o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

– Nie wiem, jakiej jest firmy…. Z białą naklejką.
Zapisałam na kartce.
– Czy do tego sosu trzeba dokupić jakieś mięso? – dociekałam. –
Parmezan?
– Parmezan na pewno… – brzmiała bardzo głucho. – Wystarczy
taki w proszku.
Kiwnęłam głową, jakby mogła mnie widzieć. Oczywiście, że
prawdziwego parmezanu nie dostanę w osiedlowym sklepie. Ten
w proszku także był tylko w niektórych sklepach.
– A mięso?
– Nie, mięso nie – zdecydowała się. – Tylko sos i parmezan.
I spaghetti oczywiście.
– A coś na deser? Albo na zupę?
– Zupę nie. Ona nie lubi zup…
– A deser? – spytałam ponownie.
– Deser tak, ale nie chciałabym pani fatygować…
Uśmiechnęłam się do siebie.
– To żadna fatyga – zapewniłam. – Cukiernia jest po drodze. Mają
bardzo dobre ciasta. Tylko proszę powiedzieć, czy mają być ciastka,
ciasto w kawałku czy może lody…
W słuchawce zapanowała cisza.
– Kawałek ciasta może – odparła niepewnie. – To chyba najlepsze
wyjście. Może sernik? Ona lubi… Ta moja znajoma.
Byłam prawie pewna, że to Julia przychodzi do niej z wizytą. Może
dowiedziała się, że Marta ma nogę w gipsie i wzruszyło ją to albo chce
zapewnić o swojej miłości. Któż to może wiedzieć, jak to jest między
takimi?
– Sernik jest taki zwykły, puchaty z rodzynkami, z czekoladowym
spodem i mieszany z makiem. Sernik makowy. Który by pani chciała?
Znów cisza w słuchawce.
– Myślę, że ten zwykły…
– Dobrze. – Od ściskania słuchawki spociła mi się ręka. – Kupię
kawałek tradycyjnego sernika. Na kiedy pani potrzebuje tych artykułów?
Coś jej upadło. Słyszałam wyraźne stuknięcie czegoś ciężkiego
o podłogę.