o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

gorąco, była na tyle realistką, że wiedziała, że nie zdoła jej uchronić
przed zwykłymi w jej wieku sprawami, ale mogła przecież sprawować
nad nimi kontrolę. Helena chowała głowę w dłoniach i mówiła, patrząc
przez szparki palców, jak bardzo by chciała, żeby takie gorąco
przeżywać, kiedy naprawdę się zakocha. „Tak”, kiwała głową matka,
„dobrze, że wiesz, córeczko, że to gorąco jest tylko w majtkach, a nie
w tobie samej, jest na wierzchu, a nie w środku. Dobrze, że ty to wiesz,
kochanie…”. I była już spokojna, o Helenę oraz o siebie.
– Wierzyłaś w to, co mówi matka? – zapytałam kiedyś, kiedy
siedziałyśmy przy stole, ja po gotowaniu, ona po napisaniu jakiegoś
pisma urzędowego.
– Wierzyłam, oczywiście. – Spojrzała zdziwiona. – Przecież mama
miała rację…
– Naprawdę miała? – zapytałam, zdając sobie sprawę z tego, że
Helena jest bardziej związana z matką, niż mi się początkowo wydawało.
– Miała – powiedziała z niezwykłą dla siebie stanowczością. – Ty
w to nie wierzysz?
– W co? W miłość?
– Nie, oczywiście, że nie to miałam na myśli… – Spojrzała w bok.
– Chodzi o to, że fizjologia dziewczynki, jej dojrzewanie, jest bardzo
ważne.
– To chyba nie ulega wątpliwości – przerwałam jej prędko.
– No właśnie – kontynuowała. – Ja mam dziewczynkę, więc teraz
rozumiem, że to co mama mówiła o mężczyznach, było bardzo mądre
i ważne dla mnie jako kobiety.
– A nie sądzisz, że matka pozbawiła cię możliwości, żebyś sama
pewne rzeczy odkryła?
– Absolutnie nie. – Ledwo dostrzegalne wahanie zagościło w jej
głosie.
Nabierałam powietrza, żeby wykorzystać ten cień, który
zmarszczył jej czoło, wbić się między matkę a nią, ale ona się pozbierała
bardzo szybko.
– Pewnych rzeczy dowiadujesz się na podwórku, z całą
wulgarnością i wszelkimi konsekwencjami. Lepiej, jeśli powie ci o tym
ukochana matka, a wtedy sprawy, które mogły być tylko wulgarną