o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

Heleny. Jej potrzeba było domu, pełnego przestrzeni, z przeszklonym
tarasem, ogrodem zimowym i widokiem na rzadkie kwiaty na werandzie.
Takiego z jasnym pokojem dziewczęcym, gdzie stoi pomalowane na
biało łóżko z baldachimem i co najmniej tuzin lalek. A obok na
puchatym dywanie domek dla nich, serwis na kawę, herbatę, łóżeczko,
wózek lalczyny, ubranka i mnóstwo innych zabawek, których Anielka
nie pozwoliła wyrzucić, mimo że przecież od kilku lat chodzi już do
szkoły. Oczywiście jest i biurko z mnóstwem szuflad, gdzie schludnie
leżą porządnie poukładane kredki, długopisy, zeszyty i książki, oraz
różowa szafa z mnóstwem ubranek wysokiej jakości, lakierowanych
bucików oraz wstążek i opasek na głowę. Sama Helena potrzebuje
oddzielnego pokoju, najlepiej dwóch: w jednym powinna być urządzona
sypialnia, z szafą na całą ścianę, od podłogi do sufitu, i obszernym
łóżkiem z powleczoną satyną pościelą, i drugiego, niedużego, gdzie
zmieszczą się biurko, sekretarzyk oraz fotel, gdyby chciała odpocząć.
– Ile kosztowałby najem? – spytała, używając tego staroświeckiego
słowa.
– Pięćset złotych plus opłaty – powiedziałam, dostrzegając kątem
oka zaskoczenie Doroty.
Na twarzy Heleny zagościło coś w rodzaju mieszanki ulgi
i szczęścia.
– Odpowiada mi to, oczywiście odpowiada – odparła szybko.
– To świetnie. – Uśmiechnęłam się. – Kiedy pani chciałaby się
wprowadzić?
– My tu zostaniemy z Anielką. – Jej ton był przepraszający,
a spojrzenie niepewne. – Jeśli pani się zgodzi…
Dorota mówiła, że Helena z córką nie mają gdzie spać, stąd także
późna pora oglądania mieszkania, ale mimo wszystko byłam zdumiona.
W salonie nieład, w kuchni nie było wprawdzie nieumytych naczyń, ale
panował rozgardiasz, łazienka ostatni raz była myta przez Carmen. Regał
w pokoju pokrywała warstwa kurzu. Szuflada, gdzie znalazłam
wachlarz, była otwarta, a książki na półkach w nieładzie, jakby ktoś
chciał je poprzestawiać, ale zrezygnował w połowie pracy. Po tym jak
Carmen się wyprowadziła, byłam tu tylko raz.
– Myślałam o tym, żeby sprzątnąć… – Gestem omiotłam