o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

pytanie.
– Wydaje mi się, że nie…
Ale pewna być nie mogła. Ten jej mąż był bardzo atrakcyjnym
mężczyzną, samcem alfa, umiał się wysławiać, a z jego sylwetki biło
zdecydowanie. Tak mi powiedziała. Patrząc na Helenę, trudno było mi
określić, co mogło mu w niej nie pasować. To prawda, że gotowała
fatalnie. W kuchni miała dwie lewe ręce i z najwyższym trudem była
w stanie zrobić kotlety schabowe oraz ugotować ziemniaki. Ale na
przykład zrobienie jajecznicy wykraczało poza jej umiejętności. Albo
ścinała jajka za bardzo i trzeba był zeskrobywać je przywarte do patelni,
albo podawała mężowi w niedzielne poranki półsurową breję.
– Przyjdę do pani kiedyś i zrobię jajecznicę, a potem nauczę
panią… – Uśmiechnęłam się. Przykryłam także swoją dłonią jej rękę.
– Pani jest jak matka… – powiedziała i przestraszyła się swoich
słów. Musiała wyczuwać, że brak dzieci w moim przypadku ma istotne
znaczenie. Bo czemu kobieta, która pracowała jako przedszkolanka, nie
ma własnych dzieci? To mało prawdopodobne, że nie chciała.
– Nie zostałam matką – pospieszyłam z wyjaśnieniem – ponieważ
nie mogłam mieć dzieci. Nigdy się z tym nie pogodziłam. To była dla
mnie… dla nas ze Sławkiem tragedia…
Siedziała i łamała palce, nic nie mówiąc. Wreszcie podniosła
gwałtownie głowę i wyrzuciła z siebie:
– Ja długo nie chciałam mieć dzieci. Stawiałam na karierę… Pod
tym względem Andrzej miał rację, że uważał mnie za kogoś zimnego
i niedojrzałego.
– Każda z nas, kobiet, jest inna… – pocieszyłam ją. Naprawdę tak
uważałam. – Jedna chce mieć dzieci od razu, najlepiej dwoje lub troje.
Jest pewna, że związała się z właściwym człowiekiem i nie chce czekać.
Inna chce najpierw osiągnąć stabilizację życiową, pozycję zawodową,
dopiero potem poświęcić się dziecku. Nie ma w tym nic złego.
Patrzyła na mnie z wdzięcznością. Nie wiedziała pewnie albo nie
chciała przyznać, że w jej przypadku dziecko nie było oczekiwane,
kochane od poczęcia, tylko było czymś na kształt kompromisu,
prezentem dla męża, dowodem wdzięczności za jego troskę i opiekę.
Znałam takie kobiety. Przychodziły do przedszkola po dzieci