o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

– Chciała wiedzieć, jak się tu urządziłyśmy.
Niewiele dowiedziałam się od niej o jej matce, poza kilkoma
ogólnikami i historiami typowymi dla relacji matka – córka w okresie
buntu. Helena czuła do niej szacunek, podziwiała i kochała
bezkrytycznie. Ale potrafiła się zbuntować od czasu do czasu. Co
musiało się stać, żeby taka grzeczna córka wyprowadziła się z domu
rodzinnego? Matka musiała schować dumę do kieszeni, zadzwonić
i zachowywać się, jakby nic się nie stało.
– A mąż? – spytałam. – Dzwonił?
– On jest teraz na wakacjach we Francji. W lipcu był z Anielą na
żaglach, potem chodzili po górach…
Skrzywiła się wyraźnie. Widocznie sama nie umiała zapewnić
dziecku takich atrakcji. Nie była w stanie albo nie chciała korzystać
z pieniędzy matki. Rozumiałam to. Gdybym ja mogła w chwili kryzysu
nie brać pieniędzy od matki i ojca, byłoby zupełnie inaczej. A tak
traktowali mnie jak trudny do udźwignięcia balast.
– Pojechał sam? – Dociekałam może niezbyt taktownie.
– Z tego, co wiem, to tak… – Zmarszczyła brwi. – On lubi pić…
wino… Jeździ na degustacje i przywozi… przywoził mnóstwo wina…
Postać agresora zaczynała mi się pokazywać w głowie bardzo
wyraźnie zarysowana.
– Czy jest uzależniony od alkoholu? – spytałam.
Pokręciła głową. To nie było trudne pytanie, tylko ona wyraźnie
nie chciała na nie odpowiadać.
– Nie odpowiadasz, bo nie wiesz?
– Chyba nie wiem – powiedziała cicho.
Na pewno wiedziała, musiała przeczuwać to od dawna, ale
wypierała ten fakt. Przecież nie miała do czynienia z pijakiem, zaplutym
brudasem, który wynosi z domu meble, żeby mieć na wódkę. Takich
mężczyzn było zresztą w Polsce coraz mniej. Ich miejsce zajęli pijacy
piwni, koniaczkowe depresyjne kobiety oraz degustatorzy alkoholi
z wyższej półki, głównie pijący wino i whisky. Takich mężczyzn było
stać na podobne życie, nie umniejszali przy tym niczego rodzinie,
przeciwnie, im więcej trunków przechodziło im przez wątrobę, tym
więcej żona i córka miały ubrań, biżuterii i wycieczek.