o_18pisot46mg61os71t11ijhlaia.pdf

kazać jej usiąść i sama zaparzyć porządnie w czajniczku. – Słodzi pani?
– przerwała sama sobie.
– Nie dziękuję – zaprzeczyłam.
– Napoje hipotoniczne, na przykład woda – kontynuowała, kiedy
siedziałyśmy przy herbacie – wchłaniają się szybciej niż izotoniczne. Ale
nic nie dają organizmowi, wzmagają produkcję moczu oraz rozcieńczają
składniki mineralne. A bieganie to długotrwały wysiłek fizyczny.
Biegam trzy razy w tygodniu po dziesięć kilometrów, a raz dwadzieścia.
Podczas takiego wysiłku, kiedy pije się wyłącznie wodę, może dojść do
zjawiska spadku stężenia sodu we krwi, czyli hiponatremii. Skutki dla
organizmu mogą być naprawdę groźne: od zawrotów głowy, nudności,
aż do kłopotów z oddychaniem i śmierci.
– Rozumiem – powiedziałam. – Czy to dlatego zmarł pierwszy
maratończyk?
– Dokładnie. – Ucieszyła się, jakby jej tłumaczenie było bardzo
ważne. – Odwodnił się, w skrócie mówiąc, i serce nie wytrzymało.
Piłam powoli herbatę, wiedząc, że kiedy wypiję, będę musiała się
pożegnać i iść.
– Czyli gdyby były takie płyny, to mógłby przeżyć?
– Nawet sama woda mogłaby wystarczyć. Kiedyś nie było takich
płynów, a ludzie biegali maratony…
– Nie mógł się napić soku z drzewa albo… kaktusa? – Nagle
kwestia potencjalnego przeżycia maratończyka wydała mi się bardzo
istotna.
– Nie wiem, czy tam były kaktusy… W końcu to nie było
w Afryce…
– No tak… – zgodziłam się.
– A soki to napoje hipertoniczne – powiedziała, kiedy dopijałam
herbatę. – One wchłaniają się najwolniej. Żeby przyjąć taki sok,
organizm musi oddać część wody, czyli jeszcze bardziej się odwodnić.
Chodzi o rozcieńczenie roztworu. Soki zalecane są tylko do uzupełnienia
energii, ale wyłącznie przy dobrym nawodnieniu organizmu.
Podziękowałam za wyjaśnienia i poszłam, zostawiając ją
w mieszkaniu, gdzie, jak mi powiedziała, miała zamiar rozpakować się
i rozejrzeć po okolicy w poszukiwaniu odpowiedniej trasy do biegania,