o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

sprawnie parówki, a raczej to, co z nich zostało. Helena wzięła talerz
z mięsopodobną masą i polała z plastikowej tubki najpierw keczupem,
potem musztardą, nie pytając, czy mam ochotę na powyższe sosy.
– Anielko, kochanie! – krzyknęła w stronę sypialni. – Kolacja!
Usiadłam na krześle i wpatrzyłam się w stos parówek, chleb
pokrojony na nierówne kawałki oraz ser żółty, który przedwcześnie
wyjęty z folii „pocił się” na talerzu. Przypomniałam sobie pełne finezji
dania Carmen i jęknęłam w duchu. Anielka tymczasem przybiegła na
kolację, po czym poszła niechętnie, napomniana przez matkę, umyć ręce.
Parówki tymczasem stygły, czerwona i żółta maź rozlewała się po
talerzu, a mnie robiło się słabo z obrzydzenia.
– Bardzo proszę – powiedziała z uśmiechem, wskazując na
półmisek gestem, jakby leżały na nim krewetki królewskie. – Proszę się
częstować, a ja zaraz zrobię herbatę.
Wzięłam jedną parówkę, tę najmniejszą, i usiłowałam ją szybko
zjeść. Keczup rósł mi w gardle, musztarda wzbierała mi w ustach.
Pozostałe parówki z talerza zamieniły się w wijącego się pająka
z mnóstwem odnóży, który łypał na mnie okiem z keczupu i uśmiechał
się musztardowymi zębiskami. Tymczasem Helenie wszystko z rąk
leciało. Nie umiała zupełnie poradzić sobie z czajniczkiem, esencją
herbacianą i gorącą wodą. Byłam przekonana, że zaraz obleje się
wrzątkiem, ale postanowiłam nie reagować. Może nie chciała, żeby ją
we wszystkim wyręczać. Anielka tymczasem jadła parówki z apetytem,
wyraźnie przyzwyczajona do tego, że podobne dania dostaje na kolację.
Sama Helena postawiła w końcu dzbanek z gorącą wodą, w której
pływały dwie torebki herbaty, i zachęciła mnie ponownie, żebym
częstowała się parówkami oraz kanapkami z żółtym serem.
Poczęstowałam się kawałkiem chleba i niezbyt świeżego sera, popijając
herbatą, która miała słomkowy kolor. Wtedy właśnie doszłam do
wniosku, że jeśli istnieje gdzieś ojciec Anielki, to musiał opuścić żonę
po jednej z takich kolacji.
– Anielka będzie chodziła do naszej szkoły? – zapytałam.
– Nie – zaprzeczyła Helena – Jest w piątej klasie, do końca
przyszłego roku zostanie w starej podstawówce na Woli. Nie chcę jej
zmieniać środowiska.