki mówisz… – Załamała ręce. – Przecież ja jedynie
z serca dobrego…
– Dla kogo to dobre serce? Dla mnie? Dla bezdomnych?
– nacierałam ostro.
Ucichła i chciała się wycofać. Dla niej słowa były jedynie słowami,
nie kryła się za nimi żadna treść, a skoro udało jej się wnieść w to, co
powiedziała, i treść, i nawet jakieś uczucia, nie umiała sobie z tym
poradzić.
– Jak tam sobie uważasz… – Odwróciła głowę. – Jakbyś chciała, to
ja ci mogę pomóc, córeczko, posegregować…
– W ubraniach po Sławku nie będzie chodził żaden pijaczyna! –
wrzeszczałam, a to ucinało wszelkie dyskusje.
Nigdy nie umiała mnie objąć ani pocieszyć w żaden inny sposób.
Zwykle w sytuacjach kryzysowych prosiłam, żeby sobie poszła, a ona
wychodziła, zostawiając mi w kuchni obiad i ciągnąc za sobą ojca. Nie
wiem, dlaczego moja własna matka myślała sobie, że z chwilą śmierci
mojego męża będę czekała z niecierpliwością na jej gołąbki tudzież inne
wyprane ze smaku dania. Może ktoś jej powiedział, że samotne osoby
sobie nie gotują, bo szkoda im na to czasu. Rzeczywiście, ja nie miałam
ochoty na jedzenie, bo każde danie kojarzyło mi się z nim. Myśląc
o zupie, widziałam Sławka nad talerzem pomidorowej z bazylią,
jedzącego tę zupę ze smakiem i mówiącego do mnie o moich małych
rączkach, które kroiły pomidorki specjalnie dla niego. Kiedy podawałam