o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

niej wyraźnie lepszy, zdolniejszy i bardziej odpowiedzialny. Lubił słowo
„odpowiedzialność” i nadużywał go wyraźnie. Odejście Heleny
skwitował jako „nieodpowiedzialność”. Nie mówił nic o miłości,
szacunku czy tęsknocie. Wyraził się dokładnie w taki sposób. Od mężów
odchodzą tylko kobiety nieodpowiedzialne, robiąc im tym samym
kłopot. Moim zdaniem Helena nie zrobiła mu wielkiego kłopotu. Zabrała
z domu wyłącznie rzeczy osobiste oraz Anielkę. Wszystko, co było
wspólne i naprawdę cenne, zostawiła demonstracyjnie, licząc, że
rozstaną się polubownie. Uważała, że mąż pozwoli jej odejść, ponieważ
podniósł na nią rękę. Bardzo się zdziwiła, kiedy powiedział, że to nic
takiego, a poza tym żaden sąd nie da jej wiary. Helena, mimo zawodu,
jaki wykonywała, potrafiła zachować się jak dziecko, schować głowę
w piasek i zrobić coś tak nieodpowiedzialnego, jak wyjście z domu
matki późnym wieczorem bez zabezpieczonego noclegu, albo co gorsza,
oddanie mężowi klucza do ich wspólnego domu oraz pozostawienie
samochodu, który rodzice kupili jej z okazji czterdziestych urodzin.
Na tym spacerze zawarłyśmy milczące porozumienie. Ona uchyliła
drzwi do swojego życia, a ja zaproszenie przyjęłam i weszłam póki co do
przedpokoju.
•
Postanowiłam przyciągnąć ją do siebie za pomocą prostych prawd,
wygłaszanych od niechcenia. Zauważyłam, że tego właśnie potrzebuje.
Jeszcze wtedy nie wiedziałam dokładnie, jak była wychowywana przez
rodziców i traktowana przez męża, ale czułam, że już dosyć
skomplikowali jej patrzenie na świat. Ja sama umiałabym przedstawiać
wszystko zawile, snuć teorie pseudofilozoficzne, podchodzić ją tanią
psychologią. Na krótką metę udałoby mi się na pewno przekonać ją do
siebie. Ale ja mierzyłam wyżej. Chciałam stać się dla tej kobiety kimś
ważnym, chciałam, żeby dziękowała Bogu za to, że mnie spotkała na
swojej drodze. Wyobrażałam sobie, jak udziela wywiadu i na pytanie:
„Czy ktoś w szczególny sposób wywarł wpływ na pani osobowość?”,
ona odpowiada: „Tak, była taka osoba, szczególna dla mnie osoba…”.