o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

gadaniną, nabierają poezji.
Przypomniałam sobie moją matkę. Nie przeszłoby jej przez gardło
słowo „miesiączka”, a co dopiero poetyckie określenia genitaliów czy
subtelności rodzącego się pragnienia mężczyzny w kobiecie. Jedynie
ojciec zabrał głos w „tych” sprawach, mówiąc kiedyś, kiedy złapał mnie
na przyglądaniu się umieszczonemu na plakacie chłopakowi z zespołu
„Depeche Mode” z gołą klatą i umięśnionym torsem. Miałam już
osiemnaście lat i nie kupowałam „Dziennika Ludowego”. Ten
egzemplarz znalazł się u nas w domu zupełnie przypadkiem, kupiony
przez mojego ojca. Chłopak był piękny i miał klatkę piersiową niczym
rzeźba greckich mistrzów. Ojciec wszedł do pokoju zupełnie
niespodziewanie, a ja schowałam gazetę, jakby złapał mnie na czymś
nielegalnym. Rzucił tylko okiem na zdjęcie i na moje czerwone oblicze,
a potem powiedział:
– Żebyś za wcześnie nie zaczęła, bo potem z brzuchem nie chcę cię
tu widzieć…
Nie poczułam się zbrukana ani nawet obrażona. Raczej mi ulżyło,
że nie zamierza rozmawiać ze mną na temat jakichś rzekomych
chłopaków czy tego, co ja mogłabym do kogoś poczuć. Pewnie
rzeczywiście w całej mojej potencjalnej intymności interesowało go
tylko to, czy nie będzie musiał utrzymywać jeszcze jednej osoby. Matka
nigdy nie zająknęła się na „te tematy”. Całe życie była pruderyjna. Jak
byłam mała, mówiła o moim urodzeniu „przyniósł nam ciebie bocian”.
Ale skąd wiedział, że to do was ma polecieć, skąd, pytałam naiwna
trzylatka, a matka burczała, że już on tam wiedział, gdzie trzeba dziecko
zostawić. Szczegółów na temat poczęcia dowiedziałam się dopiero
w siódmej klasie na biologii, gdzie pani wytłumaczyła wśród chichotów,
jak plemnik zapładnia komórkę jajową, a potem zapłodnione jajo
zagnieżdża się w macicy. Powiedziała nam też o podstawach
antykoncepcji, za co o mało nie została zwolniona ze szkoły. Rodzice
uważali, że im mniej wiemy na temat „tych rzeczy”, tym mniejsze
prawdopodobieństwo, że będziemy chciały same spróbować. Takie
myślenie jest naiwnością graniczącą z głupotą, ale także jest bardzo
wygodne. Kiedy przytrafi się niechciana ciąża, jak u Bożenki z mojego
osiedla, rodzice mogą zwalić winę na szkołę, a szkoła na rodziców.