o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

kawy na mieście, a potem udawała się do kosmetyczki albo na zakupy.
Helena sprowadziła się do niej nagle, któregoś wieczoru, po kolejnej
awanturze, po prostu wyszła z domu z Anielą, tak jak stała, i pojechały
prosto do babci Zosi. Wcześniej Zofia, matka Heleny, nic nie wiedziała
o problemach w jej małżeństwie, ponieważ córka, mając świadomość
możliwości odwetowych męża sadysty, bała się cokolwiek wspomnieć
na ten temat. Poza tym mąż miał typowe cechy agresora, to znaczy po
każdym z wyskoków kupował Helenie drogie ubrania, biżuterię albo
buty za kilka tysięcy złotych, zabierał ją na weekend do Wiednia, Paryża
czy Pragi. Przez miesiąc, dwa było cudownie, uczęszczał na terapię i nie
pił ani kropli alkoholu – do czasu, kiedy znów zdarzyło się „coś”, co go
zdenerwowało. Tym czymś była zwykle praca własna albo praca Heleny.
Małżonek uważał żonę za coś w rodzaju trofeum i pragnął, aby
spoczywała na półce, ciesząc jego oczy. W żadnym wypadku nie
powinna iść między ludzi i sprawiać wrażenie, że lubi swoją pracę. A już
na pewno żona nie może być lepsza w tej pracy od męża.
– Żona – tłumaczyła mi, kiedy po raz pierwszy przyszłam
z ugotowanym przez siebie obiadem – powinna być ozdobą u boku
małżonka, klejnotem w jego koronie… A ja tymczasem… sama pani
wie… Gotować nie umiem, z jedną córką nie daję sobie rady… Umiem
tylko pracować.
– Ma pani przecież prawo do pracy… – wyraziłam opinię. – Ja nie
wyobrażałam sobie, że Sławek mógłby prosić mnie o rezygnację
z przedszkola. Nie umiałabym żyć bez tych dzieci. Przynajmniej wtedy,
kiedy żył, tak było. Zresztą bardzo dużo mi pomagał, robił pomoce
naukowe, lepił, szył i kleił…
Roztkliwiły mnie te wspomnienia.
– On uważał inaczej… Ja się bardzo starałam, przygotowywałam
umowy, materiały, on praktycznie wykonywał funkcje reprezentacyjne,
przywłaszczając sobie moją pracę, ale… to było mało… W końcu zaczął
mi wypominać, że w pracy praktycznie każdy w każdej chwili może
mnie zastąpić, ale w domu powinnam starać się, żeby nikt mnie nie
zastąpił.
– A był ktoś, kto próbował panią zastąpić?
Zamyśliła się. Musiała sama sobie zadawać setki razy podobne