o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

dlaczego. Może miała nadzieję, że wiarołomny mąż któregoś dnia stanie
w drzwiach i wyzna, że był młody i głupi. Taka dziewczyna nie żałuje
niczego. Nie wini ojca, matki, dziadków i sióstr za swoje błędy
i niepowodzenia. Nie czuje się obca. Przeciwnie, jest obywatelką świata.
Jeździ z kraju do kraju, gdzie bez kompleksów rzuca kolorowe płótna na
największe sceny świata, a dla przyjemności wielkich diw każe budować
wspaniałe dekoracje.
– Potrzebuję tego mieszkania na pół roku, może dziesięć miesięcy
– powiedziała przy pierwszym spotkaniu. – Wystawiamy tu
w Warszawie „Toscę”, a ja będę pracowała przy scenografii. Potem jadę
do Paryża, do Teatru Chatelet.
– Oczywiście. – Kiwnęłam głową. – Nie męczy pani taka częsta
zmiana miejsca zamieszkania?
– Przyzwyczaiłam się – stwierdziła tym razem bez uśmiechu.
– Naprawdę mogę trochę tu pozmieniać?
Zastanowiłam się. W zasadzie nie miałam nic przeciwko temu, ale
nie chciałam, żeby robiła remont, a potem mi nie płaciła czynszu.
– A ile by to kosztowało? – spytałam ostrożnie.
– Nie, nie, nie… – Zamachała rękoma. – Pani nie będzie za to
płaciła. Po prostu zostaje mnóstwo materiałów przy okazji mojej pracy,
a ja chciałabym trochę ożywić te pomieszczenia. Zostawię wszystko.
Jeśli pani się spodoba, to będzie pamiątka po mnie, jeśli nie, to pani
może wyrzucić albo oddać komuś.
– Umiem trochę szyć. – Uśmiechnęłam się. – Byłam kiedyś
przedszkolanką i sporo szyłam. Gdybym mogła pomóc, to proszę dawać
znaki.
– Naprawdę? – spytała nie wiedzieć czemu rozradowana.
– Kocham dzieci i sama kiedyś będę miała… Jak znajdę odpowiedniego
kandydata…
Chodziłam za nią z pokoju do pokoju, a ona oglądała i mówiła.
Prawdę mówiąc, trajkotała jak katarynka.
– Wie pani, moja mama była strasznie zgorzkniała. Ojciec zostawił
ją, kiedy była ze mną w ciąży. Twierdził, że nie jestem jego córką czy
coś takiego.
– Ooo. – Tylko na tyle się zdobyłam, słysząc z ust dopiero co