o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

yłam wtedy na nią, ledwie się powstrzymałam, żeby jej nie wygarnąć.
Jak można było nie wziąć paragonu? Ja sama brałam każdy rachunek,
a chwilę po odejściu od kasy analizowałam, czy na pewno wszystko
dobrze zostało policzone. To nic, dodałam, ja pójdę z tobą. Poszłyśmy.
Helena wzdychająca, że może komuś będzie musiała zrobić przykrość,
ale w końcu chodziło o dobro Anielki, i ja, jak chmura gradowa obok
niej, gotowa walczyć o tę kobietę jak lew. W markecie pociągnęłam ją
od razu do działu obsługi klienta i bez ceregieli zaczęłam się domagać
wymiany towaru oraz odszkodowania. Pani w wieku mocno średnim,
o szarych, mysich włosach, zapytała o paragon.
– Nie mam. – Moja Helena załamała ręce.
– Zaraz, chwileczkę… – zaczęłam.
– Czy pamięta pani, która z kasjerek panią obsługiwała? – Ku
mojemu zdumieniu padło bardzo grzeczne pytanie z ust kobiety.
– Naturalnie – ożywiła się Helena. – To ta pani w pierwszej kasie
o oryginalnych włosach. Miała też bardzo ładne ręce – dodała.
Ja i ta z działu obsługi zastygłyśmy na moment. Potem ona
pozbierała się i przez megafon zawołała kasjerkę z kasy numer jeden.
Chwilę stałyśmy, bo kobieta, której włosy i ręce wydały się Helenie
oryginalne, musiała wstukać górę towarów z koszyka starszego
małżeństwa, ale kiedy przyszła, natychmiast odwzajemniła uśmiech
Heleny i kiwnęła grzecznie głową.
– Kasiu – zaczęła tamta – pani twierdzi, że przed godziną robiła
zakupy. Czy wydałaś klientce paragon?
– Naturalnie. – Kasia kiwnęła głową i zastygła oburzona.
– To ja nie wzięłam paragonu! – Helena zamachała rękoma
w obronie tej Kasi o rzekomo oryginalnych włosach.
– Chcemy zwrócić przeterminowane mięso… – nie ustępowałam.
– Chodzi o to, czy pamiętasz tę panią… – zaczęła kierowniczka.
– Pamiętam, naturalnie, pani robiła zakupy niecałą godzinę temu. –
Kiwnęła głową Kasia. – Pani jest stałą klientką – dodała. – Pani kupuje
przynajmniej raz w tygodniu. Pani płaci kartą.
Zastanawiałam się, ile razy jeszcze ta Kasia powie „pani”.
W Helenie było coś takiego, co mój dziadek określiłby mianem „dama”.
Kasia z kasy naturalnie nie znała tego pojęcia, ale coś jej się po głowie